Neli e polesno koga ke doznaes deka si anksiozen i znaes deka nisto ne moze da ti se sluci, deka se e do psihata samo. Ama nie mislime na najlosoto, samo opustanje treba i mislenje na pozitivni raboti
Здраво ова ми е прв пост Еве веке 3 години од мојот прв паничен напад и тоа два три дена пред нова година 2013 малерозна година!!!!! Значи знам дека сето тоа се деси поради голем стрес собран од претходните неколку години. Отидов на психијатар уште пред да одам знаев дека се е поради лошата мисла во мојата глава . Докторот ми даде асентра која даде одлични резултати исто така и самиот се борам со мојата анксиозност со позитивни мисли кога ќе осознаете дека тоа е само паника створена од вашата глава и дека нема ништо да ви се случи и дека трае 10 минути барем кај мене ќе ви биде подобро . Совет од мене кога и да ве фати паника спротиставете се сами говорете си нема да ми е ништо тоа е само период досега не ми се случило ништо нема ни овој пат итн. Слушајте релакс музика во кревет или некое мирно место. Имаше добар пост на почетокот : Анксиозните луѓе зе здрави луѓе
So vitamini tecnosti nema da ti pomine. najdobro e da si podestis dobar psihijatar. ne znaci deka kje ti dade odma apcinja, moze samo razgovor kje bide. Zasto be begate od psihijatri kako od ogan!
Подобро да зема витамини, да оди нешто да спортува, да си најди повеќе занимација, хоби и повеќе дружење отколку да оди на психијатар. На психијатар одма ќе ти даде лекови да пиеш, нема ни да поразговара со тебе, зборувам од лично искуство и ќе ти рече по некој месец на контрола, мене ми рече по 3месеци, и демек јас ако земам хелекс и по 3месеци само од него ќе ми помине како нова ќе бидам? Нема, ни зедов ни појдов уште еднаш. Сам ако не работиш на себе, ако не се бориш, едно апче нема да ти помогне. Подобро е многу психолог отколку психијатар, психологот ќе поразговара, ќе те ислуша, друго е разговор. Сепак тоа е мое мислење, секој си има различен став и различен начин за справување со ова.
Добро е да се поразговара со доктор/психолог/психијатар/ да те советува и да ти објасни стручно и професионално што значи анксот и паника нападите и да утврди дали точно се работи за тоа кај вас НО пак ке кажам по којзнае кој пат НЕМА ДОКТОР И ЛЕК КОЈ КЕ НИ ГИ СМЕНИ МИСЛИТЕ ЗНАЧИ ТАКВО НЕШТО НЕ ПОСТОИ (сега за сега ) ТРАЖЕТЕ ГО ЛЕКОТ САМИ ВО СЕБЕ !!! ке помине со јака борба, желба, едуцирање, физчка активност и позитивна мисла и луѓе кои што ве сакаат околу вас тоа е
I jas mislam taka.....ama sepak GOOOLEMAAA E RAZLIKATA pomegu psiholog I psihijatar(tocno kazano...nema ni da te soslusa..ke ti odredi dijagnoza..terapija...I "SUPER SI"...za zal....
голеееема е разилката ама кога со во состојба каква што е анксот ке одиш и кај едниот и кај другиот само да ти биде подобро , ке ти одреди дијагноза и ке ти каже супер си така е жал ама нвистина сака да ти помогне заради тоа што гледа во каква состојба си , а останатото зависи од нас самите
Ххаха јас се секавам кога ме фати чудово за прв пат и тогаш сеуште бев мажена и одам со сопругот на психхијатар и влагам внатре а јас во краток фустан, штикла и тој му вика на сопругот повелете господине што ве мачи, хахаа и овој му вика не не за женами сме не за мене, мене до душа одма поарно ми бееше хахахахахааха. Ми даде лекови асентра и не знам уште што пиев 7 месеци и секој месец само ми викаше аха поарна си, а јас поимам немам што ми се дешава па за да сум поарно ама си ги пиев. И на крај последниот месец му викам докторе а пивски квасец може ли да пијам, а тој вика не бе земи си пиво пиј си. После тоа долг период бев одлично, ама по јак стрес се врати со уште поголем замав. Се разведував, па најдобрата другарка ми почина, па после и вујна ми, и што беше нај трагично ми умреа ред очи, детенцето мое кое имаше само 5 години виде се. Луѓе го пишувам ова за да сватите какви трауми доживеав за моиве 27 години. Во тие тешки моменти ми се врати сликата на смрта на тато, човекот што ми беше се. После сето ова западнав го мразев животот, мразев се. Само лежев и спиев. Детето ми го чуваше мајка ми и сестра ми фала им што постојат. И еден ден така слаба и беспошна веке, детето ми се врати од сколо и само ми рече, мамо на сите деца им доагаат мајките во школо, одат во парк, одат на роденден седат со нив, и така натака. Од тој ден станав правев се со сила, откажав цигари, почнав здраво да се хранам, почнав да искачам, не ми беше лесно ама еве сега сум скоро на самиот крај да ја победам анксиозноста. Значи 2 години без лекови по сите трауми. Одам во школо,одам по родендени искачаме шетаме, кога ме дрма паника, кога не ама одам. Дури да ви се пофалам на крај од 12 октомври ја пишав на балет и тоа не во нашата населба, ја запиав во центарот на градот за да одам со автоус да ја носам. Извинете за долгиот пост, само сакав да ви кажам колку ми е тешко, самохрана мајка со анкс, животот ич не е фер ама е убав и вреди да се живеее. Ве сакаммм сите и сите ке успееме заедно.
Нате ти си борец !!! не само што си борец туку си и победник затоа што си ја победила веке анксиозноста и знаеш како треба натаму !!! убаво е да има светот луѓе како тебе кои без разлика на се можат да бидат и се позитивни, ти имаш далечен поглед и желба за подобро утре , се најдобро ти посакувам во животот
Ти благодарам, ама во мојата борба секој член од тука има удел. Мислам дека највеке од се ми помогна форумот и личности од тука, што и лично ги запознав и сме сега супер другарки. Хахаха овен во хороскоп знаеш како е, и инатот не ми даваше никогаш да се откажам. КОГА СЕ ЧУСТВУВАШ ДОБРО, ИЗГЛЕДАЈ УБАВО,КОГА СЕ ЧУСТВУВАШ ЛОШО, ИЗГЛЕДАЈ СОВРШЕНО.
Mene svarno mi treba sovet ili pomosh bev i na doktori... i kaj ushte ne bev ovaa anksioznost pak me zakachi...nemozhem da prastanem da mislim na simptomite
VEREN...prosti ako me razbra pogresno...znaci vo red e I medikamenozna terapija..muabetot mi bese deka psihoterapijata e pozdrav nacin za borba so anksot..eve pogore vo posrovite nekoe dete samo sto pocnalo da zivee zivot..zarem treba da go ohrabrime da odi na psihijatar I da prima terapija?... a vo drzavna bolnica I toa ke go snajde...I js stojam sad toa tocno deka koga ke se mora...ama vo drzavna bolnica SEKOGAS SE MORA..ZA ZAL...pa tolku sum fustrirana na ovaaa tema....dusa me boli ZA SITE tuka pomladicki....I DA...JAS mnogu ubavo ZNAM...deka e do naseto razmisluvanje..I ako sakame sami samo ke si pomogneme..I nikoj drug....I jas imam primano terapija..nemalo efekt..dodeka sama ne se odluciv za psihoterapija(vo slucajot gelstat)...I site sto se tuka ne mislam deka sakaat da se naogaat vo ovaa situacija no na koj pojke na koj pomalce(eve vaka ko nas mnogu iskusnite)...im treba bastunce.....
Значи ние македонците се знаеме и сме најпаметни не требало ова не требало она ние се срамиме и со прст покажуваме кон оние што биле на психијатар и тое се луди ах моја чудесна земја младичките почнале живот ако си ти толку способна што не одиш да бидеш психијатар. Глупости Македонски менталитет. Терапијата е привремен метод не е доживотно
E vidis se zavisi od psihiatarot. Jas so godini se boram so ovaa sostojba. Psihijatarot naprotiv ne mi dade odma lekovi, razgovara so mene, go naogjame korenot na problemot sto me tisti. A i ako ti dade lekovi pod nadzor ne e nisto strasno. Perkosatinot ne e tezok antidepresant tuku go podiga nivoto na serotoninot, hormon koj e biten za dobroto raspolozenie i koj dodkolku se istrosi ( od stress najcesto) predizvikuva anksioznost i napadi na panika. Vitamini, sport da, ama bez psihijatar ili psiholog ne pravis nisto.
Мене изгледа ми се погоди психологотНајбитно што научив за сугестија и автосугестија.....мислам дека така се извлечив од состојбава!!!Штета што сум пречуствителна па депресијава ме дрма...е за неа ми треба нешто повеќе од сугестија...вчера дибив па еве цел ден си плачам,секоја ситница и секој збор тешко ми паѓа.Никако да станам цврста личност,ми недостига времето кога се си ставав на игнор и фино ми беше
@mal.ecka е тоа и мене ми остана последица од анксов осетливоста, значи толку станав осетлива, толку почнав за се да се осудивам јас, се мислам дека правам погрешно е чудо некое. Порано ке бидам искрена ама ич не ме интересирало кој што кажал, па да го повредам со иста мера тој што ме повредил, па дали некој се осекал лошо ради мене или не ама ич не ми значело. СЕега луѓево дури почна да ми ја користат добрината, ама доста е више ке се мењам и на тоа поле. Како они со мене така и јас со нив. hug:
Па затоа реков секој различно се справува. Јас сепак не би избрала психијатар, ако дојде не дај боже до влошување би избрала само психолог, можеби грешам но тоа е мое мислење не верувам дека има магично апче за јас да бидам океј, а со разговор со психолог е поинаку, како што кажа зависи од психијатар, ама јас бев еднаш видов и не би била уште еднаш.
