Обично треба да поминат од 2 до 4 недели,ама ако немаш никакво подобрување разговарај со докторот можеби треба да ти ги смени
Здраво друштво Ајде и јас да се пријавам,читам речиси секој ден. До пред неколку дена се беше ок општо земено,мислам добро си функционирав,не обрнував внимание на тоа дали ќе ми биде вака или така, дали ќе ми се слоши,немав страв и такви работи.Ама пред неколку дена ме трефна така еден паничен напад,се исплашив,и нормално тоа си повлече со себе симптоми... и еве неколку дена некако стравот ми е присутен а незнам од што конкретно,некако наеднаш ми доаѓа да заплачам,некоја тежина во душата-грозно чувство и згора на се почнав да слабеам,имам главоболка а притисокот ми е во ред,изгледа од напнатоста само. Вчера излегов да пешачам колку да ми се оттргнат мислите,бев до библиотека да видам што има нешто за читање да си земам и за среќа налетав на една книга што некој порано ја имаше препорачано на форумот,се сеќавам,книгата се вика Таблета против стравот од Андреј Курпатов,кој е руски психотерапевт,и ја има напишано оваа книга за да помогне во соочувањето и решаването на стравови со кои се соочуваме секојдневно. Ја зедов и сега ја читам и моше да кажам дека е навистина одлична,онака ветувачки изгледа после прочитани 50-тина страници. Ако сте во можност побарајте ја во градските библиотеки сигурно ја има. Поздрав до сите и секое добро,мора да продолжиме со борбата и да го победиме анксот
Уфффф,мене онака ме фаќа некоја напнатост а незнам зошто,се трудам да не мислам на тоа,да се опуштам ама не ми успева баш а и ова забрзаното чукање на срцето ми оди на нерви веќе,се е испитано,се е во ред со срцето,ова 1000 лекари кардиолози ми го имаат кажано ама пуста психа работи и нормално почнува таа тахикардија и сто пати се обидувам сама да се смирам ама не оди па не оди,и си пијам пола хелекс и потоа имам грижа на совест-зошто сум го испила ама навистина е премногу гадно чувството да неможеш да функционираш,го осеќаш срцето ќе ти излезе,те надвладува немоќ,неможеш да излезеш на крај со сето тоа така лесно...Ама тоа е,мора да го прифатам ова што ми се случува и да најдам начин како да го совладам и да го исфрлам од себе ова лошо чувство.
Можеби ова не е соодветна тема, но простете ми не знаев веќе каде. Значи еве плачам и не можам никако да се смирам веќе два часа. Ми го зназнаа мачето на улица, и не можам да се смирам никако. Се тресам цела, дур и сега кога пишувам и ми доаѓа да врискам. Се обвинувам себе си што на време не го прибрав, ќе беше живо досега. Сакам јас да бев на негово место. Значи сама сум дома, врискам, се тресам и не сум воопшто добра. Барам таблети за смирување низ цела куќа, ама нема ниту една. Што да правам? Како да се смирам? Не ми велете да престанам да плачам и да мислам, не можам. Чувствувам страв, празнина, болка... Помош!
Zdravo decki, posle tolku mnogu vreme najdov kako mi se vika problemot..iskreno si mislev deka samo jas stradam od ovoj vid na problem i da bidam iskrena nikogas ne se osudiv na nikogo da go kazam ova poso si mislev deka ke me izvadi nekoj za luda Do sega imam razmisluvano da odam na lekar poradi ova no ne sum bila seuste.. Neznam so da pravam , go krijam problemot vo mene a iako mislam deka pocnaa da me zabelezuvaat i doma so moite ispadi koi nekogas stvarno nemozam da gi kontroliram.Momentalno sega ovoj period se cuvstvuvam napnata najmnogu do sega, celo vreme se stegam mi idat se nekoi losi misli i pozabrzano mi cuka srceto..Se plasam premnogu se si mislam deka nesto preseriozno se slucuva so mene.. Na momenti gledam da pesacam da ne sum sama i toa mi pomaga mi gi otrgnuva losite misli ama koa ke si dojdam doma pak istoto..
Др. Гугл ми вика дека имам тумор на мозок, а неврологот и компјутерската томографија на глава ми викаат дека немам. На кој да верувам сега?
се разбира на неврологот и комјутерската томографија....не треба ни да размислуваш...др. гоогле не ти вршел преглед...
Прашањево не ни треба воопшто да си го поставуваш. Се разбира дека треба да му веруваш на неврологот и компјутерската томографија. Ако пак до толку се сомневаш побарај второстепено мислење. Гугл не може да е меродавен за вакви работи...
леле како тоа заминуваш мене ми е страв и д апомислам д аодам си викам леле како ке доседам незнам што ке правам знам дека треба да мислам позитивно ама не ми оди посебно кога ке дојди време за на одмор депресија ме фаќа од самата помисла
Ја гледам емисијата „Опседнати“ на фокс лајф... ако тоа е анксиозност, колку што додуша разбрав, се лечи со изложување! Сепак има потреба од некоја личност до тебе, да ви помогне, подржи итн. Јас, да чукнам во дрво такво нешто немам.
