Дали да имаш, па да изгубиш или никогаш да немаш?

Внимателно ги исчитав сите мислења на темава.
Па ајде и сама да си одговорам на моето прашање

Факт е дека и во едниот и во другиот случај ризикуваме нешто. Ако имаме, па ако изгубиме, добиваме болка, но и искуства и спомени.
Во вториот случај сме заштитени од евентуалната болка по загубата, но ризикуваме да имаме празен живот.
Да, празен. Затоа што, која е поентата да живееме без никакви искуства, без никакви емоции, без доживувања, без спомени?

Лично јас, во моментите кога ми е тешко, „бегам“ некаде во минатото, во спомените. Тие ми се пристаниште, но и ме исполнуваат со надеж дека штом некогаш се случиле убави нешта, сигурно пак ќе се случуваат.

Не би сакала празно секојдневие. Не сме роботи. А и не сме вечно тука... Затоа според мене е подобро да ги зграпчиме шансите, да го процениме ризикот и да живееме, а не само да постоиме од ден за ден штитејќи се од (евентуални) негативни емоции.

 

Подобро грешка неголи пропуштена шанса. Ако ја имаш таа шанса искористија колку што можеш најдобро. А за последиците не мисли, ќе траат 2 3 дена ама ако ја пропуштиш шансата ќе неможеш пак да ја вратиш, прави го тоа што те прави среќна бидејќи само задоволениот човек е среќен. Човек кога умира најмногу криво му е за пропуштените шанси. Затоа не чекај искористи ја не мисли на последиците.

 

Никогаш да немам, страв ми е од губење нешто што го сакам било човек, шанса, работа итн.

 

Не сакам губење . Подобро никогаш да немам , отколку да имам па да изгубам .

Не ми е страв ниту од болката , ниту од загуба . Едноставно не сакам кога губам .

 

Насловот на темата ме потсети на еврејската изрека - да даде Бог да имаш, па да немаш, барем така велеше проф. по маркетинг од средно.Не можам да одлучам, зошто? Да немам значи никогаш да ја почувствувам љубовта на најмилите, да не можам да пружам радост, насмевки на саканите. Што ќе ми е живот без тоа? Да имам, па да немам значи огромна загуба, голема болка и тага за мене. Не би можела да го издржам тој товар, би исчезнала и јас..

 

Не знаш ти како је имати па немати..... Дефинитивно потешко е да имаш па да го изгубиш.

 

Најчесто го практикувам второво. Секогаш ми изгледа како помал ризик.

 

Според мене подобро е да ја почуствуваш среќата и да ризикуваш отколку никогаш да не го доживееш тоа убаво чуство.

 

Никогаш да немам, ако никогаш немам нема ни да знам колку вредело. Не сакам да имам нешто, па да изгубам, тешко поднесувам губење на нешто што ми значело.