Дали да се живее со свекор и свекрва?

Да не се повторувам, истото го мислам @MandyLane

 

За бањање, има видеа на Јутуб. Го имаш маж ти ќе ти помага, некако било како.
За цицање, има видеа на Јутуб. Ќе гледаш и ќе го местиш.
За држење, има видеа на Јутуб.
Крај краева ако не знаеш да се снајдеш со Јутуб имаш Феминче.
Тука ќе ти помогнат сигурно, од искуство.
Ако сакаш да го изнесуваш на воздух, имаш секакви паркови. Можеш и до тараса да го шеткаш.


Не си ставај вошки во главата, после кога ќе излезат гниди никој не ти е крив.
Не си ставај трн во здрава нога.

 

Едно големо НЕ
Нема, да имаш никаков мир, приватност, кога ќе ви дојдат пријатели ќе ви го наслушнува муабетот што го правите. Прва прилика, кога ќе излезеш ќе му ја полни главата на мажот ти. Како ти не се грижиш за детево, а она знае најдобро, да го избања, чува, заспива. Ако купиш некоја облека ќе искористи прилика, да му каже многу троши. Не си ставај во здрава нога трн, се менуваат луѓето почни, да живееш со нив па ќе им ги видиш лицата. Само сами, не ти треба помош, нема да можеш детево на раат да си го избањаш и ред за спиење да му воведеш...Долг е списокот има уште многу...

 

Женски бееее, како ме искаравте сите само размислував за привремено, бидејќи живеам во град кој нема ниеден парк, кој има премногу ѓубре и гужва, живеам во лоша населба, сопругот не е дома по цел ден, дури и за викенд работи често и знам дека кога ќе се роди бебе за мене тоа автоматски ќе значи домашен притвор и нема да можам да излегувам, ниту пак имам каде.
Плус не реков дека би била дефинитивна одлука и селење, туку само некој период, најмногу заради фактот што имаат двор и живеат опкружени со природа.
Фала на совет у секој случај, ќе ви кажам на лето што сум одлучила.

 

Секој ти кажува свое мислење, и најдобронамерен совет, ама сепак ти најдобро си ја знаеш ситуацијата и живеачката каква ти е. Најбитно е да си/сте среќна/среќни, се друго е небитно. А среќата секој различно ја дефинира.

 

Пробај, зошто да не? Ако имате ок односи не гледам проблем. Ако не ти се свиѓа ќе си се вратиш назад.

 

Кога те читав, ова ми дојде одма во глава

 

Ние си ја викнавме свекрвица на неколку месеци на гости. На наш терен сосема. Па и таа се препороди со бебла како со прво внуче, а и нам многу ни помогна. Ама немавме потреба од двор, воздух и слично зашто керка ми во Ноември се роди.
И дома бевме , и помош имавме. Капевме на смена, почесто таа на старт, сите помагавме, цели ритуали беа тоа со термо на најјако , 40+ степени во соба.
Ако си скрос сама без сопруг скоро цел ден, зависи каков тип си. Јас бев со бејби блуз, па често и плачев на старт, кога ќе ми текне сега се крстам , тогаш се беше драма: ако не цица, ако не спие, ненаспана бев максимално , се штрецав на секое, да не беше мајка му на мм, 100 пати потешко ке ни беше иако со мм освен доење се разбира, делевме обврски.
Фала и до небо засекогаш. Ама јас не би одела кај нив дома осим ако баш морав. Кога сакав пола ден по пижами бев, рает бев, пред свекор ми би се осеќала незгодно , плус уште милион ситни ствари кои моето место ми ги даде , и одев и на работа чат-пат, другарки таму, мајка близу, 4 месеци вонредна состојба беше додека фатив ред. Ама јас свилена сум, па сакав тинтрање. Сега со овој памет, сама би пробала,со комбо за викенди помош да имам.

 

Точно Денти, ама ова твоево е исто ко моето и е сосем друго. Во свое дома знаеш кај спиеш, кај спие бебе, го фаќаш редот од почеток. Во туѓо дома си гостин, па се привикнуваш ти на нешто, што не ти е секојдневие, плус привикнуваш на бебе, плус хормонски бура, плус мешање во штипки, стандардно бебе плаче оти ти нешто не правиш ко што треба, а некој суфлира како треба...
@MandyLane пробај ти да се привикнеш таму уште сега, ако ти испаѓа есапот арно, ако не, со време да си знаеш дека не е тоа опција .

 

Или пак...се будиш, отвараш прозор, гледаш зеленило и дишеш свеж воздух. Свекрвата ставила кафе и те чека заедно да пиете. Уморна си од целоноќно думкање на бебе, таа ти вели - легни и одмори јас ќе го причувам саат - два. Секојдневието е тоа како и на секоја просечна жена во Мк, посебно кога е со мало бебе. Тоа го диктира секојдневието сега, не свекорот или свекрвата или твојата уникатност. Преку ден надвор на сонце пиеш кафе и ручаш. Одвреме навреме за да разбистриш глава излегувате со сопругот а бебето е во сигурни раце.
Кога ќе потпорасне и ќе дојде време да се почне со работа и градинка, велиш - фала и си заминуваш.
Може и вака да е.

 

Јас ама тоа зависи ти со какво мислење влегуваш во куќата и тие каков карактер имаат. Никогаш не ме труеле со муабети дека свекрвите се лоши и по дифолт дека треба да се мрази жената. Обично уште од мали нозе женските деца по дома или слушаат или се сведоци на несогласувањата помеѓу мајка им и баба им, а постојат и мајки кои ги "подучуваат" ќерките индиректно против свекрвите.
Јас одма си кликнав со свекрва ми, најдобра другарка ми е. Поише со нејзе седам доле него со маж ми... Свекорот е многу пријатен, ќутлив... Еве толку години заедно живееме, свекорот 5 пати дали се има качено кај нас на спрат. Свекрвата 1 во двата месеца се качува и тоа ептен ако треба да ми побара нешто.
Најпрво спратот си беше отворен, во смисла скали, па отворен ходник и соби, ама реновиравме и од лани си ставивме врата, ем се проширивме.
Сакам да кажам, си зависи од карактерите и воспитувањето, зависи од предрасудите со кои снаата влегува во куќата и предрасудите со кои свекрвата ќе ја пречека, зависи мажот каков е, едноставно треба да ти се погоди, да "кликне" што се вели... Дефиниција за успех нема, или можеш да живееш, или не...

 

Венчето со китки или бубамари ти е?
Или си немала баба на испомош или си се заљубуела денес, друго објаснување нема.
Може сценариото од погоре, негде во Прованса

 

Види погоре пост со убав однос, не туку ширете омраза кон свекор и свекрва па после проблеми имале, па нормално на толкава хајка Протест против свекрвомрзачи, сите во еден кош ги ставате, на што личи ова?

 

Не. Јас свекрва ми ја сакам. Сме си кликнале. Веројатно убаво би живееле и во ист двор, ама физички одделени домаќинства.
Сепак, промената бебе е преголема сама по себе, за дополнителни промени во стилот на живеење. Реков, ако баш сакаат, нека пробаат уште сега, не - оди на пораѓање од дома, од болница оди со дете кај свекрва.

 

Кај нив ќе бев емотивно постегната. За себе сум сигурна, иако со свекрва ми, јас на име ја викам, има убаво име, се разбираме прилично.
И по операција на нога дошла да ми помогне, маж ми странство, јас едвај на штаки. Ама се снајдов тогаш, стегнав заби и сама бев по 2 дена, дете со такси носев на школо прваче.
Беба е секако најбитна, па стабилна мајка и татко секако, па баби се следни. Дедовци некако настрана бар кај мене се држеа.
Па една тешка зима што беше, кога отиде свеки дома за викенд прв пат, друго дете и маж да види по 3 недели, јас и брачниот партнер цвикнавме од паники.... Ако плаче бебац, ако не спие, оти кенка сега долго , оти вака шумно дише кивна да не е ладно ко некои тинејџери смотани бевме првиот ден. Вториот се оправивме

 

И јас се согласувам со свекрва ми и си живееме супер. Но, тоа не значи дека можам со неа 24/7 и не ми треба приватност.
По мое мислење во периодот после породување жените се многу надразливи особено на коментари од други, колку и да се добронамерни. А стари ко стари, внуче им е и не можат да не искоментираат. Едно е да ги слушаш еден саат кога ќе дојдат да го видат внучето, а друго е да бидеш осипана со совети цел ден.
Второ, потребата за приватност тој период е поголема (доење, одмолзување, протекло млеко, рани и сл) и мислам дека во тој поглед сме најслободни пред мажите, а не пред свекрви. Присуството на некој од страна предизвикува нелагодност и поголема нервоза.
Можеби е тешко, но редот сам
можеш најдобро да си го воспоставиш. На почеток е тешко, но на долг рок се исплати.
Не значи ако сакаш сама, дека си свекрвомразач.

 

Не 1000 пати не во заедница !!!!

 

Де бе колку трагично ги сфаќаш работиве.
Ако не сакаш да живееш во заедница под дифолт мразиш свекрва?
Не.
Факти:
Немаш приватност
Немаш слобода
Нема шанси за апсолутно се да се сложувате, зошто има генерациски јаз.
Има нервози
Има преќутувања за мир во куќа
Ова важи за двете страни, едноставно се нарушува мирот.

 

Апсолутно сте во право сите на свој начин, ама има ситуации - како мојата конкретно, што сум спремна да го жртвувам мојот мир и приватност, за бебето да расте во подобри услови.
Просто е многу, кој не живеел во Тетово не знае колку е презагадено, колку нема услови за апсолутно ништо и колку е жално бебе да расте тука.
Колку пати преку лето навечер се будам со кашлање бидејќи депонијата близу мојот стан редовно се пали и замислете новороденче да го диши тој чад, секоја вечер?
Тоа повеќе ќе ми прави нервози отколку свекрвата.
Се' се сведува на тоа какви се условите за живот и кај сите е различно.

 

@MandyLane Можеш на почеток додека фатиш ред со бебе за спиење, јадење да си седете во станот, а потоа отиди и на село па види како би функционирале сите заедно. Ако не бива можеш да се вратиш назад во секое време.