Дали би одбрале вечен живот?

Вечноста е нашата татковина, од која што сме пристигнале и каде што повторно ќе се вратиме.

 

И покрај тоа што мислам дека животов е премногу краток за сите нешта кои сакам да ги направам, сепак велам НЕ за вечен живот. Би се изгубила енергијата, младоста, не би било возможно вклопување на новите нешта кои доаѓаат и сл.

 

Не би сакала да имам вечен живот...што одкога ќе ги изгубам најмилите...што ми преостанува тогаш?
Би одбрала нормален живот.

 

Би одбрал

толку многу има да се открие и научи за оваа планета , за лугето и вселената што еден живот од 50-70 год не е доволно

 

Не би сакала вечен живот. Не би можела да поднесам да ги губам драгите личности. Би сакала да живеам доволно долго колку да ги искусам сите убавини на животот, па после нека биде што ќе биде, колку даде Бог

 

Ne bi odbrala vecen zivot

 

не што ке ми е тоа хаххахахаха

 

Не би одбрала вечен живот.
Не е битно колку ќе живееш, туку како ќе живееш. Што ако живееш вечно, а несреќно, ако вечно не си задоволен од ништо и ако до тебе не се твоите најсакани? Јас сметам дека тоа не би бил живот туку само измачување.
За мене е доволно да живееш кратко а среќно, задоволно и сакано. Животот во буквална смисла е краток, но тоа што ќе го оставиме зад себе е вечно. Нашите дела, нашата љубов не прават вечни.
Затоа воопшто не би се двоумела и не би одбрала вечен живот, оти вечен живот без моите најсакани не би бил живот.

 

Immortally seems like good idea until you find you'll spend it alone..

 

Не. И се сложувам со фразата на Линн1

 

НЕ со помислата кои проблеми ке ме чекаат
Како сите така и јас

 

О маловерни, кој ве излажа да верувате во минливите работи а не во вечните, се нарекувате Христијани а не верувате во Христос кој живее за век и веков и секој што верува во Исус нема да умре никогаш туку ке живее вечно, зарем не верувате во Љубовта која е вечна!
Не сте свесни што избирате.

 

Не бидејќи евентуално ќе ми се здосади и од тоа..

 

Не.
Како ќе го живееш животот, ако знаеш дека не можеш да го изгубиш? Вака е поинтересно, возбудливо, адреналинско бидејќи постои страв дека еден ден навистина ќе биде последен.
А и кој ќе ги трпи луѓево вечно? Скраја да е.

 

КАДЕ ПОСЛЕ СМРТТА?
„И како што им е на луѓето определено еднаш да умрат, а потоа суд“. Евр. 9:27.
На крајот на својот животен пат, секој човек мора да се срет­не со Бог. Со смртта, не завршува сè. Веднаш по смртта, ду-ша­та на човекот оди во рајот или во пеколот и тоа за вечни вре­ми­ња. Од горенаведениот текст, гледаме дека и верните и не­вер­ни­те по смртта се во свесна состојба.
Еден проповедник, проповедал за небото пред една група без­божни луѓе. Откако завршил, еден човек викнал со ис­ме­ју­вач­ки тон: „Не верувам на ниеден збор, што вечерва го кажа. Кога уми­раме, ние умираме како кучињата, ќе нè закопаат и крај“.
–„Дали ова беше верувањето и на твојата мајка?“ – го прашал про­поведникот. – „Не, мајка ми многу ја сакаше Библијата и над неа пролеваше солзи во молитва, бидејќи јас не верував во Бог“, – од­говорил човекот. Проповедникот пак го прашал: „Дали сè уште е жи­ва мајка ти?“
–„Не – одговорил тој – умре пред извесно време“. „Ах, рекол про­поведникот, имитирајќи го исмејувачкиот тон на човекот – „таа умрела како некое старо куче, била закопана и крај!“ – „Што? – извикнал човекот бесно – ти велиш дека мајка ми умрела ка­ко старо куче!?“ – „Не – одговорил проповедникот – ти велиш та­ка. Јас велам дека таа умрела со вера и сега е на небото кај Гос­под. Гледаш човеку, ти, всушност, не веруваш во тоа што го збо­ру­ваш!“ Исмевачот замолкнал. Во Римјаните 8:1 се вели: „И сега не­ма никакво осудување за оние кои се во Исус Христос“.
Откако еднаш ќе се сретнеш со Бог, каде ќе отиде твојата ду­ша?

„Една е вратата, но страните се две:
однатре и однадвор, од каде си ти?
Една е вратата, но страните се две;
јас сум однатре, а ти каде си?“ (ХП–267)

"ЛУЃЕТО КОИ МИСЛАТ ДЕКА УМИРААТ КАКО ЖИВОТНИ, НАБРЗО ПОЧНУВААТ И ДА ЖИВЕАТ КАКО ЖИВОТНИ!“

 

Би одбрала да живеам вечно,вечно да бидам млада.
Да ја следам човечката еволуција и да научам се !

 

Вечен живот не знам зошто ама страв ми е од смртта

 

Дефинитивно не би одбрала вечен живот...Ќе ми се здосади мене вечно да живеам...
а има и една посериозна причина-ако јас живеам вечно, ќе треба да гледам, како сите што ги сакам, умираат и на крајот, да останам сама, без никого на овој свет

 

Да со мојте најблиски

 

Сум посакувала вечно да живеам, но како и сите така и јас. Важните луѓе во мојот живот се смртници, така и јас треба да бидам, тоа е од бога