точно де ка со се завси од искуство но погледот на свет е сосема различен од 18 до 30 или 40 години, млад човек неможе да биде толку оптеретен и да знаат сите млади дека треба да уживаат во тој период
Не се мерило за зрелост... некој многу млад може да проживее и искуси многу повеќе од друг постар или на иста возраст со него кој води монотон живот... се зависи од индивидуата,колку е спремна на предизвици за да созрева,или сака да остане во истата "удобна" состојба...
Не секогаш. И не по правило. Годините носат ред искуства со себе, по правило, но некогаш и 4годишно дете е поискусно и предвреме созреано да не речам (и за жал), од некои 20-30 и кусур годишни луѓе кои се сеуште дома со тато носи, мама меси, а мене ме занима баба кога ќе донесе пензија и кога ќе ги отворат студентските прашања и кенкам кога не можам да најдам чиста долна облека како да е крај на светов. Се зависи од средината, начинот на живеење, на растење, на воспитување. А и емотивната интелигенција е доста голем показател за нечија зрелост. Во глобала мислам дека родителите се во голема мерка одговорни за нечија зрелост или предиспозиција за зрелост. Ако го тинтраат детето веќе и откако ќе наполни 20 и кусур години, како буквално, дете и ако се однесуваат премногу overprotective - тогаш не можат да очекуваат дека од него ќе излезе самостоен и независен единец на општеството. Вака или онака, паразитчето во него ќе тлее и секогаш при најмал проблем ќе реагира несозреано и неприкладно за своите години. Се додека некој не е способен да преземе одговорност за нешто, за постапки или ситуации, а воглавно за себеси, се дотогаш си мислам дека тој човек не е доволно зрел. Барем за мене.
Годините кај некои се мерило за зрелост,ама кај некои не се . Како поминуваат годините,особено кај машките,имам забележано дека прават повеќе глупости на поле на верност во брак,као демек му минува времето-додека може ќе трча по други. А и она дека децата и старите се едно исто-и тоа држи вода. Мада ,кога ќе видам постари,така средени па и начитани,навистина има што да слушнеш и да се подразмислиш малку .Нивните совети можат живот да ви спасат.
Годините не се мерило за зрелост. Искуството да. Искуството го прави своето и има влијание врз зрелоста, но не во сите случаеви.
Зрелоста се стекнува со искуството и интелектуалната надоградба, и ваљда емотивна... Зрел си онолку колку што мислиш дека имаш години, без да си ги знаеш годините што ги држиш сега.
Не се секогаш Годините – мерило за зрелост зависи од искуството можеби некое дете од 16 год е многу поздрело и попаметно од некој воздрасен , бидеќи имало многу повеќе видено и искусено работи од колку некој воздрасен . Или пак некој едноставно не сака да порасни колку и да има искуство зад себе
Не се, јас сум била секогаш позрела од своите врсници и сум ги воочувала последиците од постапките кои сум размислувала дали да ги правам или не. А моите врсници си оделе на "жими мајка"
Се мерило за зрелост.. Језда има многу што се помлади а се многу помапетни и позрели за разлика од некои постари..но тоа се заедо иде со долгогодишното искуство,случувања и дешаквки од секојдневниот живот.. али во 90% од случаевите да се мерило за зрелост.. и по самите себе можеме да процениме дека како што растеме искусуваме нови работи од ки учиме и слично !
Па најчесто се, ама еве јас како дел од младите погоре споменати можам слободно да кажам дека некогаш ми се гади кога ќе помислам колку незрели возрасни има. Е тогаш си викам: Е добро колку години има? Сакам да кажам, дека за некоја личност да биде зрела има многу фактори кои би требало да се исполнат. Не зависи само од годините, туку од околината, семејството. Зависи што се таа личност пребродела, и пораснала ментално. Зрелоста е една сложена фаза, карактеристика која подразбира уште посложени елементи.
Па според мене, најчесто СЕ мерило за зрелост. Сепак со годините си доаѓа и искуството, секој нов ден е едно искуство плус, од секоја грешка, наша или туѓа, имаме шанса да научиме нешто. Секако, немора да значи дека секогаш е така. Познавам личности 20 и кусур, па и 30 години, а во однесувањето наликуваат на мали деца. Но тоа е... такви имало и секогаш ќе има.
Па до некаде годините се, но мислам дека доаѓаат времиња кога годините немаат големо значење со зрелоста. Колку стануваш повозрасен се си поискусен, но немора да значи дека неможеш да бидеш позрел од своите врсници.Тоа може да зависи од луѓето со кои си опкружен, колку отворен однош имаш со родителите и што уште не. Како што ги гледам помалите од мене, ми изгледа дека идните генерации многу ќе се разликуваат од нас а и од тие пред нас. Сите се чувствуваат позаштитени, погорди и што уште не, но всушност сите се на исто ниво, а неколкумина само можеш да забележиш дека се многу зрели за свои години. Имам помал брат кој наскоро ќе полни 9 години а веќе поставува многу прашања од темата на сексот јас негови години не сум знаела што е тоа мување Така што освен тоа што сакам да кажам дека идните генерации ќе бидат и се многу понапредни од нас, исто така многу повеќе луѓе ќе се издвојуваат со својата голема зрелост.
Годините воопшто не се мерило за срелост.. нормално, не може 10 годишно дете да ти размислува како 20 или 30 годишен, ама па затоа се почесто 30 годишниве џабе ги напукале годините кога мозокот им заостанал во прво одделение. Се повеке среќавам такви личности што се однесуваат како што не им доликува на годините, а таквите никогаш нема да созреат, па и 60 години кога ќе имаат, такви ќе си останат, заостанати!!
дефинитивно не. Јас имам 16.5 години и размислувам многу озбилно.Сите ми велат -ко мајка ми да ја слушам ( кога зборам за нешто).Ама таква сум,озбилна. А дечкото со кој се мувам (мував) е 22 години и многу е детинест.Дете во душата.Воопшто не му се приметуваат годините.Многу е неозиблен,дури и од меене понеозбилен е .. не е зрел ни за озбилна врска,.а не па за нешто повеќе
Не се воопшто. Знам некои кои имаат дваесет и нешто години а се однесуваат како деца.Исто знам и некои тинејџери кои размислуваат доста зрело за свои години. За себеси можам да кажам дека сум нешто на средина.За некои работи уште се однесувам незрело и не сфаќам некои работи озбилно.Од друга страна пак сум доста сериозна како личност.Некои кои се дружеле со мене можеби не ме доживуваат како таква затоа што се трудам да се вклопам во друштвото,и покрај нив и јас се зезам и глупирам понекогаш.Ама не сакам многу детско однесување,понекогаш и се заморувам кога некој нон-стоп се шали.Некако повеќе ми одговара посериозен муабет. Јас дури и во средношколските години (не беше многу одамна де) не сум се однесувала како типичен тинејџер.Не сум се трескала од ѕид ако некое машко не ми се јави или не знам што.Не сум се никогаш замарала за такви глупости.Работата е што кога ми почнуваше тинијџерскиот период ми се случи нешто неубаво дома и баш тогаш кога на излегување некои од другарките се замараа за тоа дали некој вака или онака ги погледнал јас си имав други секиранции.Па можеби поради тоа тинејџерските проблеми не ми изгледаа нешто страшни и не им обрнував некое посебно внимание.
Годините неспорно се единица мерка за зрелост, иако, секако, не се единствено мерило. Практично, зрелоста е животно искуство што го има некоја личност. Секое искуство не те прави попаметен. Некои паталечни искуства вредат години и години. Некои тие искуства ќе ги видат брзо, додека, некои никогаш. Некои ќе бидат позрели од другите засекогаш, бидејќи едните никогаш нема ни да бидат зрели. Сериозноста не е доказ за зрелост,според мене повеќе е зрело да знаеш да бидеш несериозен кога треба, да знаеш кога и колку.
Се согласувам со Хипи. Секако дека постојат исклучоци. И онакви кои се многу позрели за свои години, и онакви кои се премногу површни и глупави за истите. Познавам и такви и такви.