Баш така, домашните обврски се цела "професија" која што одзема цело работно веме, што достоен маж би ги сфатил како такви. За жал повеќето манипулираат, и многу жени што не работат се заглавени буквално. Затоа финансиска независност на жената е важна, оти живееме во такво грдо општество. Ретки се таквите како твојот сопруг кои не префрлаат или не ја држат жената во заробеништво со условот јас работам, јас вадам пари без мене не можеш да преживееш.
Жената треба да има кариера и да си е свој човек за себе па после за друг, и што ако е во лошо расположение мажот? Луѓето се менат утре можеби ке го повлече некое друштво на коцка, швалерај... Ослонете се на себе прво.
Rabotata po doma i obvrskite okolu decata i kukjata pagjaat na dvata partneri, a ne samo na zhenata. Ona ne e sluginka pa na MAZHOT DA MU CHISTI i sl. Domashnite obvrski voopshto ne se profesija tuku osnovni zhivotni veshtini. Dostoen mazh bi prezel pola od obvrskite okolu kukjata i decata, zatoa shto toa se zaednichki obvrski, ne se po default na zhenata. Znachi rekov CEL ZHIVOT rabotosposobna zhena ako ne raboti e sramota. CEL ZHIVOT. Konkretno tie 3 deca se golemi, po 14-15 godini, taka sho ne odat vo gradinka i na kurs i sekade ne mora da gi nosi majkata. Znachi na zhenata ne i se raboti. Rabotosposobna zdrava zhena e, eve decata porasnaa, mazhot se ubiva od rabota, a ona doma postojano.
Океј. До некаде се сложувам. Но што ако со една плата не можат да се постигне сѐ? Ќе седиш дома,ќе земаш кредити и бел ден нема да гледаш? Или ќе најдеш работа, децата ќе мора да се научат сами да бидат, ќе пораснат. Јас сум седела сама дома кога бев основно училиште мајка ми и татко ми работеа, тогаш беа други времиња и имаше каде-каде услови за живеење. Сега е тешко, да ги прехраниш, облечеш… не можеш да си дозволиш пари да бараш од маж за влошки кога зависите од една плата.
Зависи како ви одговара. Мене не ми смета да сум таа шо чисти, ама ако некоја не сака, се разбира дека треба тоа да го договори со партнерот. Проблем е кога нешто мораш, или не смееш ... како шо спомнав и поназад. Ако ви одговара и на двата, тогаш е ок. За тоа се бори феминизмот: Секоја да биде она што е - а што сме и кои сме, секоја си знае за себе Се разбира дека ако не стига плата од еден и другиот треба да работи. Секакви ситуации идат во животот... Работата е вие двајцата да се договорите како ќе функционирате. Имаш права, ама имаш и одговорности. Ко за се' друго во општеството, така и во бракот.
Во нормални услови, кај што има разбирање, ако партнерите се договорат еден да работи друг да се грижи за домот, тогаш да... тоа е цело едно работно време. Ако има договор, љубов и разбирање, и двајцата партнери тоа да го сакаат, не гледам ништо лошо во тоа. Ама јас сепак сум за тоа секој да работи, и секој д асе грижи за домот, за да никој не зависи од другиот, затоа што тоа разбирање и договор се ретка добивка на лотарија... ако се погодат во ретки случаи... инаку секогаш постои ризик да те заебе партнерот и да останеш така, затоа сум за финансиска стабилност и независност. Тоа ми беше муабетот.
Ma ne e samo za da ne te zaebe partnerot. Sakam i na profesionalno pole da napreduvam, da imam kariera. Ne mozham celata moja lichnost da ja svedam samo na perenje, chistenje, peglanje i gotvenje.
Потполно си во право.Некои собираат храброст и си одат,но за жал некои остануваат со насилникот. Една од причините ,како што кажуваше еден психијатар, е тоа што жртвата живее за тој момент кога тој ја моли,да не си оди.Тој момент и дава чувство на моќ,супериорност,садистичко задоволство,момент на освета.Апсурдно ,но го трпи целото малтретирање,за да може за тоа да зборува,за да се чувствува супериорно. Според него,најчесто се тоа жртви што и во детството биле малтретирани. Според друг пак,пациентката му викала ,докторе ама јас точно веќе знам како да се наместам за помалку да ме боли и останува со него ,зошто го сака. Комлексна е човечката психа,треба многу работа со стручно лице за да излезе жртвата од лавиринтот.Или како хрчакот ќе продолжи безсцелно да врти на тркалото на бракот ,мислејќи дека тоа е животот...
Знам, и јас сакам и јас се надградувам, градам кариера, да не ме сфатиш погрешно. Ама не секој е кариерист, не секој ги им истите афинитети, квалитети, капацитети итн. Постојат кариери кај што нема напредување, се работи чисто за плата за да се преживее. Некои па сакаат да напредуваат со изучување нови рецепти, имаат своја гордост во беспрекорно исчистениот стан. Многу не има... сите сме различни, ама тоа е, капитализам е, мора да се работи да се преживее, плус да зависиш од маж многу често значи да трпиш се и сешто. Има жени што сакаат да се сведат на перење и чистење и готвење, познавам во моето опкружување... ама јеби га, работат оти мажите им велат ех па ти голема работа си зготвила денес, си чистела... на таков после пари за влошки треба да му бара. Не бива... Најарно е тоа, месечна заработка секој, па ако здожежи да си имаат сигурност, двете страни.
Ова е до карактер. Не сум ич амбициозна, ниту ми значи нешто да имам некоја си 'кариера', ама тоа не значи дека сите треба ко мене да се. Досадно ќе биди ако сме сите исти
Со нормален партнер можеш да не одиш на работа и да се потпреш на него без проблем. И жената на мажот и мажот на жената. Не знам како го замислувате тоа барање пари за влошки, ко со непријател да живеам, а не со маж во кој сум се вљубила. Толку застрашувачки поглед на бракот не е нормално да се има. Во однос на работа, јас секогаш сакам да работам, мене ми е несфатливо да рече некоја желба и било да биде домаќинка. Ко да кажеш желба ми е заби да мијам. Мора да се готви и чисти, исто како што мора да се бањаме, да миеме заби, да јадеме. И затоа ми се одбивни мажи што ги мрзи да станат чаша вода да си наполнат, ко да е уште бебе во пелени. Се се дешава во животот, отказ, болест, децата дури потпораснат, ама од толку што се жените воспитувани дека единствената вредност им се мери преку чистота и зготвен ручек, мене ми е тажно колку има што не ни знаат што сакаат, за некоја професија или не мора да е професија, хоби едноставно, да имаат желба. Да не е се - домаќинка сум и тоа ми е идентитет. Феминистички е да може секоја да одбере да живее онака како што сака, ако тоа е седење дома во договор со партнерот тогаш супер. Ама се некако повеќе жените имаат желби да се домаќинки, мажите одат на работа, се дружат со колеги, одбираат професии, земаат пари, и статистички земјите кај што повеќето жени не работат се на најдолно ниво по прашање феминизам. Во ред е да се седи дома ако тоа е стварно желба, ама не е во ред да се седи од "други причини", прикажани ко лична желба. Ммм, да одиш на работа и да земаш пари, и да напредуваш, ќе видиш како ќе ти се појави тој компетитивен дух што секој/а го има. Ни мене мм ниту еднаш не ми направил проблем за пари, ама на први кога ми доаѓа мојата плата, е поразлично чувство одколку само тој да ми даде. Ништо лично кон тебе, само викам дека влијае на самодоверба, не во сите случаи секако, ама во голем дел влијае, а викаме не, не, исто ми е мене.
Слободно пиши ми во порака ти стоиме целосно на располагање за се од правен аспект правни совети, времени мерки, судски постапки и сл. Се разбира целосно бесплатно.
Треба родителите уште кога се мали децата да им кажуваат како треба да постапуваат со другите и како смее и несмее да се постапува со нив. На керките да им објасниме дека мора да се независни и свои личности и несмеат да зависат од мажот. На синовите да им објасниме дека ако се мажи не се ништо повредни од жените, дека жена се почитува, сака. Најдобар совет што го имам добиено од мајка ми: никогаш немој да трпиш нешто што не ти одговара, пробај еднаш да средиш ако не оди никогаш нема да се среди. И никогаш не се правдај, објасни како што е, ако не ти верува колку повеќе се правдаш толку подлабоко те повлекува.
Не постои ниту една валидна причина некоја жена да не работи освен од здравствени причини. Се друго се изговори, мрза, нарушување на комодитетот. Со сопствена работа и плата жената е независна. Тогаш не би било проблем ни каде да оди ни како, ке има пари и за адвокат па и за хотел ако го напушти. Да, во брак сите финансии се заеднички но сепак жена која не работи е зависна од својот маж,ако тој не заработи од што ке јаде и ке живее, колку тој да е најидеален маж на свет, еден ден може да не биде, да го нема, да се случи нешто. Да се нема ден стаж и да се чека од мажот ко прабаба ми, а здрави прави жени не ми е воопшто прифатливо.
Маж кој заработува, не значи дека цел живот ќе заработува. Не дај боже се' се случува, болест, несреќа, прерана смрт. Па и за жена да се работи, ако таа заработува повеќе. Може животот несакани ситуации да донесе. Да крахира оној што носи пари дома, што ќе прават другите ако немаат наследство? Физичка болест, психички пад, се е можно за жал. Кај мене мајка ми правеше повеќе пари "на папиру" .. па потоа дојде период третина од тоа само да зема ради болест. Ние веќе на факултет со брат ми. Што ќе правевме ако само еден носеше дома финансии? Ајде ќе работевме, ама мојот факс не дозволува вонредно и сл. Ако се нема пасивен извор на приходи или богатство релативно, се друго е лук и вода ако дојде до незгода. Денес имаш, утре немаш. Нема изговор за вечно неработење. 2 месеци правам пауза моментално, свесно зедов неплатен одмор и веќе едвај чекам да почнам да заработувам, али ајде, можеби зашто многу и знам да трошам, хедонист сум. Ама да немам и да не работам ми е дебел нон сенс. Парите се слобода . За жал.
