Анксиозност

dali ima nekoj iskustvo so anafranil pisete ve molam pozz

 

Prv pat slusam za niv

 

@poetesa09 Jas celosno te poddrzuvam fala bogu sto postojat privatni psihijatri i dobri lekarstva me vratija vo zivot a sekoj so se tesi deka ke mu pomine samo so dobra misla se laze toa e izmacuvamje na organizmot i zapagjanje vo se pogolema depresija

 

Сонце јас дефинитивно немам лошо искуство. Јас пред 8 години прбо одев на државно и пиев цела година асентра, ги откажав полека со докторот и после тоа одев приватно на психолог и бев одлично дури и заборавив како ми било. По неколку год и од прејак стрес, значи ми умира другарка во раце и ми се врати се. Значи ова ти кажувам пред две години. Паднав повеке и од првиот пат.Но не отидов на психијатар и психолог бидејки веке знаев што ми. Си пиев повремемо дијазепам или по пола димитрим, искачав со тресење, бидејки сум мајка ма едно прекрасно дете само знаев дека морам да станам да го однесам во школо, наранам прошетам и т.нТешко беше но еве успеав. Од лани се немам напиено ништо освен б6. И не е точно дека се запага подлабоко во депресии, или дека состојбата се влошува,. Зборот ми беше дека лековите само минимално те застануваат на нозе, ама ако мозокот не го помачиш еден куп лекови пиј пак до продавница нема да можеш да одиш. Мислам дека сега сум јасна

 

Lugje, jas ne znam kako ama moram da im kazam doma na moite za ova sto mi se slucuva. Deneska dojde krajot so panicniot napad. Se tresev od sto bev preplasen, glavata pocna da me boli, vilicata ukocena. Bolki u gradi i cel den tesko disenje, zamaglenost, cesto odenje vo toalet i se toa mi se sluci deneska. Ne mozev da dosedam vo skolo od sto mi bese loso bev izguben vo prostor se mi bese kako niz magla. Se plasam da ne e nekoja teska bolest a ne e anksioznost nedaj Bozhe. Srceto mi lupase neprekinato i nekogas znae da prekine 3-4 sekundi i da pocne pak brzo da lupa. Celo telo mi bese so mornici i ladni strui. Jas moram da im kazam na moite doma da mi olesni se ova sto go krijam dva meseci.

 

Зрдаво подолго немам напишано но ве следам.Сакам да знам ако некој од стручен аспект или лично искуство знае да ми помогне да ги расчистам мисливе.Јас се справувам со анксиозност вејке 6г.пијав разни антидепресиви одев на разговори и тн и тн.,но сеуште пијам антидепресиви и покрај примањето на терапијата јас сеуште ги чуствувам одвреме на време или кога ке се исплашам на пример кога децава ми се болни со температури тоа крајно ме вознемирува.Кога треба да добијам циклус исто ги осејкам симптомите на анксиозност вејек ми е смачено јас навистина незнам вејке како да излезам на крај.ПРАШАЊЕТО МИ Е ?
ДАЛИ ПОСТОИ ХРОНИЧНА АНКСИОЗНОСТ И ДАЛИ ВООПШТО НЕКОГАС И НЕКАКО МОЖЕ ДА СЕ ИЗЛЕКУВА? ве молам за одговор.извинете за големите букви.

 

Posedi si ti uste malu doma i leci se so dobra misla,, decko zarem me gledas deka od den vo den si se poloso

 

Moras da razgovaras so tvoite ke ti olesni a I tiesigurno ke ti pomognat da izlezes od ovaa sostojba

 

Значи не се согласувам со тоа дека ад се единствен начин да се покачи серотонинот во крвта. Можеби се еден од начините но не и единствен, а дефинитивно не и најдолгорочен.
Далеку од тоа дека сум против лекарства, тоа треба да си го одлучи психијатарот откако убаво ќе направи проценка за состојбата на пациентот. Но да не заборавиме и колку психијатри не си ја вршат работата како што треба и препишуваат лекарства како ќе им текне. Има милиони видови на ад и не се сите најкомпатибилни за сите состојби и организми. Затоа убаво би било да ги ставите јавно имињата на оние лекари од коишто сте задоволни, наместо да ги споделувате во приватни пораки затоа што можеби и во иднина ќе има луѓе кои ќе бидат заинтересирани за истото. Досега гледам дека немало проблем за споделување имиња на понати гинеколози, дерматолози и слично, па не знам зошто би било и за ова.

Серотонинот е хормон на среќата и се лачи кога човек прави работи кои го прават среќен, од обично гледање во сонцето, до убава храна, љубов, секс и тн. Но човек за да се осеќа убаво во своја кожа мора да поработи на мислите што му се во глава, на тие работи што го притискаат и што му ги вадат стравовивте на површина. Анксиозноста треба да се победи пред се со борење на сам со себе и своите мисли, со правење обиди за мислење позитивно, за одење понатаму дури и кога е најмрачно. Сето тоа со помош на стручно лице и по можност на некоја блиска особа на која и верувате и можете да и се отворите.

Ве гледам некои тука во темата, не зборувате за тоа дома...не знам какви ви се односите но немојте ова да го чувате во себе. Мора да имате личност на која и верувате, ако не приватно, тогаш барем тоа нека биде вашиот психијатар.

И еве се јавувам и јас како една од тие што се имаат ослободено од оваа чума. Не знам кој ме следел и памтел кога сум пишала тука за тоа како ми започна таа голгота, ама после едно акутно влошување на мојата здравствена состојба, со маткање и лежење по болници, јас повеќе не бев истата личност и ми требаа неколку години да си дојдам на себе. Кога ќе погледнам каде бев, а каде сум сега и колку ми изгледаше невозможно да излезам од таа бездна, можам само да кажам дека сум пресреќна што успеав да истраам и да победам на крај. Да напоменам не пиев ад, повремено само нешто за смирување, но многу читав за состојбата, и страшно бев упорна да работам на себе. Не пропуштив ниту еден термин кај психијатарот и одев колку и да мислев дека ништо тоа нема да смени, во моменти на тежок очај.
Сите што се борат со ова треба да сфатат дека не поминува преку ноќ и дека ќе има демотивирачки моменти, дека ќе бидете добри еден краток период, па повторно ќе се врати, но запамтете дека еден ден сето тоа ќе престане и ќе го чувствувате слаби знаци можеби еден ден во месецот, но тогаш ќе го препишете на лошиот ден којшто сите луѓе повремено го имаат.

Голем поздрав до сите, особено до @natemila и @bubic.k кои доста ги читав на времето, а гледам каков огромен напредок имаат сега Знаев дека ќе успеете, премногу се радувам. Сите треба да видат пример и да најдат утеха во вас.
Се надевам дека сите пополека ќе се враќаат со што попозитивни искуства и мислења. Имајте убава вечер

 

незнам за нив немам слушнато.

 

Ке кажеш дома како се чуствуваш, ке разговараш со твоите ке им ја објасниш состојбата и прво ке видиш колку ке ти олесни. Потоа можеш да побараш добар психолог и ке одиш на разговор, и ке видип колку ке си добро. Мораш да веруваш во себе и да мислиш позитивно. И некое време додека не си подобро не виси на форуми и не читај секакви негативности и убедувања дека ке ти е полошо. Секој со свои искустваа. Затоа то има луѓе кој се излекувале без лекови, има луѓе кој со кратка употреба се излекувани и има луѓе кој што си пијат а пак не мрдаат од дома. И претходно темава беше насочена на давање совети кој како си помага а не во натегање и наметнување.

 

Бравос за оа што го напиша многу е охрабрувачки секоја ти чест.

 

Istoto go mislam i jas, moram da zboruvam doma i znam kolku mi olesnuva koga ke se iskazam ubavo na nekoj sto bi napravil se za mene

 

Zatoa sto dobro napreduvav sama i uste napreduvam i ako ne sum posegnala koga mi bilo najtesko sega uste pomalku.So cvrsta volja se trudam da bidam sto podobro i mislam deka vo dobar del uspevam.

 

@Sireni баш ми е мило што те охрабрив. Сега го прочитав и твоето прашање од погоре. Не сум стручњак да ти кажам, но сум паталец. И знам дека милион пати сум си го поставила истото прашање што и ти, се прашуваш дали има крај, до кога. Сите зборуваат дека има спас, ама нестрплив си да си го дочекаш својот. Рецепт за тоа нема, ниту точно утврдено време, од самите нас си зависи, од позитивноста наша, од одлуката да не се плашиме од животот, од вољата да си ги решиме сите внатрешни прашања и мисли кои не тиштат.
Секој жив човек чувствува страв, и тоа е нормална емоција којашто да не би постоела којзнае во што би прераснало човештвото, но кога се претвора во паника т.е. станува неоснован страв, тоаш само лошо влијае на нас, не парализира и не ни дава да функционираме како што треба.

Јас би ти преорачала да се мотивираш од сите позитивни искуства тука, да се обидеш да си го земеш животот во свои раце и да го живееш квалитетно без да мислиш залудно на нереални стравови. И најважно, не се откажувај. Прави работи што те исполнуваат, најди начин природно да си го зголемиш серотонинот : ))) Сигурна сум дека ќе успееш.

 

Navistina prekrasen I motiviracki post

 

Здраво девојки, сакам да прашам дали е нормално пред болеста ако си бил комуникативен, сега во текот на болеста и со терапија да ти ја снема таа способност? Дечко ми се нервира и не му е јасно зошто сега не му идат теми на разговор, неможе да комуницира опуштено и слободно како порано.

 

Ништо страшно, само вие продолжете да искаачате и да бидете што повеке во друштвоо. Полека полека ќе биде како што си биллл. Голем поздраввв до тебеее и секоја чест. Љубовта победува сее

 

Јас имав проблем со анкс и напади година дена или нешто повеке и тоа напади што не сум излегувал од дома и сум стравувал до маркет сам до отидам разговарав со психијатар неколку пати и инсистираше да ми препише лекарства, не ги зедов и го победив анксот без никакви лекови туку со многу литература и јака желба за да ја надминам состојбата , значи ако јас сум можел без лекови секој може тоа го гарантирам само јака самодоверба и гоолема борба со желба за победа , се во свое време ке помине состојба е не е болест, ама сепак секој како мисли дека е правилно така нека прави убава вечер имајте сите и не предавајте се

 

Ти благодарам и баш е точно дека љубовта победува се