Дали би биле во врска со партнер кој нема возачка/ автомобил или не сака да вози?

Секако дека мора партнерката да има возачка и да вози автомобил.Мерцедес Г класа ако нема, не ми е партнерка секако дека се шалам, не треба да вози.Но за возврат треба да делиме средства за гориво...
Ееее, на кое ниво спаднавме.Да гледаме дали партнерот треба да има возачка и автомобил. После оставени сме, бракови пропаднати...Мизерии тешки сме.

 

Би била со некој што нема автомобил, можеби нема можност во моментот да си приушти, најбитно ми е да се труди во животот. Сум била со некој што немаше автомобил, тогаш немав ни јас, по клупи во парк се гледавме и пак бевме среќни. Но, ако не сака да вози, тоа е целосно друга приказна. Не би била со некој што не сака да вози, тоа е основна потреба, утре деца ќе имаме, што ако јас се разболам и не можам да возам?

 

Да.
Ова веќе мава на материјално прашање.
Нека нема кола, ум нека има.

Се, се купува.

 

зависно дали бараш партнер или автомобил, ако бараш автомобил оди на ауто плац...се е многу едноставно ама луѓето сами си комплицираат

 

Зошто да биде едноставно,кога може да има сплетки

 

е ајде де ете, се што треба е работите кои ги бараат луѓето да ги бараат на право место

 

Да, колата е потреба, а не луксуз и за чаталење по Партизанска.

 

Ако има некоја траума доживеано па не сака да вози? Сообраќајка на пример? Кој не осетил на своја кожа не знае и недај боже да осети.

Не треба да се суди одма.
И точно да, колата е потреба.

И јас би била со некој што нема возачка или не сака да вози. Не ми е клучен фактор тоа за некој кој што сакам да го поминам животот со него.

 

Чудно би било да нема возачка во секој случај но не и пресудно.

 

Ох, верувај ми за тоа јас најдобро можам да знам. И јас имам доживеано сообраќајка, во која загубив член од семејството. Мојата најголема траума, најболна и најстрашна тема. Многу добро знам колку ужасна траума е. Не сакав да ја должам многу, но после тоа цели 5 години не возев, ми беше страв од самата помисла да застанам зад волан. Но, тоа не го менува фактот дека колата е потреба, особено ако имаш свое семејство. Кога почнав на работа сфатив дека не можам со јавен превоз да се мачам толку, 8 часа работа, 3 пат секој ден, така почнав да возам. На почетокот возев и плачев, со 30 возев на автопат, луѓе ме пцуеја, свашта имам преживеано, на почетокот јас возев а брат ми ме пратеше позади мене да не ми се случи нешто. Но месец за месец, се опуштив. Возрасни луѓе сме, ако сакаш да бидеш столб на својата фамилија мораш да се потрудиш и да се соочиш со некои твои стравови. Пак ќе кажам, не ми е никаков проблем за во врска, но за во иднина сѐ може да се случи, потреба е, зарем болно дете по автобуси ќе влечкаме..

 

Ти кажувам исто од искуство каде што и јас сум доживеала сообраќајка каде што изгубив исто член од потесната фамилија и се здобив со белези за цел живот, не само на тело, туку и во психа.
Така да, реално, не секој може да помине низ тоа.
Јас после подолг период почнав да возам, ама другарка ми 7г не сака да помисли да вози и нема да продолжи. Кога ја возам освен напед седи, назад не сака да помисли.
Така да, ако треба ја ќе го возам детето, немора партнерот, а може и со такси.
Како што кажав, не секој може да помине покрај тие работи.

Спојлер: СПОЈЛЕР

п.с. Јас бев свесна дур ја вадеа братучедка ми со отворени очи облиена со крв и почината.

 

Не. Возач ми треба, сакам да станам ѕвезда како од песната на Битлси. Fake it till you make it.

Не би ми пречело да бидам со некој што не вози автомобил или не сака да вози, негова работа. Се додека не се гребе за пари за превоз е ОК.

 

Немам проблем со тоа,со оглед дека од 4 бивши само 1 беше активен возач.
Нека биде човек,нека ме сака и почитува.Да,колата е потреба ама не е за секој.Еве и јас сум од тие што не сум помислила да седне зад волан (со оправдана причина).Така што не би го осудувала дечкото со кој би била.

 

Животот е обврски, патувања, деца, носење земање, маж без возачка како без раце.
( не мора да има кола, ама желба дефинитвно треба да има) а кола ќе се купи.