Dali ima nekoj so bipolarno rastrojstvo raspolozen da razmeni mislenja so mene...neznam dali moeto odnesuvanje i problemite sto mi gi predizvikuva ovaa bolest se individualni ili se neminovni
bipolarno rastrojstvo..interseno e da razlicni psihicki zaboljuvanja odnosno imame razlicni dijagnozi a se custvuvame mnogu slicno. dijagnozata mi e sto posto tocna i jas go imam ova zaboluvanj euste od detstvo no nikoj ne me odmel na psihijatar dodeka sum bila dete, a ni koga bev vozrasna ne mi tekna da pobaram strucna pomos mislev deka sum ednostavno takva po karakter pojma nemav da moite ispadi i problemi vo zivotot bile rezultata na boles..ako mozam nesto drugo da ti pomognam javi se pozdrav P.S. sega imam 50 godinia boluvam od bipolarno rastrojstvo od 16 godisna vozrast, da se lecev na vreme sega nemase da bidam vo sostojba vo koja sum i koja ne bi mu ja posakala na nikogo
Набрзина ја разгледав темава и за жал многу млади луѓе со психички проблеми. Сепак мисалм дека не треба и толку лесно да даваат психијатрите лекови особено на млади луѓе. Прашање до оние мајки што се имало ли некакви последици врз децата земањето на антидепресиви и антипсихотици? Знам дека додека се бремени не треба да земаат но дали им пречело тоа што земале такви лекови претходно. Мој совет дека лекот е љубовта не можеби за сите но кај многу ќе помогне. Животот е тежок психички се попушта но кога ќе најдете љубов се се менува. Јас имав тежок психички период го надминав со љубов. Тоа ми даде желба за живот ми даде мотив поддршка.
Lujge aj sovet pocnav da odam na psiholog koj mi rece da pojdam kaj psihijatar da mi dade lekarstva za da se vrati serotoninot.E sega jas imam pieno asentra seroxat elicea zanfeksa samo edno apce i imav uzasni napadi na panika.Mi rece moze helex da ti dadat a jas helex odamna pijam duri na momenti ne mi ni pomaga.i sega sovet sto da pravam strav mi e od ad od nus pojavite ne radi mene radi malovo sami sme po cel den doma mm e narabota kasno si idi.Sovet ke ve molaaam.
Еве ти совет од лично искуство. Јас пиев хелекс 6 месеци и ми беше супер, после не пиев ништо долг период, па пак ми се врати анксиозноста, имав страшни панични напади иако веќе знаев дека не ми е ништо, не можев да спијам, ни да јадам, не сакав ни да испаднам надвор, не можев да го надвладеам никако тој проклет страв што од никаде ми се појави, И мене ми рекоа да одам на психијатар, и го одлагав тоа многу долг период, се труев со хелекс и демитрин, за да можам да заспијам, пробував медитација, сменив исхрана се, правев се спротивно од што мозокот ми викаше ама не можев да издржам, една вечер имав толку јак паничен напад што моите ги исплашив многу и реков доста, ќе одам кај психијатар. Тоа беше најдобрата одлука што сум ја донесила. Ми препишаа антидепресиви и редовни контроли, пиев депрозел и по потреба демитрин. Мој совет е дека хелексот не ти треба, а од едно апче антидепресив не може да имаш напад, тоа ти е само на психичка база. Оди на психијатар, не е ништо страшно, ќе си поразговарате најнормално, општо за тебе и што ти ствара страв или нервоза, какви панични напади имаш, зошто од кога, како се чувствуваш додека имаш напад, какви мисли имаш, колку долго си вака, и таа ќе ти даде совет, може и да немаш потреба од антидепресиви, а во случај ако имаш, да, ако ти е намален серотинот, тоа е хормонот за среќа, ако си во депресија или ако нешто лошо ти се случило па не се чувствуваш добро и не можеш да го надвладееш тоа, ќе ти препише антидепресив, ќе ти каже доза, ќе ти каже како да се чувствуваш добро, ќе те мотивира и ќе ти даде совети за да ти е подобро. Едноставно ќе си направите муабет и ќе ти помогне. Не се плаши, оди, и ќе се чувствуваш многу подобро уште по разговорот. Нема ништо срамно, ни страшно во одењето на психијатар. Ако ти треба нешто пиши ми слободно лична порака.
Da ja imam istata terapija i plus Flunisan.Koi se tvoite simptomi i vo koi dozi gi zemas рисперидон и мендилекс?
Не јас туку дечко ми,7ипол години сме заедно...од многу тешки домашни проблеми,стресови,немање родителска поддршка,љубов и внимание малку по малку душата му се разболе пред 6месеци конечно го убедив да побара лекарска помош,имаше симптоми како агресија,параноја, халуцинации од типот осеќаше дека има пајажини по телото, чудна перцепција на работите,ситуациите и луѓето околу него.Прва дијагноза му напишаа депресија и анксиозност и пиеше хелекс,диезапам и асентра или друго не се сеќавам.Потоа му дадоа дијагноза халуцинации и душевни растројства,го однесов и на приватен невропсихијатар и веќе 2-3месеци пие рисперидон 5мг дневно а за мендилекс незнам колку. Сега е многу подобар но повлечен е и се нервира што неможе да комуницира како порано.Друг доктор му кажал вчера дека според симптомите грешка му е терапијата и сега моментално е на друг психијатар па ке видам што му кажал. Ме интересира дали ова поминува,дали ќе може нормално да функционира,да работи да биде родител во иднина...многу е тешко луѓе
Ц ц ц, какви ли не лекарства прочитав овде, не ни знаев дека постојат. Ниедни апчиња, чаеви и лекарства неможат да ви помогнат, ако вие самите од вашата свест, потсвест и од вашата психа не си помогнете. Лекот за лечење од депресија и анксиозност лежи во самите вас, во вашето размислување. А потоа во поддршката од другите, љубовта од другите, и случувањата во околината. Вие сте единствените што ја контролирате вашата психа, вие сте најмоќни, најсилни. Трудете се да бидете подобри од било кога. Најдобро е да научите да се помирите дека во животот се случуваат и лоши и полоши и најлоши работи, ама надежта за подобра иднина и подобро утре треба да ве држи на нозе, секогаш! Антидепресивните таблети повеќе ви го загрозуваат здравјето отколку што мислите, не сте свесни. Најдолго време бев затворена дома, бев во некој вид на депресија, кога ми го отровија кучето. Женско беше, хаска. Таа ми беше душичка најмила, највесела 24/7 бевме заедно, спиеше со мене. Единствено куче кое го засакав онака на посебен начин, се поврзав со неа, неможев ни еден ден без неа. Кога ја одведоа на викендичката на село, неможев да се помирам. После 6 месеци ја отровија, некој си клети луѓе. Од кога таа умре, како еден дел од мене да исчезна. Дел од мојата среќа го снема засекогаш! Ништо нема да е исто без неа, секогаш ќе ми фали, сега имам и други миленици, и друго куче, но никогаш нема да ја почуствувам истата таа љубов спрема тоа куче.. Не дека нема да го сакам, го сакам, ги сакам сите кучиња, сите животни, ги сакам повеќе од луѓето, ама ете, таа беше посебна. Еден совет од мене: Многу пати сум била под стрес, сум почувствувала депресија, ми се случувале лоши нешта, сум изгубила на некој начин многу личности што најмногу сум ги сакала, сум била во лоши ситуации, сум размислувала и за психијатар.. ама на крај размислувам поотворено, и секогаш наоѓам надеж во нешто, било што и да е.. Наместо антидепресивни лекови, ќе изедам еден тон благо Чоколадите, слатките.. тоа е нешто што најмногу ме смирува.. Теретаната, вежбањето, мотивациите и желбата за подобри промени е исто така ЛЕК. Живот е непредвидлив, денес си долу, утре си најгоре.. и обратно. Нема да е интересно ако нема падови, ако се е рамномерно и убаво... Секој човек кој осетил болка, значи тоа е човек кој знае да цени и има чувства, ако се ти е полнорамно и совршено, тогаш си безчуствителен човек. Незнаеш да патиш, нема да знаеш да сакаш и да цениш. Не го барајте лекот во таблетите за смирување, тие никогаш нема да ви помогнат. Природата и оптимистичкото размислување, малите нешта, согледувањето на убавината и среќата во секое едно нешто, баш тоа ќе ви помогне. Животот не е лесен, ама борбата за подобро не застанува! Пропуштате прекрасни моменти додека тонете во депресии. Не си дозволувајте! Вашата среќа и вашето здравје се пред СЕ, и зависи само од самите вас! <3 Плус: Домашните миленици, не ги заборавајте, тие се најголемиот оптимизам, среќа, душички кои секогаш знаат да ве расположат. Наместо да губите време по глупава депресија, посветете се на нив, тие ќе ве научат на многу нешта.
здраво, сакам да ве прашам за предолг за добар псхијатар во Скопје, некој од кој имате пријатни искуства и кој најмногу ви помогнал. Поздав
Лелее, па ова што му го дал (таа дипломата нека ја свитка во фишек и да си ја набие у дупе, со извинение ама морав) таа терапија е сериозна, се дава на луѓе со паркинсонова болест или многу потешки растројства како шизофренија и сл. Среќа што сепак навреме отишол на второ мислење, среќа. Вака веќе може. Стандард терапија си е хелекс депрозел и слични, а неуробион е витаминска т.е Б-витамини. Треба барем 2 недели најмалку додека почне да дејствува, а гледам има поминато таман време од твојот пост, па како е сега? Ти немој да се нервираш, дај му поддршка тоа многу значи. А ќе се стабилизира со терапијава, ќе биде се ок
Јас бев пресреќна кога му ја препишаа последнава терапија, а исто и он е многу подобар... инаку му давам преголема поддршка, толерантност, трпение и се...кога искрено се сака, се се може.
Потребна е голема поддршка од најблиските во такви моменти и после сите лоши работи кога се ќе се реши вашата врска ќе биде поцврста и посигурна. Мило ми е што имаш разбирање и поддршка за личноста што ја сакаш. А за несаканите ефекти не се секирај тие поминуваат само треба извесно време. Се ќе се среди само треба трпение.
Здраво...пишав во групата "Депресија" ама никој не ми одговори затоа тука сакав да ви пишам.Сакам да ви објаснам едно неубаво чуство што и самата незнам дали е од некоја причина значи се осекам како да сум во тешкаа депресија или некоја љубомора незнам како да се поставам за да си помогнам неќам другите да дознаат.Се нервирам што дечкото некако не ми обрнува внимание кога сме во друштво индирекно знае да ме навреди повеќе мисли на самиот себе и на кариеарата од колку на нас двајцата.Кога ќе му кажам да промени некои работи не ме разбира се инаети и баш си е среќен а јас цело време депресивна и секоја ситница ме нервира...одамна го немам тоа чуство на среќа.Имам успешен факултет ама немам доверба во самата себе....убава девојка сум често луѓето окулу мене го кажуваат тоа но ете сепак повеќе си верувам дека не сум како добра личност а досега ниту сум згрешила нешто лошо некому па да имам некоја грижа на совест туку ете како некоја љубомора кон луѓето...долг период тоа ми се случува незнам како да го променам и во последен период многу ми влијај на килажата депресијата.. ве молам за совет...
Пробај малку сврти го тркалото. Набилдај се со самодоверба, кога ќе се најдете во друштво прај си муабет со другите околу тебе, смеј се, шали се, биди позитивна и насмеана што почесто, внеси малку промена, прочитај нешто необично да ти се најде во муабет со друштвото и мислам дека ќе има промени. Се надевам ќе ти биде од помош овој совет
