Дали имате или сте имале свој интимен дневник?

Пишувам дневник кодирано.Инаку каде можам да најдам од овие тефтери со шифра? Хаха што си е сигурно си е сигурно
https://images.app.goo.gl/LpRwmfw2xhmNPUrY7

 

Симни си апликација најубаво.

 

Повеќе сакам да пишувам, апликацијата еден ден може да ја нема.

 

Ги има на али експрес

 

Пишував во обичен тефтер од 1ва до 3-та средно
my darkest secrets у тој дневник се запишани, треба да го запалам дур не го прочитал уште некој

 

Од 9 години пишуем, мајка ми рандом ми купи таков дневник ( се сеќавам на тој момент) ми објасни што концепт е и од тогаш немам престанато.
Параноја жива ме фаќа некој да не отвори и прочита пошо криџџ , ко очиве ги чувам и кријам
Некако полесно ми е кога ќе напишам и прочитам, согледуваш и учиш многу работи за себе. А и гледаш колку си пораснал /созреал ко личност, и колку тапкаш у место.

 

А дали има од оние кутиите со клуч или шифра за да ги чувам таму дневниците и некои приватни работи?
Еднаш кога бев мала моите ми го најдоа дневникот

 

Како дете имав. Бев многу таинствена, сакав да пишувам, немав со кој да споделам чувства и мисли. Се чувствував несфатено и се плашев да бидам искрена за да не ме караат. Пишував сѐ што имав на ум, како ми поминувал денот, што сум размислувала итн. Арно ама еднаш ми го најдоа дневникот, ми го испрочитаа убаво и добив казна. Се сеќавам имав изнапишано глупости за членови на семејството, за мајка ми оти ми се развикала, па за симпатијата тогашна неколку редови.. Од тогаш решив да пишувам скришно. Но не можев долго да издржам. Кога почувствував дека ме држат на око земав и го запалив цел дневник. Ми беше жал за преубавите корици, ги сочував само нив, сите листови изгореа. Бев тажна кога гледав како пламенот ми ги голта сите најискрени мисли, но си реков дека тоа е за моја безбедност и се помирив.. Ехх детиште претпазливо уште од тогаш..

 

Пишувам во едно мало тефтерче. Не пишувам секој ден, само кога имам потреба. Таму најубаво се изразувам и кажувам што ми лежи на душа. Исто, запишувам и некои стихови од песни, извадоци од книги, поуки и таму ми е и листата со желби.
Ќе биде убав спомен кога ќе читам по многу години и ќе се присетувам.

 

Не пишувам. А порано сакав да напишам книга за животот што сум го поминала. И сега каде сум стигнала. Нормално со поука за девојките, да бидат храбри, независни итн. Но ке имам деца, внуци и правнуци ке им кажувам на нив каква луда баба имале на времето. Што не мислела два пати

 

Јас и ден денес пишувам еве скоро 8 години. Не секој ден туку така кога ќе ми текне. Интересно е, гледам колку сум созреала за овие години

 

Имам, пишувам веќе 3 години. Дневникот е една од најдобрите навики што ги стекнав и ми помага на повеќе начини. За работа на себе, на својата психа, на својот карактер, на својата спиритуалност. За одржување константна интимна конекција со себе. За рефлексија. За одржување здрава самодоверба.
И за пратење на прогрес околу одредени нешта.
Што е до мене, треба да вклучи во школски активности уште од старт на школување.

 

Не пишувам. Мислам дека ни во детство не пишував, не ми текнува. Не сум била по вакви работи.

 

Имав во средношколските денови.
Покасно мајка ми ми го пронашла,па претпоставувам и читнала нешто судејќи по нејзиниот поглед.

 

Imav. Ali me mrzeshe da pishuvam i go frliv