е да убаво кажа има разлика од емпат и пречуствителна личност, незз зашто мене не ми текна јас си ги споив работите во глава дека исто значат, фала за пишаново
Дали ве оптеретуваат јаки светла, мириси? Сирени од брза помош и сирени за спасување при биолошка опасност. Ноќни светла. Осетливи сте на ткаенини? Кожни инфекции добивам од омекнувач ако тоа се рачуна. Дали се чувствувате напнато кога имате многу за правење во кратко време? Да. Кој не е, нели? Дали избегнувате филмови и серии со насилство? Не, напротив, преферирам серии и филмови со насилство. Дали кога бевте дете често бевте обележани како пречувствителни и срамежливи? Не се сеќавам.
Осетлива сум на прејаки светла, звуци, вкусови мислам повеќе отколку мириси (луто ептен слабо поднесувам), материјали и не баш толку. Сирени и аларми повеќе поради нивното значење, особено амбулантни возила во целава ситуација со пандемијава. Би додала и преинтензивни климатски услови - пресилен дожд/ветер ме вознемирува и пеколни жештини ме утепуваат. Насилство во филмови, уметност и било каква фикција не избегнувам, во последно време и за поблаги хорори почнав да се интересирам. Притисок и стрес од премногу обврски и тоа како ме мава, и непријатни ситуации во реалноста ми е многу битно да ги избегнам ако може. Уметност обожавам, особено како музика ништо друго не може да ме допре, и во последните две прашања најмногу се пронаоѓам - интензивни мисли/внатрешен монолог и сензитивност со срамежливост од дете. Реално, пречка во животот ми е пречувствителноста и на долгорочен план не се справувам никако, само привремено со дистракции и хумор...
Спомна дека си одела на психотерапија за ова, ако може да споделиш или прати ми порака за психолог/ тепрапевт кој специјлизира за работа со виско сензитивни лица.Многу ќе ми помогне зашто мислам не сите сфаќаат особено ако имаш траума плус сензитивноста
Бев на разговор да договорам тестирање во Когниција за потврда на дијагноза (некое време се сомневав на типична адултна форма на АДХД) ама резултатите укажаа дека не е тоа во прашање туку имам доминантна слика на хиперсензитивна особа во извештајот. Кога ги прашав што понатаму ми спомнаа има техники за справување ама ете прочитав и погоре спомнала @Cosmic Girl дека е тоа многу обемна тема. Ако сака и може да дообјасни подетално нешто или препорача нешто дополнително каде да се обратиме. Јас само толку знам досега.
Инаку мислам дека некои трауми може да влијаат на сензитивноста и затоа би сакала да работам со некој терпевт кој се разбира од високо сензитвност а не да ми каже стани поцрвста
Човече, ова сум целосно јас. Цел живот учам да си помогнам и многу тешко ми оди. Особено со тешка анксиозност, симптоматиката се повеќе ми доаѓа до израз. И за други работи исто. На пример, без разлика на времето кое го имам за обврските, ми тежат страшно се додека не ги завршам. Толку сум под притисок и под стрес од нив, што сум целосно на нивно завршување насочена. Додека не ги завршам, буквално ништо друго не можам да правам. Многу го мразам ова кај себе. Некако, како да сум премногу одговорна, дури и за работи кои апсолутно не мора да бидат на мој грб. Аларм од брза помош многу ме вознемирува. Веднаш почнува тахикардија, замислувам ситуација, сочувствствувам, целата треперам. Ужасно чувство е. Проблемите на другите луѓе ги мислам како да се мои, без разлика дали ги познавам или не. Особено ако прочитам апел за помош, толку сочувствувам со ситуацијата, до степен што сум неспособна лично да помогнам, бидејќи ќе се удавам во солзи. Затоа секогаш за вакви работи завршувам преку други. Само хорор филмови ми се јака страна. Без никаков проблем ги гледам. Не се плашам и не ме вознемируваат. Можеби затоа што знам дека логиката во нив е нула. Од друга страна, не можам да гледам филмови со емотивни наративи, насилство, болести и слично. Затоа што ги има и во реалниот свет и многу ме вознемируваат. Преголема емотивност е кај мене во прашање. Не бев цел живот ваква, ама големи промени ми се случуваа на различни животни степени и ме сменија на некој начин.
Хорор филмови можам да гледам без око да ми трепне, затоа што најчесто во нив преовладува и голем дел на фантазија кој потсвесно ти дава до знаење дека тоа не се случува во реален живот. Додека драми, каде што има насилство, и тешки тематики, буквално физички не можам да поднесам. На пример, филмови и емисии поврзани со Аушвиц, Чернобил и слично, ми прават мачнина. Исто така, од пола епизода на The Handmaids Tale што ја гледав пред неколку години, сѐ уште имам трауми. За другиве точки, најчесто зависи од денот и расположението. Меѓутоа, сигурен сум дека пандемијава ме направи посензитивна личност од тоа што бев.
Леле се пронајдов По тоа што читам еден куп други "дијагнози" си имате/имаме сите ама се оди под - висока сензитивност. Анксиозни можат комотно да речат дека се високо сензитивни, депресивни исто, луѓе со ниска самодоверба такоѓе, интроверти, емоционално незрели, па и нарцисите се претерано сензитивни кога се работи за нивните чувства и его. Карактерна нота е и не те дефинира во целост.
Точно, ова не е ни некаква дијагноза или disorder, не се ни третира никако. И не е мал бројот на луѓе кои се високо сензитивни. Само, убаво е да се познаваш дека си таков и дека спаѓаш во оваа категорија на луѓе за да можеш да си помогнеш кога ќе дојдеш во ситуација да си преоптеретен. И да знаеш дека не е ништо лошо ако си високо сензитивен, дека треба да се промениш и да не бидеш таков. Исто и ако е детето такво треба да не се потиснува тоа со, ајде веќе, колку си преосетлив, дрн, дрн.
Богами се пронаоѓам во повеќето што сте напишале. Порано све ме вознемируваше, многу ми беше тешко ако не можам да помогнам било човек било животно, ако не завршам нешто на дадениот датум у транс паѓав, додека го работам истото нешто во транс, ми смеетат звуци секакви, и да као дете срамезлива и осетлива. Приметувам со кој тоналитет ми зборуваат луѓе и колку се инвестирани во разговорот. Генерално се примеувам памтам осеќам. Емпат сум бескрајно многу. Али полека полека пробувам да се сменам, помалце да се повлекувам повеќе да разговарам за нештатат што ги осеќам. Пре Преее голема енергија одзема ова, а и не сакам вел живот да сум ваква. Муабет со психијатар( б6 магнезиум) и најдобрата пријателка ми помогнаа да свртам нов лист. Реално не дека сум тотално сменета али сум на боље место од што бев
Да сум. Помага,или она што мене ми помогна откако почнав да читам околу ова/сфатив дека не сум единствена и се прифаќаш како таков наместо да пробуваш да се мењаваш. Зошто би,ова не е клетва баш напротив,иако знае да изгледа понекогаш така во оваков свет каков што е денес . И си го организираш живот accordingly.
Искрено сум високо сензитивна. Знае се да ме погоди, вознемири, растажи, на срце да си земам... Се научив веќе дека сум ваква и се прифатив, не верувам дека допрва можам да се сменам за ништо да не допира до мене, едноставно не сум таков човек.
