Jas osekam tezina vo glava veke podolg period... celo vreme mislam deka ke mi stane loso i ke padnam od toa mi e strav sama da ss dvizam...koga sum vo drustvo imam stabilnost i mislam ke mi pomognat a sama ne ednostavno nemam samodoverba
Фала многу @Nalayan за деталниот опис. Велиш дека дури да почнат да дејствуваат антидепресивите треба да поминат неколку месеци? Ауу мене ќе ми требат два месеци само да се убедам да одам на доктор. и шо мислиш кога рече „дереализација“?
"Znaci, anksioznosta se pojavuva so pricina. Kaj mene bese poradi smrtta na moi dvajca drugari (kako sto spomenav) i najgolem strav koj go cuvstvuvav bese od smrtta. Mislev deka ke umram i jas, duri i pri najmala fizicka bolka jas go imav toj strav. Ako slusnev deka nekoj e bolen od nekoja bolest (leukemija, rak ili nesto drugo poserizno) jas vednas si gi naogav simptomite, se poistovetuvav i bev sigurna deka i jas ja imam taa bolest. Mi bese mnogu tesko... I pocnav (koga razmisluvam) da si ja pronajdam smislata na ova sto mi se slucuva i smislata na site nesta okolu mene. Mojot strav bese od smrtta, pa razmisluvav mnogu za toa... na nekoj nacin sakav da se soocam so toj moj strav i taka da go nadminam." Liksi isto i mene otvorih nova tema bidejki nekako ne pronajdov nisto kako mojot slucaj dodeka ne go procitav ova.vaka pred nekade 8 meseci se bese ok,dodeka eden den kaj majka mi na rabota ne dojde edna zena i kaza deka nekoj nas sograganin umrel od srcev udar i nemase 4 casa mene pocna srceto da me bole da mi otrpnuva levata raka se plasev nemozev da spijam navecer,potoa nekolku meseci se borev so toa i otidov na bolnica vo filip vtori a pred toa sekako bev na maticen lekar i vo filip vtori mi rekoa deka nemam nikakov problem so srceto srceto mi e bas vo odlicna sostojba i deta imam nekoj muskul prosireno na levata strana i toa mi bilo od naglo zdebeluvanje,no sega cuvstvuvam kako da mi stoe nesto na grloto jas si zimam vozduh no mislam deka nemozam ubavo vozduh da zemam imam strav od temnica naavecer nikako ne spijam bez svetlo se mislam deka nesto loso ke mi se sluci,sakam veke dnas da se zavrsi toa da bidam najnormalna kako sto bev pred 8 meseci
Па види, сметам дека не е лесно да се издржи несоницата... Црните мисли во време кога организмот по природа треба да се одмори не се добредојдени. Затоа споменав. Мене ми помага, колку-толку. Можеби не ме успива, меѓутоа некако ме смирува.
И мене не ме успива, ама ме смирува. Не дека престанувам да мислам као КРАЈ Ама има разлика, осеќам...
Здраво на сите, јас сум нов член на форумот, а форумот го следев неколку месеци пред да станам член, најмногу темата/дискусијата за анксиозност. Има доста добри дискусии, мислења, совети мотивации. Анксиозност ми дијагностицираа пред година дена како и панични напади и несоница. Многу тешко го поднесов тоа, особено првиот пан. напад се разорачарав многу, се затворив едноставно не бев тоа јас, но сепак никогаш не се предадов, знаев дека мора да станам и да искочам посилен од ова. Мора да се признае сите ние што имаме анксиозност нјадобро го знаеме тоа дека е тешка мисија. Најпрво започнав да шетам во природа и многу ме смируваше гледав да има и вода бидејќи ме смирува,така каде што нема многу гужви луѓе. Препишаната терапија од психијатар ја одбив, антидепресиви и остали медикаменти не сум пиел решив дека ќе терам по свое а доколку нема резултати тогаш ќе послушам, секако дека пиев Б6 др. б витамини, магнезиум валеријана, чај маточина, слушав релакс музика и се трудев да вежбам барем 10-15 мин дома, секако дека ми е многу битна подршката и од најбликсите без кој не ќе успеев да направам напредок во справувањето со состојбата, а секако и вербата во Господ и молитвите. За 1 год. од првичната сосотојба има доста подобрување но претстои уште борба уште искушенија. Тука прочитав и примери кои успеале да се изборат со анксиозност, што секако мотивира во понатамошното справување со анкс, почесто треба да не мотивираат и советуваат, нивната подршка е значајна за сите. Секогаш кога ми е тешко гледам да ги сузбијам негативните мисли со позитивни мисли колку и да е тоа напорно, и секогаш си ги кажувам овие зборови: ,, Се ќе биде добро, се ќе биде добро,,.Поздрав, Ви посакувам секое добро на сите.
Ne se plasi, normalno e. Jas sum posleden mesec na deprozel, a gi pijam 6-7 meseci. Mene mnogu mi pomognaa. Prviot mesec se budev prepotena vo 4 h na sabajle so fizicki bolki, trnenje na desna raka, bolki nepodnoslivi vo gradna koska, voznemirenost od bolkite , se vlecev po zemja so teski panicni napadi i mislev umiram. Gi piev vo kombinacija so Helex na pocetok. Sledniot mesec bev mnogu dobro. Probav sve drugo, od caevi do bioenegrija.....ne postoi nesto sto ne procitav za ankioznost, se zadrzav na meditacija.....toa i den denes go primenuvam. Bev 2 pati na odmor letovo super si pominav.....i znaes sto? Stravot e gadna rabota. Koj ne doziveal ne znae. Ne se plasi, nemas potreba. Otrgni gi mislite so nekoja zanimacija, berem duri pocne deprozelot da ti deluva. Mene posle 5 nedeli pocna da mi deluva i sum prezadovolna. Ne sozdava zavisnost i e lek na Pliva. Ako nesto podetalno te interesira slobodno pisi mi. Pozdrav i sekoe dobro <3
Spored dijalektov druze jas i ti sme od ist kraj po poteklo Po godini sum povozrasna od tebe i sum anksiozna od dekemvri 2015. Ova tvoevo e na nervna baza, ti puknal filmot, nervozen si sto e i normalno. Mislam deka si na granica pomegu pozitivna i negativna anksioznost. Nemas bolki fizicki i drugi simptomi , nekoja depresija te fatila i toplo bi ti preporacala poseta kaj terapevt, psoholog ili psihijatar, biraj sam. cisto da porazgovaras. Site lugje imaat takvi krizi....i jas sum imala mnogu pati, ne mi se zborelo so nikoj, doma me nervirale, bezveze se nerviras, sve e minlivo i utre ke ti bide zal sto si propustil ubavi momenti. Postara sum...znam. Ne se sekiraj, normalno e roditelite da se karaat, pa zivi lugje se, mislat ti si mnogu vozrasen pa moze i pred tebe da se ispukaat, ne razmisluvaat. Psihijatarot ke oceni dali si za lekovi ili ne. I da ti prepisit ne e nisto strasno Toplo ti preporacuvam nekoj sport ili zanimacija, hobi nekoe.....sigurno si talentiran za nesto. Prepusti se i ne misli za minatoto, pominalo....ne misli za idninata.... nikoj ne znae sto ke se sluci. Skoncentriraj se na segasnosta i uzivaj, zosto nie samite sme tvorci na sudbinata. Slusaj patalec, ne gatalec Toplo te pozdravuvam i ti posakuvam od srce sve najdobro <3
Zdravo na site bi sakala da ve prasam dali nekoj od vas ima strav od sedenje sam,I dali nekoj se izlecil od ovoj strav pozdavce.
Па имав еден кризен период кој траеше месец дена да се понашам ко 2 годишно дете и да барам цело време некој да е со мене у соба, да ме дружи до продавница и сл. Кризата си помина сама од себе, барем тој страв од седење сама сега го немам иако анксиозноста моментално ми е огромна. Не знам како ми помина тоа, најверојатно со дефокусација и со правење некоја активност. Ќе помине и тоа, немај гајле
Претходно си мислев дека немам благе везе со ова, затоа и не отворив да читнам. Но кога случајно ја отворив темава, се пронајдов во добри 80% од мислењата. Епа вака. Имам 23 години, сум поминала низ страшно детство, многу стресни ситуации и прилично растурено семејство. За разлика од некои од вас, јас не чувствувам притисок во друштво, ниту пак имам ниска самодоверба. Интровертна сум, но сметам дека не страдам од социјална аксиозност туку некој друг тип. Мојот проблем е што многу лесно губам концентрација, многу лесно ми се смачува од се, немам мотивација за ништо. Да се сконцентрирам на нешто можам само со помош на трева, исто и за да се смирам. Постојано се чувствувам исцедено, уморно, безживотно. Понекогаш имам потешкотии да земам воздух што мислам дека дефинитивно е психички бидејќи сум во одлична форма и здравјето ми е супер. Не знам дали е тоа форма на паничен напад но во тие моменти навистина ми е тешко. Друга работа, почнав да ги губам сите мои чувства. Поголемиот дел од деновите гледам само така да ги поминам, не чувствувам ништо, не сум ни среќна ни тажна, само онака down. Не знам како би можело да се опише ова, ако некој може да ми помогне, ве молам нека ме посоветува.
Веке 2 месеци не пијам никакви лекарства( на своја рака ги прекинав) и се чуствувам добро..пијам само магнезиум и б6 и навечер пред спиење чај од маточина...На моменти ми се случува како да ме стега срцето ама избегнувам да мислам на тоа и ми поминува...Се мислам дали ми поминала анкс или тоа се само периоди...се плашам да не ми се случат пак напади како порано и да морам пак да пијам лекарства (а не сакам да пијам и да сум зависна од нив)...Инаку јас не се плашам да излегувам,ниту пак ме гуши гужа,едноставно имам стравови дека нешто ке ми се случи,дека ке добијам срцев удар,и почне да ме стега да ме облика топла па ладна пот итн... Совет што да правам дали да продолжам така или да се консулт со лекар?
Браво, само така продолжи. Сведи ги лекарствата сите на природна база. И јас сега сум со маточина, иако немам пиено никогаш лекарства, освен витамини и некакви комбинации кои смируваат, ама сето тоа било на природна база, никогаш хемикалија. Знам дека темава не е за чаеви и знам дека отеков со маточината, ама морам да прашам тука зашто гледам дека неколку од вас пијат таков чај. Дали е ОК да се пие секоја вечер пред спиење? Има ли некакви ограничувања? Ми спомена некој пред некој ден као штетно било оти било опиум. Јас на интернет не успеав да најдам нешто такво... Помош ?
Дечки плиис помош. Дали има такви како мене да им тежи главата особено кога времето се менува? Си ја осеќам како празна шуплина незнам како да објаснам.
