Дали да се живее со свекор и свекрва?

That's just sad.

Има некои работи што се очигледни, ама не мора да се кажат на глас.

На темава, не, ни во лудило.

Дома со моите не можам крајот да си го фанам, а не па со други.

Реално, знам дека сум аждајче, си имам мои рутини, навики, фикс идеи и така натаму.

Фала Богу си најдов дечко што исто размислува, па не морам да му објаснувам оти не требЕ дома да си седиме сите на купче. А мислам и сватовите не се нешто воодушевени од идејата.

 

Ние пред да се земеме зборевме сериозно на темава каде ќе живееме. Него го следуваше спрат од куќа, јас од моите имам стан и исто така спрат од куќа. Станот веќе со години наназад се издава под кирија и ни носи сериозен приход, исто како и спратот од куќата, па затоа решивме да си живееме кај него, си средивме како што си сакавме, ем спратот не седи празен ем приходи си имаме од моиве недвижнини. Преубав однос си имам со неговите, исто како родители ми се, си функционираме одлично.
Искрено, не можам ни да замислам како би ми било кога би одлучиле поинаку, вака кога и да ми е досадно или шубе да седам сама, се симнувам долу и си пијам кафе и си муабетам со свекрвата, а и таа доаѓа горе на чаша вино и муабет...

 

И ние сме збореле и претходно, не сака ни он, ама ете времето иде, а ние немаме др избор. Не се работи за посебен спрат, туку стан од околу 80м2. Вика желбите се едно, а реалноста ни нуди др. Буквално сум на раскрасница, знам дека понекогаш треба и да се жртвуваме ама никако не можам да се замислам таму.

 

Ама он се изјасни дека не сака да ги остави неговите сами.. Јас секако не би дозволила, ќе идеме ќе им помогнеме и за пазарење и за се, ама на крајот сакам да си идеме во наш дом и да имаме наш ред.

 

Мажена си за него или дечко ти е?

 

Може не беше коректно од моја страна да те прашам за продажба затоа избришав мислење, сепак е надвор од темава.
Ама во оваа ситуација кога дт не сака имаш две опции, првата да си останеш на твоето мислење или втората да пробаш во заедница ама под услов ако не ви оди да си се тргнете настрана. Ако не пробаш нема да знаеш, сепак голем е станот ќе си имате засебни простории и тие и вие, е сега ќе треба да си го направите редот заедно, ама искрено не очекувај дека ќе цветаат рози во заедница.

 

Дечко ми е, планираме иднина и сакам од сега да сум на чисто, после касно ќе ми биде..

 

Девојче со последното мислење во темата си во право. Ваквите работи се решаваат на време зошто каде, како и со кого ќе се живее е сериозна работа. Знам за многу бракови кои се распаднале заради вакви работи.
Нормално е како и сите млади да си сакаш свој и личен простор, нема ништо лошо во тоа. Е сега, не можеш да знаеш какви се неговите дури не отидеш да живееш месец, два, пет со нив. Вака кога ги гледаш повремено сите се океј ама друго е кога ќе им влезеш во куќата. Некогаш и со нашите дома не можеме да се поднесеме камо ли со други луѓе. Јас би инсистирала за живот посебно, никако во заедница. Дечко ти сега може да ти каже се и сешто ама утре ако дојде до конфликт не можеш да знаеш дали и колку ќе застане на твоја страна и што ќе биде. И да сте посебно, секако ќе им помагате на неговите. Чим тие имаат стан и да сте посебно ако е единствено дете станот пак ќе си биде негов. Не е баш дека немате варијанти.

 

Трезвено размислуваш, се надевам нема да те омекнат.
Свесна си дека во моментот кога ќе се вселиш таму автоматски ќе станеш и негователка на неговите болни родители ?

 

Свесна сум за се, разговарав и со татко ми, еве вика и јас како да син не можам да го оставам дедо ти болен. Исто би постапила и јас, затоа викам дека го разбирам. Себично од моја страна би било да си го гледам само моето, и не можам да речам еве ние ќе прекинеме затоа што ти не сакаш да ги оставиш твоите. Од др страна еве уште непојдена јас се напнувам. Врската/бракот понекогаш бараат и жртви.. Стварно не знам како да постапам..

 

Јас на твое место би ставила ултиматум, или си со нив или си со мене настрана од таму. И НЕ, не си себична! Станува збор за животно прашање. Со тоа што си одите раат сте и вие и тие. За помош за пазарење тука ќе сте секогаш. Тоа не е причина за останување.

 

Jas potpolno te razbiram, ziveam vo zaednica i kolku i da se dobri roditelite na soprugot ke postojat nesoglasuvanja. Nemanjeto privatnost gushi. Mozete da gi gledate roditelite iako ziveete oddelno, vie so toa ne se otkazuvate od niv, tuku si barate mir i samostojnost.

 

Мислам дека е најдобро самостојно да живеете, финансиски независно...
...како Меган и Хари...

 

А чекај, не е себично да заробиш некого да те негува? Значи за тие 80 квадрати треба измеќарка да си?

Да се 800 квадрати па да се замислиш, ама во тие 80 вие ке имате спална и заедничка кујна, така? А соби за децата?

Што да прават оние родители кои имаат женски деца? Кој ке ги негува нив?

Колку само е неприродно тоа чувство дека си должен...

Кредит за стан се отплаќа 25 години, долгови никому нема да оставите, банката фино лепо ке прати извршител и туто комплето на улица.

Баба ми има 80+ години. Замисли некој да чекал она да умре за да наследи имот и да ЖИВЕЕ. Еве јас годинава правев свадба. Теоретски, би можеле да бидеме во стуација да на 100 квадрати живееме 4 генерации - баба ми, моите, јас и правнуци.

 

Не сфаќам што е себично, па и моите баби и дедо се стари па не очекуваат од моите да се таму 24/7 да ги пазат, затоа ли се прават деца за да има после кој да те чува. Бог да чува се вика ова. А што не му речеш абе само твоите ли се родители ако е за тоа. ете и моите ќе стареат и веројатноста дека ќе бидат болни еден ден е голема ајде кај моите да живееме или пак секој кај своите, а јас и ти брачни должности ќе тераме еднаш неделно...не знам не се ми јасни тие мажи. За помош секогаш ќе сте таму, ќе отидете што и да треба ама ако живеете со нив што се очекува да им бидете негователи?
Јас разбирам ептен ситуација ако родител е ептен болен,сам и не може стварно, да го земеш при себе, ама тогаш го вметнуваш во твоја рутина и де прилагодува тој на тебе, а не обртно.

 

Јас не би се мажела ич ако треба да живеам во заедница со некого. Не сакам во заедница со мои родители, а не па со негови. Во здрава нога не си ставајте трн.

 

Еее па твоите родители женски деца имале, сами ќе се, нели ги знаеше ти правилата македонски?
Батали твоите, должна си туѓи гзови да бришеш, се извинувам на израз.
Не се однесува лично поракава, генерално зборам.
А па кога се браќа и заедно со родителите нивни ќе се договорат кој брат ќе ги гледа Идните снаи кој ги врти шо мислат, најдобро уште на првите дејтови да си ја расчистат судбината.

Јас сум за тоа да се помага на родители, меѓутоа рамноправно. И секогаш се борам против оние наметнати глупави правила со машки и женски страни на фамилиите.

 

Ќе си купите стан блиску до нив, и ќе претрчувате за помош. Станот секако него ќе му остане. Никој болен никогаш не останал сам на светот. Ќе одите (оди) еднаш или два пати неделно, ќе се заврши помошта што и да им треба, пазарење, готвење, средување. Понатаму, имате опции, ќе го издавате под кирија, ќе го продадете, ваша математика, ама ќе дојдете сами дома ќе се гишнете и ќе спиете спокојно.

 

А како стоиш вака со неговите, во какви односи сте? Дали пиете кафе заедно, поминувате време за празници, дали разговарате на сериозни теми?
Со дечко ти дали сте самостојни, вработени, со ваши финансии? Дали имаш поддршка од него кога ќе претераат неговите?
Зашто ова конкретно што ви рекле да си ги чувате парите ми звучи баш како родителска грижа. И моите и неговите ни даваат такви коментари зашто сме нивни деца и мое е дали ќе ги послушам. Јас сум сигурна дека дечко ти не бара од тебе да ги чуваш неговите, туку ете во машката глава не е логично да плаќа кирија кога има негов стан. Ако во тој стан си имате ваша соба, ако неговите не прават проблем да ви доаѓа друштво на гости не знам зашо не би отишла таму. Само мораш да бидеш сигурна дека ако настанат било какви проблеми, дечко ти ќе биде реален и рационално ќе размислува.