Дали добрината и љубезноста се вродени кај човекот или се стекнуваат низ животот?

Според мене добрината и љубезноста се вродени, вградени во кодот на една личност на еден човек, но мора да се надоградуваат низ животот, да се одржуваат на едно високо ниво, за да не се изгубат како човечки квалитет. Ако љубезноста и некој може да ја научи кроз животот па и да биде лажна да ја одглуми, добрината неможе, или еден човек има добра душа и ја поседува добрината како човечки квалитет или воопшто ја нема.

 

Најубавото нешто што може да го поседува еден човек се токму овие две особини:љубезноста и добрината.Но за да бидеш добар и љубезен сметам дека тоа зависи и од опкружувањето,бидејки колку и да сме ние добри и љубезни ако опкружувањето не е со исти доблести се е бадијала.

 

Ако секој се раѓа како табула раса, или празен лист, тогаш да, љубезноста и добрината се стекнуваат

 

Добрината, љубезноста и позитивноста имаат моќ , моќ да го разубават нашиот но и нечиј друг живот, добрината, љубезноста и позитивната енергија се учат во текот на животот како да се стекнат контролираат и даваат на некој друг за да се помогне кога треба , се учат и се вкоренуваат во секој од нас кога ќе научиме да сакаме, да примаме и даваме љубов, за жал многу мал е бројот на тие добри и радосни души кои знаат да поминат низ најтемното, најстрашното и најболното место а сепак да живеат мирен, спокоен и среќен живот споделувајќи благосостојба и радост кон сите луѓе близу нив

 

... хм, јас можам да бидам многу љубезна кон некого, а да го мрзам во себе и да му посакам најлошо ... или да бидам со некого лоша, а да го сакам во душа и би гинела за него...
...љубезност е однесување кое може да биде реално или не и тоа се стекнува во текот на живеење , човек не се раѓа љубезен нема порака во своите гени ...
ама добрината е вродена, која во тек на животот не може да се стекне доколку ја нема пораката од предците во ДНК, а може да се наруши поради пресилните негативни влијанија од различна природа и тоа може да биде повратно кога ќе се тргнат тие негативни влијанија може да биде делимично повратно со повисоко посветување што велиме воспитување или неповратно кога веќе имаме органско пореметување поради неиздржливост на личноста да ги одбие тие негативни влијанија и се менува од нормална може да добие различни девијации од тип на насилник, манијак, убиец...
вродената добрина која преку гените доаѓа од нашите предци, не се однесува само човек кон човек туку се мисли на општа добрина како кон животните, растенијата околината -природата, затоа што може да дадете пример на добар човек кон своите деца, роднини , пријатели, но истиот без око да му трепне ќе отепа мачка или ќе ја скрши грнката од дрвото или ќе го искриви сообраќајниот знак тоа не значи дека поседува добрина ...

 

Зависи, околностите имаат голема улога врз созревањето кај личноста. Но, сепак сум оптимист, па верувам дека кај секој се крие грутка топилна.

 

Јас бев и си останав многу љубезна.Од мала бев таква.Од сите деца јас трчкав по продавници некој од комшии ако ме прати.Не можев да одбијам,не сакав да разочарам никого,а демек тој некој па во мене ке се разочараше,се на срце си земав.Ама тогаш беше се невино и слатко.Останав и сега многууу љубезна,ама просто со луѓе на кои им гледаш зло од очи не можеш и не.

 

И јас бев дете како тебе. Од спиење ме будеа на роднини да им купам што им треба, да одам до продавница ако им дошле гости и ми викаа „Браво, струја си, ние те мислиме натаму, а ти наваму“. Кога пораснав, имав проблеми од истите. Не вреди добрината, не ја ценат. Ако имале осет тие немало толкави волови, макар и роднини да будат дете да им трча до продавница, ќе си отишле самите. За жал, она што порано беше добро однесување, денес е мана, глупавост, наивност. Се затворивме во самите себе. Сите се искористувачи и затоа нема фајде од никого освен да си гледате своја работа.

 

Сосема се согласувам.Само останувам љубезна и насмеана пред се за себе си.Едноставно поубаво се осејкам така.Знам кој е ѓубре а кој човек.Сакам да ширам позитива,ама наивна не сум.Знам секој што ми мисли ама си терам свој филм.Позз до тебе <3

 

Тие се генетски предиспозиционирани кај човекот, како и секоја друга човекова особина, ама не се стекнуваат со раѓањето. Може и никогаш да не се стекнат. Ако некое дете се роди кај психопати и го одгледаат психопати, каква добрина и љубезност ќе постои кај него?

 

Ниту се врдени ниту се стекнуваат по дифолт туку се учат со текот на животот, затоа е многу битно децата да имаат убав модел пред нив од кој ќе учат а тоа се родителите.

 

Sekoe bebe e dobro koga ce se rodi odnosno "prazna kniga".

A toa dali e dobro ili ljubezno najmnogu zavisi: prvo od negovite roditeli (semejstvoto vospitanieto koe go steknuva vo taa rana vozrast a i ponatamu e klucno za edno dete dali ce porasni vo psihicki zdrava edinka ili vo devijant a posle ova se ucilisnite ustanovi) potoa od mestoto vo koe zivee negovite vrsnici drustvoto so koe pominuva rodninite i na krajot opsestvoto.

Kako i da e sepak bebeto se rajga dobro bez nikakvi negativnosti a toa kako ce se razviva psihicki ponatamu najmnogu zavisi od samoto sebe.

 

Moze e off topic ama sekoe bebe e odraz na roditelot. Se raga so negovite geni.
Losi roditeli imaat losi bebinja. Po faca mu se gleda, luto e , namrsteno, nezadovolno, vristi za inat,.....
Kako raste taka tie osobini se poveke gi izrazuva.

Mirni i srekni roditeli imaat slatki mali cuda.

 

da taka e se rajga so nivnite geni ama karakterot go steknuva sigurno ne ni e predodredeno da sme losi zlobni pakosni toa se uci

 

За жал така е. Лугето понекогаш премногу си дозволуваат. Може да им удостојам еднаш, два пати, ама не тоа да им биде навика. Неможе некој во некого да гледа измеќар.

 

Сите се раѓаме добри, чисти, невини. Што се случува потоа? Се случува живот. Ни се наметнуваат стандардите на семејството, општеството. Децата се огледало на родителите и имаат голем удел дали детето ќе биде добро, културно, љубезно или себично и зајадливо.
Љубезноста и добрината не се вродени туку стекнати.
Исто така големо влијание има тешкиот живот, тој раѓа поголема свест за човековите проблеми, емпатија, љубезност. Мразам луѓе што не пазат што кажуваат и дали тоа нешто ќе го повреди другиот маката ќе те научи да не постапуваш на овој начин

 

Се стекнуваат низ животот, посебно по некое многу лошо, трауматично или спиритуално доживување или по битки. Тогаш личноста е најплеменита.

 

Се стекнуваат при градењето на индивидуата

 

Вродени се. Дали тие ќе останат понатака во човекот, зависи само од тоа дали сака. Знам секакви ситуации, каде личности станувале и уште подобри од тоа што се, но знам и такви кои се упропастиле за цел живот.

Истрајноста, непокорливиот дух и желбата да се биде со вистински вредности (преку дела, не само на зборови), кроткост итн. не може да исчезне туку-така. Секогаш ќе има поединци кои не го претставуваат мнозинството и такви кои го претставуваат во целост. На какви карактери ќе налетате, никој не ви гарантира.