Tocno taka, jas duri kacuvam i pritisok koj odi do 180/100 pa od toa me faka panika i se taka vo krug. A tahikardija dobivam i koga spijam, ne znam dali e normalno
Јас лани летото преживеав една траума не беше нешто страшно ама јас многу се исплашив.После тоа мислев дека нема да можам да голтам(страв да не ми застане во грла,поврзано беше со траумата) и се случуваше истото.Еден ден имав паничен напад не можев да дишам,срцето 100 на сат.После некое време ајде ослободи се и така полека се вратив во нормала.Инаку паничниот напад може да се исконтролира само ако се повторува дека нема ништо.
Ve prataam postojano ako me nemase izvesno vreme nemoj da mislite e zaboraviv eve me povtorno so moite simptomi na vrtoglavica nestabilnost nesigurnost mislam vo sekoj moment ke padnam i mislam inam nekakkov nedostatok a nikogas mi se nema sloseno da ne se urocam...kako se spravuvate vie sto ste go pominale toa? Pozz na sitee
Наκачениот пρитисоκ пρи паничен напад е ноρмален, бρзо после него се симнува... инаκу, сосема е ноρмално и во спиење да почне тахиκаρдијата... тоа е пρоизод на неρвозата, односно немиρот и κога веќе мислиме на тоа постојано, се ρазбиρа деκа и во сон ќе ни се случува
D Ќе ме фатеше паника или мисли дека се несто ке ми се случи,па прстите ке почнеа да ми се ладат,но си велев ај да видам со че ми се случи ако не се напијам.Тешко е но се издржува верувајми сето е само до мислите.кога вејке не ке мозев да издрзам ке се напиев ама пола 2,5.или се занимавав со нешто друго.И еве сега да не е на подрек долго време се немам напиено хелекс само на АД сум макар со ми се слуцува некогас и нив да заборавам да ги испиам.Пиам Velafah АД и тоа 2 пати на ден шо пиеш ти?Не се плаши пробај немози наеднас о со време че можиш.Поздрав од се срце ти посакувам .
Цитрам пијам со хелекс веќе седум осум месеци , а од пред три дена само цитрам .. значи фала премногу на убавите зборови .. се најдобро и голеем поздрав
Ne se trpi ova nervoza vo noze a posle i celo telo pa stomakot cuvstvuvam ko da mi se sobira vnatre, raceve kako da ne se moi si mislam vo sekoj moment ke umram, ne mozam da si go kontroliram telovo Vi se desilo li ova?
Луѓее, не се уклучувам многу, само сакам да ве потсетам на неколку работи. Најсилни сме самите, посилни од било кои лекови. Прифатете ги симптомите, не се борете со нив, знајте дека ништо не ви можат, тие се непосакувани гости, кои како што дошле самите така и ќе си заминат. Негувајте позитивни мисли и трудете се што можете повеќе да останете смирени. И се разбира, молете се. Бог ни помага најмногу. Ве гушкам! <3
Kako mi ste luge?Gledam site so makite zaradi vremevo.Jas ajde da se pofalam izlegov od komfort zonata i zaminav za sk nedela dena..Se iznavidov so drugari/drugarki,se iznasetavme po nokni klubovi i kafici i samo dva pati me zdrma cumava..Ednas koga slegov od lift mi se stresoa noze ali se sobrav vednas a vtoriot pat koga bev vo city mol..E toa bese strasno..Otvoren prostor,premnogu luge a jas tipkata naprickana na stikle a noze se tresat,glava buci,jaka derealizacija i ne znam kaj teram..Sednavme da jadime pa se napiv coca cola i razgovor so drugarkite koi isto imat pominato niz ova no go prebrodile mi pomina i za cudo vecerta izlegov kako nisto da ne bilo..E borbata pak zapocna vcera koga si dojdov vo bt.Pak derealizacija,blaga depresija,blagi panicni napadi..Dali domot dali bitola mi budat neubavi spomeni ne znam ama voopsto ne se osekam prijatno..Dali znaete nekoj dobar psihijatar za razgovor mi treba i da bide vo bitola.Ostanete mi silni i retcete se,sto bilo ova..
здраво!како сте денес?баш бев на контрола кај психијатарот се изненадив кога ми кажа колку различни шифри имало од анксиозноства.јас имам 41,2 мешано анксиозно депресивна состојба .која е вашата.ја пишува на извештајот од кај док.
Здраво..еве вака, последниот одговор тука сум го пишала во Август, и искрено избегавав и Фемина да ја читам за да не влегувам во форумов...пошто од некои одговори ме фаќа паника, нормално тука исти сме ме сфаќате како е , ќе слушнеш нешто лошо и веднаш мислиш тебе ќе ти се случи....но еве вечерва по отворање на темава дури и и се смирив пошто бев премногу успаничена...с прочитав мн смирувачки одговори. Некој имаше пишано дека пошто мн размислуваме сме вакви...и јас буквално така... ако некој близок го загрижам после ме боли душава мене се јадам... абе за се нешто развивам паника. Прво летово коа ми се појави ова се плашев дека ќе ми се случи нешто како паѓање болест срце....па го надмонав тоа..ама повтпрната појава на утра со страв од денот од непознато..па што ако ми се случи пак ова она...и сега како што еднаш и кажав главрн страв ми е да не шолудам да не паднам во депресија..и тн и тн. . Се смирувам мн и благодарна сум мн на вас што пишавте дека тоа не е можно и треба да си повторуваме колку пати се појавила тахикардија а ништо не ни се случило...пошто ја за мало секирање или нервоза грижа што порано минеле нормално, сега одма почнува да ми чука срце да ме срегаат гради а убаво објасни некој дека е до мускулите што се стегаат таму... ама кој дааа сфатии... јас пишав еднаш дека во близина имав не фамилија туку пријателка на моите што од дваести гпдини почна да запаѓа во депресии по љубовни проблеми и сеа завеши во бардовце.. и затоа нејкам да счушнам за антидепресиви или хелекс таа тоа сеуште користи.. јс толку бев силна значи толку сите ги критикував и со неа на 3 4 пати фискутирав а таа цела изгубрна значи таа е реално болна и послефен пат коа разговарав толку чудно ме погледна и ми рече немој да пиеш снтидепресивии никад мене тие ме уништија..и после во глава ми влезњ мене готовоо ќе станам ко неа ова она и сеа секое будење наутро коа се осеќам депресивно без волја ја си велам леле готово што направив ја со себеси ќе станам ко неаа што им направив на моитее леле зошто немам сила да не бидам ваква анксиознаа..и тн. Првите месеци коа ми се ппјавија паниките се што сакав беше да заминат за да можам да уживам мн планови и желба имав..ама со тек на време знаете како е значи преку глава ми е од состојбава и почнав да се будам уморна од стравов и да се осеќам депресивно безволно поради тоа што ова постои во мојот живот ..... многу сакам да се убедам полека дека е се ок и дека нема ништо да ми се случи дека сум потполно здрава и дека има надеж ова да помине а не да се влоши.... ве поддржувам сите што се борите и сакам да успееме сите никогаш да не се јавува ова веќе.
@Cleonika Прво рече дека го избегаваш форумот ради темата Анксиозност затоа што на тебе лошо влијаеле некој коментари на некој членки кој си ги кажале маките, а дали помисли ти со тоа што кажа дека некоја твоја комшика од АД завршила во бардовци колки души сега тука ти ке испаничиш. Искрено јас сум тука со години и не сум коментирала од овој тип сега, освен ако си кажам некој симптом или се пуштам да пишам нешто позитивно и ако јас сум била крш да речам. Не знам зашто имате потреба да пишувате за комшики, баби и незнам кој што завршиле во бардовци, и од каде сте толку сигурни дека тие луге немаат реален психички проблем, мислам дека нема таква од тука што немала љубовни проблеми па ни една до сега не завршила во бардовци. Прости ако бев малце дрска, но ако ти несакаш да пиеш лекови немој да пиеш, не кажувај дали некој тие лекови го уништиле, и јас непијам сега лекови, утре може ке пијам, пред 5 години пиев, но на никого овде нереков дека од лековите ке завршат во бардовци. Има членови кој сега почнуваат со терапија, има чневи кој ги откажуваат лековите, и нема потреба некој да им додава дополнителна мисла, и онака многу си ги имаме. Поздрав, немам ништо против никого, оведека сите ми се драги и мили, и тие што повеке контактирам со нив, а и тие што воопшто не сум контактирала.
Да во право си за тоа не размидлив на тпј начин...ја само идкажав кско јс се борам со тоа..и во нрколку објави птрдходно ако ди мр читала искрено го бодрев да шишат само тие што се позитивни и ксжуваат дека ома надеж а мн помслку оние што пишеа нема надеж за ова.. но еве долго ни јас ме сум билс приклучена во муабет а и самата тешко се борам иако без лекпви освен по нркој бефоксин и дум за тоа сите да најдст алтернативно решенир пошто сакам да веруувам дес проблемов не е нешто што треба да го третираме доживотно со лекови како што некој од психијатрите рекол туку да се излечи без потреба да е трајно и доживотно.... искрено сакам на сите да им е по лесно но знам дека кај нас условите се такви веднаш препишуваат лекови иако мн јасно пишува дека оваа состојба со обучени психијатри за хипноза и со когнитивни терапии се лечи успешно . И жал ми е што тука се третира како депресија. Ова е облик на страв и траума и можеби може со самото постоење во нас да доведе до депресија ама не е депресија само по себе и ја сакам да верувам ддка е така и на тој начин и сите да мислиме да не се третираме како депресивни туку да си помогнрме поинаку. Извинете на сите што лошо ви влијаеше мојот одговор ама ја самата од тоа се плашам и само се исповедав каде се ми лета паметот.. поздрав до сите и се надевам за сите над има надеж до волја и позитивнс енергија и храброст да се избориме..
Vaka... @bubic.k devojcheto shto zavrshilo vo bardovci sigurno i prethodno imalo problemi, ne se plashi... lugjeto koi zavrshuvaat tamu, ne se svesni nitu ednash za nivnata sostojba... za razlika od nas, nie SE PLASHIME, NE SME PSIHICHKI NESTABILNI. Ima ogromna razlika... jas prvoto na mojot psihijatar shto mu go kazaav beshe ova i ona mi se nasmea i reche site anksiozni taka razmisluvaat... a takvite ne priznavaat... ima ogrooomna razlika i nie nemozeme da poludime. te gushkam
Да и мене ова ми го рекоа кога кажав оф што се пчашам. Заборавид да потенцирам. Дека таа никад не се плашела од тос туку таа мн поинаку збореше и се понашаше а и никад не беше анксиозна туку секад ја памтам како депресивна и потиштена и до крсј не признаваше.Ама ја ваљда од самиот контакт со неа и сликата пошто е доволно траумстично тоа да го глеаш и сеа затоа ваљда и ми е језиво оф тоа и страв. . И ја сакам да нр сум јс сретнела ама јс глеав во моите најубави години коа бев средношколка и растев и се и сега кос ми се деси ова ја само си поврзав и почнав да се плашам... Иако знам декс нема поврзаност меѓу мене и неа. Само следете ги советите на тие што рекоа дека треба секад да ни текнува колку пати се случиле паниките и ништо не ни се случило.. тоа мрне ми помага да се смирам и потсетам дека ќе се изборам пак.
Бубич ич да не бериш гајле бидеќи анксиозноста не е душевна болест туку состојба..Дајте луѓе барем малку внимавајте што пишувате никој не сака да чита за Бардовци а најмалку ние анксиозните..Кажувајте ваши искуства а не на комшивката ќерка и на нејзина другарка прва брачеда сестра и..Мислам исаф малку.Можеби од друго си патело девојчето..Јас еве веќе 4та година каде што се занимавам со ср*њево,нонстоп на лекарства било предобро а било и уште полошо но тоа е,мора да се бориме
ЗНАЧИ МЕНЕ АИ предходно пишав дека тоа ми е проблем и страв и порано иам пишано дека на тоа мислам гледам дека секој си го кажува својпт страв не мислев дека не смеам и јас мојот дс го кажам тоа е мојата траума следењето на неа и гледањето мене не плаши и ја триста гфилмови си правсм поврзувајки ги со тоа дека се плашам да не станам каоо неа. Јас тоа го кажав ни ја не сум крива што од тоа се плашам а и не мислев дека ќе мр осудите што раскажав сите раскажуваат свои состојби и страни. Простете ако вознемирив некого меѓутоа самата тема тука сите не вознемирува како и вие така и јас дојдов за да се олеснам и најдам утеха немав лоша намера. Поздрав
Значи мене искрено не ми влијаеше лошо, затоа што сум свесна дека се е во мојот памет и мојот мозок, но како што реков има луге кој откажуваат лекови, или кој што почнуваат, и не е точно дека ова состојба се лечи само со разговор, некогаш кога оваа состојба доага до крајна фаза се подразбира дека мора да се пијат лекови, затоа што анксиозноста и депресијата се блиски пријателки,@bubic.k нема потреба најмила моја од паника, ти си една здрава и силна особа, јас сум секогаш тука за тебе знаеш, ете и @ivka-slivka убаво ти кажаа, еве и @Be-yO-nCe, aко треба и мој број во инобокс ке ти оставам ке се слушнеме. Јас вцера бев многу лошо, ама станав се облеков и во игротека, внатре 50 души со се деца, галама, загушливо, и се добро и од нигде никаде паничен, осекам како да не сум присутна, телото како да ми е отсутно, магливо да гледам и таман да станам од слоче да го земам детето и да избегам си реков, стој застани ништо нема да ти биде се е ова нереално, а и да ти биде веке еднаш нека биде не е ништо страмно, останав до крај, ми помина паниката и продолжив да се смеам и уживам.
Си напраив и себе беља сеа почнав да се стегам дека можда не пишав ко што треба ете тоа е ја нејкам критики после ми е тешко .. се надевам сите ќе сте ок што поскоро без разлика на кој начин се борите нрка биде успешно и нека ве смирува и изборете се. Од се срце им посакувам на сите.
