Здраво, случајно наидов на форумов, да прашам дали само за жени е форумов или и мажи дискутираат?? Знам дека е Фемина ама сепак да прашам ) Имам и јас проблем исто со анксиозност па само овој форум го најдов. Поздрав на сите
Da ve prasam dali nekoj Ima problem so cistenjeto ?sekoj den cistam ova mi od anksioznosta , moslam I deka sum prestroga sprema sebe neznam zosto , ziveam so nekoj moi pravila I rituali ako ne gi napravam vo denot mislam deka nesto sum propustila ,vo sobata rebotite mi se pod konec ako nesto strci odma se nerviram , sega pocnav da vezbam fitness pa ke vidime sto ke napravam cudno e seto ova sto mi se slucuva
Женски, хелоу! Јас сум старо- нова членка на форумов. Да ве поздравам пред се и да ви посакам поквалитетен живот во иднина со оваа ужасна болест.Јас досега имам пишувано само за убави работи и моментите кога сум живеела и пркосела на животот со максимално искористување и уживање.Но,овојпат ќе ви се отворам за болеста која ја имам од кога знам за себе..Цел живот го поминав во многу стрес од дете,што се не сум претрпела и стравот секогаш царуваше над мене..Не му дозволував да ме победи никогаш но кога веќе навлегов во период кога требаше да навлезам и соочам со многу одговорности,стравот ме победи.6 години се борам со него,терапија,психијатри,психолози милион соочувања.Успеав да го совладам последните две години..Бев најсреќната и најполната со живот.Уживав во секој момент од животот,секој страв ми беше смешен и ми доаѓаше да ви напишам тогаш женски многу сте смотани, што си го трошите животот во стравови. Бев најсреќната,му се смеев во лице .Терапијата ја прекинав постепено и бев ок два месеци..Ништо не осетив од прекинот.Уживав како и секој момент од последните две години.И се започна одеднаш кога требаше да се соочам со една голема животна одлука...Ми се вратија стравовите.Дечкото ме остави си најде психички стабилна личност.Ме остави затоа што не можеше повторно да се соочува и бори со глупостите.Животот бараше многу повеќе од нас.Не беше време за стравови и одлагања..Женски сега не само што имам стравови туку тотално си го уништив животот и немам воља ни да се борам.Не се лажете дека ќе оздравете некогаш,може да бидете само подобри но стравот кога тогаш пак ќе ве надвладее,при повторен стрес..при радост..Ќе се врати кога телото ќе биде немоќно.Нема спас од оваа болест..Едноставно сме си такви со психата лабилни и треба да си се прифатиме ко такви..Колку сакате кукајте или надевајте се дека ќе оздравете-нема.ќе бидеме такви цел живот, некогаш подобри некогаш полоши но до крај на живот ќе си се мачиме.Нашиот мозок функционира различно од тие што не се анксиозни..Бидете паметни и контролијате го стравот и кријте го, инаку ќе ви го уништи животот како мене.Пред дечко,маж никогаш не ги покажувајте слабостите.Нема лек..само контролирање и цел живот така.Доколку се прифатите такви ќе живеете некако ,ако не успеете, другата полоша болест која ќе ја навлечете е депресија..
Не е точно дека нема лек и дека неможе никој да се излечи, познавам многу што се излечиле или одвреме навреме им се вракаат симптомите ама не толку интензивни како некад. Сега ти си разочарана од дечко ти и мислиш дека е крај света и дека без него неможеш. Верувај дека ке запознаеш многу подобар, ако те оставил сега од вакви смешни проблеми, подобро сега него ли некогаш кога навистина ке ти треба ако стапите во брак и имате посериозни проблеми. И не е убаво да ги депримираш другиве на форумот што мака мачат, последно што им треба е да прочитаат дека лек нема. Поздрав
И кај мене беше така цело лето сега бидејќи сум зафатена со обврски немам многу време да мислам на собата ама во овбрските сакам да ми се под конец.
Пример како јас станав анксиозен. Јас имам 28г, некаде уште во тинејџерските години, имав мака од татко ми дома бивши џандар, беше многу строг уште од мал имав секакви забрани за се и сешто и ме полнеше со стравови и нервози непотребни. Воен режим бевме дома да не влегувам во детали, додека моите врсници на 15г шетаа до 02-03 јас морав да бидам дома до 12, да работам со него секакви срања итн.. На 16 год почнав да вежбам кик-бокс и теретана и тоа доста интензивно и веке на 17-18 станав 100кг и немав никаков страв од него и од никој скоро и решив дека живеам лудо, забегав во српските филмови "Видимо се у читуљи" Кнеле, Голубович и остала багра, си реков боље Све или Ништа. Тука почнуваат срањата, криминал, наплата на долгови, алкохол, шверц, коцка и жени. Живеев 200 на саат цело време под огромен стрес од тоа што го правам. Не дека немав страв од сето тоа имав и тоа огромен дека у секој момент може свашта да ми се деси, али некако го потиснував и си викав дека се челичам и дека после се што ме чека у животот ке е гола вода за мене. Али се случувало токму обратното, јас сум се тенчел се повеке и повеке се додека еден ден, не спиен неколку дена не тргнам за Белград да правам тетоважа нова на Татоо експо, си реков ке спијам по пат пошто не возев јас али заглавивме многу дури стигнеме и вечерта имав 5 саати да отспијам за рано сабајле да почнеме јас око не склопив од премореност и не се секавам како издржав уште 12 саати додека ме тетовираат али знам дека бев готов да колабрирам у секој момент, со последни сили стигнав на автобуска да се вратам уште истиот ден нив ги оставив и осетив многу јака паника дека сум готов и ке умрам, почнав цел да се тресам и до Скопје неможев исто така око да склопам, стигнав и изнајмив хотел [не сум од Скопје] и едвај спиев 2 саати. Од тогаш пак продолжив со истото темпо али некогаш знаев да го доживеам истото и си мислев дека е се ок се додека наеднаш од никаде станам алергичен на полен, прашина, влага, мачки, кучиња и на трева. Почнав да се гушам и борам за воздух секоја вечер и секој ден, тоа беше страшно. Проверив се во сите приватни болници, снимање на се, срце, б дробови, капацитет на плуќа итн и се беше ОДЛИЧНО а јас се позаникаде мислев дека ке се загушам спиејки. И тогаш почна мојата анксиозност. 2 недели немаше дијагноза за мене се додека на еден локален доктор не му текна да одам да се испитам за алергии. 2 недели одев секој ден во хитна да дишам кислород, примав секакви инекции и имав такви паники дека нема лек за ова што ми се случува и никој не знае што ми е а бев во најдобрите приватни болници во МК. После тоа конечно открив што ми е, почнав да се лечам од алергии али имав страшна анксиозност и напади на паника неможев да мрднам од дома неколку дена и на крај преку еден пријател стигнав до најдобриот психијатар на овој регион без упат без срања никој да не дознае и потврди дека имам анксиозност и панични напади од лошиот начин на живот и од тие 2-3 недели додека да откријам што ми е биле капак на се. Почнав со хелекс и депрозел, се смирив за неколку дена и да кажам бев ко нов, редовно идев кај него и сеуште одам станавме и пријатели многу добри. Депрозелот го откажав по некој месец, хелексот почнав да го комбинирам со диазепам ако ептен имам некоја стресна ситуација и неможам да се смирам. И така со години, се оженив, имам син од 2.5г, веке 3-4 год го оставив минатото зад мене сега сум друг човек али анксиозноста си остана од време на време сум ок или скроз заникаде Пред некој ден почнав само со хелекс 0.25 3 пати на ден сеа сум малку подобар. Најбитно од се е да не правиме глупости, да не потклекнуваме на пороците, да се храниме здраво, да спортуваме, да живееме што е можно помирен живот, да бидеме праведни, да помагаме на луѓето, да веруваме во Бога. Тоа ми помогна многу и уште ми помага. Анксиозноста не е болка за умирање, еве јас да ме погледнеше некој билдер од 100кг со тетоважи кој би помислил дека неможам до супермаркет да идам и да почекам 2 минути на каса од напади на паника?? На секој може да му се деси, не е ништо страшно само сака упорност и здрав начин на живот. Поздрав до сите We will make it. "Се тече, се се менува"
Јас почнав да се гушам денеска грутка во мене некоја,секој момент ми идеше да плачам.Како да се оттргнам од ова??? Дали секојдневното шетање би ми помогнало,природата?
Додека го пиев депрозелот мака мачев во теретана, кик боксот го откажав и постепено и теретаната. Неколку пати имам пробано да одам со некои ептен леки тренинзи ама не се осекам баш ок, така да дома вежбам со тегови и на вреќа боксерска али не се форсирам како порано едно што неможам друго од анксиозноста имам неправилно дишење мн често и брзо се заморувам. @GirlLove прочитај го мојот пост погоре, што повеке време ке поминуваш во природа и здрава храна ке си се подобра. Сега ке ставам неколку видеа од др. Мирољуб Петрович како да се победи депресијата на природен начин.
@DejanD јас имав ваква состојба пред точно 6 години и пиев терапија одев на психијатар и ми препиша терапија Сероксат,Заласта и Лексилум и тоа на мои 22 години замисли.Бев на бајачка и на биоенергија,сега пак ме фаќа мозокот на биоенергија да одам. Инаку мене тешко ми е изегувањето оти сум се одвикнала од гужви..Само не ме сфаќа никој.Сега по точно 6 години не земам терапија,единствено хелекс од 0,25 ако се напијам ама и тоа избегнувам.Пијам,витамин Ц од 1000ка на Калифорнија Фитнес,Б6,Б комплекс со фолна кислелина,Феровит Феро (за крвта).Пијев ам многу вода,енергијата не ми е таа шо ми беше како порано,јас сегде одев и аеробик и зумба и се. Морам да се вратам назад..
@GirlLove Nikako da ne ides na bajacki, gledacki i bioenergeticari ajde kaj niv ne e tolku strasno ama kaj prvite tie se vo pakt so gjavolot, moze da se osetis momentalno podobro ali posle ke ti bide 10 pati poloso, Izgledaj go vtoriot klip gore od Miroljub i on kazuva za tie raboti. Toj psihijatar ne znael od sto te leci, kakov leksilium na 22 god, si trebala i drugo mislenje od drug psihijatar pred da zemes bilo kakvi lekovi. Izgledaj gi predavanjata te molam od Miroljub i izvinete za latinica tek sega primetiv da ne pisuvam ponovo Poz
Лично сум била кај Филев,фамилијарен пријател на чичко ми,ми помогна не велам не. Дури кога ќе те виде знае што ти се случува. Сакам пак да стапам во контакт ама моите не ме пуштаат оти ќе сум изгледала глупаво. Кога бев третман добиваш неверојатна енергија,стварно ми беше подобро дури и ми велеш да му се јавувам на телефон за да добијам помош.КогА ЌЕ
So bioenergija nisto nema da postignes zemaj si terapija sama trgaj go umot od losi misli trudi se da izleguvas ne mora na vecer i vo guzvi i jas begam od guzvi a toa so gusenjeto mislam deka site go imame koga ke ti dojde taka probaj da ne panicis smiri se poleka nisto ne moze da ti se sluci, veli si vo sebe ne mi e nisto, jas lizam mentol bomboni po cel den za toa pusto vozduh nemanje
Dejan ako ne e tajna kako se vika toj najdobar psih. vo MK ili pisi mi vo poraka ..pozdrav i sekoe dobro
АНКСИОЗНОСТА НЕ Е БОЛЕСТ ТОА Е СОСТОЈБА КОЈА МОЖЕ ДА СЕ ИЗЛЕЧИ И ОВА Е ПРВО И ОСНОВНО ПРАВИЛО ЗА СЕКОЈ ШТО ПАТИ ОД ОВА
