Дали имате или сте имале свој интимен дневник?

Од 5-то одд. почнав да водам дневник, ама тоа беше само за симпатијата, секојдневни случки, хобија интереси итн. И тоа траеше околу 2 месеци се додека сестра ми не ми го прочита...леле која брука беше значи на цело маало му кажа кого сакам и што сакам и една година ме убија од зафркавање.
После во средно почнав да пишувам за секојдневни случки, за разни планови за здрава исхрана и вежби.
И овој ми го прочитаа како и претходниот, мајка ми крена голема паника да не ја ослабнам крвта, да не го расипам стомакот и нз шо уште, пошто као мала не сакав да јадам се и сешто, со сила ми бутаа храна во уста. Сега овој што го чувам од трета год. средно и одвреме навреме пишувам ми го имаат само еднаш пролистано. Па како за беља налетале на некој текст во кој сум пишувала за тогашните негативни чувства и овие одма помислиле дека сум паднала у депресија. Абе будала работа.
Не можам да сфатам како може да чепкаат по туѓа приватност и да се до толку радознали за туѓи животи, мислиш кај нив рози цветаат, а оно трња да ти имало. Секој има право на своја приватност, ако сака да сподели со тебе нешто ок ако не чао. Шо ми мења мене ако знам дали комшијата е хомосексуалец и зошто е?! Или не е и зошто не е?
Добро "малце" забегав со темава, се извинувам.
Според мене повеќе од супер е кога ќе го пронајдеш својот "издувен вентил" и не ги негираш емоциите. Секој пат кога ќе напишам нешто или нацртам подобро се чувствувам, некако исполнето.

 

Sedmo za osmo posledniot go inapisav so cuvstva za simpatijata i brat mi mu go dal na tatko mi umrev od stramovi pa posle majka mi go procita ama ne mi bese tolku tezok toj moment...za tatko mi mi bese...i posle toa go frliv i vekje ne se osudiv zs znam kakvo dushkalo imam doma

 

Имав. Почнав да го пишувам некаде околу петто одделение до четврта средно. Забава ми беше секогаш кога ќе ги читам кога ќе појдев кај мајка ми. Си ги чувам уште во една стара ташна. Не ми се фрлаат некако. и мислам дека баш е убаво да пишуваш дневник, се ослободуваш од негативноста, ти олеснува.

Баш прееска бев на мисла да си земам пак едно тетраче ( обожавам тетратки ) и да си запиушувам цели и планови па да видам колку ќе сум успешна.

 

На 8-9 години, прв пат ми се јави мислата. Никогаш не водев, бидејќи знаев дека ќе го читаат. Кога потпораснав, немав ни интерес за такво нешто. Времето го поминував пишувајќи фиктивни раскази.

 

Сум имала, сè уште имам и секогаш ќе имам. Затоа што дел од мене е оставен во тие дневници.

 

Jas pred da se omazam odsekogas imav dnevnik. Pisuvav za se sto.mi se slucuvase, dnevnikot mi bese drugar vo koj mozev da gi pisuvam.i najdlabokite tajni. Koga bev razocarana vo bilo.koe pole (najcesto ljubov, neli tinejdzerka) sekogas pisuvav i placev taka mi olesnuvase i pisuvajki zaspivav...sepak ubavi vreminja mi bea tie.
denot pred da se omazam go prelistav citav kolku sto mozev i go zapaliv...da ne procita nekoj neli..

 

Имав свој дневник како помала. Тогаш пишував за симпатиите, како сум се чувствувала ден по ден, секојдневни случувања... Убаво е да имаш свој дневник каде што можеш мислите да си ги напишеш, знаејќи дека никој друг нема да го прочита тоа. Едноставно да си кажеш што ти лежи на душа.
Можеби пак ќе почнам да си пишувам дневник

 

Имав порано и се исповедував целосно.. Околу 12 години кога имав братми го читаше дома на глас и не можев никако да му го земам.
Имав пишувано глупости за сите од фамилијата кои ме имале изнервирано и си бев казнета. Од тогаш не пишував ништо се до лани.
Лани почнав повторно но не секојдневно.. Онака одвреме навреме кога има што да се пишува. Го пишувам на англиски и го кријам за да не разбере душкалото братче, поим нема од англиски така да безбедна сум сега.

 

Не е мое да се мешам и немој погрешно да ме разбереш ама зошто не си брутално искрена и на сите од семејството не им го кажеш тоа што го мислиш во лице. Јас се во лице им кажувам ќе се лутат ден - два ќе им помине.

 

Тогаш сум била мала и сум ги нарекувала , глупаци,глупачки,кучки,дивјаци.. тоа баш и не се кажува во лице

 

Da imam vodeno moj licen dnevnik mozam da kazam celo sredno. Neznam kolku tetratki ispisani tekstovi pa nekogas sliki stavav. Gi kriev pod krevet t.e.izmegu platnoto i dushekot. Imav napraveno neprimeten rez od strana na dzidot ama nemashe sansa nekoj da mu tekne da proveruva. Pred da se omazam ete toa se ispokonav i zavrshi vo kanta za otpadoci. Toa se moi licni raboti moi gluposti moj raboti koj listot vo toa vreme gi trpel i trebalo samo toj list hartija i jas da gi znaeme.

 

Ама како мала тоа. Сега сигурно си возрасна личност за се треба да разговарате отворено и кога ви пречи однесување на блиските да им кажете. Јас така правам бидејќи не можам да премолчам.

 

Сега на некои теми разговарам, некои ги избегнувам кога знам дека не сум во право

 

Па не за сите теми. Ама да си кажеш што ти пречи во нивното однесување. Јас 3 месеци не правев муабет со татко ми, но претходно разговорав и му кажав што ме повредува и ми пречи кај неговото однесување кон мене и не беше спремен да промени си тераше по старо. Му реков кога ќе бидеш спремен да го промениш ќе правиме муабет.

 

Секоја чест за храброста.
Јас сум од тие што би трпеле се за мир у кучи.

 

Јас сеуште пишувам, кога чуствувам дека имам потреба и пишувам, едвај ги кријам сите тие тетратки

 

Имав како мала, во основно. Сум пишувала детски работи, како ми поминал денот . Сега немам вакво нешто.

 

Јас почнав да пишувам дневник за мојот љубовен живот и ми падна многу тешко поради некои ситуации и личности, испадна како книга за себе и личностите што ми значат. Почнав да тагувам, да плачам. Поради убавите веќе доживеани моменти што нема да се вратат, а личностите од минатото не ми значат. Моментите, дешавките. Тоа ми значи. Моментално не сум нешто среќно заљубена па и за таа ситуација ќе пишам. Тешко ќе е ама ќе се испразнам душевно

 

Имав.
Потоа брат ми помисли дека ја го издадов дека пуши цигари и делумно го прочита на мајка ми.
Нејсе, повеќе за мајтап го прочита, глупости имаше од типот на ,, се карав со баба за садовите "/,, Не ми се верува дека дедото во Касандра умре. / ,, Денес пак не го видов дечкото со мотор и слично.