Не.. Нема поента.. Верувам дека ке се реинканирам после овој живот, така што ме копка што ме чека следно =)
Не! Не би можела да живеам вечно, без моите најблиски, без луѓето што ги сакам. Зошто ми е таков вечен живот? Па ќе бидам осамена. Доволен ќе ми биде овој живот, колку и да биде долг, ако сум со блиските.
па не сум размислувала мн на оваа тема, ама мислам дека не би одбрала затоа што тоа е премногу мачење земајќи ја во предивд мислата Жвотот има повеќе лоши, одколку добри мигови, но за добрите вреди да се живее, ако имам вечен живот нема да речам `вреди да се живее` оти животот би ми би ми бил вечен позз
Не! Не сакам вечен живот. Животот е долг точно онолку колку што треба да биде Пр. старите луѓе или викат "Ох, леле да си умрам" или "Ех да ми се вратеше младоста." Јас не сум слушнала некој да рече "Камо вечно да живеам." Значи животот со текот на времето може да ни здодее, се уморуваме, старееме и се губи желбата за живот. Тоа што имаме желба за вечен живот всушност значи дека го разбираме и цениме животот а со тоа и знаеме да го живееме.
Ептен се согласувам со мислењава Не можеш да одбереш како ќе умреш. Ниту кога. Можеш само да одлучиш како ќе живееш. Сега. Тие што се свртени кон тоа што е всушност пред нив, не оптоварени со минатото, незагрижени за иднината, тие се луѓето кои живеат и најдобро го користат животот. Не плаши се дека животот ќе ти заврши. Плаши се дека нема никогаш ниту да почне.
Живеј го секој ден како да ти е последен. Ако живееш вечно, што би била поентата од ова? Нема да го искористуваш животот и да го живееш како што сакаш па ќе си велиш „Ех ќе може и утре.“ А вечноста е доооолго време па како што рече Хипица кој знае како ќе изгледаме кога ќе сме многу стари па кој ќе не сака такви да не дружи.
Би одбрала,па би се дружела со Хајлендер и компанија, . Шега на страна,сепак мојот одговор е позитивен.Тоа е нешто налик да си жива и подвижна временска машина,секако во еден правец кон иднината насочена,ама немам баш ништо против.Досадата дефинитивно не ја сметам за изговор,кај мене преовладува љубопитноста и истражувачкиот дух.Досадата е повеќе состојба на некреативни луѓе или оние кои имаат вишок слободно време и се незаинтересирани за обврски,секогаш може времето да се пополни со квалитетна книга,филм,музика,стекнување нови знаења преку Гугл или Википедија или Нешанл Џеографик или вотевр слично,дружење со луѓе или прошетка во природа.Во однос на луѓето кои ги сакаме и би ги изгубиле,не гледам како тоа ќе го спречиме како смртници,едноставно никако,колку само од нас изгубиле сакани и блиски уште во детство и биле тотално немоќни.А фактот дека некој ќе ги надживее другите е неизбежен и како смртници и како Хајлендери,со таа мала разлика што стануваш ти тој.И колку и да звучи сурово сите продолжуваат со својот живот и после тоа,тагата останува вечно,меѓутоа никој не се откажува од сопствениот живот по загубата на некој најблизок. За мене смислата би била живеењето во нови услови,следењето на прогресот,падот и издигнувањето на одредени системи и држави,новите научни,технолошки,медицински и др.вид достигнувања,идејата да се видам себеси жива во 3.000 или 5.000 год. е повеќе од примамлива и да потпишувам со две раце дека би избрала вечен живот.
шо ќе праам со себе ако одберам вечен живот добар си е овој, има време за се.. инаку верувам дека душата на човекот продолжува да постои и откако телото ќе се распадне ама ќе видиме тоа далеку е да се утврди хахах
Сите го имаме вечниот живот. Тоа што моментално се наоѓаме во тело кое еден ден ќе престане да функционира, не значи дека и нашите души ќе престанат заедно со телото.
Никаков вечен живот. Самото тоа што знаеме дека времето ни е одбројано го прави животот толку вреден. Дека немаме вечност да направиме тоа што треба да направиме. Времето е толку, а ти или ќе го дадеш најдоброто од себе или не. Затоа и боговите им се љубоморни на луѓето во митологијата.
не сакам вечен живот,и моите 60 години да се добро проживеани,со солидно здравје,љубов и добар брак,со мои деца,ми се доволни,не би сакала да гледам како ми се уништува телото додека стареам,и се раболувам,и станувам немочна за секоја работа.иако се малку ако се добро изживеани долволни ми се годините!
Животот би ја изгубил својата смисла и значењето, доколку истиот би бил вечен. Не напразно сме си го измислиле она: „еднаш се живее“. Всушност, токму поради тоа што животот е ограничен, а никој од нас го нема одговорот на прашањето „до кога?“, го прави далеку поинтересен и поубав, едноставно ти дава елан да направиш многу нешта, што инаку, кога би знаел дека вечноста е пред тебе би ги оставил за подобри времиња. Само вака, повеќето од луѓето живеат за моментот и го вдишуваат целосно со секој свој здив. Смртноста не мотивира да бидеме подобри одошто сме, да се натпреваруваме со времето, со себе си, со луѓето околу нас, или пак да бидеме едноставно полоши... сепак, се зависи од тоа кој - како си ја осмислил личната си филозофијата на живот. Но, по овој живот, јас најмногу од се се надевам дека мојата душа нема да испари некаде со мојата смрт, дека нема да продолжи во некаков си замислен рај или незамислив пекол, а ќе продолжи да живее тука некаде во некое друго, поинакво од мене јас.
неее вечен живот, никогаш, иако ми се чини како времето лета пред моите очи, не ми се доволни 24 часа на ден -.- ама сепак би одбрала нормален живот
Не би одбрала вечен живот затоа што сите околу мене ќе умираат а мене срцето ќе ме боли, сурово е така и плус се што сум сакала да направам ќе направам и после? ЈАС вечен живот-
Не знам искрено многу се плашам од смрт и од такви работи како ќе биде што ќе биде сакам само среќен живот до кај 70 години негде исполнет со здравје среќа љубов но друго е да сакаш друго е суденото. Од судбината не се бега .
Не Бидејки ако има вечен живот нема да е интересно а и цело време се одново ли ќе доживуваш Се што е слатко кратко трае
