Дали денеска постои вистинско другарство?

не постои и не може да постои во овој свет и во ова општество каде што живееме. и да се разбереме не зборувам за македонија зборам за индивидуализмот во целиот свет. малдите може да се занесуваат ама токму тие ќе страдаат најмногу од своите најдобри пријателки.

имам добри пријателки но не би ги нарекла најдобри, ниедна неможе да ја носи титулата што од далечина што од незаслужување....

 

Не постои.
Ми се чини ко целиот свој живот да трагам по другарство и никогаш не го наоѓам.
На почетокот сите се фини и слатки,а потоа преовладува љубомора,завист,гледање на сопствените желби,откачување поради дечко/девојка и што ли уште не.
Не за џабе велат: Колку повеќе ги запознавам луѓето,толку повеќе ги засакувам животните.
Секогаш има некој процент во мене што очекува да биде зае*ан од некој/а другар/ка.

 

Сакам да верувам дека постои .
Повеќе би кажала дека постои меѓусебно разбирање и поддржување отколку другарство . Другарство во вистинска смисла на зборот се наоѓа ама тешко . Имав другарка што од мали нозе бевме заедно , ако и дадат нејзе од дома кифли ги делевме на пола , мене мајка ми ако ми дадеше торта да јадам на пола ја делевме . На крјаот кога одминаа години свативме дека имаме различни интереси и замисли за животот , така секоја си тргна по својот пат . Сеуште го има тој поглед на вина во двете од нас кога ќе се сретнеме на улица но веќе помина се.дтогаш не сум се зближила премногу со некоја другарка од причина да не се изнанадам од нешто .
Има една дистанца но не ѕид ...во другарството ако сакаш да земеш нешто за себе треба и да дадеш , додека се почитува ова другарството ќе цвета.

 

Не дефинитивно не постои..
од мали нозе заедно..ужинката на пола ја делевме..секаде заедно идевме..една ако лаже другата поддршка и дава..од сите сплетки заедно се вадевме..и наеднаш..едно лето...не снема..не искачавме повеќе на нашите места..повеќе го нема она..ајде дојди заедно ќе спиеме..и до доцните часови ќе шепотиме..
една реченица смени многу работи...сеа ќе се видиме..онака..еии како си?-добро сум..-ајде чао
го нема нашето смеење..
не верувам во другарство..се е периодно разбирање...за жал..

 

Најпрво здраво на сите, се регистрирав поради еден проблем за кој ми треба совет.
ЗНчи вака, ние бевме 4 другарки и 3-4 години бевме неразделни иако не учиме сите во исти училишта.Се беше најнормално можам да се пофалам и дека никогаш не сме се карале и се супер ни беше заедно сме испаѓале секој ден особено лето бевме 24 часа заедно.Сличните карактери мислам дека не одржаа во другарство толку години.Но ете како што и се вели дека се што е убаво не долго трае.Ова лето сега при крајот една од другарките почна да излегува со други,нормално нели, ја разбирам дека не е она ограничена само со нас да живее и јас си имам други другарки но она се знае со нив многу одамна а дури сега почна пречесто со нив да излева, почна да се променува во односот на зборување , во однос на ставот , буквално се промени "преку ноќ".Почна по кафичи да излева со нив , да си иде дома пијана.Сега пред некој ден и се јавувам за чаршија и ми вели еј па требаше да ми кажете порано ја сум веќе испадната (со тие другарки -.-) ми вели ајде ќе се видиме.Еднаш и разговаравме на оваа тема и она се подсмири по неколку дена пак истото, јас не ја сфаќам? вели јас можам да најдам време и за вас? зарем на најдобрите пријателки така се вели...и сеа као демек она е лутата и вели ајде барем едно здраво да си викаме кога ќе се видиме , ми падна малце криво после толку време заедно така да вика , што мислите да ја оставам ли како што она и рече или вреди да и простам поради долгогодишното пријателство, стварно незнам што да правам ? ми треба некој совет,ви благодарам !

 

Да сум на твое место би ја оставила да прави како што сака. Велиш дека сте разговарале за тоа и штом после тој разговор таа не променила ништо во однесувањето тоа е нејзин проблем. Ако тоа друштво и се допаѓа повеќе нека си оди со нив, а колку и да пробувате да го смените тоа таа ќе си прави по нејзино како што си зацртала во главата. Можеби ако престанете да ја молите за излегување и да ја игнорирате ќе и дојде малку памет.

 

Tearful, во животот ќе стекнеш многу другарства, неко посилни некои не, некои на момент ќе се интензивни и ќе изгледаат дека ќе траат цел живот ама се распаднат, а некои ќе се создадат од нигде а ќе траат цел живот. И да, нормално е да се движи човек во различни кругови, и да создава другарства независни од кругот во кој е моментално, без разлика дали останатите другари се сложуваат со новото друштво или однесување.

Јас имав 3 најдобри другарки на тинејџерски години. Ни се разотидоа патиштата по светот, ама само со една од нив две години да не се видиме, ќе се сретнеме на исто тло, ќе седнеме еден ден на муабет, и ќе биде како ден да не сме поминале настрана. Ама од ден за ден веќе не сме. За тоа сме сретнале нови луѓе.

Ако се осеќаш повредена само ти знаеш дали можеш да и простиш за тоа што нејзините постапки ти направиле да се осеќаш така. Никој не може да ти рече прости и или не. Другарството не се базира на придржувања до критериуми, на начин како ако ти не си ваква тогаш ај деф, или ако правиш како мене ми е ќеф ок другарки ќе сме. Или сакате да поминувате време заедно, колку можете, вклучувајки ги и другите другарства, или не ви е на душата доволно така, ви треба повеќе, па по природен пат се оладите една од друга.
Можеби на другарка ти и треба да поминува моментално повеќе време со овие другарки за да естаблира кај се наоѓа со нив, не ги познава доволно како што ве познава вас, и тоа е интересно сега, па може си мисли еве ти и старите другарки нема да и избегате, тука сте за неа, додека таа проба друго нешто. Можеби едноставно е решила дека новите се подобро друштво за нејзините моментални потреби и авантури. Никој не може да погоди зошто е така и да те советува да и дадеш време или не.

Јас само овака ќе речам, го гледам другарството како сметка во банка. Не може некој да зема од неа нон стоп а да не става назад нешто, оти отиде таа сметката во минус. Ако не добиваш ти ни приближно тоа што очекуваш дека треба да добиеш од другарство, секој со своите потреби нели, ама ако не ти е доволно тогаш нема што повеќе да се мачиш да го одржуваш.

 

вистинскиот другар ретко не наоѓа

 

Мислам дека сепак постои.. Ние во друштво бевме 8 другарки потоа ни се придружија уште 3.. и бевме 11 .. со 4 не комуницирав многу и не бев баш отворена со нив ниту тие со нас.. сега повеќе не се ни гледаме 2 постојано се со своите дечковци уште пред 2 години и многу ретко ги гледам и нив но останатите 5 ми се како сестри, баш се можам да им кажам и уште едно девојче кое го запознав пред 2 год и постепено станавме многу блиски.. Секогаш се тука за мене и јас за нив, ми даваат ИСКРЕНИ совети иако нивното мислење знае да ме заболи знам дека е така бидејќи го посакуваат само најдоброто за мене.. Постојат многу личности кои ме убедуваат дека ВИСТИНСКОТО пријателство не посто но за ништо на овој свет не би ги заменила нив. Можеби го имам тоа мислење бидејќи досека ме нема разочарено некоја од нив еден ден можеби ќе ми се смени мислењето но искрено се надевам дека нема !

 

Верувам дека има вистинско пријателство..можеби ќе ти треба време да ја најдеш личноста,подолго време ама има вистинско пријателство според мое мислење..ти еднаш си се изгорила така да за друг пат ке внимаваш повеќе

 

О, да.

Се уверувам во ова секој ден. Со неа имам десет години прекрасно другарство и..

Преубави спомени, малку караници, секогаш разбирање од двете страни, компромиси. Била со мене кога сум била највеќе психички падната, била кога сум ги живеела најубавите денови од животот. Не завидуваме една на друга, делиме се`, се познаваме предобро.

Многу сме различни, но тоа можам да кажам дека е причина + поради која што функционираме така одлично. Со неа научив да толерирам, со неа го научив вистинското значење на зборот „другарство“. Не ретко знам да кажам дека таа навистина е сестрата која што Господ заборавил да ми ја даде. Љубовта која што ја чувствувам кон неа не се опишува. Среќата која што ја чувствувам кога се смее, кога гледам дека е среќна, исто.

Знаеме се` една за друга, таа е единствената личност пред која што немам срам. Буквално од ништо. Што и да ми се случи знам дека можам да и кажам на неа, знам дека ќе бидам во секое време сослушана и советувана.
Ги разбира моите стравови, ги поддржува моите планови. Додека ја имам неа, имам непроценливо, ретко богатство до себе.

Со неа јас можам да бидам.. јас. И и благодарам премногу за тоа.

А, другите? Другите слободно можат да си одат од мојот живот, за лажни пријатели никој не сонува.

 

Јас мислам дека не постои вистинско другарство.секој секого гледа да го искористе и да го шутне.Помина времето на вистинското пријателство.денес некој ако има корист од тебе ке се дружи и ке биде со тебе,а ако не е тогаш чао пријатно не му требаш.

 

Тешко,на денешно време НЕ

 

Не постиии и никој не може со ништо да ме убеди дека постии...Вечерва толку се разочарав од другарка,не зна повеќе што да реча..

 

Сега ќе кажам ДА, постои... но не ни ме чудело да се испостави дека не е така!

 

Вистинско другарство..хмм. Со сигурност ќе речев дека постои вакво нешто пред некое време. Имав неколку најдобри другарки, но веројатно требаше да фатам дечко за да си го покажат своето вистинско лице. Од кога тргнав со него и кога видоа дека работата е сериозна и дека секој ден ни е се поубаво, едноставно почнаа да ме гледаат со друго лице. Никогаш не ме прашаа како ни е. Почнаа дури и да се оддалечуваат од мене иако јас бев таа што за секаде ги барав. На нашето другарство се стави крај откако почнаа да му се јавуваат со скриен број на дечко ми. Малку ми требаше да дознаам и да сфатам какви личности се тие. Но на грешките се учи. Фала му на Бога имам и отсекогаш сум имала друштво да пијам кафе да излезам да се забавувам. А некому да се доверам, е сега и на ладното дувам. Благодарна сум и задоволна што покрај мене секогаш имам пред се најдобар другар, соговорник и дечко со кој можам да ги споделам сите маки, да направам убав муабет и знам дека сум сфатена.

 

Spored mene ne postoi vistinsko drugarstvo..I jas imav edna najdobra drugarka reci si ko sestra mi bese no na krajot izleze se obratno, da ne zboruvam za toa..no sfativv deka sekoj te gleda od korist i deka site ti zaviduvaat! Najdobar drugarr moze da ti bide samo semejstvoto, nikoj drug, zatoa sto samo tie ti mislat najdobro!
[mod-kirilica:20fazpgu][/mod-kirilica:20fazpgu]

 

Постои .

Според мене, постои, иако зависи од двете личности тој взаемен однос помеѓу нив. И без разлика дали едниот е малку по различен од другиот и некогаш му „свртел„ грб, сепак тоа зависи и од онаа личност на која и е направено тоа. Ако таа личност на се тоа сепак прости и врати со добро, сите тие взаемни нерамнотежи, љубомората која била присутна претходно, се ќе исчезни, само затоа што, доброто секогаш го победува лошото.

Барем досега сите со кои сум се дужела биле вистински. Можеби на еден начин зависело и од една страна до мене, но беше и до нив. Најважно нешто кое ме води и на кое со радост се присетувам е советот на мојата покојна баба.
Во една прилика бев толку лута на мојата другарка (како помалечка) и на баба ми и кажував за тоа. Таа ми кажа само една реченица, дека во другарството и општо во животот не треба се да се става на вага. Ми велеше: ти прави им добро, а тие што сакаат нека прават, па макар било и лошо. А во себе размислував , како може тоа некој да ти прави лошо, а ти да му враќаш со добро!? Тоа беше пресудно за мене и дури сега точно знам што сакала да ми каже со тоа.
Овој совет значи повеќе од се во животот и и сум бескрајно благодарна за тоа .

 

И после толку години заклучив дека самата на себе сум си најдобар другар.

 

И јас исто по незнам кој пат заклучив дека секој си ги фура своите интереси. Се додека некој има било каков интерес да се дружи и да излегува со тебе, тоа и го прави. Кога повеќе го нема, тогаш луѓето се менуваат со брзина на светлината. Секогаш сум била отворена за моите другарки, да им помогнам во секоја можна смисла..а сега ги нема, сите се премногу зафатени.. И не знам кога ќе ми дојде памет, да си ги намалам очекувањата од луѓето.....и во прв план да се ставам себе си!!!