Брак без деца

Хах, ме насмеа

Немаше колку што знам швалерки, за мајка му не му беше гајле, ама јас му викав - ти сакаш јас да си родам твое дете

Логистички е невозможно да си присутен родител ако работиш 20 саати на ден, а јас не сакам да сум 98% задолжена за децата или за домот

Сегашната девојка вика дека ептен бил дечар (знам дека е, за туѓи, пола саат), може на неа нема да и' смета сама да си ги чува децата.

Мене би ми сметало, ептен многу.

 

Decata se blagoslov.Da dade Bog site sto sakaat da gi imaat da imaat.A tie sto ne sakaat da zemaat na gosti nekoe vnuce Ili dete od bliski da go pochnuvaat edna nedela za da sfatat dali sakaat Ili ne sakaat deca.
Obichno stravot od toa dali ke bides idealen roditel go blokira chuvstvoto.No sekoj so svojot um.Pochituvam sekakva odluka ako e bazirana na sopstveni sfakjanja I iskustva.
Decata go menuvaat chovekot na podobro I mnogu raboti treba da ucime od niv. Vo eden brak Ako dvajcata imaat razlichni sfakjanja za imanje deca togash ne moze da se napravi kompromis I ke zavrshi so razdelba.

 

Да имав земено дете на поседок една недела, никогаш немаше да се осмелам да имам свое. Така што, внимателно со препораката.
Своето го сакам повеќе од себеси, ама тоа откако го имам. А немаше да го имам ако го немав вистинскиот партнер. И така...

 

Duso probaj so crvena maka jas ja kupuvav od edna strana na instagram crvena i crna maka .. Ja nosele direkno od Peru moja drugarka imase problemi so hormoni i cisti se i se sredi i sega i detenci si ima.. kako sto mi kazuvase ona nekade 6 meseci ja piela

 

Постот е од 2014та.

 

Црна е за мажи, црвена за жени, така знам јас.

 

Брак без деца може да биде подеднакво среќен како и брак со деца, во некои случаи помалку среќен, во некои случаи многу повеќе среќен. Зависи од брачните партнери, нивните желби, можности и преференции. Сметам дека не значи дека доколку во бракот нема деца, брачните другари по автоматизам треба да се несреќни, ниту пак дека децата по автоматизам го прават бракот посреќен. Постојат секакви примери и не сите сметаат дека треба да се остварат како родители. Лично сметам дека иако од една страна децата носат многу среќа и убави моменти во семејството, од друга страна можат да бидат предизвик за брачните другари, и после добивањето на деца понекогаш бракот запаѓа во криза доколку партнерите не се доволно подготвени за промената во нивните животи што ја носи имањето на деца.

 

Може ли да прашам нешто?

Ако двајцата партнери се одлучни дека не сакаат деца, тогаш која е потребата од склучување брак? Тоа малтене ми е врска ама на папир.

 

Бракот нема никава врска со желбата за имање или немање деца.

 

Да, ама е секако вид на институција, во смисла тука веќе се помешани и закони ( не знам како да објаснам попросто), реално, зашто би да влагаш у брак, да делите (правно) се а не сакате деца? Полесно е врска, оти може низ годините на некој од партнери да им текне дека сака потомство, па полесно ке се одвојат отколку кога се во брак.

Тоа е мое мислење

 

За да му ја наследам пензијата.

 

Така сакаат едноставно, е затоа. Нивна работа си е тоа апсолутно.

Ама нивен проблем е, не знам што не е јасно тука. Може ете и од корист им е на некои ко што рече членката, може сакаат официјално да се у брак и им е битен тој потпис. Ствар на договор е сето тоа и на слободна волја и желба.
Зашто чудно е толку ова? Мене па ме чуди твојава реакција искрено.

 

А во брак се стапува само заради деца? Не сум знаела.
Бракот е ново ниво во партнерството, станување семејство, фамилија. Официјализирање, процедури, признавање. Не мора деца да има.

 

Епа чим бидат полнолетни децата разведете се ондак, чим ради децата сте се земале

 

Апсолутно ти го разбирам прашањето, но еве за мене ќе зборам. Моравме да стапиме во брак за да дојде он тука да живее со мене , не беше никако изводливо, разделени во две држави, пробано беше како последна шанса и преку агенција он да земи виза да дојде тука, но го измамија, само парите му ги земаа.

Вака е супер , си го земав кај мене, се легално, си живееме, си работиме заедно, си посветуваме внимание еден кон друг и најбитното ако ни текне некогаш можеме кај сакаме заедно да се селиме без да имаме „ додатоци „ мислам на деца да влечкаме со нас.

Немаше стварно излез , баш тогаш се погоди Корона, а разделени џабе само време губење , ветер и магла и мораше итно да се решиме на брак.

 

Децата, имањето и немањето е нешто што како и животот се "случува". Не е нешто што седиш и планираш, барем не во најголемиот број случаи. Кога ќе те удри реалноста од глава, ќе направиш место за нови сфаќања, и тоа е. Некогаш ретроградно ги толкуваме како одлуки де...

 

Епа, на жената ѝ треба некаква правна и финансиска сигурност што ја овозможува бракот. Во приказната не мора да има деца.

 

Баш напротив децата би требало да се планираат

 

Ја па за брак без деца сум, али за деца без брак не сум.
У глобала, сум за брак. Не глеам поента на вонбрачна заедница.

Наречете ме старомодна, ваква, онаква али тие амерички срања као бејби деди, бејби мами ми се толку гето и вајт треш, одма знаеш за какви пациенти се работи.

И пред да скокате, не зборам за деца кај разведени, посвоени, вдовци и такви ми ти ствари.

 

Дали има некоја од феминките што го сменила својот став во врска со ова прашање? Можеби во минатото тврдела дека не сака деца, па можеби потоа го сменила мислењето? Или доколку не го сменила мислењето, како и се одвива животот со партнерот од денешна гледна точка? Дали сѐ уште си се доволни со партнерот еден на друг или можеби на моменти сметаат дека нешто им фали? Како некој кој што сѐ уште нема деца, би сакала да видам повеќе искуства и размислувања на темава.