Дали и колку добивањето на деца влијае врз бракот?

Многу влијаат на бракот од секој аспект. Првин влијаат на мајката, која си живеела некаков живот и од еднаш некое врискалце не и дозволува да поспие повеке од 2-3 часа. Еве ги моиве се 3.5 и 2 години, тие спијат ама јас сеуште се будам по неколку пати да ги покријам, малата да мочка и сл. Скоро четири години немам отспиено цела ноќ, да легнам кога сакам и сабајлето да станам самата. Сопругот ми помага, и мајка ми помага преку ден ама навечер децата се тука. Заспиваат околу полноќ, стануваат најдоцна 8. Напладне керка ми веке не спие, синчето спие по 1-2 часа. Во 22 часот тие се истуширани, во пижамки, испиле топло млеко и едноставно не заспиваат. Сопругот патува секој ден, станува и излегува рано од дома, се враќа во 19 часот. Дури ручаме (т.е. вечераме), децата го напаѓаат, после ги средуваме и кога да се видиме ние? Не заспиваат двете во иста просторија па едниот останува со едно дете во дневна дури да заспие, другиот оди во спална со другото дете. Јас сум исцрпена максимално, и физички ама повеке психички. Ги давав во градинка (пишував во таа тема, да не се повторувам) со цел малку да се одморам од нив ама многу се разболуваат. Со свекрвата немаме контакт, кај мајка ми нема баш услови ама и таа самата никогаш не се понудила да ги земе да одморам 1-2 дена. Кај мене доаѓа, ги чува кога треба да излезам да пазарам, да платам сметки, ручек ке направи ама толку. Ке легнам преку ден понекогаш ама ноќното спиење си е спиење. Имам уште еден испит од факултетот кој никако неможам да го подготвам. Има многу за учење, терсене професор, историја, многу податоци, никогаш не ми одело туку сум држела книга со часови за да запомнам нешто, а сега го немам тоа време. Не се предавам комплетно, се трудам да се исфарбам редовно, да се депилирам, да си ги средам ноктите, лицето понекогаш, ама тешко е. Се е на трчање.....
Татко ми е починат, мајка ми има пензија 6000 па и од тој аспект неможам да очекувам помош. Никој не ни пружил ни вилушка, све сами сме си купиле. Млеко, пелени, храна, алишта, све сами. Фала му на Господ што сопругот има пристојна плата успеваме да составиме крај со крај (едвај).
Единствено ми е мило што немавме деца вешднаш кога се зедовме па осетивме што значи сладок заеднички живот. Сега се е поинаку.....

 

^^^ Да се појаснам. Вака звучи уморна мајка ама да се разбереме нема поубаво чуство од тоа по прв пат да си го земеш бебето во раце, плодот на взаемната љубов. Како што имав три спонтани, дали можете да ме замислите каква сум била? Сопругот и раскажуваше на керкичката како викал од среќа во кола кога му се јавив дека станал татко, и таа често му вели: тато, ај пак викни од среќа
Бевме блиски и порано ама дефинитивно дечињата не зближија уште повеке.

 

Во првиот случај мислев на деновите кога си екстремно уморна, кај мене тоа беа првите месеци по породувањето кога не можеш да спиеш повеќе од два саати во континуитет, заради доење, пресоблекување...И под дотерување не мислам само пудра и сјај да ставиш и готово...за тоа се има време но целосен третман како депилација, фризура, нокти, маски за лице, коса...ако немаш некој кој може да ти го причува детето-реално можеш да заборавиш на тие работи...не се подбивам со "дотераните" ниту пак се ставам во група на оние другите но некои постови каде што жената е прикажана како одлична мајка, секогаш тип топ средена, притоа работи, заработува, дома и е секогаш чисто, со ручек на маса а притоа има редовен и квалитетен секс со својот сопруг, време за пријатели и дружење ми се малку нереални...

 

Ок се разбираме, ама каде прочита ваква ситуација...?

 

Не зборував за буквално вака како што опишав и не сакам да цитирам никого (иако имам сретнато и низ други теми во брак, дете) туку мислев на стремежот воопшто да се постигне такво нешто...

 

Мислам дека е невозможно да се постигне да се биде идеална сопруга, мајка, пријателка, колешка и успешна во секое поле и секој сегмент од животот, тоа е само илузија, барем јас така мислам, колку и да се трудиш да бидеш совршена нема да успееш без помош, на пр. слугинка, дадилка и сл., тука се согласувам.
Среќни празници

 

Имам едно прашање што не ми дава мир,а морам да го решам најбрзо....
Вака, гледам дека на темава се коментира од искуство, што она реално се случува кога бебчо ке влезе во семејството.И да не должам, во врска сум скоро 2 години ,нема љубов како од бајките,не е ни добро ни лошо,карактерот негов е потежок , во смисла не се отвара толку за чувства и не знам какви му с е емоциите.знам само и гледам нормално дека безусловно многу ,ама многу сака деца.гледам како с е однесува со децата на другарите, со внуците....вика дека дете би го сменило во животот и го поставува како предуслов за брак.
Мислите ли вие дека е возможно еден маж да се смени целосно од тоа мало човече? промена во неговиот карактер би ми одговарала ите како , вака не ми е тоа тоа....

 

Нормално дека ќе се смени..Не останал човек кој не се сменил после добивањето на свое дете.

 

Nas decata i rabotnoto vreme bukvalno ne razdelija, nemame vreme od umor ni 5 min. muabet da napravime.
Koga bev so edno dete bev carica a sega so dve magarica. Bidejki nemam pomos od nikogo, odnosno nemam 5min. na nikogo da mu ostavam da pricuva celiot tovar e vrz mene. Na rabota do 16 casot, dodeka se zememe od gradinki, skoli ke dojdes doma 17 casot da gi naranis, izmies sadovi, potsredis nesto doslo vecer.
So pogolemata da ucis za pismeni, so maloto 2 god. samo rastura a bre haos. MM po cel den na rabota ke se vrati doma vecer kasno umoren i nervozen i samo vika i se dere.
Zivotot ni se pretvori vo pekol. Porano koga imav edno dete kolku tolku pogolemko,ke sredis ke sedi sredeno sega nema 5 min. cisto da bide. Imavme i poveke pari. Sega so malovo zagalvivme vo kraen minus bidejki cela godina plakav zeni za cuvanje i nemozeme finansiski da se oporavime. Sega trgnavme vo gradinka pa non stop sme bolni pa sekoja nedela trcame po doktori i nervoza kolku sakas. Nekogas mi ide da izbegam i da bidam dva dena sama, i samo da lezam i da si citam nekoja kniga. Ama nema, mozebi nekogas koga ke bidam baba.

 

Па не само таткото туку и мајката се менува на некој начин. Не очекувај некои драстични промени, промената ја гледај во тоа што дел од љубовта се пренесува на детето и можеби настануваат некои нови навики. Сепак карактер си е карактер и тој не се менува.
Со добивање на дете се зголемуваат обврски и одговорности и кај дваицата родитела а да се менуваат целосно, не верувам.
Да не бидам офф топик на темата.
Искрено мислам дека ретко кој може тој баланс да го направи уште на почеток. Си треба време да се направи некое темпо на живеење. Си треба време да се остварат амбиции. На сите нас некогаш ни доаѓа преку глава се од тој дисбаланс во животот. Многу е битна подршката што ја имаш од најблиските, да имаш на кого да се потпреш барем 1 сат, чисто да си ја средиш главата и мислите.
Жената е таа која постојано турка напред и секојдневно ги лежи детските болести . Додека да се свестиме што сме направиле, животот прошол а сме заборавиле да уживаме во малите нешта.

 

не сум мазена, и сеуште не сум мајка , но сакам само ова да го казам:

детето ја чуствува брачната атмосфера мегу двајцата партнери(хармонија, напната)
и ако бракот ПРЕД да добие еден пар детенце не е ок, со детенцето ке се претвори во пекол, а секако дека обврските се зголемуваат, и треба двајцата партнери да постигнат компромис околу подигнувањето на детето, затоа внимателно при изборот на партнер(иако се се случува во бракот, па и кога ке добијат детенце), едниот партнер мозе да почне со потрага по нов партнер/ка

 

Фала му на Господ, не сме имале меѓусебни проблеми ни пред брак, ниту за време на бракот кога немавме деца ниту пак сега, (освен што сме преморени но тоа не е проблем туку состојба) но гледајки искуства од другарки и братучетки сум заклучила дека незнаеш што ке те снајде во животот. Парови кои имале убава врска и се им било дадено од мама и тато се распаднале, а други пак децата ги зближија и станаа домаќини. Нема правила. Точно е дека за да се израснат деца во здрави личности е потребно хармонија во домот и според мене бременост во никој случај не треба да биде причина за стапување во брак.
А да се надоврзам на постот на Калина: едно ко ни едно, две како двеста

 

баш ме интересира одговорот на прашањево???
иако јас мислам (мислам само) дека кај нас бракот нема многу да се промени ке се променам јас и од тоа ми е страв , многу се плашам од тоа да морам 24 часа да сум on-line хаха , да не спијам да немам свој живот .....итн
знам дека сите што с емајки ке кажат дека тоа е најубавото чуство и се ми е јасно и сакам да сум мајка ама се плашаааам

 

nie sse doalecivme mnogu seksualno otkako ostanav bremena,mnogu retko imame sex a toj e pocesto po kladilnicite igrajki za golemi sumi,a koga nema da fati nervozite se golemii sto da se pravi nezz!

 

можам да ти кажам дека до прва ке имаш неровзи ова не е ништо само јака ти душа ако издржиш со овој човек

 

Веќе се напишани овие две работи, ама ете и тие мене ми пречат кај другарките кои имаат деца.

1 - Целиот наш муабет, излегувањето, се состои од муабетење за децата. Како направило, како рекло... Знам дека им се најмилите суштества и сакаат да кажат нешто за нив, во ред, ама не целиот разговор да е околу децата.
А, ако се излезени и децата со нас, тогаш се се врти околу нив. И јас сакам да ги подржам, да се насмееме со нив, да си поиграме, ама не цело време!
Не за џабе сум излегла со другарката, и јас сакам да кажам нешто, да си направиме малку и наш муабет...

2 - Ова не ми пречи мене, ама ми пречи кога се жалат од мажите. А, тоа е што се запуштиле. Никогаш немаат време да се налакираат, издепилираат, секогаш се со мрсна коса, не внимаваат што јадат, само се дебелеат и потоа друг им е крив.
Јас немам деца и некогаш не ми втасува време, а не па нив, разбирам дека е тешко, ама ако се сака се се може.
Пример е една тетка, кога детето и спие денски, таа си се лакира, депилира, става маска на лице, кога треба да чисти низ куќа им го дава на чување на бабата и дедото. (За да не речат, ние го чуваме таа се лакира)

 

Еве пак јас имам две дечина и баш неможам да речам дека многу се променив освен нормално што функционирам 100 на сат.Со првото детенце бев прилично млада па можеби затоа немав некој проблем само месец и пол додека се повратив и ми се средија психите почнав нормално да функционирам,ние можеби не излегувавме секој ден со мм како порано но 1 во неделата ке најдевме време и простор можеби,не секој викенд но секој 3 сигурно.Не заборавав да си појдам на фризер, да се издепилрам,не се изостави ниеден дочек за нова година и посебни пригоди.После 5 години пристигна и второто бебенце и се исто како предходно.Кога ке излеземе со друство со мм скоро никогас не ги спомнувам кога сме со парови кои сеусте не се земени и немаат деца па нели излегов малу да се одморам и релаксирам од нив па сега не ке ги споминам на секоја минута,а кога сме со парови кои имаат деца ке ги споредиме малу сто прават како прават и готово.Немозам да казам дека бракот ни се промени многу и односот,само секако некои работи сто мора де се реалност дека више не постоиме само јас и тој дека пред нас се две прекрасни сустества кои не дојдоа случајно на овај свет кои се плод на нашата љубов и за кои живееме и постоиме и многу си ги сакаме.

 

Да знаеш и мене дека ми е многу страв од истото... а нема назад

 

jas mislam vlijae na podobro

 

јас имав ептен долга врска проткаена со огромна љубов ја крунисавме и еве 7години сум во брак и тврдам дека детето неигра голема улога за да функционира бракот,сега следи зошто?Затоа што има брачни парови со по три деца па се нема ништо од бракот...
Финтата е да имаш дете да се замешаш со народ,во смисла училиште,радост,свадба,внучиња
иако сакам дете ете на лекар ми велат се е во ред па што имам миленичиња не велам дека не се караме,нормални караници имаме,меѓутоа не се замарам леле ако имам дете ќе биде подобро пак ќе биде исто дај боже да ме благослови господ со детенце,но детето не врзува тоа е само плод на една љубов и ти дава можност се да издржиш меѓутоа,а сега веќе не се живее примитивно и верувам дека на секоја интелегентна жена и поважно здравјето таа знае сама да си го одгледа детето без пропратни глупости примери има илјада сепак пак ќе се повторам добивањето дете е блаженство благословеност од господ,а не фактор дека треба да се остане со некој недоветен дебил