Здраво на сите... Еве ви на форумов нова анксиозна личност ...:/ Гледам многу сте пишувале на оваа тема и најразлични искуства меѓутоа толку многу сте изнапишале што јас неможам да постигнам све да прочитам. Јас патам од анксиозност сигурно 2 - 3 години , меѓутоа сеа сватив дека тоа е уствари анксиозност. Си мислев дека сум болна од некоја болест па имам еден куп симптоми. Имаше период од месец дена кога неможев да функционирам ни дома ни на работа, ниту пак можев да излезам нормално надвор затоа што имав толку страшни вртоглавици, од кои бев престрашена. Искрено мислев дека сум болна од леукемија или нешто слично па ми беше страв и на лекар да отидам, и на крај собрав некако храброст отидов направив крвна слика и милион пропратни работи дури и тумор маркери и крвната слика ми беше толку добра како да сум пораснала на планина... и наеднаш ми престанаа вртоглавиците. Од време на време м исе појавуваат периоди кога неможам да земам воздух мегутоа после извесно време од неколку недели и тие поминуваат па на периоди се враќаат. Е токму сега е таков период ...две недели се гушам и имам чуствао како белите дробови да не ми собираат доволно воздух...али на моменит се фаќам дека кона не мислам на тоа си дишам нормално, и таман ке си помислам еве сеа дишев нормално одма почнувам пак тешко воздух да зимам. Дали некој имал таков проблем со дишењето? И таков хипохондрик сум станала што одма си помислувам дека имам некоја тешка болест, и навечер кога ќе легнам буквално се стресувам кога ќе ми текне на тоа. Инаку истите симптоми кои ги имате повеќеммина ги имам и јас, црни мисли навечер да не се случи нешто на некој мој близок, со тоа сум окупирана скоро секоја вечер. Толку многу ме измачува оваа состојба, што ме доведува до тоа да неможам да функционирам нормално во текот на денот. А толку многу м ие страв да одам на лекар да правам дополнителн ииспитувања, што секое вадење крв ми преставува стрес дур чекам резултати. Поздрав до сите и се надевам дека сите до еден ке се опраиме пополека али сигурно
Веќе две години имам сериозен проблем. Имам страв навечер сама да спијам, имам секакви мисли и целата се препотувам, моите ме прашуваат од што се плашам едно друго, а јас навистина не ја знам причината. Исто денски кога сум сама дома и едноставно неможам да издржам, пуштам гласна музика, гледам филмови за да ги оттгрнам мислите и не поминува. Моите и на бајачка ме носеа, искрено не верував дека ќе ми се подобри ситуацијата и им реков на моите дека каде и да ме носат нема да ми помине стравот, и така испадна како што реков. Стравот станува се преголем. Исто овој период и имав намалена желба за дружење со другарките. И навечер ми беше страв да си доаѓам у случај некој да не ми излезе. Незнам дали се работи за анксиозност но мојот проблем незнам во која категорија да го споделам.
За жал на вистинско место си.И јас долго спиев со мајками,ми велеа спиј нема ништо од што ти е страв,а јас само знаев дека ми е страв а не знаев да објаснам од што.Мене кога ќе ме однесеа на бајачка подобро ми беше од самата помисла,треба да веруваш дека ќе ти биде подобро за да ти биде Побарај стручна помош,не губи време,битката е долга и тешка но не и невозможна.
Позитивни афирмации Квалитетот на нашиот живот е детерминиран од три нешта: како се доживуваме себе си, колку сме среќни и на кое ниво е нашата самодоверба. Нашиот ум е како градина, доколку не посадиме цвеќиња и доколку не се грижиме добро за нив – ќе никне плевел. Повторувањето на позитивни афирмации повеќепати во текот на денот ја зголемува самодовербата, ги подобрува односите со себе и со другите, ги зацврстува позитивните ставови. Нивното свесно повторување во текот на триесет дена може значајно да ги промени нашиот внатрешен и надворешен свет. Јас се сакам себе Јас можам да направам се’ што ќе наумам (во позитивен контекст) Јас секојдневно се подобрувам Јас сум битен/битна, важен/важна Јас сум успешна/успешен во се’ што правам Јас сум сакан/сакана Јас сум јака/јак Јас се надевам Јас ги реализирам моите замисли Јас сум упорен/упорна Јас верувам во себе Јас смирено се соочувам со моите стравови Јас сум прекрасна личност Јас искрено се сакам и се почитувам себе Јас сум способна/способен креативно да им пристапам на проблемите Јас сум полетен/полетна и имам многу енергија Јас размислувам како победник Јас го ценам секој момент од денот Постои решение за секој проблем Јас чувствувам радост Јас имам мноштво од можности Јас секојдневно сум инспириран/инспирирана за акција Јас мислам позитивно, јас зборувам позитивно. Моите дела се позитивни Јас зрачам позитивна енергија Се’ што правам е проследено со успех Јас ја гледам позитивната страна во сите ситуации Јас управувам со сопствениот живот Денес, насекаде ќе ширам радост и задоволство Поздрав..
Значи ако паничните напади ми поминат, после тоа ми идат црни глупи мисли, дали има крај ова. Сега пак излегов малце да пешачам толку се испопаничив значи шетав и се матно гледав. Ги укочив мускулите мислам дека, дојдов дома сега се напив еден дијазепам. Како сте вие ?
За опуштање на мускулите пијај магнезиум,не шумлива од оние другите. http://www.zdravjeizivot.mk/stop-za-nes ... magnezium/ еве прочитај повеќе Јас некако после одмор се чувствувам депресивно,замислено,чудно.Тука е и пмс можеби затоа се чувствувам така.Ќе помини....
Srce, natemila kaj mene e isto. Nekogash uspevam da se izboram i da recham yeeey vekje nema da se vrati, a nabrgu posle toa maaaalku se iznerviram i zamislam i gotovo...pagjam na dno...pa crni misli, panichni napadi... se nadevam deka kje ni pomine, zatoa sme tuka zaedno da se borime
Luge dali sekojdnevno gi osekate fizickite simptomi ? Jas sekojdnevno osekam gusenje, bolki vo grloto,nervoza.dali ste primetile posle na primer kavga so nekoj deka se zgolemuvaat simptomite i posle fizicki napor.pozdrav do site
Јас и денес супер сум ,еден ден во неделата имам слободен и тој максимални го проживеав дома не се завртив од 10 сабајлето до 1 ноќта дури на телефон ме збараја од дома кај сум усте ,хаха и јас во животот да зашетам еднаш каква анксиозност ке шетам ако треба на сред улица ке паднам ама дома не седам појке
И јас максимално го искористувам одморов,денес и со внуками сама бев на прошетка,никаква паника ни страв.Се гордеам со себеси.
Здраво девојки, еве ме и мене, се вратив од одмор. Џабе толку паничење и мислење како ќе биде што ќе биде ете помина се во најдобар ред. Паничен напад немав ниту еднаш, ама имаше дел од денот (секој ден) кога ќе ме фати нервоза без потреба. Првите денови пиев хелекс во тие моменти зошто ми беше страв да не ме фати напад, ама потоа си реков ке пробам без апчиња па што биде нека биде, маж ми е до мене . И така кога ќе ме фатеше нервоза или влегував во вода да пливам, зошто тоа ме опушташе, или како мало дете ќе копав дупки во песокот, важно поминуваше. Сега сум добра малце омалаксана од возењето, а и во пмс сум ама ќе помине и тоа.
Здраво девојки... Веќе подолго време пасивно ве набљудувам во разговорите и решив да ви се приклучам бидејќи и јас веќе долго време го имам проблемот чиј назив е името на оваа тема. Морам да признаам дека се почесто се осеќам како ќе експлодирам. Си викам понекогаш, аман бе, па што и да беше до сега, за повеќе од 2 години требаше да помине, така? После куп испиени лекови (хелекс, лексилиум, зепира, деметрин, диазепам: последново често во големи дози од 20 мг. дневно!!!), сфатив дека тие само ми ја влошуваат состојбата! Решив да направам рез во поглед на апчињата и веќе од петокот (8.6.2014) прекинав со последните дроги, односно диазепам. Претходните ги прекинав уште многу порано и да ви кажам право, за овој период од една недела не осеќам нити подобрување туку напротив, благо влошување. Ете, си се мачам јас вака веќе 2 и кусур години, пробав и со јога и со психотерапија (само многу краток период) и ништо од тоа. Ќе ги снема вртоглавиците за момент, и другиот веќе се враќаат. За симптомите, што да ви кажам. Притисок во главата, во тилот, покачување на притисокот, вртоглавица, чувство на дезориентација, чувство дека пропаѓам во земја, чувство дека ќе ми се пресечат нозете кои во последно време ми се се поладни во вакви напади, заедно со рацете... и ред други. Овие напади се интензивираат во непознати средини, особено на топло време како што е сега. На зима, ги има, ама не се толку интензивни. Ова како некоја фобија од сонце ќе да му дојде. Едно излегување од дома, бран на топлина и крај е со мене. Не можам да функционирам. Да не должам, дали некој може да ми одговори, дали овие симптоми кои ги наведов, луѓе мои, може да исчезнат и ако може, како?!?! Очајна сум веќе, ама навистина. Мислам дека и луѓето околу мене веќе попуштаат со нерви, оние кои се грижат за мене, останатите одамна дигнаа раце. Кажујте лек, ветувам дека ќе ви вратам 5 пати по толку
Dali nekoj od vas pomisluva na SAMOUBISTVO ?!? JAS DA !! Duri i mislam deka ovde na ovaa zemja zivotot ne e dobar i deka ne e tolku vazno dali ke ziveam ili ne @@@@
Како што кажа и сама си пробувала со јога и слично и тоа траело многу кратко. Утредента пак ги осеќаш истите симптоми. Не се откажувај толку брзо и биди упорна и трпелива. Не може да осетиш промена преку ноќ. Тоа е нормално,бидејќи се мачиш веќе 2 години и ќе ти треба време да се вратиш во нормала и да почниш да функционираш нормално. И јас со тие симптоми се мачев скоро 2ипол-3 години а ми требаше скоро цела година за да видам подобрување. Не можам да кажам дека и уште не се мачам,но тоа се случува многу ретко.Продолжи да работиш на себе секој ден,колку и да те спрепне нешто најважно е да не се откажуваш. Верувај во себе! Се надевам ти помогнав
ЗНАЧИ ВАКА ДЕЧКИ ТУКА НА ФОРУМОВ СМЕ ЗА ПОДРШКА И ЗА УБАВИ НЕШТА А НЕ ЗА ТАКВИ РАЗМИСЛУВАНЈА ЗА ПОВРЕДУВАНЈЕ И ШТО ВРЕДИ ИЛИ НЕ ВРЕДИ ДА СЕ ЖИВЕЕЕ ....ЖИВОТОТ Е УБАВ ТАКОВ ТАКОВ И СЕКОЈ ТРЕБА ДА СЕ БОРИ ЗА ПОУБАВ НА СЕКОЈ МОЖЕН НАЧИН А НЕ ТАКВИ ДЕМОРАЛИЗИРАЧКИ ПОРАКИ ПРЕД СЕ ЗА САМИТЕ СЕБЕ НЕ Е ДОБРО И ЗА ОСТАНАТИТЕ НА ФОРУМОТ....И ЈАС СУМ АКЦИОЗНА ПОВЕКЕ ОД 4ГОДИНИ 2 ГОДИНИ СУМ БЕЗ ЛЕКАРСКТВА ЕВЕ СЕГА ВО МОЈАТА СОСТОЈБА НЕ САКАМ НИ ЕДЕН ДИАЗЕПАМ ДА С ЕНАПИЈАМ ПА ГУРАМ ПОНАТАМУ И СЕКОЈ ДЕН СЕ БОРАМ СО МИСЛИ СО ИЗГУБЕНОСТ И ТРИСТА ГЛУПОСТИ НО И ТЕ КАКО ВРЕДИ ДА СЕ БОРИШ НИЗ ЖИВОТОТ ЗА ПОДОБРО ...ПОЗДРАВЧЕ И СКОЕ ДОБРО ЗА СИТЕ НАС...
