Дали вреди да се заборават грешките?

човечки е да се прости но некои работи секогаш остануваат во меморија..Бившиот еве да го земам за пример ме остави од онака замина во друг град се запозна со една и толку се се заборај..Тоа нема да го заборавам или да го простам тоа мн ме боли и ќе ме боли затоа што ми е пречка дека во животот и колку и да се борам секогаш ќе бидам оставена

 

Poznato e deka prosuvanjeto e chovechki..deka treba da si prostuvame edni na drugi ..Jas se slozuvam so toa i imam oprosteno bezbroj pati No i pokraj oprostuvanjeto jas lichno nemozam da zaboravam na greshkite kolku i da sakam nemozam ..Prostuvam no ne zaboravam...

 

Stom toj taka postapil so tebe batali go ne vredi da se misli na nego.Nemoj samo madez da izgubis vo dr luge bidejki ke se povreduvas sebe si,stom taka postapil ne bil za tebe.ima edna svetla strana -ne bil za tebe ednostavno,znaci zasluzuvas podobar,i tudi se da ne mislis na toa bidejki site se razlicni ...

 

Грешката треба да се прости, но да се заборави мислам дека не. Човечки е да се греши па и ние самите правиме грешки и ако не се простуваше тогаш цел свет би бил испокаран. Но никогаш не треба да се затворат очите и да се однесуваш како ништо да не било бидејќи оној кој еднаш направил грешка тоа ќе го направи пак.

 

Јас колку и да се карам,колки и да се правам клета....неможам на крај пак ќе попуштам,и колку и да ми згрешиле пак ќе простам,немам такво срце од камен,било да стнува збор за дечко ми,сетсра ми(која мнооооооооогу ме нервира)....колку и да се правам злобна и на лик да изгледам така,од моја стана на сите што ми згршиле му е опростено,а и брзо заборавам така да не ми престсавува проблем да простам на некој!

 

Простувам но не заборавам. После тоа таа една грешка на нос ја вадам. Зависно од грешката, некој вреди да се помине преку неа, но дури грешката и да е мала, ако има почесто такви грешки, не вреди да се простува.

 

Да, човечки е да се прости, но сето зависи од тежината на грешката што е направена. Ако е некоја мала, лесно може да се помине но ако е голема тогаш е тешко, бидејќи и ако се заборавиш простувајќи знај дека веќе ќе се навикнат на тоа и за во иднина нема ни да се грижат за тоа дали ќе ти згрешат или не. Можам да простам но никогаш да заборавам. Колку и да е мала грешката секогаш ќе ja памтам.

 

Простување? Искрено мислам дека добро се справувам со тоа...Се случува некогаш во карање НО МНОГУ РЕТКО да го искористам тоа како одбрана но никогаш по моја иницијатива.. Ако он се постави така тогаш и јас на ист начин враќам. Во принцип сум девојка која лесно поминува низ простувањето. Ако видам од другата страна искрено извинување и каење тогаш простувањето ми е многу лесно. Добра сум јас

 

Можам после некој ден јас да му простам но зависи за што сме се испокарале ако е за нешто озбилно нема шанси за 2/3 дена,а за заборавање е тука нема шанси и да сакам неможам да заборавам особено не од некој што го гледам секој ден со некој кој сум блиска

 

interesna tema mislam me zainteresira bidejki sum istata sekogas prostuvam i neznam do kade bi me odvelo toa ponekogas si velam a shto bi bilo koga bi go napravila ona ili ova...no ednostavno mislam deka koga prostuvas vo slucajov zboram za decko na primer toj pak prodolzuva nemora da znaci no jas taka sum go iskusila toa,toa mu e kako eden vid pottik za"ponatamosnata rabota" i jas bi sakala sovet plus

 

Па прво согледај ги грешките.Има МАЛИ и ГОЛЕМИ грешки,нели? Сигурно ако ти згрешил пошо имал работа и не можел да излезе не е некоја голема грешка,додека од друга страна изневерувањето Е голема грешка.Значи ако грешката што ја направил е голема тогаш јас да сум на твое место не би ја заборавила така лесно и можеби и би прекинала.Доколку е мала,пројди покрај неа и заборави ја

 

Ако згреши, го предупредувам дека сум осетила оти нешто не е во ред. Да знае, да не се повторува, затоа што колку повеќе се повторува ме гази лично мене и моите принципи. А знае и дека ако се налутам не е на арно. На моменти сум премногу строга знам.Не оставам некој да противречи на моите забелешки. Веднаш штом осетам дека нешто не е во ред, кажувам, за да знае дека ми пречи. Јас сум принципиелна личност со свое јас и огромна гордост, затоа несакам никој да ми го нарушува тоа. Дечко ми знае и поради тоа ме почитува уште повеќе.

 

Не знам дали вреди. Едно е да простиш, друго е да заборавиш. Полесно, во секој случај, е да простиш. Ќе поминеш преку тоа, ќе дадеш втора шанса. Ама тешко се заборава. И секогаш кога ќе се присетиш - боли. Многу боли. Конкретно, мојов случај. Направи дечко ми што направи, поминав преку тоа, останав со него и уште сме заедно. Ама не можам да заборавам. И секогаш кога ќе се скараме или кога ќе почнеме муабет што да се прави понатаму, јас секогаш му префрлам за тоа што го направи Едноставно не можам да заборавам. Тука е, пече, ми ја гори душата. Понекогаш помислувам и дека се уште не можам да поминам преку тоа, се уште не можам да се навикнам. А не се случи скоро, поминаа веќе скоро две години од тогаш. И се чувствувам така поради тоа што јас од него не слушнав извини. Еднаш да ми речеше извини, згрешив и прости ми. Само еднаш. Но не. Според него, извини ништо не значи. Значи, и тоа како значи да се извиниш ако нешто си згрешил и сакаш да ти се прости. Треба да покажеш дека си свесен што си сторил и да покажеш дека се каеш, дека утре ден нема повторно да го сториш истото. Тогаш ќе може да се заборави грешката, кога ќе видиш дека оној што ти згрешил навистина се кае.

Конкретно, проблемов - дечкото не сака веќе да му го вадам низ нос тоа што го стори, не сака да живеам во минатото, туку да ја гледам иднината. Според него, не можело да се реши тоа што го направи, бидејќи веќе било направено и не може да се смени. Тука е во право, она што било не може да се промени, да. Ама како јас да продолжам понатаму? Како јас да ја гледам само иднината, кога минатото уште е тука, во мојата глава, и не дозволува да продолжам? Како? Му дадов втора шанса, уште тогаш. По многу караници, избегнувања, солзи... Сепак му ја дадов таа втора шанса. Ама не му верувам Ми вели дека сум се оддалечила од него, дека јас сум била виновна за тоа што го стори. А се трудев, премногу се трудев околу нас. Секогаш јас бев таа што презема нешто, работи што тој не ги забележуваше или не сакаше да ги забележи. Ама како да бидам блиска со некој на кој не му верувам? Сакам да успееме, ама не знам како. Што треба јас да преземам, што да сторам за да оставам се во минатото? Како да постапам? Како да заборавам се што стори и да продолжам напред? Желба имам, кажете ми начин

 

Јас мислев дека вреди да се эаборават грешките ако тој човек што ти эгрешил искрено се покае и е спремен да се промени. Верував во ова. но повеќе НЕ. Имав врска од 5 години, и во таа моја врска неэнам што не простив. Се што може да се прости: лаги, неверства, навреди... и секој пат бев јас таа што е повредена и ќе си речев , готово е.. нема веќе да простам. И секој нареден пат простував и се враќав бидејќи тој во тие денови кога сме скарани се претвораше во најмилиот човек , ме молеше и ветуваше дека ќе се промени а јас со тешко срце простував.И еве пред точно една недела го ставив крајот. Овој пат сум решена дека нема веќе да се вратам наэад и да се повредувам самата себеси эатоа што секој эаслужува втора шанса, ама не секој треба да ја добие. Ако му е прва грешка па и втора ајде некако ќе се стегниш ќе простиш ама 101 грешка не. Тој што е таков таков и ќе остане. И сега имам само еден совет эа вас драги мои.. никогаш немој да потклекнувате на грешките на луѓето што ве повредиле эашто тој што еднаш се осмелил да те повреди.. ќе те повреди пак, и пак, и пак.. немој да го иэгубите своето јас эа некој што не се ни труди да биде со вас. Бидете силни и речете не секој пат кога ќе ви вети дека се ќе се промени ако му дадете само уште една шанса. Кој што ќе си посее, тоа и ќе си жнее нели?

 

вреди да простеш,ако мислеш дека ќе ти е полесно..но за заборавање,дефинитивно не!
кој како со тебе,така ти со него..

 

Напротив, мислам дека грешките не треба да се заборават ама не треба ни да не уназадуваат. Нема потреба да си ја лупам главата од ѕид ако сум направила нешто погрешно, ќе се потрудам следниот пат да не биде така, да научам нешто од тоа. Ама лесно е да се каже

 

Сепак мислам дека има разлика од грешка до грешка.
За некои поситни работи кога и да се случи му кажувам дека ми смета и да знае во иднина да не го направи тоа, поголеми до сега не се случиле, но искрено незнам како би реагирала во тој момент. Јас сум премногу избувлива така да мислам дека во поментот ќе прекинам се, после може да се покајам, незнам. Се надевам дека нема да дојде до тоа..

 

Здраво...можеби веќе никој не се обраќа за помош подолго време на форумов,но јас стварно сум во тешка ситуација и решив да пишам тука да се обратам за мислење.Имав дечко премногу се сакавме веќе 2 ипол години одевме беше душа од човек.На фејсбук никогаш не адд девојки ретко некогаш,во се се сложувавме најдобро ми беше поддршка во живоотот најголема.Знаете пред да се фатиме имаше женска со која одеше приближно исто толку..На почетокот го прифатив тој предизвик да истрпам се зошто сеуште ја сакаше ...океј помина сето тоа но во текот на врската полека ги изгубив другарките ретко излегував со нив само тој да не се лути ...кога и да му кажев излегувам јас тој потајно се лутеше ии затоа ете така испадна..се каравме за глупости и јас бев љубоморна му се лутев и тој кога изл итн...Во март оваа год ми се скара одеднаш...со изговор дека сака да биде сам дека несака повеќе да биде со мене ..ми рече те саакам и предобра си но неможам да бидам со тебе.Тој период паднав во депресија му звонев но тој беше одлучен на тоа ии потоа полека се откажав почнав да излегувам со другарки да не го барам ..и почнатој мене да ми звони почнавме да се слушаме да излегуваме понекогаш ии се смиривме за во мај..се си беше океј потоа заедно на одмор,работевме заедно ...заедно сме на ист факултет запишани ист смер ...но пак почнаја кавги расправии за глупости ...многу му се лутев ако погледни во некоја колешка или ако адд некоја или ако изл без да ми кажи..го напнав едноставно премногу, но и тој во последно време почна да се менува...Напрајвме муабет за то дека не треба така да праам, да не се лутам толку..но јас се од себе давав тој да биде среќен никогаш не сум била во ваква врска но ете тоа ми беше преголем проблем ии се обидов да се сменам помалку се лутев помалку се каравме..се додека во четвртокот повторно не дојде до расправија ..И коментираше на една колешка на една објава во врска со факс..и јас не реков ништо со тоа но се законтраа нешто ии ми вика каква глупачка нз што ..и јас му викам па што бараш да коментираш и се смеев некако иронично и тој се изнервира...Наредниот ден бевме на факс полагавме ии пак се скаравме му реков оти не ме почека заедно да си одиме пошто секогаш ме чекал ..бла бла ситници ии ми вика крај е со нас не сум ти дечко нз што ..јас ваква останавму викам полека смирисе одев по него немој да се лутиш нз што ии ништо ми кажа дека не му е убаво повеќе со мене и дека сака да се скараме ...но јас знам дека ме сака многу го убедував му викав се до вчера...но тој реши така едноставно но немоам јас да издржам без него ...лошо ми е неможам да спијам да јадам ми викаат дома нонстоп за тоа се нервирам многу ...но двајцата се сакаме мислам дека не вреди да се скараме за вакви работи секоја врска тоа го доживува.. ве молам за помош ..кажетеми што да правам многу сум очајна во депресија сум ..сакам да ми прости за сите грешки...и тој правел па јас никогаш не би му се скарала за вакви работи.Ве молам некој совет девојки ...

 

јас како јас ,грешките ги простувам но никогаш не ги заборавам,таква сум ,недај боже да ми згрешиш ке ти опростам можеби после некое време,но ке те начекам и дупло ке ти вратам за се што си ми сторил таква сум што да правам и јас не сакам али тоа е

 

Што да те советувам....
За почеток прифати дека машките и девојките на иста годишна возраст се различни многу. Ти си посозрена личност од него. Што има да пагаш у депресија. Ја добив впечаток дека ти целата ваша врска се трудиш он да биде срекен. Де се трудиш да ја заборави бившата, па се трудиш он да не се лути се одалечуваш од другарки, па се трудиш за ова па за она.... А ДА ПОЧНЕШ ДА СЕ ТРУДИШ МАЛЦЕ ТИ ДА БИДЕШ СРЕЌНА?ДА МИСЛИШ МАЛЦЕ НА СЕБЕ?АЈДЕ ГЛАВАТА ГОРЕ-КАКВА ДЕПРЕСИЈА?КОЛКУ ГОДИНИ ИМАШ ЗА ДА ПАГАШ У ДЕПРЕСИЈА ЗА НЕКОЕ ДЕТИШТЕ ШТО НЕЗНАЕ ДА СЕ ПОНАША?немој да се навредиш ама стварно незнае да се понаша. На што личи тоа, готово е, не си ми веке девојка. ТИ НА УЛИЦА СИ НАЈДЕНА ДА СЕ ИГРА ОН СО ТВОИТЕ ЧУВСТВА?

Врти си ги малку овие реченици низ глава мила. Стварно заслужуваш малце посериозно однесување од машка особа која се нарекува твој партнер....