Во некои случаи вистината не е само важна,вистината е неопходна да се каже.Навистина нема потреба од лаги и лицемерие.Меѓутоа некогаш подобро даа си го голтнеме јазикот.Бидејќи можеби всушност тоа е само нашето мислење,а не вистина иако ни се чини дека е така(нема да ти успее,џабе се трудиш;не те бива за тоа;никогаш нема да те сака).Поради ваквите "вистини",само може некој да демотивираме и да му ја срушиме самодовербата.Од кај тоа ние сме 100 проценти сигурни дека е така?Зошто да не ги оставиме луѓето сами да си увидат дали нешто е добро за нив,или не,никој не може да знае подобро од самите тие.Или пак како може да биде добра таа искреност како на пр:дебел\а си,имаш широки колкови\мали гради\крив нос\нозе ко грисини итн.Што ќе постигнете со ова?Човекот ќе ослабе?Ќе и се зголемат градите?Носот ќе и\му се исправи?Или очекувате да направи корекција само за вас да ви биде убава за око?Не,тоа е само дрскост и некултура,и мешање во работи кои не се ваша работа.И намалување на самодовербата на некои поповлечени и почувствителни луѓе. Како реагирате кога ќе слушнете вистина кажана од мало дете,бидејќи сепак децата се секогаш искрени(бидејќи не размислуваат поинаку) на пр:леле теткава колкав г*з има.Родителите на детето ќе бидат посрамотени во најголем број случаи.Тоа е доказ дека ваквиот тип на вистина се некултурни.Ама сепак деца се тоа.Ама ние можеме да размислиме дали е во ред нешто да се каже. Во случаи како на пример:Вистината е побарана од нас,гледаме дека некој си наштетува со своите постапки,гледаме дека некој го прават будала тогаш вистината треба навистина да се каже
Зошто луѓето се плашат од вистината? Тоа е многу просто. Затоа што вистината боли. Затоа што луѓето креираат свој заштитен оклоп зад кој се кријат со сите свои недостатоци, а во очите на другите воопшто не сакаат да ги покажуваат своите слабости и својата ранливост. Можеби се плашат да не бидат исмејувани, осудувани или омаловажувани од страна на другите, а тоа сигурно многу повеќе боли од самата вистина. Па самите свесно си ги замачкуваат очите. Знаете како велат, убавата лага е полоша и од најболната вистина. Колку и да е горка, колку и да е сурова, најдобро е да се каже. Но се зависи од карактерот на двете страни, па и од моментот, ситуацијата и тежината на самата вистина што треба да се соопшти. Имам поставено граници до која мера можам да одам со искереноста. Ако лицето со кое разговарам е спремно да ја прифати и не ме сфати погрешно тогаш бирам вистина. Но доколку гледам дека би можело да ги повредам неговите чувства бирам премолчување. Зошто премолчување, а не лага? На лагата и се кратки нозете. Кога тогаш ќе се дознае и би имало поболни последици од самата вистина. Друга причина е тоа што вооошто не умеам и не сакам да лажам. Не можам да се носам со последиците од тоа. Совеста ќе ме уништи.
Не можам да кажам дека не лажам , но лажам за небитни ситници како на пример : доцнев затоа што имаше гужва ( иако доцнев затоа што ми требало вечност да се спремам ) , купив тоа затоа што ми требаше ( иако можело да почека ) и слично . Никогаш не сум излажала за важи работи . И никогаш не би . Можеби не кажувам вистина , но го кажувам своето мислење од моја гледна точка . Доколку некогаш имам за задача да пренесам некоја информација , која би била болна за примателот ( да земеме пример дека боледува од неизлечива болест ) ќе вртам као киша око Крагујевца , но сепак ќе му ја пренесам информацијата . Само ќе најдам начин тоа да биде не така апансас па да го стегне срце човекот . Во што поблага форма би кажала . Иако за такви болести нема блага форма , сепак .. со осет .
Секогаш сакам да ја знам вистината каква и да е, во случајов на темата-горчлива. Не сакам фарбање и мачкање очи со розе. Пример: Умираш утре Те изневерил Тоа е тоа.Вистината секогаш треба да се знае, бар ја така мислам
Никогаш не се плашам од вистината. Нешто што највеќе мразам се лаги, неискреност и лицемерие. Прифаќам искреност до срж колку и да е тешка.
Колку и да не сакам да ја дознаам вистината во некои ситуации, претпочитам да не ме лажат, бидејќи кога тогаш се' излегува на виделина. А одложувањето само ја отежнува ситуацијата. Живеењето во илузија може да е удобно и да носи привидна среќа, но таа има краток рок.
Не се демотивирај, зашто тоа ти што мислиш дека е вистина.... не значи дека е така. Не верувај во ништо што ќе чуеш, верувај само во половина од она што го гледаш.
Вистина и искреност исто е? Искреност е да го кажуваш она што го мислиш тоа по дифолт не значи дека е вистина. А вистината луѓето не ја прифаќаат, го прифаќаат само она што им се допаѓа и креираат своја вистина
Повеќето се плашат од горчливата вистина и сакаат да веруваат во лаги само да бидат среќни а тоа што се во заблуда го игнорираат. Ја сум на страна на вистината макар да е остра како меч. И да, разочарана сум премногу од некои но at least знам што е вистина, мразам лаги.
Зошто не е само една. Т.е. затоа што голем дел од животот на луѓето денес е составен од (верување во) лага/и (од целокупен светоглед, религиозни, политички, идеолошки, до лични, свои, најбанални) како и лицемерие со кое и сами учествуваат . За да ја/ги прифатат горчливата/и вистина/и прво треба да се соочат со ова и си признаат, а за тоа треба храброст и развиен, јак карактер, а мал дел од луѓето денес го имаат ова. И така наталожените лаги што се напикани испод тепих, за да се соочат со сите нив ќе добијат нервен слом/психички колапс и егзистенцијална криза. И така. Укратко. Spoiler: .
Бидејќи човечко око лакомо и вистината го ограничува.Или луѓе кои се само по нивно да е ,се они се во право ,различен табиет тоа е
