Анксиозност

Минатото неможеш да го промениш само може да те бутне друго ништо,верувај во Бог и молисе,тој ти дава можност за да започнеш нов живот од денес да си ново создание без минатото во минатото ке остане само нешто старо во кое не си ти ,ти ке бидеш со нов дух нема да има ништо старо нека не те мачат страрите милси ,кога ке ти дојде некоја траума од порано само кажи дека сега си ново создание и живееш нов живот, на Бог не му е вазно минатото живеј во сегашноста во овој момент нека не те мачат тиа мисли ,на Бог не му е важно минатото па зошто тебе би ти било важно.ова мене многу ми помогна верба во Бог ама ретко кој го применува ова поздрав

 

kako da gi ostavam ,koga tie mene me kontroliraat,i ne mi davaat da mislam nisto drugo ,eden period imav mnogu edna po druga ,i ne mozam da gi isfrlam i eve 10 god.sum vo pekol,moze i poveke samo poveke propagam ,pozdrav

 

Mitrovska95 сите имаме по некои трауми или во минатото или во сегашноста инаку не би биле на форумот но најдобро е да се научиш или да ги заборавиш или да се носиш со нив но притоа да ги игнорирш И јас имам и проблеми и трауми и од минатото и од сегашноста но одам напред Појам демитрин се дотерам одам на работа кога поарно кога полошо но се движам и живеам Читам книги на Фемина комуницирам кој ти таде причина за живот кој надеж и сватиш дека не си единствената со трауми и проблеми Сите се носиме со своите маки Мене најдобро ми помага еглонилот и демитринот и успевам и да одам и да работам иако не со оној капацитет на кој сум навикнала Најди некоја утеха во некој убав период или во некоја личност и подобро живеј во фантазија дека се ке помине и ке биде во ред отколку во темница да пропагаш Затоа исправи се дај си сопствена сила и енергија зошто апчињата смируваат но зелбата за живот е единствено само твоја одлука СЕ ШТО ДОЈДЕ МОРА И ДА ПРОЈДЕ тоа е мојата девиза Поздрав

 

Тие можат да те контролираат се додека му дозволиш да те контролираат .Немора да прифатиш све што ке ти дојде во главатта,ти си таа што одлучува на што да мисли ,негативната мисла не демнее секој миг тоа и е работа ,мораш да вежбаш мозокот да го насочуваш на позитивно,не откажувајсе не вели дека не можеш не му давај шанса на негативната енергија да не му бидеме шветска маса на луѓето што се хранат со негативна енергија,некои одбиваат со оваа вежба со позитивна мисла затоа што се задвабочени во таа негатива што на мозокот му е чудно да прима позитивни вибрации и не ги прима лесно затоа што е навикнат на негативно и мисли дека така треба ,можеш да се промениш ако сакаш

 

Пак јас, денес расположена за пишување. Пред неколку минути како нешто да ме прободуваше во срцето и немозжев да земам здив, неможев длабоко ниту да вдишам, ни да издишам, седнав малку се смирив и помина, претпоставувам дека и тоа е дело на анкс. Или пак што цело време сум пред компјутер ( од 11 до 15 никако не бев станала) и кога станав се размрдав и ете. Пишете.

 

Jas nz poke so da mislam ni kaj da odam samo citam vaka taka ova pomaga ona se pomirvam da ziveam vaka eve samo goltam apcina i ne bas najdobro ne i loso ko so bese ama pak nekogas siptomite gi ima go molam bog sekoja vecer da ziveam normalno ama ako sum osudena vaka da ziveam jas tuka nisto nemozam..zivotot mi tece vaka stanvam srceto mi cuka i vo tekot na denot se menjava mozi da e okey mozi nekoj siptom da me zacacka ama jas setkam izlegvam se druzam joga vezbam koga mozam na kurs odam znaci taka zivotot teci ..pozdravce imaj ubava vecer

 

Незз и јас самата ама по се изгледа сама си правам Значи откако бев кај човекот, он ми одржа убава лекција што ме натера да размислувам позитивно и после 6 месеци јас пак на глупости помислувам,, ШТО АКО МИ СЕ ДЕСИ НЕШТО,, а инаку имам приметено баш од тоа што се плашам испаѓа на крај дека немало потреба од плашење. И бев на слава и супер си поминав позз

 

И да знаеш дека е така, јас фала богу сум добра, ама секој ден си викам и денес ке бидам супер. И овие денови имам нова тактика, а почне да ми се врти јас одам вртам круг низ населба, дали сама дали со некој важно искачам. А порано а ми се приврти одма легнував, одма шекер и вода и после ко удрена.Вака само цврсто и со инат и супер пак.

 

Здраво. Што е работава нема активност на форумов? Поголема активност има на групата на ФБ, ама јас лично ја следам но не се осмелувам да напишам коментар или да ја напишам мојата ситуација. Со никого немам споделено што чувствувам и како ми е, гледам сама колку можам да се изборам и не сакам моите постови да ги гледаат пријатели и да ја знаат мојата состојба.

 

Вчера бев добра, работа, состанок се вратив расположена, малку со децата тие се заиграа, а јас си почнав со домашните работи, ги завршив и ми дојдоа црни мисли, готово е со мене затоа јас средив се за утре кога ке ми се случи нешто, да е се чисто. Си легнав со страв дека нема да се разбудам, станав и одма со црните мисли, сега сум на работа малку порелаксирана, ама еве додека пишувам силна болка во левата рака и одма пак..... Пишете како сте

 

Lejla ista sum i jas.i so misli i so bolki.sabajle placat decata deka odam na rabota ja si vikam placat oti gotovo e so mene .me boli stomak me boli grb i sekoj den nesto razlicno.vise neznam sto da pravam i kako da izlezam od ova.probuvam so ignor na simptomite ama tie pa kako da se zgolemuvaat togas i uste poveke se plasam.

 

Јас сум добро, без мисли, без симптоми, аме денес требаше да одам во град со автобус и еве уште се мислам, хаха, само гледам да најдам некој со колаа.Иначе ме боли глава, ама ме боли од што се напнувам како да се качам во автобус, не сум се качила од пред 2 години.

 

Lejla ista sum i jas.i so misli i so bolki.sabajle placat decata deka odam na rabota ja si vikam placat oti gotovo e so mene .me boli stomak me boli grb i sekoj den nesto razlicno.vise neznam sto da pravam i kako da izlezam od ova.probuvam so ignor na simptomite ama tie pa kako da se zgolemuvaat togas i uste poveke se plasam. Пиеш ли АД или не.
Исто и јас ако ме погледнат сабајле жално кога ги оставам во градинка исто и јас помислувам готово е.
Сабајле одам во купатило викам удар ке добијам, имам роднини така што починале.
Сега нешто срцето ми е вознемиено и оп, пак мисли.

 

Поздрав Феминки.
Еве и јас се решив малце да придонесам за темава, онолку колку што можам од лично искуство, и да споделам што ми помага мене да се справам со анксиозноста.
Јас прв пат се сретнав со анксиозноста во прва година средно школо. И имав доста проблеми бидејки не кажував ништо на никој, ниту дома, ниту на најдобрите пријатели. Се променив драстично, не излегував од дома, и прекинав да одам во школо. Едноставно немав желба за ништо. Секој пат кога ќе отидев во школо, или било која ситуација кога бев опкружена со луѓе кој не ми беа од најблискиот круг добивав напади на паника. Ладна пот ќе ме облееше, трнење во рацете, тахикардија, па и неколку пати ми се има случено и гушење, да неможам еден здив воздух да земам. Ми се случуваше исто и да се разбудам во текот на ноќта (тогаш кога спиев бидејки обично имав инсомниа и неможев никако да заспијам, спиев по 3 саати на ноќ) да отидам по вода или до вц и да се онесвестам. Мислевме да не е нешто физиолошко поради несвестиците ама ги направив сите можни испитувања на главава и се беше во ред и тогаш веќе знаев дека е психолошки проблем. Околу тој период почнаа и суицидни мисли да ми се вртат низ глава иако никогаш не стигнав до тој степен да пробам да направам нешто.
Најдов психијатар почнав да одам на сесии и веќе после втората сесија докторката ми рече дека е анксиозност со мала доза агора фобија и веднаш ми препиша медикации, асентра и хелекс.
Терапијата ми помогна доста, лекарствата освен што ми помогнаа со спиење на друг аспект незнам и колку беа корисни и да би се вратила сеа во тоа време би одбила да се клукам со отрови, но она што сметам дека најмногу ми помогна беа поддршката од пријателите и мајка ми. Најдоброто нешто што го научив од сесиите на психијатар е дека не треба да се срамам од мојата состојба и дека дефинитивно треба да разговарам на таа тема со моите пријатели.
Разговорите со пријателите и те како ми помогнаа, тој период бевме поголемо друштво, па ќе седнеме да муабетиме па ќе ме охрабруваат, па кога ќе добиев од оние периоди кога не ми се правеше ништо и кога сакав само да дремам дома затворена ќе дојдеа, ќе ме изнесеа бар до улица на неколку круга низ маало и ќе се чувствував одма подобро.
Негде трета година средно бев скоро како нова. И ден денес сум, си имам денови, и периоди, или најчесто кога треба да се јавам негде, да одам да средам нешто формално со документи каде што ќе морам да разговарам со некоја непозната личност ама зимам длабоко здив бројам до три и напред.
По некогаш и ми се случува да имам ептен лош ден, обично пуштам добар филм или музика, вежбам јога, медитирам, одам да се истрчам, или евентуално седнувам и разговарам со дечко ми бидејки ми годи коа ќе исфрлам се од себе. Од апчиња пијам само антистрес од форвита, тоа се апчиња од магнезиум и б6 и мене ми делуваат доста смирувачко но ги пијам само кога неможам да заспијам или пред некоја обврска што треба да ја завршам а ме прави анксиозна.
Мајндсетот дефинитивно помага, мора да се убедиш самиот себе си дека си посилен од тоа. Јас кога ќе осетам дека не сум во ред тој ден земам здив и си викам: Океј, денес имам предизвик, во ред е, прифаќам, можам да се справам со ова. И со таа мисла ја напаѓам секоја обврска.
Ова е колку толку на кратко, да не го продолжувам и така долгиов пост, ако некој го интересира некоја специфична информација или било што можеме да дискутираме и да си помагаме

 

Јас немам потврдена дијагноза од доктор. Кога одам кај матичниот кога почнувам да кажувам што чувствувам и посебно за стравовите, вели кај сите постои тој страв, но треба да се потрудиме да го демантираме. Немам поставено дијагноза, ниту понатамо ме испратил кај психијатар или психолог. Од симптомите и од форумите што имам читано пртпоставувам дека сум анксиозна.

 

Па доколку сакаш да си пробаш евентуално на психијатар, најди некој добар и побарај си упат од матичниот за кај тој психијатар и појди на неколку сесии чисто да пробаш може ќе ти помогне.
Мене искрено премногу ми помогнаа сесиите, секој пат кога ќе искочев од ординација се чувствував тон полесна.

 

Lejla-86 немој да мислиш дека си единствена и во мислите и во симптомите Сите го имаме истиот проблем и сите опстојуваме Некој похрабро поднесува а некој со по лабилен карактер сосема го обзема Еве и мене ми е исто како тебе Ништо не сум подобра ни во мислите ни во симптомите Ме гуши грлото мислам секој момент ке престанам да дишам а во главата нон стоп нешто ми пуцкета тоа сега ми е најново Негативно сум наелектрузиранам како темпирана бомба уште кибритче фали Се е хаос Но еве работам на странки се смешкам пијам кафе и од што се ми е дошло преку глава си велам Е ПА АКО ТРЕБА ДА СЕ УМРЕ НЕКА СЕ УМИРА и тоа е за луге Многу големи убави и познати личности отишле па што И кога ке прифатиш дека и животот и смрта се реалност тогаш полесно ке се носиш со ситуацијата во која си западната А најважното е дека НЕМА ДА УМРЕМЕ само неквалитетно ке живееме Но сите ке најдеме начин како понатаму Кој е поцврст може ке излезе од овој хаос кој не ке продолжи да животарка Поздрав и само похрабро

 

Јас Сношти имав напад во спиење и многу се исплашив,само седев и го молев Господ да го дочекам утрото.. пред добивање сум се тешам дека заради тоа расположението ми е опаднато,но и донекаде се навикнав знам дека после два три убаво поминати денови следуваат три четири лоши и тоа е тоа .. но се надевам дека и покрај се ќе успееме да живееме долго зошто како и да е Животот е убав

 

Сега за сега не планирам да одам на психијатар. За понатаму се надевам дека нема да има потреба. Јас сум комуникативна личност, одам на работа, комуницирам се дружам, сакам да излегувам, подобро ми е да сум било дека со народ отколку дома. Колку можам се трудам да не седам дома, 8 часа сум на работа нон-стоп со народ. Проблемот е кога излегувам од дома мислам дека нема да се вратам, кога одам некаде и возам мислам на сообракајки и ред други глупости, кога се вратам дома јас се убедувам еве пак се врати гледаш дека е само лоши мисли. А кога сум со народ претежно е се ОК. И повторно пак кога одам некаде исто, мисли, кога се вракам дома убедување, ама неможам да го исфрлам од глава. Точно и јас си велам што е пишано ке биде, ама ми е жал за децата, мали се татко како татко неможе сам, свекрва ми што попрво. И нон стоп му се молам на Бога, да ги пораснам да можат сами за себе, па што биде нека биде.