Дали денеска постои вистинско другарство?

Многу ретко, ама постои.

 

Да има, ама некои личности многу тешко можеш да ги убедиш во тоа. Најверојатно затоа што така самите одлучиле, да веруваат во тоа. Пр. почнав да се дружам со една колешка од факс онака поинтензивно, и зборевме со кој се дружи и ми рече дека нема најдобра другарка пошо тоа не постои, сите ке те заебеле.
Сакам да верувам во тоа ама можда и подобро што не верувам, бидејќи имам многу добра другарка веќе скоро 4 години...

 

Се собрале 4 другарки и немале за што да зборуваат оти и 4тата дошла.

 

А дали сте помислиле дека можеби е и до вас што немате вистинска другарка?

 

Постои.
Имам 2 другарки, една од забавиште, друга од средно.
Како сестри ги сакам. Взаемна љубов. Сега едната ми е кума, другата старосватица.
Имав многу "другарки" но со тек на време преминаа во пријателки.
Помеѓу другарка и пријателка има разлика.
Другари, т.е пријатели имам, но со резерва.
Не ми успеале од "Х" причини.

 

Defitivno ne. Vo posledno neshto chudno mi se sluchuva. Imam drugarka, 2 meseci se znaeme I navistina nemozham da ja sfatam. Koga sme sami bukvalno site tajni mi gi kazhuva I e predobra so mene no koga sme okolu lugje kako semafor se menuva. Stanuva mnogu hyper I me navreduva bez prichina, se cuvstvuvam mnogu losho cel den mislam na ova. Zosto go pravi ova? Koja e pricinata? Navistina nemozham da najdam pricina zoshto nekoj bi se odnesuval normalno koga sme sami no koga sme okolu drugi lugje da me navreduva bez prichina? Dali saka da se cuvstvuva superiorno Ili nesto drugo e problemot? I da se nadopolnam, povekjeto od vremeto kje me navredi pred profesori I bara da I pravam uslugi no koga kje ja odbijam istoto se sluchuva. Stvarno neznam kako da postapam.

 

Колку години имате?

 

@lost123 15 . Navistina mnogu nezrelo se odnesuva. Nemozham ni da zboruvam so nejze za ova, probav no glumi kako nishto da ne se sluchilo a mene mi e smacheno od nejzinoto odnesuvanje.

 

Пубертет, не се замарај
Кажи и што имаш и не дозволувај да те навредува, не ти треба другарка само кога сте сами.

 

@lost123 Samo sakav da znam dali toa go pravi za da se istakne pred drugite ? Ako e pubertet izgleda mene me nema fateno

 

Секој не размислува и постапува исто.
Сака пред останатите да се покаже еве што сум, всушност е ништо. Не дозволувај да те навреди пред било кој и воопшто не ти треба таква личност до тебе уште сега.

 

Нема да ги читам разговорите, само ќе кажам мислење.
Денеска не постои доверба во свој, како фамилија и друго, а не пак другарство. Ништо не е вистинско во ова време.

 

Вистинското другарство се претпоставува дека треба да манифестира "добро" за друга личност.
Меѓутоа, не е возможно еден поединец постојано да манифестира морално добро однесување кон некоја личност постојано бидејќи истата личност ќе се соочи со ситуација каде ќе има можност да направи некое дејство и тоа да биде од нејзина корист или личен интерес.
Тоа дејство за другата личност е претставена како "зло" и откако ќе биде сторено, емоционалната поврзаност и довербата се разнишува и престанува да постои.


Така, би рекла дека вистинско другарство не постои. Наместо тоа постојат т.н. моменти на вистинско другарство.

Причината поради која не постои вистинско другарство не лежи во самите поединци, туку во самата природа на човекот кој манифестира добро и зло зависно од ситуациите кои му се или не му се од корист, притоа не земајќи ги во предвид туѓите чувства и емоции.

 

Како и љубовта, другарството го дефинираме онакво какво што сме го искусиле.
Така да, ќе речам дека нема вистинско другарство. Понекогаш без разлика колку се трудиш, луѓето се оддалечуваат од тебе и не сте толку блиски колку порано. Како тие што ми се во близина. Пак другите што ми БЕА блиски но заминаа ради факултет не ме побараа повеќе освен кога јас им пишав за кафе неколку пати и ми рекоа обавезно ќе биди. Не беше.
Сеуште посакувам барем ЕДНА вистинска другарка со која ќе сме блиски и ќе споделувам се. И дечко ми е тука и со него сме блиски, споделуваме, но понекогаш ти фали женска особа, ДРУГАРКА.

 

Постои вистинско другарство. Си имам една пријателка што не би ја менувала за ништо. Од кога знам за себеси она ми е тука во близина. И странство ми замина, и се врати и можеби повторно ќе оди ама далечината не е воопшто пречка за да си останеме во контакт. Сме си биле тука и во добро и во зло, знае да ме потапка по рамо, но и да ми даде критика кога треба. Не сме како новиве другарства, мижи да те лажам. Ако нешто сме си погрешиле, си следи дискусија и се расчистува проблемот. Ма да и преретко сме влегувале во конфликт за било што. Не дека немаме различни ставови или интереси, само имаме разбирање, почит една спрема друга. И нема гризење јазик, си кажуваш што имаш, искреност на максимум. Не верувам дека ќе најдам ваква пријателка, а не ни барам, незаменлива ми е

 

Не знам, многу би сакала да одговорам позитивно на ова прашање ама имам многу примери кои би го побиле мојот одговор.
Сум се среќавала со секаков вид на другарства.
Од личности за кои сум сметала дека се вистински другарки па ти свртиле грб, па до обични другарства.
Сум имала другарки на кои сум мислела дека можам да се потпрам се додека не си заминале од мојот живот само поради дечковци и некои други причини.
Сум имала другарки кои со текот на времето другарството избледело.
И да постои вистинско пријателство, ретко е а не секој го има.

 

Не.

Секој си гледа за себе, да те искористи, изманипулира или стигне до некоја крајна цел.
Недостатокот на моралните вредности нè донесе до ова.

 

Не знам дали постои.После разочарувањето во најдобрата другарка,која ми беше и повеќе од сестра,не знам дали да верувам.Бевме премногу блиски,ги знаеше мојте најинтимни тајни,делевме се,ми беше многу во животов.На крај открив дека постојано ме лажела,и ми издала многу тајни,и погрдни зборови употребувала за мене.Всушност,ова го дознав откако прекинав контакт со нејзе,а прекинав оти ме остави на цедило.И тоа кога ми беше најтешко.И еве веќе 6-7 месеци не контактираме,освен една извештачена честитка за именден,и сеуште ме боли.Многу ме повреди,не сум сигурна дали би дозволила да имам најдобра другарка повторно.На моменти многу ми фали,ама кога ќе се сетам дека сето тоа било лага,збеснувам.После се што направив за неа,боли многу да сфатиш дека воопшто не си ја познавал личноста што ти значела многу во животот.Да треба,утре би ставила рака в оган за нејзе,без разлика на се.И никогаш нема да одбијам да и помогнам.
Од друга страна,сведок сум на многу долгогодишн пријателства,кои искрено опстојуваат.Мајка ми и нејзината најдобра другарка се заедно од бебиња,баба ми и двете ги доела,и не можат една без друга.Толку искрено,чисто пријателство т.е. другарство.Мислам дека сепак ова е релативно,за некој постои вистинско другарство,за некој не.Имаше една латинска поговорка која вели: Вистинското пријателство е ретка птица.

 

Некои вредности секогаш ќе постојат, иако ќе стануваат поретки. Со тоа само се зголемува нивната скапоценост.

 

Постои, но ретко кој го има..