Анксиозност

Fala mnogu se nadevam deka ke pomine krizava zaso e nepodnosliva

 

Јас немам никакви предрасуди, ама не знам колкумина прават разлика меѓу моментална, ситуациона анксиозност (како резултат на некој стрес, траума), и нешто што е хронично.
Башка има многу методи, не мора да е медикаментозна терапија.

Ама не сум чула ниту за еден случај што сам се “излечил“, без никаква стручна помош.

Инаку, џабе ние одредуваме што ќе му помогне, треба да појде на психијатар, па тој да одлучи дали и каква терапија ќе прима, дали ќе биде само советување итн.

 

Jas samo go spodeliv ona sto go znam, moeto strucno mislenje vo odnos na toa sto profesijata mi dozvoluva. Ne se raboti za isklucivo moe mislenje. Informaciite sto gi imate vo odnos na lekovite deka e samo momentalno vi se pogresni. Izborot sekogas se sveduva individualno. A zborot psihijatar ne e strasno i ne go izbegnuvajte. Nesto pogresno ste me razbrale, no vo red. Pozz

 

Не знам дали вие сте се соочувале со анксиозноста или пак само коментирате од стручно искуство. Јас не реков дека сум против лековите и психијатарот, него реков дека човек колку може да си помогне сам не може никој во врска со анксиозноста. Затоа што е состојба. Лековите и сами знаеете дека колку помагаат во некој долгорочни употреби и одмагаат. И во тоа не можете да ме разубедите. И лично јас познавам личности кој со психолог го имаат трајно решено проблемот. А никаде не пишува дека сум против лековите. Позз

 

Draga, voopsto nemam namera da te razubeduvam. Samo imas pogresni informacii za lekovite. Ima tolku mnogu sovremeni lekovi koi ne odmagaat. No i ne vo sekoj slucaj na aksioznost se pijat lekovi. Nekogas samo psihoterapija e potrebna. Sekako treba i sam da se motivira i da si pomogne. I da ste i da ne ste protiv, toa e tvoj stav mila i jas go pocituvam. Na krajot sepak e bitno da se cuvstvuvame dobro, a ne da se dokazuvame vo diskusii

 

Не немам потреба од докажување, само не ми одговори дали од лично искуство говориш

 

od strucno pred se i od polulicno ako moze taka da se kaze hehe

 

Ako lekrstvata bea dolgorocno resenie togas zosto poedini osobi na forumov uste se macat so sostojbava? @Poetesa ako mozes odgovori mi i ako nemas iskuseno na svoja koza nema smisla da davas samo strucno mislenje.Nesakam pogresno da me svatite no sigurna sum deka lekarstvata ne se dolgorocno resenie ako tebe mislite ti se crni.

 

Женски еве јас да ви го кажам моето мислење во врска со ад. Веќе 3 год сум со анкс. На почетокот првата паника поради трпнење на лева рака и нога завршив на хитна,таму испитувања магнетна се во ред.Др.ми вика иди најди си занимација не си болна.јас си отидов на психијатар ,ги казав симптомите ми вика имаш анкс.ми даде ад после 1 месец се осеќав како нова,така ги пиев година дена и ми вика др да ги прекинам пошто ми беше ок!! Првиот обид да ги прекинам ,почнаа да ми доаѓаат нус појави гадење,вртоглавица,замор па пак ги продолжив.Но тогаш станав свесна дека сум станала зависна од нив и реков не ќе успеам да ги оставам,и пак сите нус појави и на крај завршување на хитна,уште ме фати паниката во градинката на мојата мала душичка па за овој ден никогаш нема да си простам.после тоа имав страв да отидам до градинката да не се случи истото.и така решив да најдам психолог и така да пробам,еве ме сега сеуште со симптоми и тешки денови но со многу повеќе сила,правам работи кои ми беа незамисливи претходно!!моето лично искуство е дека соте лекови се привремена помош,она што треба да се научи е сам да се бориш.сега понекогаш пијам б6 и секој ден се борам.морам да го правам тоа за мене и моето семејство на кое му требам прибрана,и во најтешките денови продолжувам да ги исполнувам моите обврски.сите можеме да успееме ,тоа е анкс борба,борба и само борба!!!уживајте во животот,излезете од дома,затворањето е најголема грешка.ве позз сите,и извинете за долгиот пост

 

Факт е дека најтрајно решение е учење како да се справи личноста со симптомите долгорочно.
Ниедни ад не се пијат без прекини освен во некои па ептен сериозни случаеви на депресија, но не и кај анксиозноста.

Многу ретко успешна е само психотерапијата, таа е најдолгорочна, меѓутоа за да се застане на свои нозе - што се вели, скоро секогаш се потребни и ад.

Ние сите си тргаме од нашето искуство со анксиозноста, што нас најмалку или најмногу ни делува, ама факт е дека никој сам не треба на своја рака “да се лечи“, психијатрите знаат што прават. Ако докторот смета дека нема потреба од терапија, нема ни да ја даде.

Веќе и самиот психијатар вака ми кажа - не мораш да пиеш ад. Се додека можеш без нив терај. Ама ако пак ти се повтори истото, не се двоуми - си ја знаеш шемата.

И нема да се двоумам ако пак западнам во таква состојба.
Подобро живот со терапија, него животарење. Не сакам да не живеам туку да чекам да заспијам за да заборавам на стравот. Цел живот допрва ме чека.
Една анксиозност нема да ме спречи, па макар пиела ад 3 пати на ден, секој ден.

И пак ќе кажам - ние не сме психијатри.
Не можеме да знаеме што е најдобро за детето, можеме само да го поддржиме. Со овие работи нема играчки.
Треба да си посети специјалист.

Затоа што не постои “лек“ за анксиозност.
Како што не постои лек за дијабетес.

Имаш подобри и полоши симптоми.
Најдобро решение во моментот се, а најдолгорочно е справување со симптомите.
Анксиозноста не е болест и не се лекува, состојба е која може било кога и било кому да се појави.

На своја кожа ептен ова ти го кажувам, на психолог одев и пред да станам анксиозна.

 

Ок искрено немам потреба од убедување и повторување. Докториве во македонија се "многу" стручни. Повеке немам што да кажам .

 

Како сте другари? ... јас да пишам нешто, за сите по нешто пошто многу постови имав за читање тука денес кога отворив... не сум нит стручна ни ништо нит па се трудам да се правам паметна, ама само од лично искуство да кажам можам прво за машките двајца мислам беа, hoex ili azuro што имаа пишано, не знам кој од нив дека веќе се осеќаш безнадежно пошто два месеци никакво подобрување не осеќаш и тн и тн? не очајувај само тоа сакав да кажам/... тој најмрачен период кога буквално се осеќаш како никогаш да нема да го најдеш излезот од тој амбис, тие црни мисли пропратени со стегање во глава, трема , од размислување се и сешто, и тн и тн, ете тој период е минлив...и ќе помине. Не можам да ви кажам никому од гледна точка на човек што целосно го надминал анксот, пошто и јас сеуште имам денови очани, еве како овој сега, денови кога мислам дека ми се повраќа и гади веќе од тоа што сум ваква, и од тоа што поради анксот сум станата и многу понервозна и нестрплива, брзо избувнувам, денес се искарав со жена на братучед ми во една кукја живееме, и за глупост чиста ја избувнав, изреагирав ко дете, па и почнав да плачам, мајка ми и стрина ми ги изнервирав, мајка ми до тој степен што дома истрчав ја одма за хелекс се фатив, и ја извадив од контрола и неа што со години се нема изнервирано така, ми ги фрли апчињата ми изназборе сешто, што и беше во право...и прв пат да не осетам вознемиреност после нервоза, од толку што се уплашив за тоа што неа ја изнервирав ... иако во право беше со се... дека имам работа, имам плата, имам се подмирено дома, и се ми е ок , а јас се грижам за незамисливи болести, и поради тој анкс не знам да се исконтролирам што зборам, се нервирам многу брзо..и се однесувам како дете. . се страмам денес од себеси и се осеќам ужасно, можете да замислите, од мака отидов да се извинам на жената што се искарав со неа, се осеќам ко идиот... и сега цел ден на работа седам ко идиот со мисли што ми викаат по цел ден што е со тебе, од тебе никогаш нема да испадне нормална и фина личност, правиш се за да се страмиш себе.. и тн и тн.. Така што, од тука кај што сум., особено од денешниов ден, ете само лошо искуство имам да кажам.. и се осеќам ужасно во врска со себеси, самодовербата особено денес ми е на нула..милион пати се преиспитувам за која цел постојам..зошто ваква да станам.. ? Воедно и на @Be-yO-nCe и се обраќам пошто имаше исто така очајнички пост... значи, сум надминала еден голем дел од тој тежок период со црни мисли/... не дека имав надеж, можеби некаде длабоко во мене да, како и сите што мислиме дека ја немаме но тука е, но вака изразено не осеќав воопшто надеж... очајна бев и имав денови и денови кога се будев со истиот очај а мотивацијата и волјата за живот како да се намалуваа секој ден.... но постојано, како и сите вас , бев во потрага за преживување...за надминување на ова. Читав се и сешто позитивно, избегнував сее негативно за читање, од нет, од фејсбук , од секаде. Избегнував да зборувам и да мислам на лошо...се труdев секој ден со методот игнор, со методот од книгата panic away на прифаќање на нападот на паника и тн... после се обидував со методи од Geert Verschavee има страна на нет ilovepanicattacks.com има убави видеа што сам од лично исксутво ги прави и објаснува, ..не знам што од ова помогна, но мислам дека самото тоа што се трудев, помогна да се навикнам со тек на време, така што сега, после една ипол година, ја само со тек на време почувствував дека стравот сам по себе, не исчезна целосно. но сепак било како што викаат, ние стануваме посилни, или пак се навикнуваме... па веќе и од знаење и милион одење по лекари завршување на итна помош, сум се навикнала дека кога ми се врти на сред ден на работа, и ми се лоши. или ми се дрви рака, или глава ме боли и ми се дрви цела страна, ме боцка во гради, и слично, дека ништо не се десило 30 пати, па нема ни овој пат. . И научив да соберам храброст да излегувам на кафиња, да шетам, дурии и најнезамисливо за мене, отидов на одмор, и патував со автобус... се ова значи го направив без паника.. значи, се надминуваат деновите со најголемиот очај, не е дека сега е совршено, јас сеуште знам да се исплашам од слушање за некоја си болест, од стегање на гради, да почувствувам црни и депресивни мисли да осетам намалена самодоверба, да сум очајна... но не е секое утро и секој ден како што беше...не е вечно, не е така трајно и очајувачки...а секако, се надевам и на подобри денови, и сакам многу сакам да сум нормална личност, сакам да не сум нервозна, сакам да надминам се и да водам нормален хармоничен живот. Иако крајно безнадежен ми е денов, и одвратно се осеќам, дурии денеска тоа го посакувам. Бидете силни, истрајте, читајте, тоа влијае на психата , со што повеке повротување на тие работи , препточитување, дека сме ок,. дека ништо нема да има. дека можеме да вратиме потивација и тн, психата се менува... кога е ептен тешко, ете земете некое апче за смирување, ама не се откаќувајте на другата страна од борбата , со читање и повторување и работење на психата дека е се ок... бакнежи.

 

Ke dadam kratko objasnuvame, zaso gledam celta izgleda e da se ubeduvame i da se primoruvame tugjoto mislenje da go priznaeme, a svoeto demek pogresno. Ako nekoj ne ceni strucno mislenje nema potreba da go prifakja cita ili pak da se konsultira so nekoi sto se uste pogolemi specijalisti kako psiholozi i psihijatri. Sekoj slucaj e sam za sebe i nema garancija deka za site ima edna kratka magicna formula. Prvo toa e sostojba sto moze da se podobruva, vlosuva, da trae kratko ili cel zivot, da se povtoruva na nekolku godini itn. Toa zavisi od vremeto koga e otrkiena, sostojbata na nevrotransmiterite, socioloski faktori i se ona sto ne opkruzuva, karakterot, detstvoto, doziveanoto iskustvo vo tekot na zivotot, dali sostojbata od pocetok e pravilno tretirana ili ne, genetika i naslednost. Znam nekoj blizok so ima iskuseno i sum svedok na seto toa. A ovde nigde ne e navedeno vo forumot ako ne e licno iskustvo ne komentiraj. Slobodno mozes da ne go pocituvas moeto mislenje nitu pak da obrnuvas vnimanie. So psihickite problemi, narusuvanja i bolesti sekoj si ima svoja istorija i ne generaliziraj. Ako ima tn crni misli toa e nekoj od znacite za depresija. Si ima individualna procenka za toa koj treba da prima lekovi, koj samo seansi koj kombinacija. Mozebi se macat so sostojbata zaradi se sto gore navedov, potoa vazno e dolzinata na terapijata, redovno dali bila zemena i dali bile soodvetni lekovite. No nisto ne e magicno stapce i ovde lekovite se edna potkrepa, a potrebno e i drugi raboti za da se raboti na nadminuvanje na sostojbata. Povekje od ova ne mozam da objasnam. Sepak sekoj si pravi po sopstven izbor.

 

Нате, ако имаш лошо искуство, немаме сите
Јас мојот психијатар секому би го препорачала.
Ми го врати животот, и не можам да не бидам благодарна.

Не сакам вака јавно да кажувам имиња зошто е веќе рекламирање, ако сака некој име нека пише ПП.

 

Nikoj ne ti rece da ne komentiras,rekov samo da ne davas strucno mislenje.Site ovde znaeme kolku im e tesko na drugite da sfatat sto ni se slucuva,nekoj sto nikogas ne se osetil taka...Cvrsto stojam na toa deka psihijatrite blaga veza nemaat za ovaa sostojba, odam jas na psihijatar i jas si zboram ona si pisuva izvestaj na kompjuter i posle 5 min mi vika ok zemi heleks i nz use edno koe bese i za 20 dena na kontrola pa posle 6 meseci ke bides kako nova.E takvi se strucnute soveti... Fala mu na boga dobro se drzam, pravam mnogu raboti so pred 3 meseci nemozev da gi zamislam a heleksot i toa drugoto ne ni pomisliv da gi zemam.Ne sakam na nikoj da mu go nametnam moevo mislenje

 

Перла, никој не ни треба никому тука да наметнува мислења.

Сите сме различни, а освен што сме различни, и нашата дијагноза варира - кај некого е доволно 2 недели да одмори од се, кај некого е потребна доживотна терапија.
Оваа дијагноза е толку разнобојна, не постои еден начин на справување со неа

Еве, ако сакаш, кажи ми зошто “ни ни помисли“ да го земеш Хелексот?
Што знаеш за Хелексот, па те натера да не го земаш?

Сега пак ќе кажам - не наметнуваме мислења, разговараме.
Можам да ти кажам зошто јас го земав и планирам да го земам ако треба и засекогаш. Кажи ми зошто ти одлучи дека не ти е потребен.

 

I jas pijam magnesium I b6 jas nekolku meseci unazat se plasam od syrasni bolesti I sakav da izleguvam da ne mislam na toa I poleka poleka uspevam bev na lekar pred nekolku meseci site organi mi se kristalno cisti do milimetar ama mozokot mi e optereten za brzo se nadevam na krajno resavanje na ovaa sostojba

 

Ccc kakvo osuduvanje na lugjeto, kakvo odbivanje na bilo kakov komentar i mislenje... Ne znaes nisto za mene, zatoa ne sudi mnogu pred vreme. Jas ke si komentiram, kako i sekoj na forumot, a ti slobodno skokni gi moite mislenja. Jas tocno znam na lugjeto kako im e, kolku e tesko, zatoa se obiduvam barem so nekoj sovet da pomognam zaso ne gi znam i poinaku ne mozam. Super sto odis, no dzabe odis kaj toj psihijatar ocigledno ne e strucen cim taka se odnesuva. Najcesto taka pravat vo drzavnite institucii. Potrebno e prava seansa so traenje od 1h. Dokolku si vo moznost odi privatno kaj nekoj dobar. Rekov vo moznost zaso privatno e navistina poskapo. I jas sum gnevna sto samo kucaat a ne rabotata so pacientot, no nekogas sistemot se mesa kaj sto ne treba. A za heleksot ili bilo koj lek sudis predvreme-ne znaes i ne si probala. Ali vidi odbivanjeto lekovi e isto eden od simptomite na taa sostojba taka sto potpolno te razbiram. Ako mozam nekako poinaku da pomognam slobodno pisi mi privatna poraka. Milo mi e sto ete sepak si podobro.

 

Како што приметив во претходните постови и ти како и јас имаш дете и исто како и јас си со мислење дека неможеш да бидеш добар родител! и јас го имам истоот страв но секогаш се борам,а за страшни болести нема да поврорувам,сите сум ги имала а некои и уште се тука @heox моррам да ти кажам дека се додека си го испитуваш телото ќе имаш симптоми,се би дала да имам 16 моите најубави години,илези од дома пушти гласна музика и излези од оваа мисла...те поздравувам..и сите вас...а што се однесува до ад мислам дека секој си има лично искуство и во зависност од тоа неговото мислење е лично индивидуално и не треба Да се смета за погрешно!!

 

Da jas sum roditel na dve decinja sekoe zadovolstvo mozam da si go priustam problem kaj mene e I toa sto premnogu zemam se pri srce we sozivuvam so site nastani a I da I jas sakam da se vratam na 16 godini bev najpozitivnata I najnasmenata licnost