Темава е деликатна и има многу да се зборува. Да живеам раздвоено од сопругот може, но ако се работи за период од неколку месеци, ете и година нека биде, само во случај ако сме финансиски нестабилни. Но, да оставам дете и ја да си терам моја работа , никако! .......нема да имам мир што не е до мене.... Се случи 5 дена да сум разделена од малава и тоа зошто лежев во болница и не се отраев од плачење, не за мојата здравствена состојба , туку зошто малата не е со мене. Дали знаете кој пропуст се прави при воспитувањето на детето и креирањето на неговиот карактер доколку мајката не е присутна, а исто и таткото. Какво ќе биде до 5 та година, такво ќе остане цел живот, а не ми кажувајте дека баби , дедовци може да воспитаат внуче. Во животот не е се пари, мајчинската љубов не може ништо да ја замени, јас не зборам да бидам само физички присутна до детево , туку да му посветам внимание и квалитетно време. Налет и пари и се ако детето го испуштам од рака. Најголемиот успех на родителството е воспитани и културни деца, а не матријално обезбедени, а карактерно нула. Ако планирам да бркам кариера, мајчинството би го одложила за понатаму, а да родам дете и тоа да биде жртва на мојата работа, никако.... Да не бидам погрешно сфатена, не зборам за оставање на детето додека мајката е на работа, зборам за оставање на детето на неколку недели, месеци и.т.н.
Не можам да и судам на @kikikikirika од проста причина што девојката навистина не знае што се случува со жената кога ќе стане мајка. Денес бевме со ќерка ми на преглед. Некое мозолче и излегло во внатрешноста на носот. Јас алијас Миле паника ќе се онесвестев додека ја прегледуваше докторот. Филмови, снимање гримаси на докторот, анализи на движењата, зошто и прави муабет да ја опушти, ааа ова нешто има.. И..да, секако дека бев внатре во ординацијата. 16 год.има ...и неможам да замислам ден без нејзе.
Oх бре жено како да ти објаснам дека некои луге не рипнуваат така лесноо во тавче само затоа што се сакаат. Ама џабе, ти си створила нека слика за мене дека јас сум разлигавено детенце со пари кое не знае што сака и искрено баш ми е гајле. Кај прочитавте дека нејкам дете? Кај прочитавте дека нејкам да се мажам? Или дека не го сакам човекот? Нена, хипстер и бриџит интересно гледање на нештата . Посебно нена тоа за разводот држи вода. елимкд јас само отворив дискусија за темава, не мора некој мене лично да ме советува, ете некои си кажаа и свои искуства. Плус подобро е сега отколку после. А не сум човек што тупи , толку години сум на форумов, прв пат барам мислење за нешто, затоа што ми е навистина важно и ми тежи некако. Јустиција ако е така дека не треба да се мажат/женат ако не живеат заедно, има луге печалбари што од 12 месеци со фамилијата поминуваат еден. И што треба тие да се разведат ли? Или според тебе они не се сакаат доволно? не е се ко на филмовите
Ја избегавав темава, не сакав да коментирам бидејќи такви случаеви не сум сретнала. Мојот став е дека звучиш многу себично бидејќи сметам дека едно дете е плод на љубов меѓу двајца, а тие двајца треба взаемно да се грижат за тоа дете. Погоре си пишала што би избрала дали работа или дете? Ако во градот каде што е мојот маж имам прилика да најдам работа ( а има сигурно ) секако и без таа опција семејството е на прво место. Тоа што тебе ти израснала жена, како и другарка ми што ја израснале баба и и дедо и на друг крај од градов не значи дека треба истото да би му го правиш на своето дете само затоа што ти недостасувала мајчинска љубов. Твоите колку и да биле далеку на крајот кога ќе се вратат од пат легнувале покрај тебе со цел да го надокнадат пропуштеното. Исто така сметам дека така детето ќе се истрауматизира, зашто да го влечкаш од еден град на друг кога можеш на едно место се да му овозможиш. Кога детето доаѓа твоите амбиции во кратко време се во мирување, нема ништо подобро од тоа да ве гледа заедно и да се чувствува безбедно. Но доколку се разделите кога ќе дојде време на дете ќе му објаснуваш со некои изговори за неговиот татко, каква иднина ќе му дадеш на него. Парите што ќе ги дадете по патишта и живеење на различни дестинации ќе му отвориш штедна книшка. Биди ти ако сакаш 1000км од маж ти барем тој нека се враќа кај вас, нека те подржи и бидете семејна заедница, бидете заедно, бидете крунисани во добро и зло.
Првин не сум жена.Второ ти сама си ја изгради таа слика за тебе во моите очи , а можда и во на другите.Јас ти кажувам мое мислење од моја гледна точка и не те терам да го прифатиш ама бар испоштувај го бидејќи јас не ти мачкам очи како шарлатан некој океј?Ти кажувам најдобронамерно.Не знам зошто воопшто се нафатив да пишам нешто кога тебе не те заега тоа.
Јас не го напишав ова конкретно за Kикирика. Беше општо за тоа дека такви луѓе постојат. Имам такви луѓе околу мене. Ги има насекаде.
Те разбрав Емче. Само сакав јас да се изјаснам дека не ја осудувам за своите размислувања, бидејќи сметам дека додека човек не осети на своја кожа било што, може хипотетички да поставува ситуации, а кога ќе биде реална ситуацијата ќе сфати дека опцијата била небулозна. Ја знаете онаа: кај што сум пеглала уште не сте переле
Феминка 22 бидејки толку гласно збориш за мајчинството мислев дека си жена со 3 деца родени. Најдобронамерно ми кажа дека сум себична без да има никаква основа за тоа Извини ама освен навреди друго и не прочитав , ама ете ке ти се заблагодарам и за нив , за одвоеното време.
Можеше да ме тагнеш слободно.Пишав погоре кај ,,навредите" дека имам 16год. Ако се чувстуваш навредено можеш да ми го пријавиш мислењето слободно.А да имаше некоја навреда од моја страна ќе бев опомената досега.Ако кажам дека си несозреана кажувам бидејќи што мислам кажувам.Не те навредив со ниеден погрден збор.
^Кога ќе бидеш мајка, кога ќе го износиш целото 9 месеци, да те боли кичма, да те болат нозе, да се мачиш на бокс, да ти боцкаат инекција во кичма, а притоа додека ти расте да ти мрда во стомаче, да пиеш лекови а тек кога ќе се роди првиот плач, првото гушкање и ред други работи додека те шијат и болките... е тек тогаш ќе видиме дали ќе можеш на татко му да го оставиш.
Ги исчитав сите мислења и не планирав да коментирам но сепак ќе го направам тоа. @kikikikirika однапред ти се извинувам ако со тоа што ќе го кажам ќе те навредам на некој начин, немам таква намера. Прво ти велиш дека твоето детство немало големо влијание врз тебе. Епа јас мислам дека имало и тоа како. Ти сакаш разумот да те води а не емоциите. И тоа е сосем во ред во некои ситуации ама не во се. Ти можеби си се навикнала на самотијата но јас мислам дека длабоко во себе си свесна дека на сите ни е потребна љубов, грижа, внимание.. Сите сме свесни дека комуникација преку социјални мрежи и телефон не е исто како саканите личности кога се до тебе. Тоа да, може на почеток ќе функционира ама не е исто. Јас нити сум мажена нити деца имам ни па сум имала врска на далечина. Ама имам во моја близина и гледам како сето тоа "функционира" . Јас лично би прифатила врска на далечина која ќе трае преку сила до кај 3-4 месеци. Но брак на далечина никако. Сепак не знам што се ќе ми се случува во иднина но засега ова е мое мислење. И јас те разбирам во врска со кариерата. Секогаш сум за тоа жената да не е зависна од мажот во финансиски аспект. Ама не се сложувам со натпреварување или постојано префрлање кој повеќе заработувал. Во врска со детете во иднина што би го имала ти, мое мислење е дека дечко ти ти мачка очи дека ќе го чува. Да си бидеме реални, тој и да се нафати, ќе биде опкружен со мн предрасуди од неговите или неговата околина, и колку и човек да се труди да не го слуша туѓото мислење некогаш ќе пукне. Сметам дека го прави тоа со надеж дека како што кажаа погоре, кога ќе станеш мајка ќе го смениш мислењето и ќе отидеш да живееш кај него. Јас лично сум и против тоа жената да седи цел живот дома а мажот да работи. Сепак зависи од околностите нели. Во врска со работата, сметам дека е многу себично од негова страна што не прифатил да работи кај тебе. Па нели заеднички живот ќе основате? Не треба така да размислува. Јас не знам што работиш ама ако имаш твпј бизнис како што спомна некој понуди му партнерство. Ако му е навреда нека вложи некој капитал во фирата така ќе бидете порамноправни. А и тебе ќе ти биде полесно. И сега и за во иднина, во секое време ќе имаш човек од доверба покрај тебе. И кога ќе имаш дете можеш да поминуваш повеќе време со него, без да се грижиш за работата бидејќи ќе има кој да се грижи за неа. Немав намера ама ајде и за детето ќе искоментирам. Јас ќе се ставам во негова кожа. Искрено не би сакала во таква заедница да живеам. Ќе се чувствувам напуштено. Далеку од тоа и дека децата треба да се разгалуваат до степен да не прават ништо без мајката. Не знам кој кажа погоре но вистина е дека децата сакаат да се чувствуваат посакувано. Им треба и мајка и татко. Што ќе ми се мене пари ако со мајка ми или со татко ми не чувствувам блискот. Вистина е дека парите се денес двигател на се, ама не можат да заменат родителска љубов и топлина. Џабе е и да ме потрупаат со пари ако не се за мене кога најмногу ми требаат. На крај, се може да се реши со разговор и со донесување некој компромис ама како викаат домашниот есап на пазар не излегува(Може и не беше вака ама поентата е таа). Уште нешто штом дечкото твој не сака да работи со тебе нема ни да сака тој да го чува детето а ти да ги издржуваш. Животот е твој, што и да одлучиш, возрасна си и разумна, сметам дека ќе се сносиш со било какви последици.
Најмногу ќе има последици односно отсуството на тие години и не,не се сите деца изгледани од бабите,децата не се раѓаат за занимација на бабите. Кариерата е важна но не поважна од децата.Мое мислење е ако не можеш да му се посветиш потполно на детето,не го раѓај.Не е секој за родител и не мора секој да има дете,бракот е убав кога си заедно,не кога си сам. Можеби треба да размислиш уште еднаш за своите приоритети во животот.Можеби ке се навредиш но сметам дека си емотивно ладна личност,тоа е заради тоа што не си добивала онолку љубов и внимание кога требало,кога си била дете,и не те направило тоа поупорна туку ти ги оштетило емоциите,затоа сега си скоро па сурова,ке го родам и ке го оставам,ке платам да го гледаат,тоа се научени емоции.Пробај да работиш на себе. И да,од љубов се живее ,бидејки љубовта те тера да се бориш за тие што ги сакаш.И само од љубов и за љубов се живее,запомни ги овие зборови.
Мене не ми е јасно, зошто ако се работи за само неколку години, едноставно не почекаш тие неколку години и после тоа планирај деца. Не си престарена за раѓање. Наместо да го родиш и оставиш, ти терај ги плановите што ги имаш зацртано овие неколку години и после откако ќе се средиш планирај го детето. Или велиш бизнисот е твој...испланирај некако некој да те замени додека си ти со детето. Најди некој стручен, плати го подобро и контролирај од позадина. Ова ако навистина посакуваш дете... Во врска со мажењето тука не навлегувам. Двајцата сте возрасни и свесно си донесувате одлуки. Тоа си е потполно ваше право. Кој како сака може да си живее и овде нема место за критика и осуда. Ама на душа да носиш нешто што не дошло на светов по своја желба...тука не можам да бидам рамнодушна. И јас живеам во нестандарден брак, ама моите деца не страдаат. Ако осетам дека нешто трпат поради тоа одма би сменила, со две раце потпишувам. И да не ги гледаме работите црно-бели. Има мајки кои работеле и имаат стаж пред да станат родители. Паузата на работа им е само неколку месеци или години. Ама тие се пак со своите деца секој ден. И имаат пензија кога ќе остарат. Мене баш ми се свиѓа твојата амбиција за кариерата, тоа е се во ред. Само тоа треба да има некоја цел. За што ја правиме таа кариера, за што заработуваме? -Кога ќе ја знаеме целта тогаш ќе знаеме да донесуваме подобри одлуки.
За мене бракот меѓу сите останати убавини е и тоа што во него ќе имам прилика да се будам и заспивам секој ден покрај сопругот. Ако треба секој од нас на различна страна да си иде тогаш брак не ми е потребен ќе си бидам во врска. Ќе се гледаме за викенди и на неколку саати во текот на неделата и на крај секој по дома. Од друга страна тука е безпарицата. Секој се бори за парче леб и некој има прилика да најде работа близу до дома. А сите знаеме дека од воздух не се живее. Џабе ми мене будење и заспивање заедно ако секој ден кубурам и заспивам со мислата дали ке имам утре за леб и за сметки или уште полошо дали ке имам доволно за да го нахранам, облечам или школувам детето. Чест случај кај нас е каде еден од сопружниците иде на печалба во странство и си доага дома еднаш во месецот или еднаш во годината. Како функционираат тие парови само они си знаат. Мене ми е лично чудно тоа и до некаде неприфатливо. Всушност ако е од времен карактер можеби би издржала и би се сложила на таков брак но ако е за стално не верувам. Моментално јас сум тука а дечко ми е од Белград. Се гледаме за викенди еднаш или два пати во месецот и знам колку е тешко кога некој не е покрај тебе. Не велам дека треба на некого да му се дише во врат секој ден но и далечината си го прави своето. За да имаш нормален близок однос парнерите треба да си се достапни еден на друг а не да ги делат стотици километри. За брак сеуште не сум размислувала бидејки сме тазе, но резултат се знае кој е , или тој да се пресели во Македонија или јас да се преселам во Белград, што не е така едноставно. Мене работата и блиските ми се тука него таму. Ако било кој од нас се пресели ке треба да почне од нула. Да учи јазик, да бара работа, да се прилагодува. И колку и се близу Белград и Скопје сепак 6 часа возење не дели што и не е така малце. @kikikikirika јас ти ги разбирам дилемите а исто така ти ја разбирам и идејата за подобра иднина. Едноставно треба да размислиш убаво дали си за таков брак и дали си спрема да живееш со таков товар. Тоа не е одлука што се носи од денес за утре. Понекогаш е подобро секој на свој пат да си тргне него ли емотивно да си ја мачи душата. А верувај мачење ќе ти биде да си далеку од семејството па макар и милиони да ти носи работата.
Следно прашање осеќам дека ќе биде "брак во кој партнерите не се запознале никогаш и не знаат дека постои оној другиот" или "брак помеѓу лица кои сеуште не се родени"
Дедо ми и баба ми така долго живееле .. Но тогаш било ептен сиромашно време ... Баба ми останала верна на дедо ми и после 20 години и таа заминала во странство , татко ми и неговите сестри до денес кажуваат дека како сираци растеле иако имале пари , но кога им бил потребен татко не бил тука за нив , дури кога едната тетка се мажела тој не бил тука . Другата тетка до ден денес вели дека повеке свекорот и бил татко него биолошкиот татко . Мислам девојко ти не знаеш што сакаш , прво застани самата со себе разговарај си , и види што е проблемот . Јас не го сакам бракот но доколку би се решила да се мажам , тоа би била заедница со маж ми . Ако мислиш на егзистенција толку многу боље на мужи се , и троши ги парите за себе. Не лути се , но неколку пати те имам читано и гледам дека не е нешто во ред.
Бракот може да функионира, очигледно двајцата сте рационални луѓе, доколку вие можете, не знам зошто некој поинаку би ве убедувал. Но, сметам дека дете во таква ситуација може да ви ги побрка плановите. Колку и да размислуваш рационално, кога ќе дојде детето на свет, не верувам дека ќе сакаш да го оставиш друг да го чува, па тогаш може да дојде и до конфликт помеѓу вас, или пак ќе треба да ја оставиш кариерата во тој град. Мислам дека треба добро да ги разгледаш сите можности што би произлегле од ваква ситуација, и да бидеш спремна на се, доколку се решиш. Лично, сметам дека треба да почекаш. Не е најстрашното нешто на светот да немаш дете, ниту пак да не сакаш да имаш дете. Не знам како ти се мислите во овој правец, но ете, да ги напоменам и тие опции. Здрава, жива, дај си време, после некоја година може ќе сфатиш дека сакаш стандарден тип на семејство, а може ќе сфатиш и дека сакаш сама да живееш и да шеташ по светов. И двете опции се супер, ако тоа тебе ти одговара.
Познавам две жени од кои едната има маж во Хрватска, а другата во Словенија. Тие двете со по едно дете живеат овде, а мажот е во друга земја. Тоа за мене не е брак. Не се разведени, но сепак не е брак за мене ако мажот го гледаш еднаш во година кога ќе земеш годишен одмор.
@kikikikirika пак ќе ти пишам и ќе се согласам со сањаева и со многу други жени. Кога ќе родиш ќе осетиш на своја кожа и ќе сватиш што сме зборувале овде нема да не гледаш со испрвртени очи. Туку ќе се насмееш со милина. Не те судам ниту јас те разбирам дека сакаш кариера и убав живот а воедно и фамилија и тоа е сосема нормално ама ќе видиш дека нема ни секунда да го оставиш бебето џабе е сега нашето пишување овде таа блискост и таа љубов треба да се искусат па после да се збори конкретно за мајчинство. За се има решение јас така велам за се постои опција во животот а сигурна сум дека си доволно храбра паметна и мудра за да го пронајдеш истото и да оформите фамилија пропатно и со добра кариера финансии и слично. Ќе видиш дека коцките ќе се наместат трпение и воља за решавање на проблемот.
Јас искрено не би сакала ваков начин на живот. Ова без навреда спрема никого, лично мое размислување кој како сака ќе си прави секако. Ако јас се решам за брак со еден човек значи дека го сакам и прифаќам тој човек со сето срце. И нормално дека би сакала да родам дете кое ќе личи на него. Едно е ако случајно дојде до развод, друго е да се работи за периоди од неколку месеци (работа во странство) а сосема трето е јас да живеам во еден, град сопругот во друг и сметам дека така не би успеале како семејство. Сите сакаме убав и лагоден живот, да не ни фали ништо ниту на нас ниту на семејството. Ама ако утре јас најдам партнер од друг град, доаѓаме до темата брак и не можеме да најдеме никакво разбирање ниту компромис за каде и како ќе се живее јас под такви услови не би раѓала дете. Јас сум голем обожавател на деца и сметам дека има важни моменти од животот на детето проодување, вадење забчиња и слично, каде што би сакала и двајцата да сме таму. Според мене нема такви пари што би го заменило моето отсуство како мајка. Јасно ми е дека се тешки времиња, работа доброплатена тешко се наоѓа ама ако веќе се решаваме за брак подобро да заработиме, заштедиме некое време па да видиме штокако да биде. Јас не судам никого. Сите имаме различни приоритети и сфаќања во животот ама јас мислам дека истите тие со текот на времето и може да се сменат. А и те разбирам и тебе многу добро и јас немам подршка никаква од родителите, за се сум сама. Ама сепак немој да избрзуваш, сеуште си млада и имаш време. И бракот не е нешто што е морално, туку желба.
