Zdravo i jas bi ve zamolila za pomos vo brak sme 11 god imame 2 decina problemot e sto mojot soprug e premnogu lubomoren nema doverba vo mene celo vreme me napnuva mi pravi stres psihicki me ima oboleno pogledot mi go prati duri i lugeto koga pominuvame niz carsija gi gleda dali me gledaat do tolku sto me prasuva zosto sum se iskapila ne smeam da se depiliram koga nee tuka ako ne krenam tel vo sekunda mislit deka gonizneveruvam jas nemam nikakva podrska od moite roditeli tolku sum vo tesno sto veke ne znam sto da pravam
Вработена си? Имаш доволно приходи за самостоен живот, а тебе и за децата? Претпоставувам и на работа не те пушта?
ne rabotam jas ako sum rabotala ke se... poso site so raborat pravat gluposti za sve imalo prv pat nemozam da ziveaam sama to nemat sansi imam mn los tatko so ne bi dozvolil ni da se razvedam ni da ziveam sama mn mie tesko
Искрено, не знам колку можат да се од корист. Правна помош, психолошки советувања, ич не е спорно.. ќе добиеш. Ама тебе ти треба и место за привремен престој со децата. Не знам дали некој од нив има сигурна куќа, за привремено згрижување. Можеш да одиш и во центар за социјални грижи, кај што живееш. И не е лошо да си водиш дневник, за секој инцидент, да се фотографираш, ако имаш повреди, и да имаш личност со која можеш отворено да зборуваш за тоа што ти се случува, која ќе биде известена за инцидентите. Сите овие работи, ќе ти помогнат за градење случај. Можеш и лекарски да вадиш, од матичен.. не мора 'подалеку'.
Svedoci mi se moite drugarki zapoznaeni se so celata moja situacija i me podrzuvaat ama tie sto treba da me svatat ne razbiraat za niv vazi samo trpi raboti imas pari toa e najbitno a jas sto patam sto placam na sekoja sto veke ne znam kakov odgovor da dadam na negovite prasajna toa ne gi interesira ti blagodaram mnogu ke se javam utre
Еј, ако имаш пристап до пари. Тргај настрана. Криј некаде. Секој денар ќе ти биде добре-дојден, за кога ќе треба да заминеш. И никако не спомнувај пред него и пред татко ти дека планираш да си одиш. Ќути си. Спремај се полека. Ко ќе дојде време, кога ќе се наредат коцките, ќе отидеш кога нема да е дома тој. Пред него паковање, спремање и заминување НИКАКО! Тогаш е најголем ризикот.
Vo pravo si mora da mislam veke i na sebe nemozam zivotot da si go unistam zaradi mojot tatko jas sakam samo da sum srekna a srekna ke sum samo daleko od nego
Те прочитав дека имаш пријателки, можеби имаш и блиски родбини или па и пријатели кај кого можеш да се ослониш макар за месец дена... финансии кажа можеш да тргнеш на страна.. Еден месец и ќе бараш за тоа време работа, па стан... Ќе се јавиш кај социјачните служби.. Ќе бидеш упорна и борбена ако сакаш да успееш да се извлечеш од дувлото Мораш да почнеш од некаде Верувам дека е тешко али решение мора да се најде.
Здраво на сите, сакам да ја споделам ситуацијата со вас, па да слушнам ваши мислења и совети.. Со сопругот сме во брак околу три години (немаме деца), претходно имавме многу долга врска но голем дел од врската го поминавме разделени односно функциониравме врска на далечина сп години (поради неговите студии во странство и негово вработување) па кога конечно после дооолги години некако успеавме да средиме некои работи се венчавме и заминавме во странство но.. мислам дека уште од претходно работите некако како да беа изладени (додека бевме во врска бевме ориентирани на образование, па да најдеме рабпта солидна и се така некако други приоритети а ние меѓу себе не си обрнувавме толку внимание) па сега се случува некоја чудна ситуација... Он работи по 12/13 саати во ден, веќе со години, јас некако не ја прифаќам новата средина, учам јазик и сл а ние се повеќе живееме како цимери.. Не се караме (тоа мора да напоменам), не е злобен човек но едноставно секогаш немаме време за нас а јас веќе долг период немам никаква желба за секс со него и многу се чувствувам депресивно.. а дури не знам ни што е точната причина за оваа ситуација во која се најдовме. Сум разговарала повеќе пати со него и секогаш се договараме во стилот како сме согласни, ќе си посветиме повеќе внимание и сл.. па ќе отидеме двајцата на ручек/вечера но никад не завршува со секс или некаква нежност и мене тоа не ми пречи зошто и јас не осеќам дека сакам... Едноставно само знам дека не сум среќна, не знам што да превземам и дали е можно нешто да се направи или едноставно меѓу нас хемија повеќе не постои.. Стварно не знам. Се плашам дека доколку ми се родат деца здравје пак истата ситуација ќе биде и дека само полошо со деца до развод... Кое е вашето мислење!? Дали е период кој некад ќе се надмине или изгубени чувства? Размислувам и за развод зошто мене тој не ми недостига ни кога сме разделени на неколку дена ( а во годините назад секогаш ми недостигаше...) Ваши мислења? Дали мислите дека развод е најдобро решение додека не сме добиле деца!!?
По мене,али повторувам по мене, секоја емоција и состојба е минлива, па така и љубовта. За себе знам дека кога оладам, назад нема, па макар и на глава дубела. Не знам дали некоја ќе има храброст да ти каже отсечно, разведи се.. Пробај,замисли си, еве доаѓате до развод. Ако самата помисла на тоа не ти буди непријатни чувства ондак...
