Брачни совети

Нормално дека може.Никад не пишува дека мора да сакаме само еден доживотно, или дека ќе сакаме само една особа.
Секој залужува да е среќен.Знам постари луѓе кои се во втор брак, или бар во врска и се посреќни.Секој заслужува да е среќен и да има втора шанса за среќа

и ич гајле нека не ти е ,,шо ќе речат другите"
мислам више никој не се замара со тоа шо ќе речат другите, а и другите со тоа што се дешава кај некој дома, ептен ако не живееш у Долно Дупени.Светот еволуира, најважно е ти да си среќна, ако си ти среќна, ќе бидат и твоите деца

ау..овде не црвени знаменца, само барање за развод гледам
шутни го ова говедо..фиксно не ти треба ваков чоек.Ова ти е брак на папир, ти истово сама ќе го праиш и без да си у брак, формалност ви е бракот и онака, така шо фрли го ѓубрето и почни си нов живот со децата.

 

Не вреди.Земи ги децата и замини!

 

Што добиваш од браков всушност?
Ништо.

Разговарај со психолог, да ти помогне малку да си ја вратиш самодовербата, да имаш повеќе сила да преземеш нешто.
Те срозал мајмунот.

 

@Nesrekjna те читам и прво на памет ми дојде како колешката да си ја слушам само она немаше свекор и свекрва ама затоа имаше психопат од сопруг.
Не и дозволувал да работи, две деца имаат и иста приказна како твојата со односот.
Она вака направи како што кажуваше првин неколку пати одела на психијатар во Јане Сандански и тоа тајно без да ја знае мм му кажувала дека кај татко и оди да го види. Откако собрала храброст доволно тајно без да знае мм наоѓа работа кај нас одма нашла една соба под кирија и да ја нема од таа куќа со се деца. И онака вика како да ми се наместија коцките се во една недела, наоѓа адвокат и поднесува барање за развод, е после тоа и правеше проблем околу разводот за децата ама не му успеа ништо.
Собери храброст и одлучи за твојот живот, ние овде можеме се да ти кажеме ама на крај ние не го живееме твојот живот... Со среќа мила што и да одлучиш

 

Nemoj da se sozaluvash so drugite. Zaprashaj se dali tie nekogash se sozalile za tebe??? dobro bi bilo bez nikoj da te znae tvojot problem da go spodelish so brachen sovetnik, da si pirazgovarash se otvoreno shto ti se skuchuva. I baraj si gi pravata bre zeno!!! Ohrabri se!!!! Nemoj da tonish vo zivotot poradi maz, gledaj si gi decata.

 

Остави времето да ти даде одговор на прашањава. Ти попрвин би останала во тој кошмар од брак само затоа што не си сигурна дека ќе можеш да бидеш среќна повторно? Дефиницијата за среќа не барај ја во бракот, барај ја во себе и децата.

 

Замини мораш заради себе и заради децата. Имам во близина жена која има 2 деца од првиот брак малтретирана го оставила. Сега е во втор брак со прекрасен човек има со него уште едно дете. Тој ги прифати децата и со нив е како вистински татко да им е. Ти ја посакувам целата среќа.

 

Менталитетот кај нас ти е таков што и да направиш, ќе зборуваат. Ако се секираш што другите ќе кажат, најдобро немој, многу животи и среќи се уништени баш поради тоа "Што ќе кажат?". Уживај си го животот, заљуби се пак, прекини ги контактите со сите луѓе во чие присуство не се чувствуваш удобно.

 

Здраво на сите, ми треба Ваш совет и мислење, бидејќи јас веќе не сум паметна.
Во брак сме 3 години, имаме 2 деца од кои едното е 2 год, другото 1 месец.
Проблемот е што двете деца ги чувам сама. Маж ми воопшто не ми помага.
Наутро се буди, го скрола цел инста/фб, јаде и оди на работа до 5, доаѓа, јаде и легнува да си спие околу час до два, станува и ќе му посвети на малиот мало внимание или ако треба да го бања и ајдеее пак од 20:00-21:00 пак си излегува, оди да игра кантер или си се собира со друштвото до 3-4 наутро и така во круг!

Навечер сум будна на секој 2 часа, едвај 3-4 часа сон поврзувам и веќе следниот ден треба да сум како нова за цел ден да се грижам за децата, а он спие труп, не ме ни прашал наутро како сме поминале вечерта. Навистина се исцрпев, мислам дека и нервно ќе попуштам.
Кога планирам да му укажам на тоа дека денот треба да му почне со нас, и дека треба да посветува повеќе време на децата и дека стварно сум изморена и ми треба негова помош, и дека две деца сама не можам да гледам, не наидувам на разбирање од негова страна, туку одма ми одговара ДА НЕ ИЗИГРАВАМ ЖРТВА или цел муабет преминува во расправија.
Навистина сакам да слушнам муабет од типот: Не се секирај, знам дека ти е тешко, ќе се потрудам да бидам повеќе дома и да ти помогнам, гледам колку се трудиш, ти благодарам, јас добивам коментари дека сум паразит и не работим ништо или сум на игнор.
Пред 40 дена сум породена со царски, раната повторно ми загноја, едно дете цица во рака, друго заспивам легнат на другата рака и така во круг, стварно е лудило.
Немам проблем да излезе, да си пие кафе ама дај бе човек сфати дека приоритетите се менуваат и дека ништо друго не е битно.
Не ме гледаш ли како изгледам? Не сакаш да имаш среќна, здрава и исполнета жена?
Како да сфати дека ако му се обратам и му кажам дека сум заморна, не значи дека му се жалам и дека сум неспособна?
Како да сфати дека му се обраќам како на најдобар другар, на маж, на партнер и сакам да наидам на поддршка и разбирање од него?
Како да сфати дека не секогаш можам да направам доручек?
Како да допрам до него да му кажам дека ми е потребен заедно да ги гледаме децата?
Како да му објаснам дека еднаш може да си ја скокне попладневната дремка и место тоа отиде да го прошета малиот, кој цел ден стои на прозор и сака да оди во парк???

 

Леле срце бе
Со помин нека ти е
Значи..маж ти е кретен еве јас да ти кажам.Тоа е дебилно створење и понашање.Не сфаќам како совеста му дозволува ова.
Ја би вака.Сеа таман е викенд ваљда е дома.Легнуваш дечиња у спална, идеш у дневна гасиш тв, му го зимаш телефонот од рака и викаш следново: Ова вака не иде.Ја со ништо не сум заслужила ти мене да ми викаш дека изигравам жртва, пошто жртва и сум а ти да не мрднеш со прст.Овој дом е и твој дом, овие деца се и твои деца.Како може душата да не ти дава да ми помогнеш? Да поседиш со нас, со нив.Како може кантерот да ти е поважен од нас? Не си мал веќе, во брак си и имаш семејство, завршија деновите со шетање до сабајле, со играње игрици.Зашто влегуваш во брак и оформуваш семејство ако не мислиш да вложуваш труд, време и посветеност? Зашто се венчавме и правевме деца ако ти мислиш само јас да правам се? (И овде малце блеф: или сакаш да видиш каоо е без)
Јас не сум ли човек што сака да одмори? Да се напијам кафе на раат, да поспијам, да се избањам и да се средсм? Јас не сум ли човек?
Замисли и јас да не чистам по дома и да не се грижам за децата како ти шо праиш, шо мислиш дека ќе се деси тогаш?


Значи мора дрско.Можела- не можела, мораш.Многу ми е жал и криво вака што ти прави..не заслужуваш.Ниедна жена не заслужува.Без плачки и карање, само биди дрска и отсечна.Ова неговово е регресивно понашње, ја 20 год имам, мои другсри више не седат со 3-4 сабајле шо идат на работа, или кантер да играат.Тоа е за луѓе без обврски, за џаболебари или деца
А тој ако му се шета, не требал да влага у брак и да праи деца!
Клошар еден
Така да му објасниш.Не да ,,допираш” до него, пошто гледам дека и то го заболе.Ако не, кажи му да се спакува и сам да си седи.Да видиме кој ќе го пере, пегла и чисти, со боринче ќе те бара..
Абдал
Те гушкам и со среќа

 

Пробај за последен пат да поразговараш со него, ако почне пак со истото да ти го зборува, речи му јас не си ги донесов децата од кај мајка ми, децата се заеднички и должен си да се грижиш за нив исто колку и јас, зашто воопшто влезе во брак и створи деца ако не си способен да се грижиш за нив и да ми помагаш мене, кажи му дека доколку не се смени ништо ќе си одиш од куќата, дека не си должна да ја трпиш неговата неодговорност и себичност, и не, никој нема да ти каже дека ова ќе помине, затоа што ова не може да помине туку така, маж ти уште е едно недораснато дете по се изгледа што влегол во брак без да биде свесен за одговорностите кој ги носи бракот и имањето на деца, ако не се смени, знаеш што треба да направиш.. Или ќе трпиш и ќе викнеш мајка, сестра, или свекрва да ти помогне со децата или ќе се разведеш, нема друго..

 

Не бе зашо она да си иде
Мора да прекинеме со тоа ,,ќе си идам”
Туку прејдуваме на ,,иди си”
Кај она ја крепи цела куќа уше да си иде
За другото се слагам

 

Ако можеш да одиш кај твоите на некое време, оди.
Ако имаш пари, вработи жена да ти помага.
Ако имаш услови, иссели се и не се враќај додека не покаже иницијатива.

Ако некој само ми направи дете, а не сака да се грижи за него, тогаш не ми треба.
Шо ќе ми е?
Поарно сама ќе си живеам со детето(децата)

 

Ако е нејзин станот/куќата, него нека го избрка.
Ама ако не е на нејзино име, нема право да го избрка.
Ти текнува?

*Повеќето од жените во Мк, живеат на имот на сопругот.

 

Никако! Ако тој самиот нема чуство на одговорност кон децата кон тебе, желба да поминува време со вас итд... ти ама баш никако неможеш да допреш до него и со инка да му ставаш во главата е џабе. Моето прашање е дали отсекогаш бил таков или сега нешто се променило? Дали така се однесувал и кога се родило првото дете или ти помагал и бил поред Вас?

 

Секоја чест што сама се грижиш за две бебиња. Маж ти треба да се гордее за тоа каква жена има и на сите да кажува колку си силна и истрајна што се носиш сама на свој грб!
Он си е човек што си бега од одговорностите и затоа не му одговара да прави муабет со тебе.
Кантер и собиранки до ниедно време не личат на човек кој има две деца и жена тазе породена.
Навистина ваквите мажи не заслужуваат фамилија.
Навистина ми е жал и за ваквите жени што се носат на свој грб, што немаат никаква поддршка од мажите, и што се трошат сами и се исцрпуваат, а некој тоа не го цени.
Нема ништо поубаво на овој свет денот да ти започне со деца, со жена со гушкање и планирање на денот, со муабет.
На маж ти мора да му светне алармот за одговорност, ако навистина ве сака да ве има и понатаму во животот.
Едноставно не знае дека може да ве изгуби за вакви работи.
Со среќа!

 

Прво веднаш на лекар за раната.
Второ и да не е толку сериозно ти мораш да се чуваш и да си го чуваш твоето здравје а он како маж ако не сфаќа напрај му ја реалноста филм ама многу пострашен.
Кажи дека ти рекле повеќе да одмараш, тешко никако освен бебето и тоа најдобро да има кој да ти подаде, алишта да носи до машина и после да пружа друг, работа по дома не и дека мора он да помага во обврските бидејќи се заеднички или да ги преземе врз себе. Ако не успеете да се договорите на овој начин тогаш иде друга варијанта
Му кажуваш се што ти лежи на срце вклучвајќи и тоа дека сакаш да поминувате време заедно повеќе како семејство, ако иде пак муабетот дека изиграваш жртва, од утре твоја обврска сте ти и децата, спреми ги прошетај кај мајка, кај другарка и врати се дома кога и он ќе си дојде од работа.
Се надевам дека имаш некој ( мајка сестра свекрва) да ти помогнат доколку он не сака и понатаму да размислиш за брачно советување.

 

Мислев малку драма знаеш, па куфери пакување, децата ќе си ги земе, драматизирање, солзи леење, иако не верувам дека ќе и помогне тоа ама нека проба..

 

Раната ми прокрвари и ми загноја од горенаведеното. Знаеше дека после царски треба да се одморам и да имам помош.
Најмногу ме иритира што не ме ни прашува како е раната, ти заздрави ли, треба да одиме на контрола?
Инаку да, така беше и со првото, не ми помагаше. Сама го изгледав. Ниту еднаш го нема заиграно, да седнат долу да играат со колички, со коцки или да цртаат. За шетање ич муабет да не правам.
Тешко ми беше и тогаш, ама ајде едно па се снаоѓаш.
Сега е веќе друга приказна.
Колку и да сум силна имам рок на траење.
Инаку живееме кај него.
Се борам и сама со себе и со него, зошто сакам да успее. Сакам да сфати дека ништо не е побитно од децата, ама баш така…со сила не бива убавина.
Ако му префрлам зашто спие, јас немам разбирање, јас сум напорна, ја сум ваква таква.
Пред 2 месеци малиот гореше од температура, он си излезе на кантер нормално, му пишувам дојди дома малиот гори од температура и ми враќа Да доиграм и ќе дојдам. Луѓе дојде после 2-3 саати и си легна. Јас трудна 8-9 месец сама со дете болно.
И пак јас крива испаднав. Стварно не знам веќе што да правам, си велам стварно да не сум јас проблемот.

 

Зошто прво не си го реши проблемот па после да родиш второ?