Има спассс, јас бев две години бес симптомммм, ама јак стрес и ми се врати, Ама дека е непобедливааа нема шансиии. Луге ракови победуваат ова е ништоо. Само ние ја преувеличуваме, нормално дека ако секој ден викаш не ми е добро ке ја влечеш. Само позитивно, јас еве без лекови сум 4 години, само 2 години пиев па фала богу секој ден сум се подобрааа, да не се подречам. Ама од сите анксиозни групи што бев зачленета на фб искочив ради негативности. Животот е убавввввв, и ке се бориме а без борба и кукање нема успеххх. Јас сега кога ме мавна по втор пат ке тргнев до некаде ке ме мавне паника се вракав дојди дома ништо не ми е и плачи, сега одам ке ме фати и си викам не одишш ништо не ти е не е појако ова од тебее. Е сега боже мој некад нема да ни биде добро ама немора се на анксот да препишуваме па живи лиге сме, ке падне шекер, притисок и тоа е тоааааааа. Пролет е време за промениии, и излез за подоброо утрооо
I JAS SE SOGLASUVAM SO TEBE Jas celi dve ipol godini izgubiv simptomi ziveev v normala, sega me faka nekakov period posle tolku vreme, al organizam normalno e kaj sekoj a ne kaj, nas sto i da ne e nisto nie pravime deka e inace sum student po medicina 3 godina 4 ja staviv pauza, mislam deka psihata najmnogu mi reagira ot to i od znaenjeo na poveke od simptomite , Ne pijam nikakvi lekovi za smiruvanje il slicno sama se boram , samo pijam vitamin B6 nishto drugo , poslusaite me , sekogas nosete lekovi so vas , no ne gi piete , ko ke ve fati kriza samo otvorete canta da ste sigurni deka se so vas , ke videte , kolku regira pozitivno to na vas bez da piete Zatoa ne grizete se idat podobri denovi
Здравоооо не знаете колку ми е мило коа читам вака дека туркате, и се борите и ви е подобро. значи да ми даде златна рипка еднаа единствена желба, жими се првото што би го посакала е да исчезне од светов воопшто оваа нереална глупава состојба! значи, многу сум свесна и јас дека е чисто ништо, и мачење само, и се...ама не е така едноставно да се сврте обратно психата и да не навлага толку и да размислува за секакви глупости не знам дали е само до мене, ама сакав ова да прашам, сеа сите сме вакви малу досадни со етапиве од состојбава... ама значи, не се осеќам депресивно веќе подолго време, имам волја повторно и желба за се праење, имав промена на околности, работа ново се, и можеби затоа и бев депресивна и потешко малку се адаптирав на се ново, ама глеам сеа ваљда сум навикната и почна да ми станува ок се, и подолго време не осеќам разочарување туку баш напротив добро ми е... ама , анксот мора некаде да избие, па како што реков, коа се префрли од стравот од инфарт, на страв од мозочен удар, па после на страв од депресија, па на страв од пагање во несвест и тн... сеа, последен период, на пример неам нешто што ме плаши друго, туку онака со партнерот никакви проблеми значи неам, ама гледам почнав многу да мислам што ако ме изневерува, па почнав филмови да си праам да навлагам, значи се споредувам со порано, и да сум се сомневала не сум навлегувала толку длабокоо никогаш а овој анксот таков е, за секоја работа сите можни најлоши сценарија ги наоѓа..и почнав да се нервирам што сум таква, знам дека тоа однесување напнува, свесна сум, и нејкам да мислам ништо пошто повод немам реално никаков, само си измислувам стравови, значи за другарки за глупоти и станувам посесивна и еве ме овие 2,3 дена сум се напнала со тоа, а ми вика и тој дека нема ништо ни малку, дека за ѓабе праам притисоци, и се.. а јас пак си имам страв неопислив и глупав... Од друг град е, и излегува во град на пример, ја одма филмови триста и почнува да ме стегаат гради од страв нервоза, леле ако се случи нешто леле ова лелеона.... и се плашам више си викам ќе се мрднам од мислење глупости дали е ова само од анксот, и дали да го третирам исто како и за другите проблеми коа се секирав, значи да игнорирам и да се понашам како со нормалниот страв ? не можам ме нервира што психата ми е ваква, што на овој начин се примам при срце, и го праам многу трагично, и се плашам од најлошите сценарија, и со тој страв заспивам очекувајки дека ке се случи токму најлошото... многу напнаато и мн притисок создава ова... ама ајде со надежж голема дека ќе мине се, и дека ќе сме ведри и среќни и похрабри и дека стравовите ке исчезнат.... ве држам за рака сите , што се борите, и минеме заедно низ секоја бура *
Јааас имаам многу негативна енергија имаам како чувство нешто да ми излезе однадвор но нема какоо и многу тешко ми поминува денот и неможам да не мислаам. Чувство на дереализација....
Е целиот проблем е во мислата Понекогаш и јас сакам да ми се парализира таа мисла и едноставно ништо да не мислам но луге постојано мислам мислам а најстрашно е што ништо паметно не смислувам само се полнам со негативна енергија и депресија Би сакала да ми помине енен ама барем еден проклет ден без нешто да не ме тишти или стега А најстрашно кому да кажеш и кој ке те разбере тоа е најтешкото Сакам да дишам без страв и да се движам без страв и да се смеам од срека Но овде како и да наогам утеха и барем додека се дружам со вас цувствувам дека полесно дишам Поздрав
Никој што не го доживеал ова барем на еден ден нема да може да не свати па ние објаснувале до незнам кога. Затоа сакам еден ден да се разбудам и се ова да е само еден сон, да има барем една личност до мене што ке можам кога ми е нај тешко да одам и да и кажам како ми е, а да не ме гледа како лудак. Понекогаш добивам сила да отидам некаде далеку од сите, сосема саама и да ми се одмори главата од 10000 мисли, што ке биде ако биде, но во другиот момент сум толку слаба и беспомошна што самата не се поднесувам. Се борам со сама себе, одам против се, не толку ради мене, него ради моето дете. Животот ни малку не беше фер спрема мене, ми ги зема нај драгите личности, останав самохрана мајка со дете, а и јас сум сама со еден родител, бидејки татко ми е починат. Но се борам да гледам напрет, се борам да мислам дека ке дојде подобро утре и ке можам пак сама да одам секаде без страв, без глупа мисла. И мене ми е драго што ве имам вас и ако не ве знам, но ние овде сме единствени што си се свакаме мегу себеее.
Оф дајте некој совет...ја останав да се секирамм еве ... дечко ми отиде во др град на гости кај братучеди и излегоа некаде сеа а ја не можам да се смирам мислејки што ќе се случи во наредниве саати значи се нервирам што мислам на овој начин мислам ќе полудам осеќам притисок позади во главава и не можам да се смирамм мислејкии е некои глупости мислам.... има ли спас од ова или фо вечер ќе се шекнам веќе? :/
Не мисли на лоши работи,пушти си музика,напиј се чај смири се малку,мисли на тоа дека те сака и дека не би се случило ништо..и мене ме фати паника еве сега пред некое време,ми се промени расположението,ја мразам оваа состојба аман веќе
дечки и јас патам од анксиозност и напади на паника долго време. Кажете ми дали сте се чувствувале некогаш како да ви престанува срцето и како наеднаш да пропаѓате и како да престанувате да дишите? Еден симптом кога ке ми помине ми се јавува одма друг од кој ме фаќа паника веќе се осеќам патетично и безнадежно. Инаку имам 27 години.
Значи буквално истото ми се случува во последни, како да ми пресранува срцето да ми работи и како да не можам воздух да земам и не можам да дишам, сето тоа е од анксиозноста и пробај да бидеш смирена, игноооор!!!
Да да со сите сили пробувам да сум смирена ама денес не издржав ме фати паниката и почнав да шетам лево десно низ куќава
Знам и јас пред два дена дозволив да ме фати таква паника и незнаев кај терам, мерев притисок, почнав да пијам вода и се смирив сама без никакво апче
90 so 60, obicno mi e nizok ama ne do tolku, koga ke se sopusti vaka pijam po 3-4 casi voda i poarno mi e
Draga,sama znaes kolku pati si doziveaala srcev udar, mozocen , kolku pati si umrela , kolku pati si bila bolna od milion bolesti , A SEUSHTE SI ZIVA..... kolku pati si se onesvestila a vsusnost nikogas nemoj da zivees tolku so mislata samo sto ke se sluci,ne sedi doma anaksot bara zatvoren prostor bara koga da naappadne , izlezi razodi se, eve jas sega se vrakam izlegov vo diskoteka 100 pati vecerva mislev deka ke padnam i deka nesto ke mi se sluuci , no NE gledaj malku i na poubavite raboti , so praime eve i jas 22 godini , doma da se zatvoram da se propustam na anaks, Nemozi site sme mladi i hrabri ,I nemoj da bides tolku preokupirana za decko ti .....Ako ne sakal da bidi so tebe ke te ostavel i slobodno ke baral. Ostavi go neka zivee normalno nissto ne prai ,samo nasata psiha pravi se , znam ne e lesno , ama mora da se potruudime vo nekoi situacii
Јас секогаш кога ќе сум со блиските се губам џабе колку и да се трудам. Дајте кажете некој совет,што било ќе направам само да не биде вака
Наместо да се губиш и да мислиш дека се губиш само помисли си на тоа дека си опкрузена со луге кои те сакаат и се гризат за тебе и за тоа колку си ти срекна и благословена што имаш такви луге покрај тебе и ке биде подобро
И мене ми се случува истото,мислам незнам да опишам,чувство на немир и играње на срцето и депресија кога моите се тука,кога ќе се најават дека ќе идат,ми се јавуваат тие чувства,или кога играм со внуками ме фаќа некоја депресија и ми се плаче,најчесто со тие што најмногу ги сакам кога сум ме фаќа тоа чувство.Незнам како да објаснам..............продолжувам....сега си ја вирам спалната соба,како ќе изгледа,каква боја да биде,10 години со анкс..одиме понатака.....нема откажување...
Фала ти многу за поддршката..... навистина е тешко оваа параноја да се искорени значи осеќам ко некоја блокада во мозоков закочен е на такво размислување, сам себе си предизвикува црни мисли и после и неубави чувства во телово, ...ама мн е тешко овие кочници да се тргнат.. сакам слободно да се осеќам и паметов слободен да ми е од црни мисли и стресови..... зошто сеа цел ден да си праам неубави сценарија кога можам да се релаксирам цел ден? ... ете тоа се прашувам и не знам како да си помогнам.... еве на работа сум, работам ама пак осеќам тешко дишење, и трема, уште од утрово, и си праам филмови уште во врска со можните неверства на партнерот нели..што можеби никад нема да се случат , ама ја битно само на тоа мислам... -.- значи не знаммм , барам на нет по апликации на тел, најдов милион, за читање начини за опуштање од анксиозни мисли и тн... стварно сакам да се осеќам слободна..сакам да го сменам начинов на кој што ми размислува мозоков.. сакам да сум добро... не можам више еве денеска мислам дека ќе пукнам до навечер..не знам како ќе издржам . -.-
