Анксиозност

Fala dunja tvoite soveti sekogas se dobrodojdeni I mi pomagaat

 

Јас пишав пост на 856 страна но никој не ми одговори,можеби не сте го виделе но еве пак ке пишам ѕирнете,и да кажам дека веќе два ипол месеци пијам ад и сеуште имам напади и немам храброст да излезам сама од дома..кажете ми мислење дали не ми делуваат ад или ... А се трудам и сама но некако нема некоја промена..

 

Некој искуство со др. Александар Марцикич и психотерапијата која тој ја применува?

Merilin sto piesh i kolku mg? Kaj koj lekar odish? za 2.5 mes. treba da ima efekt veke no nekogash na nekoi im treba i podolgo vreme...

 

Koga velis se trudam,na so mislis?

 

Да се согласувам со прашањето на Перла....кога велиш се трудам на што мислиш? Излегуваш ли сама? Кога ке искочиш ако те фати страв продолжуваш да пешачиш или се вракаш дома? Паники можеш за жал да имаш и после 8 месеци пиење ад, многу е важно да го убедиш мозокот дека делуваат само ако и ти им помагаш.

 

Морам да ви се пофалам и тука дека почнувам на работа од 1 јануар, прва работа ми е ова. До лани и да имав понуди ги одбивав, сега без да размислам ја прифатив. Денеска требаше да одам од 12 и сабајле си спијам, но тие ми вртат во 10 и ми викаат за еден саат тука биди. Очекував да ме фати паника затоа што насабајле ми е секогаш нај лошо и ми треба време да се расонам, да доручкувам ( секогаш мислам дека ако не сум јадена ке се онесвестам ) и да искочам. Но сабајле на брзина се нашминкав и низ врата право на работа. Ми рекоа 1 саат, ама ја останав цела смена. Од таму си дојдов во 16 цасот уморна, но во 17 имав собиранка со мајки од школо така да само каснав, се преоблеков и трк на кафе. Изненадена сум од сама себе. Сега си облеков пижами, си сварив чајче и седнав да ви пишам. Друштво не можам да ви објаснам колку бев лошо, секогаш викав на никој не му е како мене, јас ке завршам во лудница, јас еве умирам и што уште не. Ама еве ме без ниедно апче 3 години, освен некад некое пола демитринче или дијазепам од 2. Сите можете но како што рече дуња.... ВРЕМЕ. Денес ако не успеам, уутре ке успеам. Јас еве се понудувам за секаква помош. Не сум скрос како дуња излезена од состојбава, но сум 99%. Имајте добра ноќ.

 

Мораш и сама да се бодриш како што би рекла Дуња. Соочи се со нападите ,диши длабоко и игнорирај ги. Малку е можеби смешно ама кога ќе ме фати напад почнав да се дерам сама на себе . Пред некој ден одев вобанка да подигнам пари. Во автобус ме фати паничен напад дека парите ќе ги нема ќе ми ги повлечат не се пратени како што треба . Срцев удар на шалтер ќе добиев и сама почнав да си се дерам во себе додека чекав ред и се беше во ред. Сами си го создаваме хаосот во глава и стравовите. И мора да се бориме против нив. Излегувај,шетај , седни на кафе слушај музика и мисли позитивно. Кога ќе те фати анкс и сл само диши длабоко и игнорирај. Застани пред огледало и викај си јас можам и ќе го победам ова.
Земи ја книгата од Лујза Хеј Како да го излечите својот живот и себе. Има убави вежби и мисли. Поздрав

 

Ако има некој што го пратиле да лежи во воена болница на испитувања и снимање на магнетна резонанца да ми каже колку е паметно тоа да се направи?

 

@Viki693 @perla24 @natemila
Вики пијам зепира од 10 мг.
Перла и натемила,вежбам дома јога и слично,учам,се трудам да ги игнорирам негативните мисли,неколку пати ми успеало да спречам напад,едно време медитирав,се убедувам дека ништо не ми е,фала богу не плачам како порано секој ден,пробувам сама одам до дуќан и малку подалеку,се осеќам чудно но сепак продолжувам,но да излезам сама или со другарка во кафич без мајка ми немам храброст,дури и кога сум со мајками ја има таа напнатост и страв,веќе мислам дека никогаш нема да бидам опуштена како порано и да излегувам без да мислам на вакви глупости што ми се вртат во глава

 

ке можеееш, иста бев, без мама не се ни бањљв ако не седеше до мене. Ама полека полека чекор по чекор. Еднаш нема да успееш, ке одиш пак и се такаааа. Верувај дека еден ден ова ке биде минатооо.

 

@natemila
Те молам кажи ми како брше прв пат кога излезе сама?

 

Ми беше тешко, ми се лошеше, се гушев, осекав дека сакам да истррчам дома, и си дојддов дома разочарана што не бев похрабра да останам. Но следниот пат пак излегов, па со мака останував до крај каде и да сме и така полека полека стравот и напнатостаа изчезнуваат. Морашшшш, значи морашшш да се обидуваш и обидуваш се додека не успееш. За било што и било когаа можеш и порака да ми пишеш.

 

Благодарна сум што не сум толку исплашена како некои тука, секој ден се возам во преполни автобуси,шетам и се обидувам колку можам да ги игнорирам симптомите ама се нервирам зошто штом почнува да се стемнува јас станувам анксиозна како да имам страв од ноќта а знам дека не ми е ништо голем неппријател ми е ноќва хаха и сакам да кажам дека излегувам често одам по кафичи но навечер ми е посебно тешко и само во дискотека не можам да отидам ..

 

ja osekjam nekakov strav vo mene deka kje mi se sluchi neshto nekoja napnatost pogotovo koga sum sam doma a nadvor mi e strav da izlezem zatoa shto imam nekoja nestabilnost ve molim kazete mi dali se ova simptomi na anksioznost.

 

@azzurro jas razbiram deka ti e tesko ama nisto nema da postignes so toa sto ke se pises tuka a ne rabotis na sebe.Jas znaes kakva nestabilnost osekjav, mislev deka zemjava me golta ama duri ne pocnav i pokraj se da prodolzam bev ista kako tebe... Sega e podobro,sekako ne e najdobro no podobro e od sto bese ako trgnam od toa deka mi bese strav do prodavnica da otidam...

 

Jas pak paniccni napadi nemam ama nekoj strav imam vo mene se si mislam deka imam nesto na gradata I nesto me boli I pecka pod miska

 

Бев на разговори со педагог и психијатар... ми констатираа анксиозност.

Многу лошо се чувствувам, немам желба за живот, немам желба за ништо. Ниту сакам да излегувам, ни да се забавувам НИШТО. Како црн облак да виси над мене. Не сакам да излегувам од соба, сакам да бидам сама ама се гушам, ѕидовите ме притискаат. Најтрагично од се е тоа што имам само 15 години а се чувтвувам бескорисно, едноставно нема смисла моето постоење. Се обидувам да си помогнам ама не иде. Ми дадоа терапија, ама навистина не ми помага.

Ве молам кажете што да правам, повеќе вака не оди.

 

Вака кога читам што си пишувала највероватно си на почеток сега и ништо не ти е јасно затоа така се осеќаш,и мене ми беше така но полека полека се запознаваш со ситуацијава и се појасно ќе ти биде и ќе научиш што е што и како треба,не се откажувај,тешко е знам,сите сме прошле низ тоа но најпрво мораш сама себе да се убедиш и дека ова е само еден период кој поминува,а колку долго ќе трае тоа зависи од тебе,и колку бргу ќе сватиш и ќе почнеш да се бориш,за да го надминеш ова.. Позз и не заборавај не си сама

 

Седни еден ден сама дома и размисли што до сега те правеше среќна, што те исполнуваше. Овие години се најубавите години и несмееш вака да зборуваш. Прави се што си правела, на почетокот макар и со сила. А да се чуствуваш бескорисно и и да кажеш дека твоето постоење нема смисла во никој случај несмееш.

 

Mili lugje chustvuvam potreba da pushtam pomosh.
Dokolku imate 60tina minuti od zhivotot posveteno na vasheto zdravje vi preporachuvam da go izgledate ova video i da pravite toa shto pravi doktorot. Se oblozhuvam deka kje ima efekt!
Praktikuvajkji gi ovie nekoi ednostavni tehniki mislam deka kje ja pobedite anksioznosta.