Неколку месеци имаме врска на далечина. Почетокот беше изгор тежок, но ајде некако ја сфатив реалноста. За празнициве сме заедно и секој момент се плашам како ќе се вратам на реалноста и како ќе треба од почеток да се навикнувам да го нема неговиот мирис секој ден...
Dobro e kako ste došle do vrska i ste ja održale i tolku malku vreme.Od moe iskustvo rabotite se raspagaat za mnogu pokratko.Nekako mažive ne se raspoloženi za vrska na dalečina.Gi mrzi premnogu.Možam da zamislam kako ti e koga mora da go puštiš otkako si go imala fizički pokraj sebe.Stay strong.
И јас бев во ваква врска. За прв пат почувствував како е да ти недостига некој со неверојатен интензитет. Дефинитивно не е за секого. Глупави караници, љубомора се само дел од секојдневните предизвици што ги носи ваквата врска. Меѓутоа доколку љубовта, толеранцијата, разбирањето доминираат тогаш ниедна далечина не може да ве раздели. Барем тоа е моето лично искуство. Потребно е многу трпение од двете страни за да се успее. Секој пат кога го испраќав на аеродром чувствував како дел од мене си оди со него. Таква емоционална болка што практично и физички боли. Секогаш бев насмеана а во душата плачев, го расположував со зборовите: додека да трепнеш пак ќе сме заедно, бришејќи ги солзите од неговото лице. Бев посмирена и порационална од него, додека тој премногу болно, секогаш во солзи ја прифаќаше таа привремена разделба. Неполна година така теравме. Решивме дека е премногу мачно за двајцата. Стапивме во брак. Секако сакавме да се венчаме порано или подоцна. Но ја направивме вистинската одлука да не чекаме предолго затоа што едноставно беше преголемо измачување да бидеме разделени на одредени периоди. Мислам дека не постои вистински "рецепт" во овие случаи. Некои врски ќе преживеат некои не. Воопшто не е лесно. Отсекогаш кажував дека нема да имам врска на далечина и ете се случи да имам. Сепак сум неизмерно благодарна што го најдов. Thank you YouTube, for sending me my soulmate
Здраво девојки Се запознавме пред 2ипол години во деуга држава. Бевме заедно една недела и потоа секој се врати во својата држава. Од тогаш комуницираме буквално секој ден. Но веќе 2ипол години само на онлајн сме, јас студирам и не можам да го посетам. А и тој не доаѓа. Последниов период сфаќам дека почна нешто да недостига во нашата комуникација. Ваш совет, дали мислите дека е само фаза која ќе де преброди ?
Во период на празници не е за изненадување да се појави чудно однесување, сепак и долг период сте разделени секоја чест како уште ја одржувате комуникацијата.
10 год врска на далечина имав, раскинавме пред 4 год. За врска на далечина зависи се од двајцата партнери. Основно нешто е љубомора не смее да постои во никој случај ( затоа мислам дека и толку мн опстанавме ние) како и почитување на туѓото време.
Не ми одговара ваква врска. Сакам да си е до мене. Не можат ни една порака, ниту пак камера да го заменат она што го чувствуваш во живо. Кога ќе го прегрнеш, да го почуствуваш неговиот мирис, неговиот допир.
Се се може кога се сака. Уште малку ќе правам една година во ваква врска и супер ни оди и ќе направам се што можам да се преселам во нејзиниот град и да имаме обична врска и кога ќе дојде време и застанеме на свои нозе да се венчаме.
Освен ако барем една година сме иделе заедно, сме стекнале цврста верба и конекција, па испаднало јас или таа да треба да отиде странство на одреден период, океј е. Но започнување нови врски на дистанца или оддалечување по многу краток период е џабе губење време.
Deka e teshko,teshko e...ama ako se saka se se mozhe vo zhivotot.....mojata prikazna ne zavrshi so srekjen kraj(se razdelivme,i milo mi e sho e taka).Pred dve godini si ja najdov pravata ljubov so kogo imam kjerka...ti posakuvam sve najubavo.
Не знам како ќе издржам толку време без да го видам, ми се чини претешко бидејќи секојдневно сме заедно.
