И мене не ми е ропство, ама сама се потрудив за да ми е така. Да влезев во брак со идеите со кои цел живот бев задоена, дека јас ќе готвам, ќе чистам, ќе се грижам за детето, а мажот ќе шета, ситуацијата ќе ми беше многу поинаква. Сведок сум на многу традиционални бракови околу мене во кои цел товар е на жената, мажот само да сработи и дома да дојде на чисто. Еден куп луѓе и од моја и од негова страна се лутеа кога се одлучив да си го зачувам презимето. Се лутат пошо тој готвел, се лутат пошо сам си пеглал. Арно ама од горенаведените никој не зуцна кога цела година цел финансиски товар беше на мене бидејќи мм остана без работа. Јас сум отрпната на тие работи и уопште не ме занима, ама има жени кои не се со таков карактер и едноставно ќе се потчинат.
Бракот не може да биде ропство ако мажот со кој жената стапува во брак има три чисти во глава. Зошто жената мора да биде дежурен кривец за све што ќе ја снајде. Бракот е унија на двајца, зошто јас морам цело време да се "борам" за своите права, ако мажот има намера да биде маж и сопруг, таа борба е непостоечка. Јас брак замишљам како сојуз на луѓе, а не на полови. И наместо да мислиме цело време како да ги воспитуваме жените, дајте озбилно да се фатиме во воспитување на мажите. Тоа што јас сакам дома да ми биде чисто, не мора да се претвори во ропство. Аген, ако мажот е човек.
Samo zenata znae da bide poslusna ama na nezin nacin,iskreno nema nekoja koja bi bila rob vo ova vreme,se e samo vo komunikacijata,posle 20 godini brak znam deka dvajcata sme vo pravo nekogas,nekogas znam da se inaetam,nekogas da popustam,ama sepak ako nesakam raspravii mora ramnoteza da se ima,sakam se da pravam sama ama sekogas mi pomaga vo se.zavisi kako ke se pogodi...
