Он мене ме вика по име, поточно ми прави варијации од името, пример Натче-Патче, некогаш ме вика слонче, а јас него свињо, тикво, коњ, Хафиз... љубав, шта чеш
си викаме БЕБО еден на друг....во последно време имаме и еден нов ПРАСЕ и некогаш и во друштво кога еден на друг ке си кажеме така ни се смејат...ама сепак најчесто море и секогаш е бебо порака муабет реченица со тоа ни почнува...
Сречо (среќо -на македонски), злато, душо, лепото... ( коњу, кокошко ) И да најбитното хадаљу...незнам да го преведам
Јас на мојот дечко му викам срце, срценце, сце.. Сеуште ми е срам во живо да му се обраќам со бебе, душо.. итн итн. А сонце.. некако ми е.. не можам да го изговарам, бидејќи неговата бивша така го викала и автоматски мене ми е одвратно И го викам нагалено. Кога сум му лута му викам тротинет гнасо една, глуп еден,.. Или со неговото целосно име. А тој мене ми се обраќа со сонка, сонце, душичка, златна.. И нагалено ме вика секогаш, освен ако не ми се налути многу. И исто ми вика и специјалче, бидејќи имам многу фикс идеи..
Оф секако се викаме ние НАЈЧЕСТО НИ Е БУЦЕЕ хахахаха сонце, срце, срценце, злато , душичкa. бебуш ии толку се ВАЉДА
Маци. И тоа само на само понекогаш. Мразам лигавења. А знам да го речам закачалче мое (дека е висок и слаб), а он мене кепец
Он мене ме вика више не знам ни да набројам се тоа, бебе, злато , срце, душичке, среќо ,маченце, кученце, зајченце, глувченце, а мене се тоа ми е едноставно Јас го викам нагалено од името негово, никогаш не сум му го изговорила целосно Не знам овие љубовни прекари мене не ми се допаѓаат, ама чим него му е убаво нека ме вика како сака, се додека тоа е кажано во деминутив
Никогаш не се викаме на име, ни стана навика да се викаме СРЦЕ! се надевам ќе ја искорениме ‘навикава‘ во скоро време, станува глупава
Еден куп ги има Пиле, маче, златичко, бебенце, миличко, душа убава , срцулајко, кемче , кикиритко, бонко, газоско , лепотицо , копан ,секси , путкичко , кураче , цицло , лигло, шеќер , карамелко, лошачко, маленко , ангелче, ѕвездичко итннн...
Моментално тој за мене е сељак а јас за него рамбо. Како дојде до финиве прекари ич не знам. Романтики пукаат. До пред некое време тој беше идиот(че)(иште) во зависност од тоа како сум расположена, а јас бев кретен(че)... Глуп, секогаш во мода од моја страна. Напорна една, секогаш во мода од негова страна. Години и години уназад. Али това е суровата вистина(на моменти секако) Не ги користиме често прекарите, јас си го викам по неговото име, и варијации на името ... нервозно, мило, рамнодушно, среќно, луто ... разноразни варијации на изговарање имам, од кои најомилено ми е лутото со стискање зуби. Такво му е името не е до мене. При лигави моменти, или кога ни треба нешто што знаеме не е премногу поддржано од другиот, двајцата сме срцки, како мило му викам ааа срцка вака и вака, или он како ангелче некое ми вика срцка моја ај ова и ова. Љубов е тоа де. А оние љубовни прекари, пиле, сонце, облаче, најмил, најсакана, не сме ги користеле. Ниту ќе ги користиме некогаш. Убаво ни е и вака. Сега добро, мене ми подлетнуваат и мили зборови, ама во живо е тоа огромна реткост, за разлика од тука кај што си пишувам се во постовите
ние и двајцата уште од кога сме во врска многу ретко да се кажеме на име а иначе си се викаме и двајцата срце
нај нај најчесто си се викаме „душо“ секогаш така „душо шо прајш?“ „душо бе каде сии?“ „душооо јаде ми се благоо“ па некогаш кога место „Ш“ речам „С“ ми иде да се треснам одземи „дусо бе...“