Не ми е страв од пајаци, дури и сакам да ги набљудувам. Оние ептен големи пајаци колку цела рака да, језивки ми се, ама овие другиве не. Инсекти исто така не ми сметаат, некогаш пробувам и да ги фатам... Вистински ми е страв од змии, е тие и на слика кога ќе ги видам се ежам. Поточно ми се повеќе језиви отколку што ми е страв, значи самото тело и начинот на кој што се движат ми причинува огромна нелагодност. И во зоолошки што сум била повеќе од десет секунди не сум можела да ги зјапам.
Се плашам од пајаци ама не ми е фобија мислам Мене ми е страв да не ми рипне и да не ми влезе во алишта уствари. Повеќе ме фаќа језа коа ги гледам какви се одвратни. Вака да видам пајак ќе фатам да бегам или ќе пробам да го утепам, ама да држам или нешто? Шанса нема ќе умрам Одвратни се Се осеќам како да ме демне коа иам у соба пајак
Пајаци?? Па јас и од пеперутки се плашам. Жими се. Се плашам од се што има повеќе од 4 нозе. Се плашам и од мали и од бабачки, дури и од умрени и препарирани. Смешна сум кога пробувам да ги отепам, јас на една страна од соба, монструмот на друга, и гаѓам со што ќе ми дојде, влечки, шишиња, блузи, пепелари... не дај боже во тој момент и бебето да ми е таму оти и него би го фрлила.... А кога ќе видам скачка оти ми влезела во соба, знаете од тие летните, што кога летат праат еден чуден језив звук као мачета да лета накај тебе у хорор филм, е тогаш почнува серијата дома, скокам, мавам, се дерам, викам, опера пеам, се гребам по раце и се кубам по косите...А најстрашно ми е кога мм ќе го убие плашилото, и мртво ми го носи према мене за да ме исплаши, е тогаш се губам, почнувам да бегам и кога ќе дојдам до ќорсокак, овој се наближува со тоа пајакот према мене, почнувам да се тресам да го гребам зидот и плачејќи да паѓам во земјА. Мечка да ми дадеш мислам дека ни со око не би трепнала, ама пајаци... оф мила мајко.
