elisabeta citav vo kompjuter deka ako povrakas i ako imas macina vo stomak toa znaci deka mozes da zemes izliv mmozok dali e vistina deka mnogu se plasam
kolku mnogu ne ima!!! za zal... stheta sto vremeto ni odminuva so prashanjata...lele ako mi se sluci ova...a sto ako mi se sluci ona...a na krajtot ustvari nisto ne ni se slucuva...samo onie glupavi simptomi koi sto sekogash se razlicni...tehikardija..."kamen na gradite" gushenje...treperenje na race noze... i kolku povejke im obrnuvame vnimanie na tie nishta...tie stanuvaat se posilni i posilni...i uste povejke ni sozdavaat strav...bez pogreshno da me svatite...ama mislam deka SAMITE si gi predizvikuvame panichnite napadi...seto toa e do psihata...mnogu chesto mi se sluchuvashe toa...i so tek na godinite i na vremeto...uspevam da gi kontroliram...ne dozvoluvam da mi bidat kako nekogash...silni...i nepodnoslivi.....povejke od 7-8 godini jas gi imam ovie panicni napadi...isto kako site vas...ne mozev da izleguvam od doma...se se plashev da ne mi se sluchi nesto...a i do den denes NISHTO losho Fala mu na Boga mi se nema slucheno...disham...rabotam...izleguvam...se SMEAM!!! se smeam i na momentite koga ke mi tekne.....-sum sedela vo kafulinja...pa ke me obzemela nekoja pot...pa treperenje..voznemirenost vo celoto telo...gushenje...i chantata vo race...jas si odam ke kazev...i si zaminuvav...samo sto ke ja zatvorev vratata od kafuleto zad mojot grb...mene stravot...gushenjeto...mi pominuvashe....ne deka ne mi se slucuva povejke...uste mi naiduvaat nekoi neubavi misli...no sega od inaet sedam tamu kade sto sum...i cekam da mi pomine!!! NE mi e gajle dali nekoj ke zaprimeti deka mene nesto neubavo mi se slucuva....NE mi e gajle dali ke me vidat kako mi se tresat racete...ili pak kako mi e smeneto dishenjeto...zatoa sto...sigurna sum deka KOJ I DA E VO BLIZINA....nema da me ostavi taka...bez da mi obrne vnimanie...tuku naprotiv..ke se strcha za da mi pomogne....i uste ova...MISLAM DEKA NEMA CHOVEK KOGO NE GO FATILA PANIKA...ako ne 5-6 pati mesechno...ama 3-4 pati gosno sigurno mu se ima takvo nesto sluceno...site sto gi imam prashano...a se mnogu takvi...veruvajte site mi imaat receno deka go pocustvuvale toj strav da ne im se sluci nesto!!! taka da...dragi moi...mislam deka KRAJNO VREME E da si gi zememe KONCITE vo nashi race i da si go ZIVEEME zivotot onaka kako sto NIE SAKAME a ne zivotot da ne zivee nas!!! pozdrav do site!!!
sakav date prasam dali e vistina deka ako imas maka na stomak i da povrakas mozes da imas izliv mozok dali pocustvuvala vakvo nesto deka mnogu se plasam imama nesto pozadi glava kako neme ostava na mira te molam kazi mi pozdrav i fala ti za ovie ubavi zborovi
izgleda elizabeta e najglavna na forumov kako doktor ni e na site jas so gusenjevo moe so da kazam pisi ni beti pozdravvvv do site a naajmnogu do elizabeta ... ))
semiha баталиго комјутерот не читај многу за болести за такви работо колку повејке читаш толку повеке ке си најдуваш болести на себе кои ги немаш и нормално дека психата ке си ја оптеретуваш со тоа ,јас поранио така правев знам какое ,имаме преголем страв од болести и дури на тв ако кажваат за некоја болест или било каде ние секундарно си ја најдуваме таа болест ама друго е лошо ние сто проценти сме убедени дека ја имаме таа болест ,јас незнам како ама имаме чуство дека готово ја имаме болеста,после ке прочитаме и за друга болес ке си ги најдеме и од таа болест симтомите и така цело време си ја мачеме психата а нам не ни е ништо здрави сме како дрен ,сето ова ни го прави таа прклета анксиозност ,затоа немој semiha да си задаваш стравови самата на себе и убедувајсе дека си здрава дека не ти е ништо а не спротивното.Lale јас го имам сеуште тоа гуштење тоа не е дека ние неможеме воздух да земеме ,туку не стега мускулот кај грлото а имаме чуство дека немаме воздух ,летото многу ме фати тоа гушење по цели денови со кратки паузи па почнав повеќе да се движам и го прифатив тоа гушење не се грижњв многу како порано леле се гушам,или леле готово е со мене ке го изгубам воздухот и толку со мене ,значи јас не кревав паники туку си почнав да го прифајќам тоа ,си велев па што и и ова еден ден ке помине ,има и поубави денови за мене ,и така се позитивно си почнав да размислувам па сега ретко ме фаќа гушење .Позитивна мисла,спортување и до некаде здрава исхрана ке не извади од ова .Поздрав драги мои
дали некој ке ми кази од сто мози да имам гаденје и тезина само за издисуванје и трпки по ракана лева и нога и некои глупи несвесници и ми сие цине дека срцето болно ми Ч/ казетеми дали има лек несто за ова ве молам Ч/
Епа вака,јас до минатото лето си бев супер,си спортував,се дружев,излегував со другарите и се што може да прави дечко на моја возраст од 20,21год.Арно ама во Август ми кажаа лоша вест,односно мој познаник со кој играв фудбал починал дома после натпревар,од срцева мана и јас многу се исплашив.Од тогаш не видов бел ден,почнав да се плашам за све,можеби звучи смешно ама така е.Почнав да се плашам и да мислам дека и јас имам некоја срцева болест и се повлеков од играњето фудбал и од дружењето.Прво почнаа да ми трнат раце,нозе,да се кочам целиот,вртоглавица мислиш дека си во несвест и дека умираш,а уствари си при свест,исто мислев дека ги имам сите можни болести.Почна и кај желудникот да ми чука нешто,трае секундарно и го снемува и се плашам и ден денес да не е срцето и сите ми викаат дека нема врска со срце и матичниот доктор не ми дава ден денес да си го проверам срцето,(бидејќи ме знае од мал,он ме прегледувал на систематски прегледи)дури и кога ќе отидам кај него почна да ми мава ластици хаха.Првиот пат кога отидов кај матичниот лекар ми провери крв и притисок колку да ме смири.Арно ама не помогна и тоа и ме прати да побарам стручна помош на психијатар.Психијатарот ми препиша Асентра.Од неа ми стана со текот на времето подобро.Почнав полека да се враќам на активностите фудбал,теретана,дружба,излегување во гужви и така натака,дури порано неможев во кола и во автобус да седам ми се вртеше.ама се изгуби и тоа.Но сега пред неколку дена почнав да работам ама не успеав,отидов само два три дена и се откажав,и ми се врати трнењето на рацете,болки во мускулите на нозете,малаксаноста,а најмногу ме плаши тоа што ме затегнува и ми залупува нешто кај желудникот или над него незнам ни јас каде,ми го сопира здивот и тоа трае неколку секунди,дури многу често се прозевам да земам воздух од страв.Докторот ми вика дека тоа ти е од стрес и напнатост и ми рекоа да не престанувам уште со асентрата.Моето прашање е дали некогаш ќе можам да продолжам без апчињата и дали некој друг го имал тој симптом со затегнувањето и залупувањето кај желудникот или над него и дали е од стресот и стравот или има врска со срцето.
Дарко не ти е срцето.Ти имаш панични напади, и убаво би било да си продолжиш со лекарствата додека не се оправиш целосно. Јас пред многу години се онесвестив во автобус од што беше многу топло,па издехифрирав целосно и после тоа 10 години неможев на раат сама да излезам негде, све си мислев дека пак ќе ми се случи истото.Значи и јас имав напади на паника, од страв да не паднам, цело време мислев на тоа, трнев цела, неможев да дишам, се плашев, имав страшни вртогавици...и откако ми поминаа некако со тек на време овие проблеми, сепак и ден денес некогаш имам вртогавици,неможам сама да одам... Не се плаши.Тоа што му се случило на другар ти нема врска со тебе.Ти си само преплашен. А тоа што ти чука кај желудникот не ти е срцето туку од стрес ти се згрчува желудникот, почнува да ти се лоши и тоа така си се рефлектира. Можно е да ти се јавува и некоја тахикардија од страв,но тоа не е страшно. Ако те утешува тоа,појди си на кардиолог, мислам дека кога ќе видиш дека немаш никаков проблем со срцето ќе се опуштиш и ќе ти поминат овие проблеми. Замоли го докторот да ти даде упат,објасни му дека со тоа психички ќе си помогнеш. Ти посакувам се најдобро, и размислувај позитивно, мораш ова да го надминеш. Поздрав
devojki dali znae nekoja od vas da mi kaze dali moze da se pie alkohol barem po edno pivo ili vino, bidejki zemam AD posabajlecki i si mislam deka dejtvoto do navecer e pominato na apcinjata,,,megutoa nekoja od vas mozebi moze so sigurnost da mi kaze dali smeam da konzumiram alkohol i so da ocekuvam dokolku zemam ...fala vi mnogu dragi moi feminki
Неделава потешка не можеше да биде, се случуваа работи кои не ги ни претпоставував, цела недела плачење, стресови, нервози Утрово кога станав ми се сврте и ме обли врела вода, се напив витамин Ц, подоцна низ целото тело како да вриеше лава во мене, срцето ќе ми искокнеше од градиве, се препотив, рацете и нозете ми се тресеа, едвај успеав да дојдам до креветот, легнав ама не ми беше подобро, испив чаша цеден сок од лимон, ми се смири срцебиењето и сум заспала, кога станав повторно истото, повторно внатре имам некој немир, главоболка, повторно вртоглавица и срцебиење почнав да плачам, така од еднаш, едвај денес успеав да јадам (инаку сум си голем јадач), мислам дека во секој момент ќе изгубам свест . Исплашена сум, незнам дали е целото ова заради стресовите или пак треба да посетам лекар.. ваш совет
Од анкс е,јас поминав низ сето тоа и верувај,мораш да имаш трпение,кај мене траеше многу долго,неколку месеци скоро и година интезивно,земај витамини,вежбај јога.....
Ми сметаат 3 работи: 1. Кога сакам да спортувам или да се движам имам големи вртоглавици и иако се трудам да го игнорирам тоа, на крајот сепак морам да престанам со тоа што го правам. 2. Секогаш кога сум во гужва исто така ги добивам овие вртоглавици и не можам да стојам, морам да се потпрам или да седнам. И поради ова не можам да излегувам во клубови, не можам да стојам без да сум потпрена кога разговарам со некои другари/другарки... 3. Добивам напади на паника. Како официјална дијагноза анксиозност немам. Имам одено на психијатри после првиот напад на паника, поради тоа што кога почна да ми биде вака цело време бев затворена дома, не сакав да имам никаков контакт со надворешниот свет, не сакав да излегувам надвор од страв дека нешто ќе ми се случи. Ми се здрвуваа рацете, не можев да дишам, ми беше лошо, имав големи вртоглавици. Почнав да испитувам се можно, сите резултати беа во ред. Сите психијатри ми викаа дека сето тоа си го замислувам, дека ништо не ми е, дека сум здрава и дека треба да си продолжам со животот како нормална тинејџерка, дека треба да се дружам и да не мислам на тоа. Една од докторките ми даде Ансилан и ми рече да пијам кога ќе се чувствувам лошо, иако немало потреба. Од дома не ми даваа да ги пијам, ми викаа да не се глупирам, дека се е во ред со мене. Поминаа 2 години, јас сеуште не пијам никакви лекови, а состојбата не ми е подобрена, и најмногу ми сметаат тие 3 работи што ги пишав погоре. Имам одено и кај други доктори, и сите ми го викаат истото - дека не ми е ништо. Како што кажав од дома немам никаква поддршка, секогаш кога ќе им кажам дека не ми е добро ми викаат дека има многу луѓе на кои им е полошо па не се жалат, и за тоа не треба да се жалам ни јас. Тешко ми е, секоја прилика кога сум сама ја искористувам да се исплачам бидејќи немам со кој да разговарам, да ме посоветува, да ме утеши. Навистина не знам што да правам, сакам да бидам таа што бев порано, да излегувам, да се дружам, да не мислам на лошо. Ако имате совет што не вклучува пиење лекови или посетување психијатри ве молам споделете, бидејќи родителите никогаш не би ми ги дозволиле тие две работи...
Тие три работи што ти сметаат ти се од стресот кој го имаш,истото мене ми се случуваше пред 7-8 месеци.Совет од мене ти е да го правиш тоа што тебе те исполнува највеќе,значи спортувај до крај,и ако те фаќа паника и вртоглавица не се откажувај,мораш да си докажеш самата на себеси дека не ти е ништо(значи спортувај слободно,спорт на никого не му штети,особено не на здрава личност како тебе).Ако ти препишале апчиња не е лошо да ги зимаш некој период,зашто многу помагаат и полесно ќе се справиш со стресот.Исто и во гужва кога си,мораш да мислиш позитивно и самата на себе да си докажуваш дека можеш и мораш ова да го победиш(значи не избегнувај гужви)Слободно излегувај,не се затварај дома,кога и да помислиш нешто дека ќе ти се случи пред да појдеш негде или пред да направиш некоја работа,сама ќе си кажеш што е пишано тоа нека се случи,јас одам до крај.Инаку и јас немав поддршка,и неможеш да ја имаш од некој што не го проживеал ова бидејќи за нив се глупости,но за нас не се.Знам дека е тешко,но нема посебна терапија за ова,освен да се дружиш,да излегуваш почесто,нормално фитнес,спорт,возење точак,ролерки што било,колку да не мислиш на глупости.Тука секогаш можеш да напишеш,ќе имаш поддршка од нас,и запомни ова не е болест,ова е само една животна криза која се пребродува.Се надевам дека за брз период позитивно ќе не израдуваш.Поздрав и се најубаво.
znacit pshijatrive i pshiholozive se gluposti vo boja po moe ne se ni doktori poso aku znaet da ne izlecet ke ne izlecja so muabet , ne uste na prv pregled kaj niv odma apcina a posle tolku analzi so gi iame praeno sme zdravi a pak morat da se piet hemija .nemat poloso nesto od hemija duri najlosot nesto e so mojt coek da se navlecit na nea betar od nakorman . znacit posle site isputuvajna nie sme zdravi i pravi to e fakt! , ama morat da imat i da se doznajt pricinata zs nie gi osekame tie simptomi . izgleda pretpreni nervozi i stersoj od porano bi mozelo da e pricnata pa duri seega da izelgvet na videlina tie simptomi koj bi znaael . i jas gi iam istive simptomi sekoj den i veke se naviknav na niv samo so ne pijam alkohol ni kafe i najbitno od se e pravilna ishrana ovosje zelencuk se so e na prirodna baza so poke vitamini
