Rabotite se menuvaat za sreka, toa e svetlata strana, ama mene me plasi ona drugoto, kolku sigurno Da ne odam daleku, kolku samo moja generacija poznavam sto na svekrvata uste i vikaat mamo (osobeno pred drugi, za da site vidat neli kolku oni toa se pocituvaat). Pred zgrada komsika, pomlada od mene, sto cesto go nacekuvala maz mi kako gi seta decata me sretnuva i mi vika: Lele, blaze si ti, maz ti TI GI ISCUVA DECATA!!! Ko da se samo moi decata i ko pod cuvanje da se podrazbira samo setanje ili nosenje vo park saat - dva, dodeka jas pravam nesto drugo po doma za semejstvoto, ne za mene licno. A i da sum legnala da spijam, moe e sto ke pravam, ako nie taka sme se dogovorile. Pa muabet od koleska: Vcera sin mi (10 god) se zalepil do mene vo kujna da vidi kako pravam nebitno sto (nekoj rucek). Mu vikam begaj od tuka, masko si, sto ti e gajle kako se pravi! I se toa doaga od obrazovani, nasetani zeni.
Незнам,ја сум 89 та.Младиве,друштво,никој не се обраќа со мама.Мажите чистат и чуваат деца.Никогаш не се срамеле да кажат дека зготвиле или исчистиле.Нормално е да има исклучоци ама некако е променето тоа.Барем од тоа што го гледам околу себе.
Проблемот не е што излегува, затоа што животот во брак не завршува па да е врзан само со тебе с и сама кажа дека излегувате и заедно, туку го користиш како изговор затоа што ти не сакаш да си во брак со него. Штом си се чувствувала неспремна и имаш немир што си се верила тоа нешто кажува. Не знам колку години имаш и што очекуваш, ама мислам дека и сама не сакаш да си признаеш дека не го сакаш ова за себе. Сега си се верила, а на првата кавга планираш да си одиш. Подобро оди на психотерапија и најди што има во позадина немој да се мачиш себеси
Мислам дека до луѓето е не до која генерација се . Имам пример 60 + години каде мажот работи се ( позитивен пример во секој поглед) и примери апсолутно негативни како не треба во еден брак од 25 годишни мажи.
Анегдотални примери, не се павило. На пример, во на мајка ми генерацијата, некој маж ако извршуваше домашни обврски, сите-до еден го нарекуваа женски-Пејо
Temata epten zabega so muabetot poslednite nekolku starani.. okej e deka clenkata pobara pomos, da i jas sum barala. Ama da se drzime na naslovot na temata. Epten pocna muabet od rekla kazala i bezvrska. Da mu treba na nekoj pomos ili sovet ima da lista unazad strani i strani da dojde do soodvetnoto.
Balkansite mazi vo globala se debili.Zaostanati vo turskoto i si teraat.Pogolem problem im pravat majkite,kako sto kaza edna clenka pogore sto im velat masko si ,ovie se zenski raboti.Stranstvo poznavav eden sto sam si gi siese jaknite ako mu bea skinati,sam si pravese rucek itn.Znaci,od vospituvanjeto e i ugoduvanjeto od doma.Zatoa da se rodis zensko na Balkanov e kazna golema,cest na isklucoci,ama 80% se zacimentirani vo turskoto.
Фала ви девојки, доцна се вклучувам на форумов пак. Го сфатив она што веќе го знаев, но сакав да ми се потврди. Проблемот е во мене и моето воспитување, дека мора да им се угоди на мажите, а јас иако секогаш бев поборник за полова еднаквост, тука се заборавив. Почнав некои минимални забелешки од типот "ај држи ја јас да се избањам" или "ај почувај ја јас да..."... Секако не сме еднакви при извршувањето на домашните задачи, но поинаку ми е кога се решавам да му побарам нешто.
Леле жени ми пука глава секој ден од маж ми стварно едена пи*чка е кога е со неговите како му бркаат во мозок ќе кажат нешто и подсвесно одма му е во уста а се нервира зошто се такви сељандури ама пак некои делови си ги присвојува (некој пат си мислам круша под круша паѓа) дајте некој совет романтики ли тематики ли? ( Не се караме буци цуци сме си по цел ден ама ситници не вадат од такт кои траат кратко. Ама не бевме такви (можеби и до мене е премногу монотонија за глупости се мачам )
Во последно време сум нешто разадразнет и гледам дека ова е еден од најголемите проблеми со кој се соочуваат брачните партнери. По проблемите со ангсиозност, депресија ова е нешто кое најчесто го среќавам како проблем. Лично јас немам проблем со овие најчести проблеми немам депресија, немам анксиозност и немам брчни проблеми но затоа имам проблем со алкохол како примарен проблем а и други неколку кои редовно ми се јавуваат откако ќе претерам со алкохол. Во постојана борба сум со мојот пророк и сеуште не е решен се надевам дека и јас ќе го победам еден ден. Позади мене имав еден неуспешен брак, иако да мислам дека главната причината за распад на тој брак беше од мојата бивша сопрука сепак по неколку години разбрав дека и јас и тоа како сум допринел за да тој наш однос се распадне. Она што остана врежано во главата беше онаа грешка која јас правев несвесно а тоа беше дека јас всушност сум бил вљубен во мојата претстава за девојка жена која сум ја посакувал да биде а не во мојата бивша. јас сум сакал фикција место неа. Кога тргнувате да судите ама он/таа треба да прави тоа и тоа, треба да биде таков/таква, тој/таа е неодговорна, тој/таа не се грижи за децата, тој/таа не работи, не допринесува се е на мој грб. Тогаш знајте дека е до вас проблемот не до партнерот. Многу пати сум разговарал со партнери кои се жалеле за вакви прични и кога ќе им кажам дека до нив е проблемот а не во нивниот партнер многу од нив не можат да го прифатат тоа дури и се лутат. Сите оние кои разбрале дека навистина е во нив проблемот имам осетено дека нивниот однос е многу подобрен и ги нема тие гадни коментари за нивните партнери. Сите кои ова не го разбрале најчесто им се распаѓа бракот, но што е најтрагично монгу тешко и потоа наоѓаат партнер и многу ќесто остануваат осамени и заборавени. Знам дека ова ќе ви звучи неразумно но вие сте тие кои сте ги прифатиле партнерите такви какви што се. Ако сте помислиле дека со време ќе се променат или дека вие ќе направите нешто за они да се „подобрат“ според ваши критериуми тогаш вие во старт сте живееле со лажни престави за вашите партнери и можеби сега е време да се запрашате дали вие навистина сте ги сакале вашите партнери или сте ја сакале претставата за него во вашите глави? Можеби има друга слична тема, не најдов, можеби местото на темава не е за тука. Ако сметаат модераторите дека не е соодветна нека ја преместат или зибришат
Ја прочитав два пати ама ништо не сфатив.Најпрво не сфатив кој е твојот проблем,или за што воопшто сакаш да се дискутира.Демек дали сме се прилагодиле на нашите партнери или се баш онакви какви што сме си ги замислиле?
Човекот си кажа дека поради еден неуспешен брак, дури подоцна сватил дека и тој допринел за тој да стане неуспешен... Само навел некои примери како порок, анксиозност и сл... Јас така те сватив се надевам дека е ок... Прво те прочитав и велиш ако партнерот не допринесува, помага и сл тоа е до другиот партнер бидејќи тој другиот требало да се труди... Може има случаи каде што партнерите си терат инает па доаѓа до тоа... Но во спротивно ќе ри кажам дека си во огромна грешка ако мислиш дека за сите е така... Како може, еден партнер еве пр јас сум жена и ќе зборам за жените... Како може една жена, да оди на работа 8часа, да дојде дома одма јадење, чистење, деца средување, домашно и па вечери и ред др работи, да ги работи сама, а сопругот да легне да одмори изморен тој бил! Ова не го оправдува ништо, уште помалку што има и што не работат цел ден безделничат... И неможе да ми каже некој дека за ова е крива другата страна... Едино за што е крива е што го трпи... Второ, точно е дека ние сме си ги бирале партнерите со сите маани такви какви што се... Но има и партнери што се менуваат во текот на бракот, некои го менуваат парите, некој друштвото, некој швалерството и сл... Затоа и постојат толку многу разводи, бидејќи нешто во текот на бракот се сменило...
Сака да кажи: Запознајте го партнерот вистински, суштински и сакајте го таков каков што е. Ако не можете да го сакате таков каков што е, не е за вас. Признајте си себе си и на сите.