Друштвоо здраво....ве читам од време на време и гледам дека за жал се повеќе сте. Никогаш ништо нема да ви се деси....ни ќе паднете, ни ке умрете ни ништооо. Мора само по храбро да и погледнете во очи и да се соочите со анксот. Фала богу суперрр сум....што искрено мислев дека никогаш нема да бидам. Многу ретко знае да ме фати мала дереализација ама више воопшто не се плашам и само ја оставам да ме подружи и да си оди. Силни сте.....сите можете *
Објасни им... Упорност и истрајност. И голема желба да се спасат од ова зло. Друго не им треба. И јас сум супер, фала му на Бога
би пишувалааа рефератиии. Ахх кога ке помслам само колку било се за чабеееееее. Луге живејтее......заљубете сееееее нема подобар лек. Само да мисли мозокот на нешто друго и толку излечени сте. Радувајте се на сонцето, на утрото, на птицитееее,,, на сее штое е живоо. Хахах ги засакав и бубачките и жабитеееее и се живо. Јас ке кажам и фала што ме снајде ова анксиозност....само сватив колку вреди еден човечки живот. Заппознав и личности кој знам дека ке ми се сестри за цел живот. Сега знам колку саккамм да живеамммммм секој ден како последеннн. Ве сакамм и се молам секоја нок за секој кој е со оваа состојба што побрзо да ја надминееееееее.
Дали на некој ви се дешава како во еден момент да ви се вратат соништа, ликови, моменти од животот и да ви се чини дека полудувате?
Поминува оваа СОСТОЈБА. Само да си го убедите т.е.излажете мозокот дека тоа што осеќате му се причинува. Само желба за подобро утре и сами или некој да ве поттикне да преземете иницијатива за нешто. Јас лично срцебиење, тресење на мускули и ко @bubic.k осет дека скренувам прв пат осетив пред 10години. Ух колку ми беше тешко,уххх,дури одев и на психијатри и претежно ми велеа сама да си помогнам дека не е ништо опасно ова,демек сама си предизвикувам така да се осеќам така да буквално сама минав низ ова. Инаку ми се повторувале напади на анксиозност кога ќе ми се случеле лоши работи ама знам да ги блокирам лошите мисли и не е толку страшно ко првиот пат. Се минува а и кога се појавува може да се изблокира да не не тепа во поим тоа глупата анксиозност.
Еве ме и мене на темава на која искрено мислев дека нема повторно да пишам, ама еве се враќам и знам дека ке сум ви демотиватор ама просто морам да се испукам негде. Луѓенца, во мојава долгогодишна борба со оваа чума само сфатив дека нема спас од неа, и кога мислиш дека си ја победил и целосно си научил да ја контролираш таа се враќа кога тогаш. Многу ми е тешко, вака не ми било ни на почетокот кога не знаев ни што ми е, сите симтоми ги имам само многу појаки од предходно, порано знаев да се смирам сама да се исконтролирам ама повеќе не. Се чувствувам како да почнувам од почеток а немам сили, немам сили верувајте. Само негативни мисли ми се вртат во глава и покрај тоа што ништо конкретно не ми фали јас не можам да си најдам една позитивна работа за да се кренам на нозе. Знам дека е привремено, знам дека ке помине, знам дека ке го пребродам и овој период и ништо нема да ми се случи, само моментално се чувствувам многу лошо и претешко ми е па дојдов тука да го споделам ова со вас. Ми треба помош...
Чудно што ти се појаки симптомите од првиот пат. Абе бркај тоа мислите ух мамата нивна....колку и јас ги мразам. Излегувај, шетај, ако ти е жешко не се мачи, читај, глеј филмови, пиши на форумов. И секое чудо 3 дена...ќе помине се.
Izvini na latinica .... inaku i jas isto se osekjam.... kako celosno da ja izbrkav anks, i kako vekje minimalni tragi samo da nasetuvav, koga naednash mi se sluchuva neshto taka poobollno emotivno, nekoja turbulencija i eve ja anks tuka vo celoto nejzino svetlo, so simptomi, so misli tazhni i depresivni..so se...
Ахх бре жени, ке помине ли ова некогаш? Пред некоја недела бев најпозитивна, излегував се дружев а сега сум затворена дома во соба и знам дека е подобро да излегувам ама во оваа состојба јас не сум способна. Мислам дека затоа и толку запаѓам зашто кога ке почне да ме дрма ова ми е страв да излезам и да шетам не ми е до ништо а од друга страна се чувствувам премногу осамено и тука се депримирам, се и сешто ми поминува низ глава а јас не успевам да го најдам излезот. Што и да правам не се чувствувам добро, ептен ме здрма овој пат.
Na site ni se desavaat tie periodi. Znaj deka se prolazni. Mene koga sum eden period dobra I najpozitivna, I najmala sitnica moze da me isfrli od kolosek I da mi se vratat simptomite. Pa togas pocnuvam I da se obvinivam samata, zosto si dozvoluvam da zapadnam vo takvi misli I taka se vo krug. Na site istoto ni se slucuva srcka. Vo tie momenti se osekam ko nekoj vrtlog da me fatil I me vlece nadole. A nie veke sme go doprele dnoto vo odredeni momenti. Zamisli si deka od ovaa situacija moze samo nagore da odis.
Деновиве дојдов до заклучок дека кога ми е најтешко треба да излезам и да бидам со луѓе и се поминува. Вчера и денес мислев дека ќе умрам имав некоја кнедла во грло не можев да дишам,да голтам мислев дека ќе се онесвестам,ама излегов од дома отидов на кафе се смеев со друштво и ми помина и денес истото се случи кога сум со луѓе а не седам затворена сама дома веднаш поминува секое лошо чувство.
luge kako da go prebrodam ovoj strav od ludilo?????drugi stravovi nemam,sekogas koga mi e potezok period toj izleguva na povrsina.inaku dobro sum rabotam ama toj mi preci da ziveam na raat,site mi garantiraat i dr i psihijatri deka nikogas nema da dojde do toa ama mene konkretno mi e strav da ne nemozam da se smiram ni so apce ni so nisto iako toa dosega ne se ima sluceno.strav mi e od samiov strav ,do kade moze ovaa znksioznost da odi????inaku pijam terapija i kako sto kazv rabotam imam i super denovi ali koga ne se super jas toj strav.pisete mi nekoj ako go imal i kako se ubedil deka nema da dojde do toa.pozdrav se izvinuvam za latinicava......
