Дали би биле во врска со личност со психички проблем?

Мислам дека нема човек на планетава што нема искусено некаков психички проблем во некој момент од својот живот. И тоа е толку човечки и вообичаено, што нема потреба од страв и осуда. Да земеме сега сите да си направиме психодијагностика, ќе си најдеме некој проблем што ќе бара наше внимание, работа на себе, посета на стручно лице и сл. Така да вистинското прашање овде треба да биде кои психички проблеми на нашиот моментален или иден партнер можеме, а кои неможеме да ги толерираме.

 

ако си способна да го издржиш тоа што го прави тогаш биди со него ако неможеш остави зошто не вреди да се уништит само затоашто он не е добар. но и кај психички болните луѓе дефинитивно подобро делува кога се социјализирани отколку да бидат по болници и т.н. Не е никој совршен затоа и не треба истите да ги дискриминираме, можеби не се ни најмалку виновни што не се добри. Но дефинитивно ако неможеш да се справиш во она што го прави има лица кои тоа им е професија да се разберат со нив. Само никако насилство врз нив, критика или тепање никако зошто токму со такви постапки може да направи испад од кој може нема ни да извлечеш жива глава. Зборувај нормално како со нормален човек ако сакаш да збориш или ако сте заедно.

 

Не. Реалноста не е филм.

 

zavisi sto e problemot .. ako e strav, anksioznost, panicni napadi, nekoja blaga depresija ne bi bilo problem no dokolku se raboti za potesko psihicko rastrojstvo ili poteski mentalni bolesti definitivno NE

 

Jas imam bipolarno rastrojstvo i ne bi ziveela so nekoj kaki mene, da bidime iskreni. Dovolen tovar mi e mojata sostojba, iako gledam da ja drzam pod kontrola, pocnav sekoj den da pesacam, duri i razmisluvam kako da rabotam a psihicki da ne se opteretam. No, ima tuka edno NO, definitivno znam da sakam na skros zdrav nacin, da svakam i da razbiram, da prifatam vo drugata licnost maanite. Iako se razvediv, od bebe pa do denes - 90 procenti od rabotite okolu deteto gi pravam. Dosega se pokazav barem ok majka. I ne, ne e nasledno. Ne znam od kade e. Mi se javi na 12 godini, i se naviknav nekako. Imaam sposobnost da pravam 70 procenti od ona sto drugite go pravat, ne smeam da vozam kola nitu nisto drugo. Inaku vaka ako me zapoznajte licno, nikogas ne bi pretpostavile deka se boram so ovaa kombinacija.

 

.... Мислев дека разбирам што е биполарност но откако ве прочитав воочив дека не е баш така... можеш ли да објасниш зошто не смееш да возиш кола? како е тоа поврзано со биполарството

 

Лекарствата што ги пијам делуваат на фокусот. Исто имам и потешкотии со дебелината, јас додуше и јадам повеќе хаха ама допринесуваат. Имам и фрееланцер бизнис, кој ќе го развивам дополнително. Значи нема шанси да познајш дека сум. Кетрин Зета Џонс е биполар. А е за мене перфекција од жена.

 

Не е едноставно да се каже да би бил или не не би бил. Еве татко ми е со ментална болест. Јас се чудам како издржува мајка ми. Има периоди кога е пренапорно не можеш никкао да се справиш. Зависи и од болеста. Но сепак ако се јави болеста откако сте заедно или пак во брак сметам дека треба да се потруди човек зошто најголем. Голем Дел од болестите со редовни контроли и терапија се држат под контрола. Сепак не е се црно и бело. Неможе вака да де одговори

 

Шо знам...
Не дај Боже да дознаам.

*Мислам на психози, не на неурози.
Неурози, сите имаме.

 

Па веќе за жал сите се со такви пореметувања.

 

Не, се плашам. Би пробала да му помогнам.

 

Зависи. Ако е депресија (лесна и тешка), анксиозност,биполар, панични напади, или било што друго ДА. Затоа што може да води нормален и пристоен живот со сите дијагнози, може да се извлече, постои надеж ако сака и самиот да си помогне.

Ама ако е психопат од друг ранг како сериски убиец, токсичен нарцис, било какви екстремни нарушувања во поглед на нормален живот со тоа лице тогаш НЕ.

 

Не би бил.

 

Преглупа е темава и многу опширна за вака да се генерализира. Има психички проблеми кои се само пролазни, моментални, а има дијагнози, болести кои се хронични ама се менаџираат, има такви кои потешко се менаџираат, има тешки, има полесни случаи, има случаи со кои лесно ќе се навикнат да живеат и тие околу нив, има случаи со кои е потешко, па дури и невозможно да имаш нормална врска и врак итн итн...исто како да гласи насловов "дали би биле со личност со кардиолошки проблем". Ништо не кажува тоа, буквално.
Плус што реалистично да збориме има премногу луѓе кои се далеку од ментално стабилни ама нивната перцепција е толку извртена што мислат дека се супер, ама некако луѓето кои имаат дијагноза и си живеат релативно нормално треба да бидат подалеку од нив??
Како што реков, ќе кажам пак - глупава тема, секој човек е различен, не се двајца со иста болест исти, а не па цела група на луѓе во кои спаѓаат милиони.

 

Има луѓе што не можат да бидат во стабилни врски поради драстични промени во расположение, нефункционална депресија, анксиозност која влијае на односите итн.... но, секој може да биде романтично сакан. Ваквите проблеми не смеат да бидат изговор некој да е константно токсичен, но секоја ситуација е многу индивидуална. Менаџирање на овие проблеми со психолог/психијатар е клучно и трпеливоста на другиот партнер да е тука за партнерот низ ups and downs. Навистина, секоја личност е посебна. Лично, не би оставила некого ако се труди за своето ментално здравје како што спомнав, и да има лоши моменти кои потенцијално ме повредуваат - а тие искрено се обично неизбежни.

Имав другарка со која се зближив многу за еден месец, пиеше терапија и одеше на психотерапија. Но се, самоповредуваше во најтешките моменти и често со мене збореше (преку пораки) кога имаше нагони и јас не можев ништо да сторам за да ја спречам. Тоа беше многу потресувачко и вознемирувачко со мене и не можев да и бидам другарка. Сигурна сум дека неа и е потешко, но и јас имам право моето здравје да си го чувам и се оддалечив.

Ама морам да кажам дека првичното воведно мислење е многу грдо и е очигледно дека доаѓа од место на осуда, затоа што примање терапија не може ништо да ти каже за некој, само по себе. Очигледно е премногу табу во Македонија и одма мора да си луд ако примаш терапија.

 

Не,не сум била.

 

Зависи каков. Психички проблем може да биде и анксиозност.

 

НЕ. Пошо познавам такви и се токсични. Сакаат и друг некој да стане како нив ако може.

 

Многу погрешно.Тие можеби знаат да бидат напорни,ама верувај дека само од страна на набљудувачот би било така...Ни тие самите не би сакале да бидат анксиозни или депресивни...Лесно е да се нападне некој и да кажеш овој сака и ја да бидам ко него.Не не сака,самата психа си го прави своето.Се гледа дека никогаш си немал/а психички проблем,затоа пишуваш вака.Малку емпатија не е на одмет.

 

Нема ништо погрешно. Не можеш да зборуваш за луѓето кои јас ги познавам, ти не ги познаваш како да ги знаеш подобро од мене. Теоретски емпатија убаво звучи. Да видам колку долго ќе трае кај тебе кога психички те малтретираат такви личности и ти се изживуваат.