Kolku vreme gi pies lekovite?Можеби се нус појави од нив а може и од самата анксиозност и јас тоа го поминав минатата година и ослабев многу неможев ни да јадам ни да станам од кревет
Veke podolgo vreme ve pratam i se naogam vo site vasi slucaevi.Nekolku godini veke se boram so anksiznost. Piev i tarapija od psihijatar i mozam da kazam deka nekoe vreme mi bese podobro no lekarot odluci deka nema potreba poveke da gi pijam i deka ke bidam dobra,a i jas samata sakav da se izboram so taa situacija.Poslednive dve nedeli osekam deka se boram vnatresno so nekoja pogolema sila od mene.Probuvam da ja ignoriram da ne mislam na toa no mnogu tresko mi odi se osekam bespomosno i deka nikogas nema da ja nadminam ovaa situacija.Dali nekoj nekogas ja nadninal anksiznosta ke mi bide milo da doznam.
Јас ја надминав. Ужас е тоа чувство да се бориш со сама себе, been there seen that. Мора да продолжиш да се бориш. Не се откажувај. Ќе успееш, ќе ја фрлиш анксиозноста во длабока канта . Само биди сигурна во себе, немој да се откажеш. Поздрав
здраво!таман мислев дека готово ја победив анксиозноста и пед извесно време престанав со депрозелот пред неколку дена таа се врати во уште ппојака форма .неиздржливо.пак почнав со депрозелот и со џелексот и се ми изгледа безнадежно.мн ми е тешко .помагајте.....да ве прашам дали вие што пиевте депрозел и по втор пат делувал кај вас зошто мене првиот пат ме направи најнормална особа и срекна и без стравови.одговор брзо ве молам
Lujge i mene voopsto ne mi e dobro.Sabajle pred oci mi se stemni pritisokot mi e vo red.Sega lezam i tesko disam mislam deka ke doziveam srcev ili mozocen udar.sto da pravam ?????
Станииииииии!!!!!И сама знаеш дека ништо нема да ти се случи!Не ти е време за паники треба да бидеш силна,имаш ангел дома,ако сама неможеш да се справиш оди на псохолог,направи нешто,работи на себе.
и јас се борам со оваа проклета „болест“! веќе смачено ми е... сите симптоми ме преплашуваа... де срцето ми е де незнам што ми е. сите контроли ги направив и се во ред е но изгледа само психата не ми е во ред. и не само мене туку на сите ние што сме преокупирани со секаков симптом на некоја болка и одма пребаруваме по интернет да видиме што е тоа... и кога ќе прочитаме (секаде различно пишува) одма во главата си правиме некакви филмови. се ова ни е последица од интернетот од филмовите( мое мислење). Се што ќе видиме и чуеме мислиме дека готово сега и нас ќе ни се случи. Од тоа патиме... Ако си силен ако се бориш, ако си сам на себеси психолог ќе успееш да живееш посреќен живот без „болка“, бидејќи секоја болка што ја осеќаме (нормално секој мускул на нашето тело си има своја функција и понекогаш знае да пецни) веднаш станува нешто страшно со кое се бориме потоа со години... Бидетеси сам на себе психолог и многу подобро ќе ви биде. Мислете на убави моменти и бидете среќни. Само така може да ја победиме анксизноста.
Луѓе јас еве не можам да се исправам којзнае колку време од оваа проклетија. Сега имам нов симптом, до душа не е баш нов, ама многу изразен ми е сега. Ме стега гушата, мислам отечена сум, само ја истражува, дури и ја сликав прееска да видам дали има отоци. Јас гледам нерамнини како подигнато, како отоци некои, ама кога ке пипнам не ме боли, нема топчиња, не е тврдо. Бев на екар, немало ништо, се било на нервна база, ама докторов незнам дали е баш за верување. Маж ми ме гледа, ми вика нема отоци. Ако ми верувате не одам исправено, одам со наведната глава, а вчера на прослава за 8-ми март од работа бев со марама изврзана околу вратот до нос скоро се заради таа моја гуша. Не знам веќе што понатаму. Луже имате ли некој совет, некако да ми помогнете, очајна сум
Дали некој од вас испитувал Тироидна жлезда, некаде прочитав дека давала исти симптоми како и анксиозноста ?
Ве молам за помош! Во април 2012 првпат бев на психијатар и ми препиша депрозел (20мг) и хелекс (0,25 х 2 пати дневно) и ја пиев година дена, можда и појше некој месец. На почетокот од депрозелот бев како умртвена, ама после фино ми делуваше, но некако се навикнав и кога требаше да ги одвикнувам ми се јави анксиозност со пароксизмална серија панични напади. Морав пак да почнам да пијам лекови, пошто не се трпеше тоа што ми се случуваше со нападите и по апстиненција од лекови 3-4 месеци сменив психијатар и ми даде елицеа (есциталопрам) од 10 мг и хелекс по потреба, а за навечер мелатонин кој е на природна база. Меѓутоа, елицеата ја пиев како есциталопрам од лек љубљана мислам, а докторкава ми наголемуваше на секои две недели по 5 милиграми и оваа недела стигнавме до елицеа 20 мг како би се исфрлил хелексот на таков начин. Пошто немаше есциталопрам од лек љубљана од 20мг ја купив како елицеа 20 мг од крка, сабајлево се напив првпат и по саат време почувствував како ми се одземаат сите екстремитети, не чувствував ништо, нагло изгубив концентрација, осетив дека сум земала како преголема доза од лекот и почна да ми се повраќа. Два-три пати повратив и сега ми е подобро и ѝ се јавив на докторката да ја прашам, а таа ми кажа дека не ми било тоа од лекот, но кога и кажав дека сум пиела долго време од лек љубљана, ми рече дека таа ги препорачувала од крка таблетите и дека можно е од тоа да ми се слошило зашто сум смешала две различни фирми (различна генерика). Ми рече од утре да го пијам од крка, ама не сакам пак да ми се слоши како денес, а психијатар да менувам нема шанси, зашто оваа е една од најдобрите во МК и не верувам дека некоја знае подобро од неа.
Najverojatno se ti e predizvikano od nervna baza.Dokolku imas zgolemuvanje na tiroidnata zlazda ke imas i drugi propratni problemi.Za da se ubedes samata sebesi deka se e vo red napravi ispituvanje na tiroidni hormoni.
Сосема се согласувам со мал.ечка, мора да се работи на себе, само така може да се надмине анксиозноста и паничните, иди на психолог, почни со психотерапии, од искуство ти кажувам дека ќе биде подобро, не се откажувај
Јас имам испитувано тироидна бидејќи да точно е дека дава слични симптоми, а кај мене би можело да биде и наследно а кога не ти е добро се ќе пробаш и се ќе испиташ, ама се беше во ред со тироидната, ако те мачи тоа за секој случај оди и испитај ја, преку крв се испитува прво па таму ако се покаже нешто те праќаат на снимање
Исто како eleni27 и јас потекував од стрес,анкс...докторот ме прати да проверам тироидна и се беше ок.
Аха јас сега брзо испитував крв докторот рече дека е се во ред, дури имам и прејака крв но чим не ми спомна ништо значи нема потреба да одам нели ?
Мислам дека немора да значи дека ако крвта ти е добра добра ти е и тироидната,ама незз нека каже некој што повеќе се разбира,јас само би ти препорачала ако ти е мисла провериси и раат да си бидиш
Здраво на сите Бидете поздравени од личноста која некогаш беше најхрабра и не се плашеше од ништо а сега ја плаши дури и воздухот кој го вдишува.Помина речиси година од мојот прв напад.Ме фати пред спиење .. ненадејно .. мислев дека ги живеам последните минути од животот .. Бидејќи никогаш претходно немав вакви проблеми и незнаев за што всушност се работи избезумена се упатив на клиника каде што завршив единствено со инфузија .. Имав ужасна тахикардија а екг-то беше во ред, притисокот нормален незнаев како е можно тоа а јас осеќав дека вилицата ми беше укочена, и едвај успевав да се задржам на нозе .. Од тогаш почнав да добивам напади скоро секој ден , по повеќепати во денот а има и денови кога по цел ден ми е лошо.. Некогаш се поинтензивни,некогаш послаби,некогаш ги нема воопшто недела две,но во периодов се ужасни и тотално ме имаат надвладеано.. Не сум способна да излезам ни до пред зграда а да не ми е лошо.. се е околу мене нереално чувствувам само како да посматрам од страна,видот ми се замаглува .. просто кажано се осеќам уништено.. Еве сабајлево тргнав за на факултет..собрав сили..се облеков.. тргнав пешки по незнам колку време .. и на крај повторно ми стана лошо и се откажав,се вратив назад и еве сега ви пишувам. Моите родители за мене се најдобрите луѓе на светот кои ми пружаат целосна подршка и не би сакала никогаш да ги разочарам зошто како и сите други тие си трпат на своја кожа за да ми угодат мене све .. Напочетокот кога нападите беа послаби разговарав со нив и гледајќи колку и тие се грижат и зад нивната цврстина и надежта и силата кои ми ја даваа всушност тие страдаа повеќе од мене и неможејќи тоа да го гледам бидејќи осеќав голема грижа на совест им кажав дека сум добро и дека нападите ми престанаа.. Можам да кажам дека сум многу среќна личност бидејќи мојот најдобар другар кој е со мене од детството пред две години стана и мој дечко,дел од мене и моја гордост кој ми пружа голема подршка и не ме остава сама да минувам низ овој пекол.. И сама се чудам како не му сум здосадена со сите мои напади и лоши мисли ... И еве откако низ солзи ви раскажав како се осеќам дали некој би ми дал некој совет или би ми препорачал некој психијатар зошто стварно несакам да се затворам дома и да го запоставам факултетот и да ги разочарам сите што ми значат.. (иначе пијам бедоксин ама не ми помага) поздрав до сите и се надевам дека нема да ви пречи да се придружам во вашата група
Да немало врска тоа се проверувало посебно, но кога последниот пат бев на доктор тој ме цепкаше на вратот и рече дека немало потреба. Па ке видиме сепак фалаа на одговорите.
