Дали денеска постои вистинско другарство?

Јас имав еден пријател, му верував и сакав да се дружам со него, но како да не ме почитуваше, како да ме сметаше за глупав и на секој мој став се контраше и не знаев зошто тоа го прави. Па се тргнав и повеќе не сме пријатели. И сега некако ми влијае ова лошо искуство кога запознавам нови луѓе, немам многу доверба

 

И покрај толку многу повредувања од страна на пријател сепак имам уште верба дека постои вистинско другарство. Премногу ретко е луѓенца чувајте си ги пријателите што вредат!

 

Верувам дека постои, но исто така верувам дека човек не може да има многу пријатели во вистинска смисла за зборот... најчесто, тоа се само (добри) познаници.

 

Да верувам и сум една од среќните луѓе што знаат како е да имаш вистински другар

 

Ми треба совет . Имено растевме заедно.Мајките како сестри ние како сестри,се до пред да се омажам.Кума ми е , се крстив пред 6 години, неа ја одбрав од тие причини. Т.е со дечкото со кој бев пред сопругот имавме љубов лудачка , филмска но за жал пропадна по нечија вина. Иако до последна сламка се држев, мојата другарка имаше постапки со кои ме натера да се замислам. Непромислени, што одговараат за лоша личност. Се скаравме со дечкото поминав пекол. Беше до мене таа. Помина време.Се запознав со сопругот. Беше до мене. Заедно испланиравме се околу свадбата. Беше до мене се радуваше. Ми се роди детето. Беше до мене. и наеднаш како да пораснав-прекинав секаков контакт од тогаш ( скоро 3 години )како да држев лутина за се дотогаш преку што помнинав и дозволив да биди до мене , во мојот ќивот.. Во овие три години ми фали и недостига.Мајките се и понатаму како сестри, ниедна не изврши притисок зошто што како. Најтешко ми е што и таа воопшто не се потруди да ме побара во смисла зошто е ова што е и дека можи да се вратиме на старо, да се извини. Како да и беше јасно за нешто да беше крива што дошло до ова и само со тоа ми се потврдија нејзините постапки. Во последно многу мислам на неа и секогаш ја прашувам мајками како е. Не сакам да помине животот и да ми е криво што не се дружиме не е дел од мојот ниту јас од нејзиниот живот. Ве молам за совет ......

 

Нема другарство таму каде што нема искреност. Ако сте си значеле една на друга немало туку така наеднаш да прекинете контакт без никакво објаснување да си дадете. Очигледно е дека и двете сте немале потреба од тоа, со молчење сте го завшиле пројателството. И да се смирите нема да бидете веќе како порано.

 

Не постои. За жал, се сведува на лична корист, па тогаш те дружат.

 

Нема ни другарство,ни роднинство

 

Постои вистинско другарство. Имам другарка се дружиме од деца живеевме една до друга со куќите заедно основно учевме. Имаме и двете 36 години различен живот живееме, ама затоа кога ќе се слушнеме на тел толку ми е убаво на душава ме исполнува. Секогаш сме тука една за друга, без разлика дали е среќен или несреќен момент.

 

Постои, но за жал се поретко и поретко.

 

Јас не верувам дека постои. Какво зло сме направени сите, тоа е чудо нешто.
Искреност, пре голема искреност пред сѐ е битно, ама тоа за жал веќе го нема од никој никаде.
Или јас сум премногу разочарана од сите, па имам такво мислење, не знам...

 

Jas imam drugarka , ne drugarka mozam da kazam deka mi e sestra , iskreni sme sekogas sme tuka edna za druga , ako ednata ima problem i dvete go reshavame zaedno , ako jas zemam nesto za sebe i zemam i na nea i obratno , koga bevme cimerki rabotite nikogas ne gi delevme ej ova e moe ili tvoe , zamislete dzeparlakot shto ni go davva od doma ni bese zaednicki , slucajno se zapoznavme a sega sme najdobri drugarki nikogas do sea ne ni pominal losh zbor , duri i si liceme haha poveketo ne mislat deka sme sestri haha , na sekoj mu posakuvam da ima prijatel vistnski ma da mn se retki , zatoa treba da gi cuvame

 

Не постои за жал.

 

Си имала среќа да се запознаете.

 

Не; најдобрите другарки ме разочараја и отогаш некако се затворив во себеси и не верувам во никој...
Луѓето мислат ако си добар значи си и глуп;откако се омажив сфатив кои ми се вистински другари за жал.

 

Ова ми е добро познато. Некои едвај чекаат да им се довериш и да ги кажат на други твоите проблеми и они да се прават најпаметни и да кажуваат според нив каде ти грешиш и да се исмеваат со тоа. За жал иако не сакав да ја прифатам вистината во денешно време сите се од корист. Секоја чест на исклучоците али ја такви немам запознаено и затоа така мислам. Секој си има свој живот и свои искуства, нели?

 

Една другарка со која сме од многу малечки и сега ми е старосватица.
И еден другар кој го запознав во 1ва средно и од тогаш до ден денес сме неразделни.
Со нив буквално можам се.Заедно се радуваме,плачеме,делиме совети,мислење,патуваме,седиме и ќутиме...

А пријателки за кафе и муабет површен има многу,но не е тоа тоа.
И мислам дека да ги немав нив двајца,немаше да имам другар/ка затоа што денес е се од корист(мое мислење,можеби грешам).

 

Постои.

 

Postoi 100%

 

Постои.Имам една таква.Секогаш е тука до мене.Постојано ме гушка.Се грижи за мене.Си праќаме насмевки.