Fala za soveta nate mI olesna malce Ali ne podnoslivo je ne mozam da go podnesam:// kiznaj sto bolesti ima vo mene://
Денеска шетав и шетајќи кога ми се сврте се изгубив во просторот ипочнав да се гушам за среќа беше мајка ми со мене и одма си дојдов дома многу се исплашив не сакам повеќе да ми се случува тоа гадно чувство!!!!!!!!!!!!
Zdravo prijatelcinja moi kako ste mi pominaa dve nedeli kako poslabo gi cuvstvuvam jakite napadi na anks od seto toa cuvstvuvam samo gadenje pocnav da ziveam kako porano poveselo za razlika od porano samo sakam da kazam sakam da pomognam kako se spasiv jas poshto mislam deka e od toa .Mi zabaja eden covek i mislam deka toj mi pomogna sega nekoj i ne veruva vo vakvi raboti no veruvajte za veruvanje e .slobodno pisete mi vo LP ke vi kazam sto treba i kako .pozz do site vas
има ли некој уште со проблем на анксВака пред се сакам да објаснам дека анксиозноста за да не ја чувствувате треба да ги избегавате лугето кои ви пренасаат негативна енергја....лугето кои ви љубоморат исто така....и треба да мислите се позитивно само....и без страв...вака: јас имам 21 години ја имам проживеано анксиозноста пред 6 месеци....отидов во Германија мислејки дека ке најдам работа..најдов и не ме примија..сонував лош сон,очекував нешто лошо да се случи...и после се овие проблеми осетив дека дека секој ден постепено го губам воздухот се помалку и помалку....и како желудникот да ме болеше...не кажував на никој..мислејки дека ке престане...а спротивно,уште повеке и повеке,особено кога ке се изнервирав осетив дека го губам воздухот....секој ден повеке и повеке дојде нок кога психата и старавот со кој живеев во мене ме победија...беше полнок осетив дека јас воопшто не можам да дишам...отидов ја разбудив баба ми и кажав за мојата состојба..исплашена бев дека ке починам во Геранија..и веднаш заминавме во болница додека таму и ја објаснив мојата ситуација а не знаев воопшто што се се случува со мене...ме прегледаа и ми кажаа дека сосема сум здрава..а јас чувстував дека умирам....сепак самата психа дека сум покрај доктори и во добри раце..полека ми се врати воздухот..се смирив едноиставно...заминав дома 2 дена после тоа..ми с еповтори пак имав напад срцето чукаше..премногу брзо мислев дека не може ни тоа да издражи...повторно на брзата помош заминав во 4 часот наутро и пак истио проклет напад....ми испитаа се срце,тероидна.и тн...се беше ок. а јас не се чувствував така ...покрај докторите се смируваш и пак доагаш во нормала...не ми дадоа ниту една таблета ниту нешто за змируване..значи ништо!веднаш утре дента си заминав за македонија..по патот го поминав со спиење,пошто самата се напив таблети за спиење...кога стигнав од возбуда пак проклетиот напад..исто се како во германија...помина...отидев на баење...и ми помогна искрено..бев затворена сама во мојата соба...помислував само на лоши работа..плашејки се дека ке ми с еповтори пак нападот....тој никогаш повеке не се повтори..но не дишев како сега...офф му благодарам на бога!!!! знаете како ми помина....сватив дека секој кој има проблеми...кој има некои маки...кој опкружен со лоши луге му се случува ова...дури и онј кој се исплашил од нешто исто така...не може ништо да ни направи анксозноста ништоо!!!ке помине само ен мисли ништоо лошооо....шетај..теретана...забувавј се....не се плаши...и мислата во глава дека никогаш нема да се задушиш колку и да те гуше...тоа е депресијата само во тебе...мојата анксиозност дојде од страв,сонував многу лош сон и чекав да се случи многу лошо...се случи мојата анксиознот од тај страв...после неколку месеци и мои друагри и другарки го почоствуваа ова..им објаснив и сега дишат нормално...само без страв!!!и срекни!!!иозност??? сакам да му помогнаммм ... нека ми одговори
Вака пред се сакам да објаснам дека анксиозноста за да не ја чувствувате треба да ги избегавате лугето кои ви пренасаат негативна енергја....лугето кои ви љубоморат исто така....и треба да мислите се позитивно само....и без страв...вака: јас имам 21 години ја имам проживеано анксиозноста пред 6 месеци....отидов во Германија мислејки дека ке најдам работа..најдов и не ме примија..сонував лош сон,очекував нешто лошо да се случи...и после се овие проблеми осетив дека дека секој ден постепено го губам воздухот се помалку и помалку....и како желудникот да ме болеше...не кажував на никој..мислејки дека ке престане...а спротивно,уште повеке и повеке,особено кога ке се изнервирав осетив дека го губам воздухот....секој ден повеке и повеке дојде нок кога психата и старавот со кој живеев во мене ме победија...беше полнок осетив дека јас воопшто не можам да дишам...отидов ја разбудив баба ми и кажав за мојата состојба..исплашена бев дека ке починам во Геранија..и веднаш заминавме во болница додека таму и ја објаснив мојата ситуација а не знаев воопшто што се се случува со мене...ме прегледаа и ми кажаа дека сосема сум здрава..а јас чувстував дека умирам....сепак самата психа дека сум покрај доктори и во добри раце..полека ми се врати воздухот..се смирив едноиставно...заминав дома 2 дена после тоа..ми с еповтори пак имав напад срцето чукаше..премногу брзо мислев дека не може ни тоа да издражи...повторно на брзата помош заминав во 4 часот наутро и пак истио проклет напад....ми испитаа се срце,тероидна.и тн...се беше ок. а јас не се чувствував така ...покрај докторите се смируваш и пак доагаш во нормала...не ми дадоа ниту една таблета ниту нешто за змируване..значи ништо!веднаш утре дента си заминав за македонија..по патот го поминав со спиење,пошто самата се напив таблети за спиење...кога стигнав од возбуда пак проклетиот напад..исто се како во германија...помина...отидев на баење...и ми помогна искрено..бев затворена сама во мојата соба...помислував само на лоши работа..плашејки се дека ке ми с еповтори пак нападот....тој никогаш повеке не се повтори..но не дишев како сега...офф му благодарам на бога!!!! знаете како ми помина....сватив дека секој кој има проблеми...кој има некои маки...кој опкружен со лоши луге му се случува ова...дури и онј кој се исплашил од нешто исто така...не може ништо да ни направи анксозноста ништоо!!!ке помине само ен мисли ништоо лошооо....шетај..теретана...забувавј се....не се плаши...и мислата во глава дека никогаш нема да се задушиш колку и да те гуше...тоа е депресијата само во тебе...мојата анксиозност дојде од страв,сонував многу лош сон и чекав да се случи многу лошо...се случи мојата анксиознот од тај страв...после неколку месеци и мои друагри и другарки го почоствуваа ова..им објаснив и сега дишат нормално...само без страв!!!и срекни!!!
Вака пред се сакам да објаснам дека анксиозноста за да не ја чувствувате треба да ги избегавате лугето кои ви пренасаат негативна енергја....лугето кои ви љубоморат исто така....и треба да мислите се позитивно само....и без страв...вака: јас имам 21 години ја имам проживеано анксиозноста пред 6 месеци....отидов во Германија мислејки дека ке најдам работа..најдов и не ме примија..сонував лош сон,очекував нешто лошо да се случи...и после се овие проблеми осетив дека дека секој ден постепено го губам воздухот се помалку и помалку....и како желудникот да ме болеше...не кажував на никој..мислејки дека ке престане...а спротивно,уште повеке и повеке,особено кога ке се изнервирав осетив дека го губам воздухот....секој ден повеке и повеке дојде нок кога психата и старавот со кој живеев во мене ме победија...беше полнок осетив дека јас воопшто не можам да дишам...отидов ја разбудив баба ми и кажав за мојата состојба..исплашена бев дека ке починам во Геранија..и веднаш заминавме во болница додека таму и ја објаснив мојата ситуација а не знаев воопшто што се се случува со мене...ме прегледаа и ми кажаа дека сосема сум здрава..а јас чувстував дека умирам....сепак самата психа дека сум покрај доктори и во добри раце..полека ми се врати воздухот..се смирив едноиставно...заминав дома 2 дена после тоа..ми с еповтори пак имав напад срцето чукаше..премногу брзо мислев дека не може ни тоа да издражи...повторно на брзата помош заминав во 4 часот наутро и пак истио проклет напад....ми испитаа се срце,тероидна.и тн...се беше ок. а јас не се чувствував така ...покрај докторите се смируваш и пак доагаш во нормала...не ми дадоа ниту една таблета ниту нешто за змируване..значи ништо!веднаш утре дента си заминав за македонија..по патот го поминав со спиење,пошто самата се напив таблети за спиење...кога стигнав од возбуда пак проклетиот напад..исто се како во германија...помина...отидев на баење...и ми помогна искрено..бев затворена сама во мојата соба...помислував само на лоши работа..плашејки се дека ке ми с еповтори пак нападот....тој никогаш повеке не се повтори..но не дишев како сега...офф му благодарам на бога!!!! знаете како ми помина....сватив дека секој кој има проблеми...кој има некои маки...кој опкружен со лоши луге му се случува ова...дури и онј кој се исплашил од нешто исто така...не може ништо да ни направи анксозноста ништоо!!!ке помине само ен мисли ништоо лошооо....шетај..теретана...забувавј се....не се плаши...и мислата во глава дека никогаш нема да се задушиш колку и да те гуше...тоа е депресијата само во тебе...мојата анксиозност дојде од страв,сонував многу лош сон и чекав да се случи многу лошо...се случи мојата анксиознот од тај страв...после неколку месеци и мои друагри и другарки го почоствуваа ова..им објаснив и сега дишат нормално...само без страв!!!и срекни!!!
дали некој од овие луге има напади, незнам како да ги наречам енергетски или демонски.се сум пробала и неможам веке да ја издржам оваа состојба .
колку време си во ваква состојба?? еве јас ти раскажав низ што се поминав...и му благодарам на бога се извлеков од тој напад...послушај ме само и ке с еосетиш подобро...ништо нема да ти се случи!! ти си здрава...само си во депресија која те гуши..а кога ке престанеш да се замараш со глупости и кога ке прифатиш се како што е се..ке помине се....
Здраво на сите! Овој проблем го имам поминато пред извесно време... Одев по психијатри, психолози и никој ништо не успеа да ми помогне! Пиев АД секакви и џабе! Еден ден решив дека мора да заврши тој пекол... го сменив начинот на живот.. најпрво почнав со спорт (било какови физички активности), и почнав да пијам чаеви.. Маточина со болилек... мајчина душица... на почетокот не беше се така лесно и брзо.. после вежбање често пати се осеќав неубаво.... после извесно време се се смени полека почна располжението да се мења.. чувствата, итн.. имајте во предвид дека временските услови кај ‘‘емотивните‘‘ (депресивни оние со анксиозност) влијаат превише! Доколку некој има некакви прашања нека постви, ако имам нешто кое мислам дека ќе му послужи од моето искуство ќе му посочам.
како го надмина јас сум заглавена веке многу ,и сите последни контроли кај психијатри ми викаат да лежам воболница ,бидејки лековите веке не ми помагаат,ајас се чувствувам многу лошо ,ако останам на утро повеке во кревет откако ке се разбудам повеке не можам да станам ,ова веке нее анксиозност ова е тешко растројство,аи покрај вакватасостојба јас одам на работакако издржувам и јас не знам ,сега сум на одморместо да се одморам јас повеке се исцрпав психички, катастрофа, незнам како да излезам од овој магичен круг.
И јас неможев да станувам од кревет не ме држеа нозете ти се чини неподвижна бев....сега ништо не ме запира
што најповеке ти помогна, јас пробав многу работи имало благи подобрувања но за кратко,се што сум слушнала сум пробала,и пак на почеток сум,сега.
Митровка,колку години имаш?зошто на профилот твој имаш ставено дека 18 имаш,па не ми е јасно како 10 год си анксиозна,од 8 год имаш ваков проблем?јас мислам дека не имаш погодено добар психијатар па затоа толку време ти се издолжила работава.имаш пиено Ад?кои?и дали сега пиеш нешто?Добар психијатар ,таблети (одреден период)и пред се самата ти се лекот за оваа состојба.од искуство ти зборувам.пззз
Што превземаш за да го надминеш проблемот? Дали имаш физички активности! Дали знаете дека со половина час секојдневно вежбање дека се потикнува хормонот за радост во мозокот? дали пиеш чаеви од типот Маточина, мајчина душица?
таблети за смируване не помагаат на анксиознот...само се тровите со нив,тие немаат никаква улога на оваа болест!сами се лечите....не мислете на лошоо...не се плашете од ништоо....мислите позитивно...ако мислите само на ова секој ден и ако се плашите се повеке и повеке,тоа е лошото....сватете дека ова доктор не го лекува...лекот е во вашата глава...сватете дека не вреди никој повеке од вас...не разговарајте со негативни луге...поздрав!!!
10 години? дали мислиш скогаш на лоши работи?имаш ли некој комплекс што те мачи? проблеми многу? тоа е причината што не заминува анксиозноста...јас знам по самата себе..јас живеам со комплекс и кога се стетам ан тоа ме нервира и плачам..и сум нервозна многу....а сум чувствителна за се и сешто можам да заплачам..и верувајте ми кога ги читам вашите објавувана јас изишувам како да го чувствувам тоа го пишувате....
пред помалку од минута 10 години? дали мислиш скогаш на лоши работи?имаш ли некој комплекс што те мачи? проблеми многу? тоа е причината што не заминува анксиозноста...јас знам по самата себе..јас живеам со комплекс и кога се стетам ан тоа ме нервира и плачам..и сум нервозна многу....а сум чувствителна за се и сешто можам да заплачам..и верувајте ми кога ги читам вашите објавувана јас изишувам како да го чувствувам тоа го пишувате....
