Дали денеска постои вистинско другарство?

Jas nemozam da se pofalam vo ovaa teema. Nemam epten bliskj prijateli. A sakaam ama ajde imaam nadez, ke se najdat

 

НЕ

 

Не за жал.

 

Па да, до некаде. Зависи како се поставуваш и на кој ќе наидеш али прво е егоизмот па алтруизамот . Единствен прав пријател си на самиот себе.

 

Za zal toa vo denesno vreme e blagoslov,toa se prijatelstva so staz nad 7/10 godini,se sto e sklopeno podocna ne e vistinsko a i tie dolgite ne se sigurni poso lugeto se menuvaat.. jas od sekogo mozam se da ocekuvam zatoa i nisto ne ocekuvam od nikogo

 

Се согласувам, и тие над 10 им треба одржавање и желба од двете страни.

 

Во ова време повеќе не. Секој гледа да те распраша за нешто за да прекаже на друг. Ако ти е добро ти завидува, ако ти е лошо не ни крева на телефон. Толку многу сум верувала на другарки се додека една пред очи не почна да излегува со мојот дечко. Сега ми е најубаво сама, цело време посветено на мене и за мене. Подобро сама одколку со сто лицемерни другарки и "цедење" на енергија. Сепак се е до возраста и искуството

 

Денес за жал не постои,бидејќи постојат интереси.Секој те гледа ако и дури има корист од тебе.

 

Не

 

Ги мењам другарите како чорапи.

 

Ех јас на 12 годинки сфатив дека НЕ ПОСТОИ.
Си имав 5 школски другарки, неразделни. Заедно одевме, се враќавме од школо, учевме, шетавме, дури и нашите родители се зближија. И така еден ден јас бев кандидат за претседател на класот. НИТУ ЕДНА ОД НИВ не крена рака да гласа за мене. Ме облеа ладна пот, си останав подзината. Ме изгласаа деца со кои бев на ,,здраво''.
Од тој ден си го пазам грбот од ''пријатели''.

 

Ќе бидеш многу посреќна ако ја отпуштиш таа случка од детството и се отвориш кон нови пријателства, кои можат да бидат прекрасни. Не се живее во минатото.

 

Фала на совет ама од тогаш уште куп слични случки имав

 

Па... Не верувам дека постои баш вистинско.

 

Има ама многу се ретки, повеќе се кафе пријатели.

 

Јас па можи сум наивна ама верувам дека има. Само во повозрасната доба веќе имаме стандарди, не ни одговара секој, не му одговараме на секој па со тоа пријателствата се ретчат ама сепак можи да се најди некој / некоја сличен за разговор, кафе, смеа итн.. Е сега дека имаме повеќе обврски и трауми имаме..

 

Обично тие што зборуваат за "вистинско" другарство многу детски го сваќаат. Инаку за нормално другарство јас имам многу и многу лесно наоѓам.

 

sekako deka postoi, so mojata najdobra drugarka se znaeme uste od deca i potoa otkako se preselivme nie pak se druzevme i seuste se druzime

 

Moze nekoj da mi dade sovet za mojata situacija, imam eden poznanik se vidovme posle dolgo vreme u kafic i posle koga mu pisav na viber kako si so pravis toj mi vrati, i posle mi vika a zosto prasuvas.

 

Може да бидат повеќе опции:

1. Не сака да продолжи комуникација – можеби му е непријатно, нема интерес, или едноставно не сака да одржува контакт.

2. Не знае како да реагира – можеби бил изненаден што му пишуваш по подолго време, па се обидува да се „одбрани“ со малку чуден одговор.

3. Има некоја задршка или став – на пример, нешто му пречело порано или има некоја своја причина што не сака да се отвори.

4. Само бил во фаза „немам волја за муабет“ – не мора ни да е лично до тебе, туку до неговото расположение.

Сепак звучи како некој што сака да задржи дистанца. Ако сакаш да му дадеш „втора шанса“, можеш да одговориш нешто мирно и зрело, без притисок:

„Па онака, ми беше драго што те видов, сакав да ти пишам поздрав “— и толку. Без дополнителни пораки.

Ако после тоа не покаже интерес, знаеш на што си. Ако пак продолжи муабетот, ќе видиш дали вреди да се одржи контактот.