@MonBella Не ми е јасно зошто некои членки ти пишуваат да абортираш кога ти напиша дека го сакаш бебето, плус имаш поддршка од твоите, а и од неговите родители. Дали има нешто поубаво од бебе-од раѓањето на нов живот? Што е поубаво од тоа да имаш бебе од човекот кој го сакаш? Совет: Задржи го бебето. Разговарај со партнерот и речи му: имаш 9 месеци да одлучиш што сакаш, да се озбилиш, да станеш стабилен, да почнеш да се однесуваш како маж, најважно од се да одлучиш дали ќе бидеш присутен во животот на бебето. После оваа средба разговарај со неговите, кажи им дека очекуваш нивна поддршка, дека ќе го гледаат бебето и ќе бидат информирани за се околу него. Јас секогаш сум за брак, но мислам дека со него во моментот ти немаш иднина. Не е доволно созреан за брак, но никогаш не се знае. Ако ти е мотивација во темата: Абортус или свадба, една членка се двоумеше дали да абортира, бидејќи партнерот ја оставил. Бев една од ретките кои ја советуваа да го задржи бебето. На крај членката одлучи да го задржи бебето, а партнерот се предомисли и сакаше да биде повторно во врска со членката, но она го одби и одлучи да биде самохрана мајка. Друга членка напиша дека партнерот ја откачил откако остана бремена, членката се двоумеше дали да абортира. Одлучи да го роди бебето бидејќи имаше поддршка од родителите и замина во странство. Штом го сакаш бебто и имаш поддшка од твоите, роди го. Ќе ти биде тешко на почетокот, но тоа е најправилна одлука.
исто и јас никогаш не би можела да преболам абортус.ке се уништам и психички и физички ке пропаднам. секако секој си е приказна за себе и различно гледа на работите.
@carangigia браво за мислењето и советот. Потполно се согласувам со тоа што си го напишала. Јас можеби згрешив во начинот на изразување во моите мислења, мислам дека сум сурово искрена а тоа не беше потребно ... но, ниедно мислење кое до сега беше против абортус не беше волку силно како ова твоето. Се надевам дека @MonBella сеуште не донела конечна одлука и дека доколку го прочита твоето мислење ќе размисли за раѓање на нов живот.
Од една страна да, предизвикува сомнеж - но од друга пак, конкретно ова мене и не ми е толку чудно. Мислам дека ниедна релативно уходана, активна членка која веќе комуницира и на некој начин ја знаат овде - не би се отворила за ваков тип и олку сериозни проблеми на форумот, барем не од тој активниот профил... што е доста разбирливо. Инаку и јас сметам дека веќе треба да се заклучи темата. Девојката доби совети, донесе одлука и сега единствено може или да се даде поддршка, или нереални жени на кои ембриони им се поважни од иднината на друга жена (поради кои и се воздржив од коментари) да се расфрлаат со морални предавања.
Благодарам многу. Криво ми е што порано не го напишав мислењето, но не бев во можност. Ти убаво се изрази, но некои членки сакаат да ги извртат зборовите. Јас се ежам кога ќе прочитам дека некои велат абортирај, а тоа го кажуваат со таква леснотија. @MonBella кажа дека го сака бебето, има услови за да го чува и има поддршка од нејзините и неговите родители, плус се приметува дека и партнерот не е рамнодушен на бебето. На партнерот му треба време да ја апсорбира новоста. Единствена причина кои членките ја наведоа за абортус е тоа што бебето цел живот ќе ја сврзувало со партнерот, а што е тука лошо? Членката доколку сакала да не биде со партнерот имала 6 години да се отргне од него. Доколку не го прочита моето мислење, сигурна сум дека партнерот нема така лесно да и дозволи да абортира. Се надевам за брзо ќе ја читаме низ темите за бременост. @worrieddd мило ми е што си и ти против абортус, една од ретките на форумот. Задоволство ми е што те читам на форумот.
Пробав се да исчитам ама too much е. Да сум се нашла во ситуација како на девојкава на 18години или порано ваљда би абортирала и после ќе ми скапувал мозокот од секојдневно себеобвинување. Ама ве молам! 25 годишна девојка со поддршка од сите страни освен од некој идиот што се “истурил” во неа, после 6 години мафтање... дали озбилно зборите за услови и како ќе се мачело тоа дете?! Значи да си сиромашен е пострашно од тоа да то дојде кирета и да те искасапи до молекули?! Ако сте толку либерални давајте совети да го роди и да го остави во дом за доенчиња, или нејзините да го исчуваат, а не да го убие. Уште со правото да одлучува за себе? За себе нека одлучи слободно се што сака ама тоа што го има во стомакот не е нејзина сопственост, тоа е нов човек. И информирајте се малку околу абортус, на пример во која недела се развива периферен нервен систем и фетусот осеќа болка при неговото уништување! Како последно, јас многу повеќе би сакала да живејам без родители, сиромашна, отколку да ме убијат уште пред да се родам.
Aко девојката одлучила, нека и е со среќа. Нека го роди ако сака, ама јас на нејзино место не би му се вратила на таков човек, колку сака нека ми ветува, ако досега така се однесувал. Ама веќе аман престанете со тие осуди за абортусот. Вие си мислите така, некоја станала сабајле ведра разположена и одеднаш и' прднало - ее, денеска одам да абортирам. И тие со тешко срце абортираат. Кажав еднаш и ќе повторам - ќутете си, зошто некогаш може и на ваша глава да дојде ваков проблем, од било која причина да помислите на абортус. Во друга тема прочитав дека и на дете без развиен мозок требало да му се даде шанса. @Autumn_ последната реченица ти нема никаква логика.
Таа е трудна (или веќе не е) а се расправа за тоа дали она ќе му се врати на него, озбилно? Нема одговорност кон него има кон тоа што го носи во себе. Па и ќутете си да не ви дојде на глава муабетов... no comment Логиката остави ја на некој со емпатија, ќе ја најде
Не е до мене да ги изедначам или раздвојам (заради оправдување на абортус), ама последицата од двете е загуба на невин живот
Значи ти секој месец губиш по еден невин живот? Да не бегаме надвор од темата, ако ти се збори за абортус има соодветна тема.
Истата личност што бараше да не се изедначува абортус со чедоморство изедначува фетус со јајце клетка? Бравос
Ама сте се помешале нешто вие. Никој од тука не и вика дека треба да абортира, туку дека девојчето има избор што сака да си направи со животот. И се кажува дека дури и да се одлучи на таков тежок чекор, не е грев и неопростливо, туку дека среќата ќе си ја најде повторно со човек кој е помалку токсичен за неа. Тука никој не го величи абортусот, никој не го препорачува како метод на контрацепција или мисли дека е мачкина кашлица. Се пробуваме да го разбереме девојчето и да и укажеме каде згрешила. Секако дека ако сака да си го задржи никој нема да ја осуди и да и соли памет. Нејзин живот, нејзина одлука. Морате да научите дека некои девојки во некои ситуации така гледаат решение и да го прифатите тоа. Also, темава не е за абортус, дали сме про или контра, си има за тоа тема. Најмалку што и треба е да чита тука мрсење муда и докажување кој е во право дали про или против абортус. Во темата може до утре да дебатираме. Девојче ако читаш, се надевам дека си добро, што и да си одлучила.
Зошто да го абортира бебето кога бебето не е виновно, после 9 месеци ќе бидеш многу среќна што го имаш бебето и не си сама на овој свет, а тој што те остави не заслужува да биди маж а можеби ќе се смени ко ќе се пораѓаш, немој да го абортираш ќе ти биди криво па недајбоже може и да нема да можиш да забремениш, во твојот твојот живот ништо не се знае што те чека утре и ќе ти се појави друг што ќе те разбира што ќе те почитува и што ќе те сака и твоето бебе. Ти посакувам среќа.
Девојчето одлучи и дај оставете ја на мир веќе. Секој има право на избор а таа според пишаното, го направи својот избор. Ништо страшно, ништо грешно, ниту нешто што прва или последна има направено.
Мојот термин за абортус е закажан. Деновите како што се доближуваат се многу тешки имам чуство имам почит имам осет за тоа што го носам знам дека сум во многу рана бременост и тоа највеќе ме погоди што морав дома да седам за да биде видливо и незнам како да кажам со други зборови за малце да порасне сакам да сум сама да размислам а кога сум сама а обично цело време сум сама гледам да не размислувам незнам зошто е тоа така мислите насекаде ми одат освен да размислам . Луѓе многу е тешко кога ќе кажат ти одлучуваш ти си таа што одлучува. Незнам како да одлучам како може за ова да се одлучи. Знам дека ова не е за разбирање, и дека само човек што го искусил може да го разбере а ни тој самиот не се разбира пак му доаѓа исто. Знам дека нема оправдување и дека кога нешто толку сакаш можеш да го направиш и да успееш во се. Јас сум свесна дека можам да се трудам да најдам работа моите би ми помогнале колку можат свесна сум за све и сите ве разбирам дека нема оправдување. Знам дека ова е грев и дека ќе ме боли до крајот на животот и дека ќе се осудувам што би било и како. Знам дека утре кога ќе сакам да имам дете ќе си кажам *како не ти е срам како можеш какооо !!! Што станува збор за таткото на детето од време на време ќе ми титне само да домашен(затоа што сменив секаков контакт) кога беше понеделник ми се јави за да дознае што сум направила јас го излажав викам готово е све он ми вика озбилна си озбилно си го направила тоа ? Јас потврдував го прашав сега полесно ти е на душата он не сега ми е потешко. Да знам јас колку ти е тебе тешко што ме остави сама и какви зборови ми упати и каква почит. Следниот ден се слушнав со мајка му и кажав дека имам за друг ден закажано дека не му ја кажав вистината она ми вика добро нели ви кажав да не правите глупости немој тоа да го направиш немој така треба да биде дојди да разговараме. Денеска пак ми звони домашниот знам дека е он затоа што само тиит еднаш и толку. Ало кажи му викам . Као си добра ли си што ќе правиш дојди мајка ми те вика сака да те види. Јас му одговорив неможам да дојдам затоа што не сум во стање јас да доаѓам кажи и извини и се. Потоа почнав да зборувам како и зошто заборавив што зборев дека ме разбуди од спиење и го прашав што се случува зошто да доаѓам дека ништо не ми е јасно ми кажа само дека треба да искочи да се прошета бидејки од дома немал искочено ок ок. Се јавив кај мајка му и кажав извинете јас неможам да дојдам почнавме да разговараме и кажав работи што не и ги кажал он дека јас не сум таа што треба да дојде сама кај вас затоа што јас добро знам моите родители колку им е тешко и низ све што поминаа и никаква почит од негова страна спрема нив го прекинавме разговорот. Знам дека го браниш и дека ти е син нормално тоа го разбирам ама јас не сум должна да се борам самата да бидам сама оставена и дека јас како девојче трудно да доаѓам кај вас да го молам син ви да не размислува како што размислува да молам за живеам со сила така ли му испаѓа ова И со човек за повеќе да незнам за што е спремен. Му се јавив повторно ми изнакажа глупости пак истите глупости и секогаш на истото се сведеше овој пат вината на мене ми ја префрли ти како сакаш така јас со тебе сум а кога ќе го прашам како си си мене па незнам што сакаш да направам кажи што немој да идеш а што да правам сп таков како тебе незнам да седам дома трудна ? И он па добро ќе се гледаме ... Незнам што да кажам несакам повеќе ни да го спомнувам он не е битен во ова сега. Незнам со кои зборпви да објаснам ни на самата себе неможам а и несакам тоа да го прифатам. Не го правам ова бидејки ми е тешко заради него барем малце да имав подршка од негова страна и добри зборови иако не веруваше во себе да веруваше малце за ова дете да дојде на свет. Ама јас никогаш нема да ги заборавам неговите зборови што би било ако би било ни тоа што бев сама овој период и тоа што он ме доведе во ваква ситуација не се плашам за самата себе ако треба нека горам али се плашам за ова дете да дојде на овој свет. Сакам све ова да се заборави и несакам ни на темата да се навраќам сакам да стои засекогаш и сакам да има и да постои предавања и вистинити случаеви за некое девојче никогаш да не поминува низ ова. Ова е нешто најтешко после ова не е исто ништо и никој неможе да ти ја ублажи состојбата со зборови безразлика дали имаш 15 или 30 чуството е исто.. Несакав вака да биде никогаш не помислив дека јас ќе бидам таа што ќе го направи ова. Се надевам дека ќе биде добро колку и да звучи лошо ова е најдобрата одлука бидејки јас знам... А што е до тебе бивши мој си поигравме со силата на Господ и секогаш знаев дека не слуша и следен пат размисли што ќе кажеш или направиш некогаш може тоа да се оствари како во нашиов случај. Секогаш ми беше само ти и никој друг поминав све од тебе а тоа не беа добри работи успеа да ме доведеш до лудило и бллест али тоа не те прави мангуп или дека нешто вредиш. Сите овие годинј ги подгазив моите и пријателите добро знаеа до кој степен и на што си спремен додека јас верував во тебе и не верував дека ти ова ќе го направиш се до ден денес и се каам што на ваков начин ги отворив очите не заради самата себе туку заради ова дете што го носам. И колку сакаш кажи дека ти не си крив , да не имав страв и да не верував во тоа што си способен (како што ми кажа самиот знаеш добро на што сум спремен што можам и како можам) ќе размислував на друг начин ама кога знам дека неможам сама тоа да го направам СО ТЕБЕ НИКОГАШ КОЛКУ И ДА МИ БИДЕ ТЕШКО кои и да се последиците ќе се носам со се... ! Ова е моја животна одлука го пишав ова све можеби ќе помогне на било каков начин. Што пореални примери толку подобро за другите.. Благодарам и ночекувајте дека после тоа ќе имам срце да пишам јас повеќе не ни имам ... ❤❤❤ Секоја почит за сите вас ви посакувам се најдобро ...
