Дали да се живее со свекор и свекрва?

Пробајте да живеете со свеки и свекиот, па полнете ја темата свекрви - снаи - проблеми.

Јас и мм живееме со неговата фамилија и ок ни е, најверојатно затоа што ретко се гледаме. Сите 5 сме со различно работно време, а и кога не сме на работа сме излезени.

Освен тоа, немам посебни поплаки, луѓето се фини и умерени, почитуваат приватност (колку што се може во заедничка куќа), си пиеме кафенце и чамче муабет. Со идната ми јатрва убаво се примивме, дури и мазник заедно тргавме викендов.

Едноставно, онака како што сакам мм да ги почитува моите, и јас ги почитувам неговите и засега супер функционираме. Има моменти кога се ми доаѓа преку глава, како и во секој дом нели, но клучот за успех е во тоа да изброиш до десет пред да истресеш нешто и погрешно да бидеш сфатена. Некогаш ќе изреагираш, некогаш ќе поќутиш и тоа е. Се е баланс во животот.

На пример, на заеднички ручек свекорот мој, кој знае дека не јадам месо им кажуцаше на гостите како неговиот баџанак велел кој не јади месо ќе му закржлавел мозокот.

Да не требаше демонстративно да ја напуштам масата и да се испокарам? Не. Си подголтнав сочна реплика и сега се смеам на случката. Не си сфаќајте се при срце и не фаќајте многу кусур како што си велиме ние битолчани.

Запамтете дека живеете во нивна куќа и треба да се прилагодите на нивниот ред, а пред се, благодарение на нив сте го добиле својот сакан.

Заборавив да спомнам дека за месец дена се селиме, па ќе пишам како е да си сам свој газда.

 

Ne!!!
sam e potesko dodeka se mali decata ama kade kade e poubavo sam,a koj saka neka zivee so stari neka im cuvaat deca posle tie ke gi cuvaat starite kako deca

 

Среќа мојата идна свекрва е современа жена и многу убаво ги разбира тие односи и на нејзино инсистирање да кажан си живееме сами среќа вика она што имаме услови и ми вика па и ние стари нејќеме со млади сеа на крај краева и ние си имаме ред и карактер а и така е сега па ние не можеме да ги смениме нивните животни навики кои си ги терале цел живот

 

Definitivno NE

 

Кој пробал знае кој не пробал не мора ни да пробува.

 

Без оглед на возраста, пожелно е секој да живее под различен кров.
Младите имаат свои размислувања, повозрасните поинакви потреби и сфаќања, а кога ќе се спротивстават интресите, предностите се занемаруваат и остануваат меѓусебните недоразбирања.
Не сум искусила живеење во заедница ниту во детството, ниту во брак и не чувствувам дека сум пропуштила некакви благодети од "собирот" сите на едно место. Ако треба да се остане со родителите, секој од нас би живеел со нив и нема да постои институцијата брак која се базира не разбирање, компромис и толеранција меѓу брачните партнери кои си ветиле заеднички живот, а кој не ги влучува нивните родители.

 

Не знаев кај да го поставам прашањево па бидејќи и со двајцата имаме едно маааало "проблемче" се решив овде да пишам.
Сакам да ги прашам оние што живеат во заедница, колку неговите ви помогнале ако нешто сте реновирале, спремале? Дали купиле нешто за идното им внуче? Дали се понудиле да помогнат со некое минимално средство за нешто поголемо што треба да се купи?
Или јас само си прам драми во умов и се замарам со се и сешто?
Се извинувам ако не е постов за тука, слободно префрлете го

 

@srcence1607 овие правила и за твоите ке важат нели?

 

Секако, не ги двојам јас на основа мои/твои. Правилата важат секако и за моите. Не сакам никој да ми плетка. Треба граници да си постојат. Затоа реков дека тие граници треба он да си ги постави со неговото семејство, а она со нејзиното, а не обратно. Јас секако така би направила и мислам дека е најмир во куќа кога секој си го знае местото.

Мајка ми пример, кога е во физичка состојба да оди и негде и се оди, не чека некој од дома да ја носи или да бара да ја однесе. Сама си оди. Ако сака кај нејзините да отиде да седи, доаѓа од работа или ќе каже право таму дека ќе иде и не и треба никој за ништо. Ако и текнало за село да оди а пример вујко ми и татко ми се на работа, со вујна ми ќе се качат во автобус и ќе си отидат за село, ќе седат дур им се седи, ќе се вратат.
Кога и е тешко или е уморна, болна нешто не мрда од дома што се вика, ни пријателка и спотребала ни никој. Но добро, тоа е до самата жена додуша. Индивудуалност.

 

Епа затоа јас целам кон тоа да треба да се работи уште од млад на себе и тоа агресивно да се успее во животот цврсто и да се заработи доволно за да не мора да се биде во заедница со било мои/било негови родители и да се биде потполно независен и да се избегнат стандардни 200 типа проблеми со кои секојдневно се читаме во темава.

 

Не ти ја разбирам потребата од саркастичен одговор за глупости. Ако ти сакаш цел живот да седиш со твоите родители во иста куќа или со неговите родители од Х причини, јас не сакам по ниедна причина. Ако ти сакаш истите тие да ти се плеткаат во твоето семејство по Х причини, пак океј. Јас не сакам и не планирам.

Јас тоа двапати годишно гледање го наведов за моменталната ситуација кога сме во долга врска од 4 години. Не сум мажена, но тоа се моите ставови и за тогаш кога ќе се омажам.
Имено, зборев за тоа дека тие близини уште од сега се стекнуваат, кога потенцијалните снаи се толку многу блиски со неговите или обратно па после излегуваат проблеми дека премногу им се мешаат или др. Затоа наведов дека јас воопшто не се гледам и не сакам со неговите родители, освен во ситуации кога е неизбежно. Исто и он со моите. Но тоа е сега додека сме во врска.
Во брачна заедница сигурно дека многу почесто би се гледале, но се во рамките на границата каде треба да се почитува дека имаме сопствено семејство.

 

Не би живеела со свекор и свекрва. Многу често то ги уништува односите во фамилијата

 

Nikako. Edvaj izdrzuvam 3 saati na gosti koga ke otideme. Ne deka se losi lugeto, ama ednostavno ne mozam da se opustam pred niv. I najcesto doagalo do kavgi so mm koga ke ostaneme podolgo tamu...

 

i jas taka mislev za mojata svekrva koga bese "idna"

 

Mojata generacija veke stapi vo vodite na baba,dedo/svekor, svekrva.
Jas sum daleku od toa.
Eve go moeto mislenje.
Bas si se custvuvam kako kralica.
Pominaa obvrskite so deteto.
Sami go cuvavme i zatoa edno 10god ne se ni sekavam da sum otisla po restorani, kino,sum trcala po razni aktiviti 3-4 pati nedelno i se sto odi niz toa.
(ama zatoa od soping ne se otkazav)
E zatoa sega koga deteto porasna i moze se sama, sakam i jas da si bidam sama i da si uzivam (kako sto si uzivam vo mojata sloboda).
Sakam da si dojdam od rabota doma , a da znam deka jas ke ja otklucam vratata, vnatre ke najdam kako sum ostavila, ako sakam ke gotvam ako ne, ne, ako sakam nema da se vratam od rabota pravo i nikoj nema da me prasa ".kaj bese, te cekame".
Ja sakam svojata sloboda kako i sekoj drug covek, bezrazlika na generacijata.
Zatoa sekoj vo svojot raj, najubavo ke se custvuva kako gazda.

 

Се зависи од тоа колку разбрани луѓе се свекорот и свекрвата. Посебно свекрвата.
Од тоа зависи колку недоразбирања и караници ќе произлезат меѓу снаа и свекор/свекрва.
Би можела да издржам доколку помеѓу нас има разбирање и колку-толку ни се поклопуваат мислењата.
Уште полошо е ако во фамилијата имаш и јатрви..е тек тогаш проблеми колку сакаш.
Од аспект на слобода сум за едно големо НЕ за живот со свекор и свекрва.
Немаш слобода, не можеш да правиш што сакаш и да се опуштиш, затоа што одма ќе ти биде најдена замерка, директно или индиректно.

Јас моментално живеам со свекор и свекрва иако не би сакала да биде така. Може вистина имаме некаква помош од нив, ама мирот и слободата ништо не може да ми ги купи.

 

Никако... ни сакам да седам со стари, ни па јас на старост со млади... не иде во предвид!!