Море има да стане одма, иначе знае дека го чека лекција дома. Нема везе се шалам, знае каков тип сум и кај и колку можам да седам, па знае и сам да праша да не сакам да си одиме. Обично си се договараме, па нема потреба од љутење, или препукување.
Јас пак немам такви "проблеми" со мојот. И двајцата не сакаме многу седење по гости и најчесто сме сложни околу заминувањето. Се случило и да заглави, да се запие, па муабети со другари, не викам не, ама и тогаш немало потреба од молење да стани. Уште едно пиво, па ај уште едно, ама не викам, си седам. Засега.
Sekogas koga ke recam jas ajde on stanuva. Ili samo ke se pogledneme i znae . Ako sedime podaleku eden od drug mu pisuvam porace stanuvaj i odma ahaahahah
Ajde da si odime ili ako ti se poseduva sedi uzivaj jas zaminav... I ako mu e pogodeno drustvoto a jas nemam zelba da ostanam znae da se desi stanuvam i zaminuvam.
Мојов сега има тактика. Ако му е досадно, одма вика да си одиме. А ако му тргне муабетот, не можам од стол да го станам. Пред една недела бевме на роденден. Му се погоди друштвото. Хихи, хаха. Веќе помина полноќ. Го погледнувам неколку пати и он ми вика - Што ти е? Да не сакаш да си одиме?
Генерално немаме проблем ама два пати ми се останати во глава како многу лошо искуство. На времето уште дечко и девојка после работа ме зима и патуваме 3 саати накај неговите (во друг град). Сестра му имаа слава нешто и директно таму отидовме. Јас преморена едвај издржував ама ај викам ќе поседиме малку. И одеднаш шок, славата или што и да беше беше со послужување салата па собираат се па носат чорба, па собираат се носат вечера... ама тоа траеше со саати. Никако не бев, пробував да издржам, го "буцкав" ама глупаво било да станеме на сред. На крај ми се слоши многу (мислам дека и паничен за прв пат имав тогаш) па ајде легни, вода... од памет се извадија сите. Вториот пат јас трудна, (многу ми се лошеше и не можев да седам подолго морав да прилегнувам) а немавме кажано на никого, освен на нашите. Негов добар другар правеше свадба и се договоривме да одиме и поседиме малку (колку што ќе можам) и си одиме. На почетокот ми беше ок и сама реков ај ќе поседиме уште малку за на крај он да ме напнува да ја почекаме тортата. Ама не можев па мораше да се објасни со другарот зошто си одиме. Ајде таман ми олесна си одиме кога се јавуваат неговите (отидени на мекици кај тетка му) да поминеме да ги земеме штом си одиме. Братучетка му се породи и кога стигнавме немаше логика да не ги испочитуваме да влеземе ама ајде нели на кратко. Ама кога се запија . Не знам кој се правеше поулав дали маж ми или свекор ми ама секако маж ми беше крив. После 30 пати ајде и сите аман бе што ти е (нели уништувач на забава јас) ми идеше на цел глас да се развикам и да кажам што ми е. На крај си отидов во вецето (големо беше со повеќе тепихчиња си заклучив врата и си прилегнав). Секако на крај се исплашија кај сум и што ми е па им текна да се прибереме. После тоа му испеав убава песна и не се повторило веќе, ама и полабава сум сега. Прво бирам да одам на места на кои ми е пријатно а кога сметам дека е време за станување му кажувам на маж ми и стануваме. Може да се деси као да допушам цигарата, да допијам или што и да е, ама ако е повеќе од 5,10мин јас станувам, облекувам деца, јас и веќе сме на врата... секако маж мора да стане. На тој тип слава кај золва ми немам отидено пак (години и години поминаа).
Баш денес зборевме со маж ми за ова. За некоја работа и да му цртам нема да научи, ама за ова свака му част. Точно знае кога треба да стане без да правам фаци, да фрлам поглед накај врата и да го газам. По говорот на телото знаел дека не ми се седи више Како деца, мајка ми додека не го згази три пати татко ми не сме станувале. Кога биле млади, на некоја слава, газела и туѓа нога три пати
Ako mi kaze ke si odime li ja vikam da i tolku e,ili ja samo go poglednam i vikam ke stanuvame li i on da ajde,ili da samo da dopusam cigar nema Molenje ili dramatizirenje
Мајка ми имаше проблем со татко ми. Не можеше да го стане од стол. Додека не го испиеше пивото или виното, не стануваше. Секогаш пред да одиме на гости, со маж ми се договараме колку ќе седиме. Еднаш си го доби од мене и му дојде памет. Сега он е тој што прв вика - Ајде да си одиме. А јас одма станувам.
