Дали ги откривате своите планови предвреме?

Со оглед на тоа колку ми се одби од глава ова последниот пат, не, си ја научив лекцијата да не кажувам планови повеќе на многу луѓе. На прстите од едната рака се бројат луѓето на кои би им кажала нешто пред време, меѓу кои тука спаѓаат и родителите.
А и едноставно има некој страв во мене дека ако кажувам повеќе поголема е веројатноста да не се остварат плановите.
Како што рекле, потајно е потрајно.

 

Трај и прај се покажало поефективно кај мене.
Единствено така не наидувам на притисок и на солење акл од страна.

 

Ako kazam nekade nesto,odma se ke se iskomlplicira,ljubomora i vervam deka e taka,poveke nisto ne kazvam na nikoj,a denes pa koj ti misli dobro,kuti si i teraj rabotata i taka na nikoj ne mu e gajle a se prat samo deka gi interesira.

 

Многу работи ми се ископлицираа, кога ги споделив со луѓе кои мислев дека ми се блиски. Од очи им се читаше колку се завидливи. Затоа свтрев нова страница, и подобро ми е кога не кажувам.

 

Isto ,i zatoa ne treba na nikoj,ne mi e jasno kako tolku ljubomorat na nekoj ako mu se sluci nesto dobro,ako napredva vo zivotot,zosto samo neubaj raboti sakaat da slusaat,ne mi e jasno

 

Такви се за жал.
Кога ќе споделев нешто убаво, тогаш се менуваше тема на муабет, не бев интересна за слушање. Ама ако кажав нешто не убаво, е ушите тогаш им беа отворени за слушање и провоцирање. Само дистанца му е мајката.

 

Непопуларно мислење:


Тие што несподелуваат од тие да бегате. Кријат ко мачка нозе ако се вработат, сменат работно место, купат нешто ново небаре среќата ќе им ја земам ете. Споделеното се умножува. Почастено пак не те прави сиромашен. Сите ним им се љубоморни, сите околу нив лошо им мислат. Еве баш немам попаметна работа нивниот успех го оспорувам.

Јас не можам да си држам се за себе, се радувам едноставно, прославувам, уживам во заслуги. Со мои луѓе комотно се осеќам за се. А и со рандом некогаш споделувам, ми помага да разменам размислување, наидам на разбирање.

Не споделувам со луѓе кои ни здраво не кажале одма почнуваат со прашања. А колку плата зимаш? А деца кога? Тоа како?

Тогаш не е нормален разговор, распит е.

 

Kaj mene se e na Ignore,samo tolku,koj so saka neka si praj I so sakam ke pram

 

Откривам само ситници.

 

Класичен Македонец не ги открива своите а сака да ги научи туѓите за да може после да ги озборува по куќни собиранки, социјални мрежи (форумов е најдобар показател за тоа) и кафиња!

 

Нешто да, нешто не. Зависи колку е значаен планот. Колку позначаен, толку повеќе чување за себе и евентуално најблиските. Не засега никој друг. И не дека некој ќе ми влијае и ќе ми расипе туку едноставно од некоја причина може да не успеам и ќе испадне напразно сум зборувала. Не сакам напразно да зборувам. Не сакам да зборувам за идно време туку кога ќе остварам нешто, тогаш да кажам што сум остварила.

 

Презирам луѓе со "ќе" муабети. Цел живот сè нешто ќе прават, а ретко всушност прават било што. Затоа и самата јас избегавам такви муабети, некако банални ми се. Боље звучи да чуеш или кажеш дека правиш нешто, отколку дека планираш да направиш нешто.

 

Поубаво си поминуваат луѓето што се тајни. Плус во Македонија има луѓе што се тајни, но и се добри „прибирачи“ на информации. Ќе ти се јави, ќе испраша што ја интересира и чао. Животот на се ќе те научи. Не се истрчувај, најдобро. Од друга страна, која е логиката ако за нешто сум се мачела три години, ако сум поминала часови и часови во истражување пред компјутер, сум оќорела што би се рекло, зошто јас тие информации, тоа искуство некому да го пренесам за 5 минути, кога истиот тој е таинствен и никогаш, ама никогаш нема да помогне никому. И забележете дека во нашава средина има многу луѓе што буквално функционираат на база на личен интерес, така што и е од тој аспект дистанцата е златна работа.

 

Споделувам, но многу помалку од тоа што сум зборела порано. Главно со тие што ми се блиски или можам нешто да спојам од темата за додатно или од нивно искуство и слично, зависи што планирам да правам. Но знам и да се иритирам кога ќе споделам нешто во моментот, па после си викам поубаво беше кога само јас знаев.... ама па од толку возбуденост не заќутувам и ќе кажам на некој.. work in progress. Но мислам дека бенефит е кога помалце споделуваш бидејќи немаш надворешни влијанија, споредби, расмислувања, а и општо не мора да се објаснуваш кога уште е во процес и не се знае каде ќе оди.

 

Јас таквите ги тргнав од животот, и не комуницирам со радознали, кога ќе ме видеа нерасположена ме прашуваа "што ти е, се скара со маж ти, кажи ни", а нив како животот да им цвета, човек како да мора да е нон стоп расположен, а ако им кажам нешто убаво, исто како што кажа ти, менуваат тема.

 

Poslednata situacija mi se pokaza kako dosta umesno da ne gi kazuvam moite planovi.
Inace bev lesnoverna i se slucuvase nesto i ke se rasipese rabotata.
Kazav otkako zavrsi se vo smisla - sto mislenje imas za ova i posle odgovorot moj e.

 

Кога човек има проблеми веднаш се јавуваат „советници“ кои се спремни со часови да делат лекции. Ако имаш убава вест, вртат глава на страна, менуваат тема...

 

Завидливите ги отстранив од мојот живот, сега нека вртат глава.

 

Непопуларново мислење за во друга тема да не е?
Темава е ваљда дали споделувате планови, не дали споделувате остварени планови

Моите планови се многу тајни. Толку многу тајни што дури ни јас не знам како изгледаат и каде ме водат. Денес имав во план да одам на ручек, ми се јавија на телефон, ми го расипаа планот. Како беше она- направи план и универзумот ќе ти се насмее. Затоа планови ни правење ни споделување најарно