Супер за тебе. Сите знаеме дека уште го имаме оној менталитет дека во брак мора деца да имаш. Искрено, на мене ми е чудно ако некој не сака да има деца. Можеби затоа што јас сакам да имам деца.
Ние сакаме, и тоа многу сакаме. Али воопшто не ми се чудни ОНИЕ што не сакаат. И добро е што во мое опкружување немам такви кои се чудат зошто немаме деца. Оти па фала богу не ме ни прашуваат зошто сме сами сеуште. 'Чудно' ми е што ти е 'чудно'
Зборувај за себе. Има многу токсични родители што ги живеат нивните нереализирани животи преку животот на децата. Јас имам таков родител дома. Имам 23 години а ме гледа како да имам 13.
Не ми е јасно зошто секоја тема мора да се традиционализира. Ако темава е брак без деца, би требало луѓето кои се во брак без деца да дискутираат како си го поминуваат своето слободно време, а не во темава да се убацуваат луѓе со спротивен став и да им солат памет како децата се нешто најбоље и луѓево дека се без компас демек. Тоа е исто како во тема каде што се зборува воглавном за деца, да се убаци некој што решил да нема деца и да почне да соли памет како животот без деца е прекрасен, а тие што решиле да се размножат се аутсајдери и неандерталци. Па тоа би било покољ. Премногу си даваат некои луѓе за право да имаат мислење за туѓи животи и избори.
Јас сум 4 години во брак без деца. Не дека не сакаме, едноставно така требало да биде. Ние секое слободно време го исполнуваме со патувања, освен периодов, ради ситуацијава. Со душа чекам да не пуштат на слобода и пак да одлетаме некаде. Единствени сме што немаме деца, зборам за најблиските што се веќе во брак. Но за среќа имаме и многу што не се во брак, некои дури не се ни во врска, па многу повеќе се дружиме и комуницираме со нив. Зошто дефинитивно, тие што се во брак и имаат деца, барем нашиве блиски, не се пријатно друштво, за тие што се сами како нас. Но сепак јас сум многу среќна, исполнета и сакана. Се надевам еден и јас ќе се радувам на дете, но додека сме вака, мислам дека треба да правиме работи само што не прават многу среќни.
Во брак сум неколку години, но немаме деца и не планираме да имаме до догледна иднина. Се омаживме доста млади бидејќи бевме на чисто дека се сакаме и сакаме да бидеме заедно, а бракот ни го овозможува тоа од правни и финансиски причини и ни нуди еден вид заштита во иднина и на двајцата. Доколку ете нешто се случи и ние не можеме да имаме деца, треба ли да се разведеме бидејќи брак без деца не? Глупости. И да одлучиме дека не сакаме да имаме деца никогаш треба ли да се разведеме? Зошто да живеам во нерегистрирана вонбрачна заедница со некој со години? Доколку некој одлучи да живее така, ок нивно право, доколку некој одлучи да има деца а не е венчан исто така нивно право. Која сум јас да им судам?
Овие што одлучиле да немаат деца ок нивен избор е тоа, ама ме интересира дали не им се раѓа некое чувство кога ќе видат туѓи деца? Не посакуваат и тие да имаат, па да ги шетаат, учат, воспитуваат на свој начин, да купуваат облека, играчки? Никој не сака децата вечно да се со нив, сите сакаат што порано да ги изведат на прав пат, ама пак да се околу нив и одвреме навреме да ги посетуваат.
Да гледам туѓо дете и да ми доаѓа желба за мое, за да купувам играчки? Па мене и со дете не ми се случува ова. Дај оставете ги луѓето да си живеат. Како, о како тоа чудно било брак без деца? После 3,5 години брак останав трудна. Претходно не сакавме ни да пробуваме воопшто. И на сите им беше страшно и чудно, бидејќи нели се венчаваш и оп мора трудничка невестава да е. Ако не е, јалова е, проблеми има (секогаш жената, мажето е топ, јунак бре, јуначиште) Бракот не е само заради деца. На крајот на краиштата детето е прекрасно само по себе, истоштувачко секако, љубовно. Ама не е целосната смисла на животот. Проширете си ги малку гледиштата побогу.
Браво! Секој има избор во животот и сам одлучува за себе. Аман веќе, со тие примитивни прашања - кога ќе стапите во брак; кога ќе добиете дете; зошто овие немаат деца ааа сигурно нешто не е во ред! Луѓе 21 век секој има различен живот, избор, интереси, став, поглед на нештата... Бог да не благослови сите! Со деца и без деца... Дајте малку со тие примитивни сфаќања оладете!
Знаеш дека е балкански или некој индиски форум кога у тема за childfree луѓе доаѓаат mamicki и луѓе со чудни идеали да поставуваат глупи прашања и да солат памет, место да се остави темата за луѓето кои всушност го живеат таквиот живот да си споделуваат искуства и мислења.
Збори си за себе. Бракот е документирање на поврзаност меѓу двајца.Тоа е само лист хартија кој не е потребен за да се одржува поврзаноста. Не мора да вклучува деца ако тие двајца не сакаат. Колку што е во ред некој да сака деца,толку е во ред и некој да нејќе деца.
Еве го воведниот пост, темата е отворена за поширока дискусија и споделување мислење, а не само за тие што одлучиле да немаат деца. Не дека и таква тема би била на одмет доколку некој би имал желба да отвори.
Ostevete gi lugeto site da si ziveat koj kako saka, so deca bez deca,so 1 so 2 so 3 so 7... Sekoj so svoite zamisli i celi!
Затоа што тоа парче хартија има легална вредност. Тоа ти е како да кажеш дека парите се парче хартија, фактички точно, но во практика означуваат нешто друго. Бракот ги заштитува двајцата партнери. Во некои земји исто така брачните партнери имаат и други поволности како на пример плаќање помалку даноци и слично.
Ова си е прашање на личен избор и затоа сите мислења со солење памет од темава, а и генерално во меѓучовечките односи, стварно се непотребни. Јас искрено не сакам да имам деца, никогаш не сум сакала, а во иднина не знам дали ќе посакам, ја оставам можноста отворена. Ама од перспектива на некој со таков став, отворено ви кажувам две работи: 1) кога некој почнува да ме испрашува зошто така мислам и почнува да ме убедува во спротивното, страшно иритира. Дечки, тоа е мое тело и јас ќе одлучам дали ќе раѓам и тоа е моја психа и мој живот и јас ќе одлучам дали ќе се остварам како мајка или не. 2) ама ИЧ не ми се менува ставот на темава заради тоа што некој друг ми кажал да го сменам. Нема жив аргумент што ќе ме натера да сакам да имам деца, се додека ЈАС самата не одлучам такво нешто. И затоа секој пат кога ќе добиете желба да прашате зошто некој нема деца и да почнете да го убедувате, затнете се зашто верувајте ако зборувате, за нас канти тропаат. Може само да не изнервирате и ништо повеќе од тоа. Морам да одговорам на претходното прашање дали добивам желба да имам деца кога гледам туѓи деца. Искрено, не. Мислам немам јас проблем со туѓите деца, тоа си е супер, само не ми доаѓа желба за мое кога ги гледам. А посебно не комшискиве деца што ги пуштаат на спрат да трчаат и да урлаат цел ден, тогаш посебно немам желба за мое дете И последно, на тема партнер. Отсекогаш сум била отворена со сите дечковци на темава и од старт сум им кажувала што мислам и НИКОГАШ не сум давала лажна надеж никому. Мислам дека тоа е најбитното нешто што сакам да ви го пренесам со постов - што и да одлучите на тема деца, аман кажете му отворено на партнерот од почеток, не давајте лажна надеж и не дозволувајте врската/бракот да трае подолго и отпосле да го кажете тоа па партнерот да се разочара. Во сегашната врска не се секирам многу на темава. Прво, млади сме, уште не размислуваме во насока на брак и деца и тие моменти нема да се случат наредниве две-три години најмалку. Второ, отворено разговараме за се, знаеме какви се нашите планови за иднината и индивидуално, и како пар. А и дечкото не е многу по деца исто, така да нема да имаме проблем. Ако некогаш се предомисли, сигурно не би имала деца само затоа што тој сака доколку јас не сакам. Е тогаш ќе имаме проблем и ќе ви пишам пак во темава
Јас пак мислев дека бракот претставува заедница помеѓу маж и жена, а тоа луѓето да ти стапувале во брак само за да имаат деца. Добро, какво ви е тоа прашање "зошто се земате кога не сакате да имате деца"? Што претставува за вас бракот воопшто? Баш би сакала некој од вас да ми одговори како го доживува бракот, бидејќи за вас гледам нема значење без деца. А знаете дека можете да имате деца и без да стапите во брак?
Жално е и многу лошо, што голем процент од младите што се во брак, мислат дека децата се смислата на животот. Колку само сум се изнаслушала муабети од типот "господ да ви даде и на вас, па да видите што е убавина". Луѓе мене и сега животот ми е убав. Сите се живи и здрави, имам сопруг кој секој ден прави се повеќе да го сакам. Познавам многу луѓе што имаат деца, ама се разведени или несреќни. Не е истото мерило за среќа за сите. Една моја блиска пријателка, која е разведена и има дете, ми вели да не беше детето, многу одамна ќе ставев крај на овој брак, а вие колку сте среќни и колку многу се сакате. За мене е тоа поентата на животот, да сакам и да сум сакана.